catechismus van belang?

[schelpje3]

Ook hier geldt: houd de prioriteiten goed op orde. Een onenigheid over een bijzaak (de HC is toch echt een bijzaak) en niet de Hoofdzaak, mag niet de broeder en zusterliefde in de weg staan. Mensen drukken zich altijd sterker uit dan ze bedoelen en kunnen verantwoorden. Dat doe jij nu ook met het oordeel over "sommige forummers". Zoek wat dieper in die andere forummers. Kijk verder dan hun geschreven woorden. Zij hebben karakters, net als jij, en hun eigen verleden. God heeft hen (schijnbaar) op een wat andere manier getrokken tot Christus dan jij. Zij bekijken alles net vanuit een ander perspectief. Netzoals dat Petrus en Johannes verschillende discipelen waren, en konden ziften als de tarwe, maar ze kregen beiden een andere weg te verduren, juist omdat ze andere zaken te leren hadden.
En toch eerden ze God op hun verschillende manieren. Maar ze bleven wel samen bij elkaar, in liefde. De liefde die Christus hen geleerd had. De liefde beschreven in 1 korinthe 13. En dat was goed, want zo leerden ze van elkaar. Gemeenschap hebben met christenen is niet voor niets belangrijk. Niet om met gelijkgestemden om te leren gaan, maar met verschillende mensen, met verschillende gaven van de Geest. Om elkaar aan te vullen. Om met verschillende type ledematen 1 lichaam te vormen, met Christus als het Hoofd. Alleen samen kan het lichaam groeien. Een hand alleen kan niets doen zonder arm.

Alexander: ik loop al wat langer mee hier op het forum, zoals je kunt zien, en ken veel forummers van haver tot gort. Hun postings dan. Sommige vanwege hun stokpaardjes, anderen omdat ik daar een forumband mee heb opgebouwd.

En als je scherp leest, kun je zien dat ik scherper word als het gaat om de zaken van leven en dood. Want zo moet je dat bekijken, toch? Het gaat op een eeuwigheid aan.
Dus gaat het er niet om dat er verschil is tussen het tot geloof komen, de kerkelijke richting enz. maar klopt het zoals de ander dat beweert?
En dan klopt het soms niet.
En moeten we elkaar dan maar zoetsappig over de bol blijven aaien?
Als je iemand ziet fietsen richting een groot gat in de weg en de persoon in kwestie ziet niks, ren je op hem af en trekt hem desnoods met enig geweld, met fiets en al om.
Maar als iemand naar je toekomt en je vraagt: zeg, wil jij me eens vertellen, hoe ik nu tot God bekeerd kan komen?
Dan zul je deze persoon in liefde en geduld onderwijzen.
Het ligt dus telkens anders.

[schaapje]

Geloof is een zaak van het hart, dat laat zich lastig omschrijven op een forum.

Ik ben er ook van overtuigt dat geloven een gave van God is, geloof dat in het hart van de mens geplant wordt,.... hoe dan geloven in Jezus Christus die verlosser is voor de mens in zonden dan door de Geest?

Dus de mens die in Christus gelooft kan dat alleen door het Werk van de Heilige Geest.
En wát moet God met Zijn Geest nog meer doen om op te roepen tot bekering tot dat andere leven in Christus Jezus.

Joh.5:10
Wie gelooft in de Zoon van God heeft het getuigenis in zichzelf.

[1a2b3c]

2. Je kunt op verschillende manieren de Bijbel onderzoeken. Als je hem pakt, eerst vragen of je licht krijgt over hetgeen je leest. Als je zomaar wat gaat lezen, kun je nogal confronterende uitspraken tegenkomen, die tegen het christenzijn in de praktijk, ingaan.

Kijk, dit ben ik nou eens helemaal met je eens, en ik vraag dan ook altijd om licht! Maar dan moet je er ook open voor staan dat (vertrouwde) dingen eventueel wel eens anders kunnen zijn dan je altijd geleerd is.

4. Dus op zich is het goed om met een Bijbeltekst te komen, mits je het hele hoofdstuk in de context houdt.
Ik heb gemerkt dat niemand alleen met een tekst te overtuigen is. Jij niet en ik ook niet.
Omdat er nog wat vóór en na komt.

Dat is nu juist waar ik altijd op hamer: in het verband lezen, dus ook mee eens. Maar ik lees van jou best vaak teksten die je toepast op onderwerpen die over iets heel anders gaan.

