Wat is een depressie?

[L'être extraterrestre]

Heeft iemand nog een tip voor mij?

Ik heb nu voor de zoveelste keer gehoord dat ik wel goed mijn verhaal kan vertellen maar dat ze geen emoties zien. Dat maakt mij niet uit maar het lijkt mij voor hen niet echt handig. Maar wat moet ik doen? Wat doe ik verkeerd dat je geen emoties ziet? Ik ben me er totaal niet bewust van, maar ik baal er wel van.

Muurtje bouwen... Steentje voor steentje leer je jezelf wel af te sluiten voor gevoel. Hardheid. Ik kan zo ontzettend bot en grof reageren als iemand iets tegen me zegt..

[Maara]

Bouwen

Muurtje bouwen
Steen voor steen
Niemand kijkt er meer overheen
Of zal er ook maar over rouwen

Tot ik hem zag staan
Hij een ladder pakte
En mijn verdediging zakte
Hij zag mijn verborgen traan

Hij wil liever glas als steen
Hij wil dat ik wordt zoals ik hoor
Maar dat gaat mooi niet door
Dus bouw ik maar om ons tweeën heen


Mijn dichterstalent heeft zich nog niet ontwikkeld, maar alles beter dan gewoon zeggen wat ik bedoel. dan maar krom verwoordt in een gedichtje.
Net even snel in een minuutje in elkaar gezet.

[L'être extraterrestre]

Bouwen

Muurtje bouwen
Steen voor steen
Niemand kijkt er meer overheen
Of zal er ook maar over rouwen

Tot ik hem zag staan
Hij een ladder pakte
En mijn verdediging zakte
Hij zag mijn verborgen traan

Hij wil liever glas als steen
Hij wil dat ik wordt zoals ik hoor
Maar dat gaat mooi niet door
Dus bouw ik maar om ons tweeën heen


Mijn dichterstalent heeft zich nog niet ontwikkeld, maar alles beter dan gewoon zeggen wat ik bedoel. dan maar krom verwoordt in een gedichtje.
Net even snel in een minuutje in elkaar gezet.

Veel meer als slikken kan ik niet.

En ik bouw thuis wel bewust, maar tegen hulpverlening wil ik wel open zijn, maar kan ik het niet. Ik vertel mijn verhaal, zonder een krimp te geven.

[Maara]

@L'être extraterrestre:
Sorry als het verkeerd overkwam, maar het was niet zozeer als antwoord of reactie ofzo op jou bedoelt.
Het was meer dat jou zin:

Muurtje bouwen... Steentje voor steentje leer je jezelf wel af te sluiten voor gevoel.

dit bij mij naar boven bracht.

Ik heb wel veel bewondering voor je dat jij tegen de hulpverlening wel open kan zijn en dat je hulp hebt gevonden.
Het lijkt mij best een hele opgave en ik kan mij wel een beetje indenken hoe het moet zijn om te voelen dat je binnen een muurtje zit denk ik.
Ik wil je veel sterkte en Godszegen bij het verdere traject toewensen.

[André]

Ik vertel mijn verhaal, zonder een krimp te geven.

Dat gebeurd meer dan je misschien denkt, mij werd wel regelmatig gezegd (vooral in het begin van de 'hulp', als jij praat bij een hulpverlener lijkt het alsof je over iemand anders (z'n problemen) verteld.
Dus ik denk dat je dat er als info vooraf bij kunt vertellen nu je dat weet, wsl kom je in de gesprekken wel bij het 'punt' waar het om draait (gaat)

[L'être extraterrestre]

Ik vertel mijn verhaal, zonder een krimp te geven.

Dat gebeurd meer dan je misschien denkt, mij werd wel regelmatig gezegd (vooral in het begin van de 'hulp', als jij praat bij een hulpverlener lijkt het alsof je over iemand anders (z'n problemen) verteld.
Dus ik denk dat je dat er als info vooraf bij kunt vertellen nu je dat weet, wsl kom je in de gesprekken wel bij het 'punt' waar het om draait (gaat)

Ze zei het na 3 gesprekken. Maatschappelijk werk na 2. Contactpersoon school na een x aantal...

Maar het gaat dus vanzelf?

[André]

Ik vertel mijn verhaal, zonder een krimp te geven.

Dat gebeurd meer dan je misschien denkt, mij werd wel regelmatig gezegd (vooral in het begin van de 'hulp', als jij praat bij een hulpverlener lijkt het alsof je over iemand anders (z'n problemen) verteld.
Dus ik denk dat je dat er als info vooraf bij kunt vertellen nu je dat weet, wsl kom je in de gesprekken wel bij het 'punt' waar het om draait (gaat)

Ze zei het na 3 gesprekken. Maatschappelijk werk na 2. Contactpersoon school na een x aantal...

