Nee, want hij heeft ook gezegd dat het goed is als een mens alleen blijft.
Maar..... het is beter te trouwen, dan te branden.
Moderator: Moderafo's
Tante Pollewop schreef:Inderdaad.
Maar stel dat je homo bent en je komt tot volle bloei in een relatie, wat dan?
schelpje3 schreef: Dat is mogelijk, maar dat is geen huwelijk TP
JeeWee schreef:
Voor mijn part noem je het aardappelsalade...
Het is wettelijk geregeld verbond van trouw tussen twee mensen dat uit liefde wordt gesloten.
JeeWee schreef:@ Schelpje
Dus: kiezen wat gewenst wordt...
Zie je nou dat je eerst roept dat een man zijn vader en moeder moet verlateen en aan een vrouw moet gaan hangen en later weer Paulus citeert die zegt dat het goed is om allen te blijven.
De Bijbel is geen receptenboek waar je alles naar believen kunt halen om dat klaar te maken wat jou smaakt.
En zelfs als jij dat wilt doen is het nog jouw keuze en is het niet zo lekker om jouw baksel als hét recept voor iedereen te verklaren.
schelpje3 schreef:Ach ja, waarom niet, aardappelsalade met desgewenst een christelijk sausje erdoor.
Maar niet voor jou dus.
Ik ben het inmiddels kwijt...
Je bent voor jezelf tegen, maar voor een ander vóór.
JeeWee schreef:Het is niet aan mij om te vertellen wat God's bedoeling met anderen is...
Misschien een idee voor jou en vele anderen hier?
schelpje3 schreef:Ja ja, zo praat je alles wat krom is recht.
Nog even en je maakt ervan dat het ook wel goed is dat je als man 4 vrouwen in je tent trekt.
boer schreef: Volgens jou is de bijbel dan zeker incompleet en had er achter de tekst over een man die bij een man ligt, moeten staan, :''behalve wanneer het om een relatie in liefde en trouw gaat, laat deze 2 dan trouwen''. Over kronkels gesproken.
Prachtig onder woorden gebracht. Dat is volgens mij de opdracht en vertaalslag die elke cultuur en generatie weer moet maken.'God schiep de mens als zijn evenbeeld, als evenbeeld van God schiep hij hem, mannelijk en vrouwelijk schiep hij de mensen'. Mannelijk en vrouwelijk zijn volgens de schrijver dus meervoud qua mensen. Maar niet ‘mensen’ zijn volgens Gods evenbeeld geschapen, maar ‘mens’. Dus: man of vrouw zijn op zichzelf al naar Gods evenbeeld geschapen. Zij hebben elkaar niet nodig om naar Gods evenbeeld te zijn. Dat lijkt mij voldoende reden om te zeggen dat je niet per se hoeft te trouwen om beeld van God te zijn. Je hoeft als man niet per se met een vrouw te zijn en als vrouw met een man om tegemoet te komen aan Gods doel met je zijn.
Genesis 2 heeft een ander scheppingsverhaal, dat speciaal gaat over het ontstaan van de mens. Genesis 2 laat als het ware zien dat man en vrouw samen goed af zijn. Maar op welke manier wordt dit gezegd? Het is zonder meer opvallend dat het Hebreeuwse woord voor ‘man’ identiek is aan dat voor ‘mens’. Behalve allerlei andere dingen die je daaruit kunt afleiden, zegt dit in ieder geval: toen de man er was, was de mens er al (zie Genesis 2:7). En die mens is naar Gods beeld geschapen (zie Genesis 1:7). De mens is er dan al, en dat is goed (zie Genesis 1:27 en 30). Maar: dat alleen-zijn is niet zo goed. Daarom schept God nog een mens, even vrouwonvriendelijk gezegd ‘mens 2’. Dat ‘mens 2’ een vrouw is, is niet zonder reden in Genesis 2. Genesis 2 vertelt ons de zin en het ontstaan van de mensheid, namelijk van ‘mens 1’ en ‘mens 2’ en alle andere mensen. Daarom ligt het ook zo voor de hand dat in Genesis 2, anders dan in Genesis 1, het ontstaan van de mens en het ontstaan van de vrouw worden samengenomen. Want op die manier is ook het ontstaan van talloos andere mensen te beschrijven, zie Genesis 2:24: ‘zo komt het dat…’.