En als je scherp leest, kun je zien dat ik scherper word als het gaat om de zaken van leven en dood. Want zo moet je dat bekijken, toch? Het gaat op een eeuwigheid aan.
Dus gaat het er niet om dat er verschil is tussen het tot geloof komen, de kerkelijke richting enz. maar klopt het zoals de ander dat beweert?
En dan klopt het soms niet.
En moeten we elkaar dan maar zoetsappig over de bol blijven aaien?
Als je iemand ziet fietsen richting een groot gat in de weg en de persoon in kwestie ziet niks, ren je op hem af en trekt hem desnoods met enig geweld, met fiets en al om.

Ik snap best wat je bedoelt, en ik vind die intentie goed. Maar als een ander iets beweerd wat niet klopt volgens jouw, waarom geef je dan niet concreet aan op grond van de Bijbel WAT er fout is?

Als ik zeg dat ik in de Heere Jezus geloof als mijn Verlosser en Heer, dan kom jij met allerlei waarschuwingen aan over zelfbedrog en dat er velen zijn die te horen zullen krijgen: "Ik ken u niet".
Je negeert dan het feit dat dat in de context staat van 'gelovigen' die werkers van de wetteloosheid zijn, ondanks dat je daar al vele malen op gewezen bent.
Ik zeg toch niet dat ik Hem alleen als Verlosser heb aangenomen, maar OOK ALS HEER wat betekent dat Hij het voor het zeggen heeft in mijn leven.
Je staat meteen klaar om te zeggen dat de mens niet wil, niet kan en dood is.
Als ik niet zou willen en kunnen dan had ik Hem niet aangenomen. Uit het feit dat ik geloof kun je concluderen dat Hij me gewillig heeft gemaakt en mij tot Zich heeft getrokken.
Op mij komt jou reactie net zo raar over als wanneer ik tegen jou zou zeggen dat je dood bent terwijl je levend en wel voor me staat.

[alexander91]

Alexander: ik loop al wat langer mee hier op het forum, zoals je kunt zien, en ken veel forummers van haver tot gort. Hun postings dan. Sommige vanwege hun stokpaardjes, anderen omdat ik daar een forumband mee heb opgebouwd.

En als je scherp leest, kun je zien dat ik scherper word als het gaat om de zaken van leven en dood. Want zo moet je dat bekijken, toch? Het gaat op een eeuwigheid aan.

Misschien is een frisse kijk dan niet zo verkeerd (maar dat is geen steekhoudend argument). Ik heb in de korte tijd hier ook wel verschillende karakters al enigzins ontdekt, maar ken de meesten inderdaad niet van haver tot gort.
Maar belangrijker zijn de zaken van leven en dood inderdaad. Die zijn van levensbelang! We kijken dus naar het doel. En zijn de middelen (hoe rechtlijnig ook) dan ook gezegend? Is er vrucht gekomen van dergelijke felle discussies waar (in mijn ogen) elkaars geloof belachelijk wordt gemaakt? Of zijn we vooral blij en trots dat we onszelf staande hebben gehouden tegen het geweld met de Bijbel in de hand? (ik betrap mezelf daar soms op) Misschien is er wel vrucht, en ik zal er zeker ten dele blind voor zijn. Maar als ik op dit moment de methode om deze levenszaken aan de orde te brengen bezie, dan mis ik de liefde, die zo belangrijk is. Het luisterende oor en de ontferming, het aanbieden van een mogelijkheid, deze zaken worden overschaduwd door een harde discussie met aanvallen op elkaars theologie. In mijn ogen althans.

Dus gaat het er niet om dat er verschil is tussen het tot geloof komen, de kerkelijke richting enz. maar klopt het zoals de ander dat beweert?
En dan klopt het soms niet. En moeten we elkaar dan maar zoetsappig over de bol blijven aaien?

Nee, dat zeg ik niet. Ik schreef eerder al: voer de discussie, maar verlies de liefde niet uit het oog. Maar anderzijds: probeer het maar eens: je tegenstanders zoetsappig over de bol te aaien. Dat kun je uit jezelf niet. De ander neerslaan met woorden, daar zijn wij mensen meesters in. Daar moet de nadruk niet op liggen, want dat doen we vanzelf wel. Tussen de zoetsappigheid die je bedoelt en de harde discussie, zit in mijn ogen nog heel veel ruimte, en meer dan genoeg om een liefdevolle discussie te voeren waar beide kanten van elkaar kunnen leren en waar God verhoogd wordt.