Maar het gaat dus vanzelf?

Ja, want je hebt wsl je probleem zover weg gestopt dat het zegmaar ehm, niet meer van jou is ofzo.
En je staat aan het begin van een 'put' die losgetrokken moet worden een keer.
Voordat de rek uit je emoties is en ze moeilijk te helen zijn.
Misschien een beetje vaag onder woorden gebracht, maar ik weet even niet anders.

[TKF]

@L'être
Misschien is het een tip als je die hulpverlener vertelt hoe je (je) van binnen reageert/denkt/voelt (dus interne emoties die niet naar buiten komen) bij bepaalde momenten waarbij normaal die 'hardheid' optreedt.

@Maara
Mooi gedicht... de inhoud raakt me...

[L'être extraterrestre]

Ik heb niets weggestopt

[Maara]

@Maara
Mooi gedicht... de inhoud raakt me...

Zou ik ook zo vrij mogen zijn om te vragen waarom?

[Hippieblijhoofd]

@ 'l etre:
Praat je ook wel eens over wat je erbij voelt/ervaart (wat een walgelijke termen btw, net alsof iemand aan je vraagt 'en wat voel je hier nu bij ).. ?
Zeg maar: 'toen heb ik dit-en-dit meegemaakt, en ik voelde me zo ontzettend hulpeloos/bang/boos/woedend/blij/gelukkig/waardevol/geliefd/etc?

[Maara]

Wat nou als je niet kan verwoorden wat je voelt?
Ik zou volkomen dichtklappen als ik mijn gevoel zo direct zou moeten verwoorden.

[André]

Wat nou als je niet kan verwoorden wat je voelt?
Ik zou volkomen dichtklappen als ik mijn gevoel zo direct zou moeten verwoorden.

Daar zijn ook therapie 'vormen' voor 'ontwikkeld'
Ik denk ook niet dat je 'even' je gevoelens gaat verwoorden, als dat niet je sterkste kant is.

[Saskia]

Misschien helpt het je om het eerst wat 'oppervlakkig' te verwoorden. Dus dan hoef te niet je gevoel onder woorden te brengen, dat lukt misschien ook niet eens omdat je daar geen woorden voor heb. Het kan heel goed dat je zelf ook gewoon niet weet wat er van binnen allemaal bij je zit en wat daar nou precies de juiste woorden voor zijn. Je kunt beginnen met het basaal te omschrijven: ik voelde me bang, boos, blij, verdrietig ofzoiets en eventueel ook je hulpverlener vragen iets verder door te vragen en jou zo te helpen je gevoel duidelijker te omschrijven.

Sterkte ermee! Maar laat je niks opdringen, alles op z'n tijd!

[Riska]

Weet wat je doet

Weet wat je doet,
je breekt je muren af,
je haalt steen naar beneden,
steen voor steen,
bovenaan beginnen,
anders storten ze in;
dat gaat wat sneller
maar dan heb je grote kans
dat er slachtoffers vallen
onder het neerstortende puin

en langzaam
zal dan wel
je kern
je ik
je zelf
eruit te voorschijn komen
- moet je eens zien hoe mooi en hoe echt-

en als ze dan zeggen
je bent zo zwak
je bent zo weinig weerbaar
dan kun jij weten
nee
ik ben niet zwak
ik ben mezelf

dichter ???
Deze kreeg ik ooit van mijn therapeut...

Diezelfde therapeut zei in het begin altijd: "jij voelt niks". Zó ver waren gevoelens weggestopt.
Ik ben thuis gaan schrijven en toen kwam er woede uit.
Ik heb met klei gewerkt (op advies van mijn therapeut). Hoeft niet mooi te zijn, maar het verdriet komt er wel uit.
Later werd ik gericht doorverwezen en dat was een therapeute. Als ik maar praatte en praatte, dan zei ze: "zo en nu gaan we even stil worden". Dan moest ik luisteren naar mijn ademhaling en luisteren en kijken naar de gevoelens die er boven kwamen.
Het is aan de therapeut(e) om aan te geven dat je een 'keurig' verhaal vertelt, het is aan diezelfde therapeut(e) ervoor te zorgen dat de daarbij behorende, maar diep weggestopte gevoelens, naar boven komen.
Persoonlijk heeft het bij mij ook wel enige tijd geduurd voordat er wat los kwam, want je laat nou eenmaal niet gelijk bij de eerste de beste keer het achterste van je tong zien...