euthenasie bij uitzichtloos en ondraagelijk lijden? (Betoog)

[Riska]

Vreemd eigenlijk, dat je mensen anders gaat behandelen als ze je nader staan. Dat zou eigenlijk toch niet moeten?

Dat bedoelde ik niet te zeggen. Natuurlijk, als je in een ziekenhuis/zorginstelling werkt is iedereen gelijk.
Alleen komen er bij hele naasten, vader,moeder, broer, zus, partner, andere gevoelens bij. Het is het onverklaarbare van laat ik het dan toch maar 'bloedband' noemen.

Ik denk aan mijn nichtje. Ze verzorgt dagelijks stervenden en mensen die pijn lijden. Dat doet ze met heel haar hart. Ze is verdrietig als iemand overlijdt, maar gaat er niet mee naar huis als je begrijpt wat ik bedoel.
Toen overleed haar vader (mijn broer) dit jaar. Dat gaf totaal andere gevoelens en ze nam ze mee naar huis, ze was er dag en nacht mee bezig (en met name in de afgelopen periode van Kerst en Oud-en Nieuw had ze het heel moeilijk). Dat is dus niet een soort achterstelling van haar normale patiënten, dat is iets wat je zelf nauwelijks in de hand hebt.
Dat is de bijzondere band die je met familieleden hebt.

[Gerdien B.]

Harm-J, ik smeer God niks aan. Ik weet alleen dat ik bij iemand gestaan heb, die ondragelijk leed en ik voortdurend gevraagd heb: "God, waarom maakt U er geen eind aan, aan dit aardse leven?". Want als gezegd wordt dat de mens niet, d.m.v. euthanasie, zelf een beslissing mag nemen, dan is hij/zij dus afhankelijk van God. En dan is het mogelijk ja, dat iemand denkt: "Kan God zó onbarmhartig zijn dat Hij dit leven - dat door de pijn geen leven meer is - niet beëindigt"?

Ik heb dat idd ook wel is gedacht, toen mensen echt op het laatst lagen en totaal geen teken van leven zelfs meer konden geven. Het enige wat het lichaam nog kon was ademen.
In begin schrok ik van mijn iegen vragen aan God. Maar na nog is wat beter er over nadenken en het even allemaal te laten bezinken , kwam ik zelf tot de conclusie dat ik dat best mag vragen of God het lijden wil stoppen.

[Harm-J]

Het leven en tijd van sterven is aan God
voorbehouden.

Dat is toch wel een beetje onzin? Waarom doen sommige mensen dan moeilijk door een brandend huis binnen te rennen om hun kind te redden? Als God wil dat het kind blijft leven, dan blijft het toch wel leven, toch? Waarom hebben we dan artsen? God werkt door mensen bij het redden van levens; waarom zou God niet kunnen werken door mensen als het gaat om de dood? Als God echt wil dat je blijft leven zou je euthenasie toch gewoon niet werken?

MrSokkie

Jij plaats moedwillig en lijdzaam toekijken op een lijn, e.a. lijkt mij feite-
lijk niet helemaal juist.

Heeft Jezus niet de woorden gesproken: "Als een zoon of een os van
iemand van u in een put valt, wie zal hem er dan niet terstond uittrek-
ken (ook) op de sabbatdag?

Nogmaals er zijn vele teksten in de bijbel te vinden, waar Hij het zelf is
die aangeeft, dat Hij bepaalt wanneer het iemands stervensuur is en dat
dit aan Hem is voorbehouden.!

[Zareb]

In begin schrok ik van mijn iegen vragen aan God. Maar na nog is wat beter er over nadenken en het even allemaal te laten bezinken , kwam ik zelf tot de conclusie dat ik dat best mag vragen of God het lijden wil stoppen.

Ja, dat geloof ik ook. Maar tegelijkertijd kun je daar ook weer problemen mee krijgen. Ik was tijdens de jaarwisseling bij de ouders van Juan en we zaten met het hele gezin terug te denken aan wat er gebeurd was. Toen vertelde mijn schoonmoeder dat zij het achteraf heel moeilijk had met het feit dat ze gebeden had of God Juan maar wilde thuis halen. Want zo zei ze: "dat was eigenlijk het enigste gebed waarvan ik onbewust hoopte dat God er niet naar zou luisteren."