Als je iemand ziet fietsen richting een groot gat in de weg en de persoon in kwestie ziet niks, ren je op hem af en trekt hem desnoods met enig geweld, met fiets en al om.

Daar heb je natuurlijk een punt, maar zo kun je ook alle vormen van zelfkritiek en ontvankelijkheid wegwuiven. Misschien probeert de ander jou wel van je fiets af te trekken, maar zie je het niet. Een dergelijk argument kun je niet volhouden bij mensen, omdat je in de knoei raakt, want het gaat ervanuit dat een mens de werkelijkheid beziet en niet meer als in een spiegel (zie ook verdere tekst in 1 korinthe 13). Een dergelijk argument kun je alleen gebruiken voor God. God zal dat geweld toepassen, maar wij mensen zijn niet in staat tot enig goed. Ons geweld (als we dat zo bewust toepassen) zal geen liefdevol geweld zijn, maar boosheid, irritatie.

Maar als iemand naar je toekomt en je vraagt: zeg, wil jij me eens vertellen, hoe ik nu tot God bekeerd kan komen?
Dan zul je deze persoon in liefde en geduld onderwijzen.
Het ligt dus telkens anders.

Welk onbekeerd mens zal dat nu vragen? Een mens vraagt van nature niet om verlossing. Daar is een verduisterd hart niet toe in staat. In een dergelijk geval is God al aan het werk, dan is er een sprankje licht in het hart gekomen, die niet meer tegen te houden is. Daarnaast geloof ik (omdat Gods liefde mij dat gebiedt (alles gelooft ze, alles hoopt ze)) dat de mensen die aan dit topic meedoen niet onbekeerd zijn. Gods Genade brengt ons hier bij elkaar, en daar mogen we dankbaar gebruik van maken, en die liefde beantwoorden.

[learsi]

Als ik zeg dat ik in de Heere Jezus geloof als mijn Verlosser en Heer, dan kom jij met allerlei waarschuwingen aan over zelfbedrog en dat er velen zijn die te horen zullen krijgen: "Ik ken u niet".
Je negeert dan het feit dat dat in de context staat van 'gelovigen' die werkers van de wetteloosheid zijn, ondanks dat je daar al vele malen op gewezen bent.

Hoi 1a2b3c,

¨Ik ken u niet staat óók in Math.25:12 in de gelijkenis die Schelpje noemde.
Dat is de context die zij bedoelde.
Dat is een andere die jij nu noemt.
De betekenis is niet hetzelfde.
Dus ze heeft wel een punt.
Daarnaast roept Paulus ons op ons geloof te onderzoeken.(2 Kor.13:5)
Altijd goed als dat gebeurt.
Vooral met de gelijkenis van de wijze en dwaze maagden in ons achterhoofd.

h.g.
Learsi

[schelpje3]

Maar dan moet je er ook open voor staan dat (vertrouwde) dingen eventueel wel eens anders kunnen zijn dan je altijd geleerd is.
Dat is nu juist waar ik altijd op hamer: in het verband lezen, dus ook mee eens. Maar ik lees van jou best vaak teksten die je toepast op onderwerpen die over iets heel anders gaan. Ik snap best wat je bedoelt, en ik vind die intentie goed. Maar als een ander iets beweerd wat niet klopt volgens jouw, waarom geef je dan niet concreet aan op grond van de Bijbel WAT er fout is?

Als ik zeg dat ik in de Heere Jezus geloof als mijn Verlosser en Heer, dan kom jij met allerlei waarschuwingen aan over zelfbedrog en dat er velen zijn die te horen zullen krijgen: "Ik ken u niet".
Je negeert dan het feit dat dat in de context staat van 'gelovigen' die werkers van de wetteloosheid zijn, ondanks dat je daar al vele malen op gewezen bent.
Ik zeg toch niet dat ik Hem alleen als Verlosser heb aangenomen, maar OOK ALS HEER wat betekent dat Hij het voor het zeggen heeft in mijn leven.
Je staat meteen klaar om te zeggen dat de mens niet wil, niet kan en dood is.
Als ik niet zou willen en kunnen dan had ik Hem niet aangenomen. Uit het feit dat ik geloof kun je concluderen dat Hij me gewillig heeft gemaakt en mij tot Zich heeft getrokken.
Op mij komt jou reactie net zo raar over als wanneer ik tegen jou zou zeggen dat je dood bent terwijl je levend en wel voor me staat.