Kijk maar naar Genesis 2:23. Daar roept de mens (want dat staat er dus ook in het Hebreeuws): ‘Eindelijk één gelijk aan mij, mijn eigen gebeente, mijn eigen vlees’! Kennelijk gaat het er in Genesis 2 in eerste instantie om dat ‘mens 2’ er is, of, zoals de Statenvertaling zegt: man-inne, de vrouwelijke vorm van ‘man’ (vlg. Engels 'wo-man'). In Genesis 2 is het vrouw-zijn van ‘maninne’ minder belangrijk dan of ondergeschikt aan Gods oplossing van het alleen-zijn van de ene mens. Die oplossing is: het ontstaan van de mensheid. En daar is ‘maninne’ voor nodig.
In Genesis 2:24 wordt in het Hebreeuws een bijwoord gebruikt dat inderdaad vertaald kan worden met daarom. Met de betekenis van: om die reden (vergelijk ook Genesis 18:5 en 19:8, waar hetzelfde bijwoord wordt gebruikt). Inhoudelijk betekent dit dat in vers 23 de reden wordt aangevoerd voor het samenkomen van man en vrouw (vers 24). Hoe komt het dat een mens (in het Nieuwe Testament wordt ook de Griekse Septuaginta-vertaling 'mens' gebruikt in plaats van man, als deze tekst geciteerd wordt) één wordt met zijn vrouw? De reden: omdat de vrouw uit de mens genomen is. Er wordt geconstateerd dat een man zijn vader en moeder verlaat en met zijn vrouw trouwt. En daarvoor wordt een verklaring gegeven, namelijk: God heeft zowel man als vrouw geschapen. De redenering is dus niet:
(1) God heeft man en vrouw geschapen opdat ze (moeten) trouwen.
Maar:
(2) Man en vrouw trouwen, omdat God man en vrouw geschapen heeft.
Bij het tot stand komen van de eenheid van man en vrouw wordt in Genesis 2 God betrokken. In de aard van het ontstaan van man en vrouw wordt de reden gezocht en gevonden waarom als uiteindelijke reden deze eenheid tot stand komt.
Dan nog een opmerking over ‘moeten’ in Genesis 2:24. Je zou de zinsnede ‘daarom zal de man’ kunnen begrijpen als een bevel. Daar snijdt het Hebreeuws echter de pas af, omdat de werkwoordsvorm die hier gebruikt wordt (het imperfectum) geen imperatief is. De vorm geeft aan dat een handeling aan de gang is, of geeft een zich steeds herhalende handeling aan, zoals: gewoonten. Je kan dus heel terecht vertalen: ‘Om die reden is het de gewoonte dat de man...’. De NBV heeft mijns inziens dan ook terecht: ‘Zo komt dat een man zich losmaakt...’ (vgl. ook Genesis 11:9).
Met andere woorden: ik kan uit deze tekst niet iets normatiefs over Gods wil afleiden. Er wordt een reden gegeven voor het feit dat het de veelvoorkomende gewoonte is dat man en vrouw trouwen. Die gewoonte is namelijk niet zomaar een gewoonte, maar is te danken aan de wonderlijke creativiteit van God in de diversiteit van zijn schepping van de mens. Deze tekst schrijft niet een norm voor, maar geeft een verklaring van een veelvoorkomend patroon.
Het verdient nog wel een discussie hoe zwaar de verschillende "homoteksten" in de bijbel onderling wegen. Dat kunnen we alleen bepalen aan de hand van wat er theologisch, zo je wilt universeel, uit de afzonderlijke teksten is af te leiden. Zo is de mening van de meeste exegeten dat de teksten die afwijzend spreken over een homoseksuele praxis zó specifiek zijn wat betreft concrete praxis dat er niets uit af te leiden is wat betreft de morele status van een homoseksuele oriëntatie en zelfs ontzettend weinig wat betreft óf er een homoseksuele praxis geoorloofd is en welke dan. Anderzijds is de mening van de tegenstanders van homoseksualiteit dat bij Genesis 1 en 2 het bijbelstheologische zwaartepunt ligt als het gaat om een seksuele scheppingsorde. Maar als het daarom gaat, is uit Genesis 1 en 2 niet af te leiden dat die scheppingsorde normatief is.
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 10 gasten