[essieee]

Harm-J, ik smeer God niks aan. Ik weet alleen dat ik bij iemand gestaan heb, die ondragelijk leed en ik voortdurend gevraagd heb: "God, waarom maakt U er geen eind aan, aan dit aardse leven?". Want als gezegd wordt dat de mens niet, d.m.v. euthanasie, zelf een beslissing mag nemen, dan is hij/zij dus afhankelijk van God. En dan is het mogelijk ja, dat iemand denkt: "Kan God zó onbarmhartig zijn dat Hij dit leven - dat door de pijn geen leven meer is - niet beëindigt"?

Ik heb dat idd ook wel is gedacht, toen mensen echt op het laatst lagen en totaal geen teken van leven zelfs meer konden geven. Het enige wat het lichaam nog kon was ademen.
In begin schrok ik van mijn iegen vragen aan God. Maar na nog is wat beter er over nadenken en het even allemaal te laten bezinken , kwam ik zelf tot de conclusie dat ik dat best mag vragen of God het lijden wil stoppen.

Dat mag ook, maar dan laat je het bij God wat hij doet!!

[Gerdien B.]

In begin schrok ik van mijn iegen vragen aan God. Maar na nog is wat beter er over nadenken en het even allemaal te laten bezinken , kwam ik zelf tot de conclusie dat ik dat best mag vragen of God het lijden wil stoppen.

Ja, dat geloof ik ook. Maar tegelijkertijd kun je daar ook weer problemen mee krijgen. Ik was tijdens de jaarwisseling bij de ouders van Juan en we zaten met het hele gezin terug te denken aan wat er gebeurd was. Toen vertelde mijn schoonmoeder dat zij het achteraf heel moeilijk had met het feit dat ze gebeden had of God Juan maar wilde thuis halen. Want zo zei ze: "dat was eigenlijk het enigste gebed waarvan ik onbewust hoopte dat God er niet naar zou luisteren."

Dat kan ik mij ook wel weer voorstellen dat ze dat dacht.
Maar die gedachte had ik niet. Ik meende het echt oprecht! nog liever gisteren dan vandaag zag ik het beantwoord.
Heb alleen wel even getwijfeld of we zoiets van God mogen vragen.

[Riska]

Ik denk dat het heel normaal is dat je achteraf twijfelt of je niet toch iets anders had moeten bidden of - in geval van iemand die euthanasie heeft gepleegd: of je diegene niet toch tegen had moeten houden.
Dat is puur menselijk, want diep in je hart wil je gewoon de mens die je liefhebt, bij je houden.

[Gerdien B.]

ja dat klopt. Het was ook goed. Deze 2 vrouwen konden ook echt niets meer, geen geluid haast meer geven. Lagen echt gewoon weg te kwijnen op hun bedden. Super lieve vrouwtjes waren het. Vooral 1 heb ik enorm gemist. Toch had ik er geen spijt van dat ik er om gebeden heb.

[Harm-J]

Je mag ook aan de Heere vragen om iemand weg te nemen.
Daar is ansich niets mis mee.

Je zou het zelfs devoot kunnen noemen.

[Zareb]

Je mag ook aan de Heere vragen om iemand weg te nemen.
Daar is ansich niets mis mee.

Nee, maar het is zo enorm dubbel. Aan de ene kant vraag je de Here om een einde aan het lijden, maar tegelijkertijd hoop je dat er toch nog mogelijkheden zijn.

Ik heb het er momenteel heel moeilijk mee.

[Gerdien B.]

Je mag ook aan de Heere vragen om iemand weg te nemen.
Daar is ansich niets mis mee.

Nee, maar het is zo enorm dubbel. Aan de ene kant vraag je de Here om een einde aan het lijden, maar tegelijkertijd hoop je dat er toch nog mogelijkheden zijn.

Ik heb het er momenteel heel moeilijk mee.

Dat izjn ook hele moeilijke punten. je gevoel en verstand kunnen je zo tegenstrijdige dingen laten voelen/ merken/ zeggen

sterkte Zareb!

[Riska]

Je mag ook aan de Heere vragen om iemand weg te nemen.
Daar is ansich niets mis mee.

Nee, maar het is zo enorm dubbel. Aan de ene kant vraag je de Here om een einde aan het lijden, maar tegelijkertijd hoop je dat er toch nog mogelijkheden zijn.

Ik heb het er momenteel heel moeilijk mee.

Kan ik me heel goed voorstellen. Vooral in deze dagen, waarin je terug hebt gekeken op het voorbije jaar en waarin zich het gemis extra laat voelen. Ik denk dat wij altijd blijven hopen, soms tegen ander weten in...
Geef wel de ruimte aan je verdriet, het is de enige manier om ermee om te leren gaan...

[essieee]

Even offftopic,

Sterkte Zareb!