Dat heb ik best vaak, ook tijdens de prediking! En toen ik pas op het forum actief was, was het zwarter en witter dan hoe ik het nu zie.

Als een ander iets zegt wat niet klopt, heeft het niet altijd zin om met een tekst aan te komen. Daar is meer voor nodig.

Als jij zegt dat je de Heere hebt aangenomen als jouw verlosser, doet het er niet toe wat ik daarvan vind, toch?
En ik zeg niet dat jij misschien nog wel dood ligt, maar dat is in algemene zin bedoeld.
Iemand die God niet kent, heeft het leven niet.
Ja, velen zullen horen: "ik ken u niet"! Dat lees je toch in de Bijbel?
Want de Heere Jezus waarschuwt voor valse profeten, het nabijkomende.

En als iemand twijfelt aan jouw (of mijn) geloof, kun je op verschillende manieren reageren.
Boos/verontwaardigd, want, wat denkt die ander wel, weet hij het beter? Ik weet het toch zeker zelf wel.
Of verdrietig, want, herkent de ander de echtheid van mijn geloof niet, hoe komt dat dan?

En ik blijf het er niet mee eens zijn, dat je de Bijbel zo moet lezen, alsof bepaalde gedeeltes voor bepaalde mensen geschreven zouden zijn.
De Bijbel is voor iedereen geschreven, bekeerd en onbekeerd!

[alexander91]

nvm

[schelpje3]

Misschien is een frisse kijk dan niet zo verkeerd (maar dat is geen steekhoudend argument). Ik heb in de korte tijd hier ook wel verschillende karakters al enigzins ontdekt, maar ken de meesten inderdaad niet van haver tot gort.
Maar belangrijker zijn de zaken van leven en dood inderdaad. Die zijn van levensbelang! We kijken dus naar het doel. En zijn de middelen (hoe rechtlijnig ook) dan ook gezegend? Is er vrucht gekomen van dergelijke felle discussies waar (in mijn ogen) elkaars geloof belachelijk wordt gemaakt? Of zijn we vooral blij en trots dat we onszelf staande hebben gehouden tegen het geweld met de Bijbel in de hand? (ik betrap mezelf daar soms op) Misschien is er wel vrucht, en ik zal er zeker ten dele blind voor zijn. Maar als ik op dit moment de methode om deze levenszaken aan de orde te brengen bezie, dan mis ik de liefde, die zo belangrijk is. Het luisterende oor en de ontferming, het aanbieden van een mogelijkheid, deze zaken worden overschaduwd door een harde discussie met aanvallen op elkaars theologie. In mijn ogen althans.
Nee, dat zeg ik niet. Ik schreef eerder al: voer de discussie, maar verlies de liefde niet uit het oog. Maar anderzijds: probeer het maar eens: je tegenstanders zoetsappig over de bol te aaien. Dat kun je uit jezelf niet. De ander neerslaan met woorden, daar zijn wij mensen meesters in. Daar moet de nadruk niet op liggen, want dat doen we vanzelf wel. Tussen de zoetsappigheid die je bedoelt en de harde discussie, zit in mijn ogen nog heel veel ruimte, en meer dan genoeg om een liefdevolle discussie te voeren waar beide kanten van elkaar kunnen leren en waar God verhoogd wordt.
Daar heb je natuurlijk een punt, maar zo kun je ook alle vormen van zelfkritiek en ontvankelijkheid wegwuiven. Misschien probeert de ander jou wel van je fiets af te trekken, maar zie je het niet. Een dergelijk argument kun je niet volhouden bij mensen, omdat je in de knoei raakt, want het gaat ervanuit dat een mens de werkelijkheid beziet en niet meer als in een spiegel (zie ook verdere tekst in 1 korinthe 13). Een dergelijk argument kun je alleen gebruiken voor God. God zal dat geweld toepassen, maar wij mensen zijn niet in staat tot enig goed. Ons geweld (als we dat zo bewust toepassen) zal geen liefdevol geweld zijn, maar boosheid, irritatie.
Welk onbekeerd mens zal dat nu vragen? Een mens vraagt van nature niet om verlossing. Daar is een verduisterd hart niet toe in staat. In een dergelijk geval is God al aan het werk, dan is er een sprankje licht in het hart gekomen, die niet meer tegen te houden is. Daarnaast geloof ik (omdat Gods liefde mij dat gebiedt (alles gelooft ze, alles hoopt ze)) dat de mensen die aan dit topic meedoen niet onbekeerd zijn. Gods Genade brengt ons hier bij elkaar, en daar mogen we dankbaar gebruik van maken, en die liefde beantwoorden.

Alexander, ik weet niet in welke kerkelijke richting jij bent opgegroeid (heb ik misschien gemist) ik ben gewend aan een afsnijdende prediking. Het moet echt wel buitenverbandhersteldverontrust zijn, wil ik het scherp vinden.
In onze kerk is het heel wat minder scherp en afsnijdend.

Ik ben nooit trots als ik me staande heb weten te houden. Ten eerste lijkt dat maar zo, want ik log vaak genoeg verdrietig uit. Blijf ook wel eens langere tijd weg. Dan merk ik dat het me TEveel doet, ja zelfs mijn gebed wordt er soms door verhinderd, ik weet niet of je dat kunt begrijpen?
Dan besef ik dat ik niet bepaald een licht ben geweest.

Omdat ik (via internet) predikanten van diverse kerkelijke richtingen beluister, ben ik vrij breed georiënteerd, maar mijn voorkeur gaat uit naar het voluit reformatorische, bevindelijke, dat zal geen nieuws zijn.
En dan ga je verschillen merken, tussen mensen die dit ooit wel gehoord hebben (in hun jeugd) en er aan zijn blijven vasthouden en mensen die dit losgelaten hebben om allerlei redenen.

Waar ik verdrietig van word, of misschien wel verontwaardigd, dat God niet alle eer krijgt, die Hem toekomt. We kunnen heel vroom praten, want we doen dit, we laten dat, en o, wat zijn wij goed bezig.
Maar als het alleen dat is, zal het geen eeuwigheidswaarde hebben!
Want wij moeten gekend worden door de Heere, het is niet voldoende als wij van onze kant menen dat we Hem kennen.
Uit Hem, door Hem en tot Hem, zijn ALLE dingen.
Niet wat wij aan goede werken doen, of zondige dingen laten, of bestuderen tot diep in de nacht.
We zullen alles moeten loslaten, met lege handen komen.

Je vraagt aan mij: verlies de liefde niet uit het oog. Als ik die liefde tot mijn naast niet had, zat ik hier niet. Dan had ik het allang opgegeven.
Want hier zitten ook mensen die de Heere Jezus nog niet kennen. Ik bid voor hen. Want ik geloof niet dat zij hier "toevallig" terecht zijn gekomen.
De Heere heeft maar 1 woord nodig en werkt ook door mensen.
Wat zou het dan een Wonder zijn, als één van ons de ander tot jaloersheid wekt.
Kom, ga met ons, en doe als wij!
Het is geen zaak van moeilijk en saai leven. Van niks meer mogen en van alles moeten.
Maar een vervulling van een blijdschap, die alle verstand te boven gaat.

[alexander91]

Alexander, ik weet niet in welke kerkelijke richting jij bent opgegroeid (heb ik misschien gemist) ik ben gewend aan een afsnijdende prediking. Het moet echt wel buitenverbandhersteldverontrust zijn, wil ik het scherp vinden.
In onze kerk is het heel wat minder scherp en afsnijdend.

Ik ben nooit trots als ik me staande heb weten te houden. Ten eerste lijkt dat maar zo, want ik log vaak genoeg verdrietig uit. Blijf ook wel eens langere tijd weg. Dan merk ik dat het me TEveel doet, ja zelfs mijn gebed wordt er soms door verhinderd, ik weet niet of je dat kunt begrijpen?
Dan besef ik dat ik niet bepaald een licht ben geweest.

Omdat ik (via internet) predikanten van diverse kerkelijke richtingen beluister, ben ik vrij breed georiënteerd, maar mijn voorkeur gaat uit naar het voluit reformatorische, bevindelijke, dat zal geen nieuws zijn.
En dan ga je verschillen merken, tussen mensen die dit ooit wel gehoord hebben (in hun jeugd) en er aan zijn blijven vasthouden en mensen die dit losgelaten hebben om allerlei redenen.

Waar ik verdrietig van word, of misschien wel verontwaardigd, dat God niet alle eer krijgt, die Hem toekomt. We kunnen heel vroom praten, want we doen dit, we laten dat, en o, wat zijn wij goed bezig.
Maar als het alleen dat is, zal het geen eeuwigheidswaarde hebben!
Want wij moeten gekend worden door de Heere, het is niet voldoende als wij van onze kant menen dat we Hem kennen.
Uit Hem, door Hem en tot Hem, zijn ALLE dingen.
Niet wat wij aan goede werken doen, of zondige dingen laten, of bestuderen tot diep in de nacht.
We zullen alles moeten loslaten, met lege handen komen.

Je vraagt aan mij: verlies de liefde niet uit het oog. Als ik die liefde tot mijn naast niet had, zat ik hier niet. Dan had ik het allang opgegeven.
Want hier zitten ook mensen die de Heere Jezus nog niet kennen. Ik bid voor hen. Want ik geloof niet dat zij hier "toevallig" terecht zijn gekomen.
De Heere heeft maar 1 woord nodig en werkt ook door mensen.
Wat zou het dan een Wonder zijn, als één van ons de ander tot jaloersheid wekt.
Kom, ga met ons, en doe als wij!
Het is geen zaak van moeilijk en saai leven. Van niks meer mogen en van alles moeten.
Maar een vervulling van een blijdschap, die alle verstand te boven gaat.

Beste Schelpje, ik herken veel elementen in je verhaal (ook mbt de forumgang en wat dit met zich meebrengt). Bedankt voor je openheid en getuigenis!

[schaapje]

Want hier zitten ook mensen die de Heere Jezus nog niet kennen. Ik bid voor hen. Want ik geloof niet dat zij hier "toevallig" terecht zijn gekomen.
De Heere heeft maar 1 woord nodig en werkt ook door mensen.

Wat voor een woord krijgen ze dan, een afsnijdend woord, zoiets van, je gelooft nu dat de Here Jezus de Zoon van God gekomen is om voor zondaren te sterven, maar....pas op dat mag je jezelf niet zomaar toe eigenen, ook al weet je dat je een zondaar bent.
Ik vind zoveel tegenstrijdigheden in jou manier van geloven, ik denk dat ik het nooit zal kunnen begrijpen.

[1a2b3c]

Hoi 1a2b3c,

¨Ik ken u niet staat óók in Math.25:12 in de gelijkenis die Schelpje noemde.
Dat is de context die zij bedoelde.
Dat is een andere die jij nu noemt.
De betekenis is niet hetzelfde.
Dus ze heeft wel een punt.
Daarnaast roept Paulus ons op ons geloof te onderzoeken.(2 Kor.13:5)
Altijd goed als dat gebeurt.
Vooral met de gelijkenis van de wijze en dwaze maagden in ons achterhoofd.

Hallo learsi, als je de reacties van Schelpje volgt weet je dat ze vaak Luk.13 aanhaalt. Maar m.i. gaat de gelijkenis van de vijf wijze en dwaze maagden ook over werken, en niet alléén de waakzaamheid.
De lampen zijn bij alle 10 meisjes uitgegaan, lampen behoren licht te verspreiden en licht staat in verband met goede werken Mat.5:16.

2 Kor. 13:5 staat ook in verband met werken, 2 Welnu, toen ik de tweede keer bij u was, heb ik al tegen degenen die maar bleven zondigen gezegd dat ik u niet zou sparen wanneer ik weer zou komen. Ik heb dat ook tegen alle anderen gezegd en zeg het u op dit moment, nu ik nog niet bij u ben, opnieuw ..... 7 Wij bidden God dat u het kwade nalaat, niet om te bewijzen dat wij geslaagd zijn, maar omdat u het goede moet doen, ook al zouden wij mislukt zijn. (lees het hele stuk maar)

[schelpje3]

Wat voor een woord krijgen ze dan, een afsnijdend woord, zoiets van, je gelooft nu dat de Here Jezus de Zoon van God gekomen is om voor zondaren te sterven, maar....pas op dat mag je jezelf niet zomaar toe eigenen, ook al weet je dat je een zondaar bent.
Ik vind zoveel tegenstrijdigheden in jou manier van geloven, ik denk dat ik het nooit zal kunnen begrijpen.

Als je het echt wil weten, neem dan eens de moeite om een preek te beluisteren, ik kan je een luistertip geven.
Afsnijdend betekent: niets van de mens, alles uit en door God!!

[schaapje]

Als je het echt wil weten, neem dan eens de moeite om een preek te beluisteren, ik kan je een luistertip geven.
Afsnijdend betekent: niets van de mens, alles uit en door God!!

Maar dat beweren de meeste hier op het forum toch ook? Juist omdat jij er tegenin gaat moet er een getuigenis komen hoe de Here God het door het Woord en Zijn werk in het hart heeft gedaan.
Hoe de Bijbel tot de mens spreekt.
En wat staat er niet in de Bijbel aan opdrachten het is niet alleen de beloften die ons toekomen wij hebben ook plichten tegenover Hem, daar zal je het toch mee eens zijn.
Jij zegt dat je liefde hebt tot je naaste ..... uit jezelf?

Ik heb ergens een link gegeven van ds.Pronk ook al is het een zeer kerkelijke taal, ik vind dat hij het heel goed uitlegd, maar het kan zijn dat hij van de "verkeerde" kerkrichting is in jouw ogen.
Ik weet niet of je het gezien hebt?

[1a2b3c]

Dat heb ik best vaak, ook tijdens de prediking! En toen ik pas op het forum actief was, was het zwarter en witter dan hoe ik het nu zie.

Als een ander iets zegt wat niet klopt, heeft het niet altijd zin om met een tekst aan te komen. Daar is meer voor nodig.

Je kunt dan toch op z'n minst wel aangeven WAT er niet klopt, en al weet je er geen tekst bij dan kun je het toch wel uitleggen? Nu heb je het over het evangelie 'zoals ik dat voorsta' terwijl ik het over geen ander evangelie heb als in de Bijbel staat.

Als jij zegt dat je de Heere hebt aangenomen als jouw verlosser, doet het er niet toe wat ik daarvan vind, toch?

Zeker niet!

En ik zeg niet dat jij misschien nog wel dood ligt, maar dat is in algemene zin bedoeld.
Iemand die God niet kent, heeft het leven niet.
Ja, velen zullen horen: "ik ken u niet"! Dat lees je toch in de Bijbel?
Want de Heere Jezus waarschuwt voor valse profeten, het nabijkomende.

Zoals ik al zei: zulke dingen staan in verband met werken van wetteloosheid, en schijnheiligheid.
Dergelijke waarschuwingen werken nou juist zo vaak het tegenovergestelde uit van wat ermee bedoelt is. Mensen durven niet te gaan geloven uit angst voor zelfbedrog en/of blijven in geloofsonzekerheid hangen.

En als iemand twijfelt aan jouw (of mijn) geloof, kun je op verschillende manieren reageren.
Boos/verontwaardigd, want, wat denkt die ander wel, weet hij het beter? Ik weet het toch zeker zelf wel.
Of verdrietig, want, herkent de ander de echtheid van mijn geloof niet, hoe komt dat dan?

Het doet er niet toe hoe ik me eronder voel, maar het doet er wel toe wanneer anderen door onze woorden onterecht aan het twijfelen gebracht worden, of nog erger niet tot geloofsovergave durven komen.

En ik blijf het er niet mee eens zijn, dat je de Bijbel zo moet lezen, alsof bepaalde gedeeltes voor bepaalde mensen geschreven zouden zijn.
De Bijbel is voor iedereen geschreven, bekeerd en onbekeerd!

De Bijbel is voor iedereen, maar gaat niet over iedereen. Kwestie van lezen!

[schelpje3]

Maar dat beweren de meeste hier op het forum toch ook? Juist omdat jij er tegenin gaat moet er een getuigenis komen hoe de Here God het door het Woord en Zijn werk in het hart heeft gedaan.
Hoe de Bijbel tot de mens spreekt.
En wat staat er niet in de Bijbel aan opdrachten het is niet alleen de beloften die ons toekomen wij hebben ook plichten tegenover Hem, daar zal je het toch mee eens zijn.
Jij zegt dat je liefde hebt tot je naaste ..... uit jezelf?

Ik heb ergens een link gegeven van ds.Pronk ook al is het een zeer kerkelijke taal, ik vind dat hij het heel goed uitlegt, maar het kan zijn dat hij van de "verkeerde" kerkrichting is in jouw ogen.
Ik weet niet of je het gezien hebt?

Waarom deze toon?
ds. Pronk is een hele fijne dominee, moet ik op alles van jou reageren?
Je hoeft mij die weg niet te wijzen, die had ik zelf al gevonden.
Ik heb meerdere filmpjes beluisterd, vrijwel direct na plaatsing ben ik begonnen.
Een kerkrichting is niet verkeerd, maar sommige dingen die erin gezegd worden.