Geloofszekerheid in de GerGem (in NL)

[joepie]

Toch geloof ik dat Johannes 3:16 precies zegt wat nodig is.
Want wat zou ik anders moeten met kamerling, of de moordenaar aan het kruis.
Die zeiden eigenlijk precies hetzelfde.
Waarom zouden wij dat dan niet mogen en kunnen.

[caprice]

Toch geloof ik dat Johannes 3:16 precies zegt wat nodig is.
Want wat zou ik anders moeten met kamerling, of de moordenaar aan het kruis.
Die zeiden eigenlijk precies hetzelfde.
Waarom zouden wij dat dan niet mogen en kunnen.

...door genade.

(Dat moest er nog bij).

[joepie]

Het is inderdaad enkel genade. Maar geloof is de enige voorwaarde.
En dat moet je dan weer geschonken worden, maar als het je geschonken wordt , moet je niet gaan zeuren of het nu wel echt is.
Niet denken dat je nog iets moet voelen. God schenkt jou en mij genade.
Want midden in de kloof tussen jou en God staat een kruis geplant.
Jezus is de weg naar de overkant.

[jas]

Het is inderdaad enkel genade. Maar geloof is de enige voorwaarde.
En dat moet je dan weer geschonken worden, maar als het je geschonken wordt , moet je niet gaan zeuren of het nu wel echt is.
Niet denken dat je nog iets moet voelen. God schenkt jou en mij genade.
Want midden in de kloof tussen jou en God staat een kruis geplant.
Jezus is de weg naar de overkant.

Beste Joepie, ik zal kort beschrijven hoe het mij vergaan is en dat ik dat proces ook geheel terug vind in de Bijbel en de belijdenisgeschriften.
Ik was een puur goddeloos mens, volop in de wereld en alles doende wat God verboden had. Ik bekommerde me totaal niet meer (opvoeding weggestopt) over mn eeuwig zieleheil, ik had met het geloof 'afgerekend'. Jazeker, ik wel, maar God niet. En nu dan waarom ik het niet met je eens ben dat genade geschonken wordt op voorwaarde van geloof. Als dat zo was, dan was ik nu nog dezelfde puur goddeloze als voorheen met dezelfde goddeloze levenswandel. Want ik was niet van plan om te gaan geloven, nu niet, dan niet, en nooit niet. Daarom klopt het niet wat je zegt. Ik zou nooit aan 'jouw' voorwaarde voldaan hebben. Maar God schonk mij genade zonder dat ik geloofde, en pas na die ontvangen genade, geloofde ik. Daarom zegt Paulus ook dat we als vijanden met God verzoend moeten worden. Als ongelovigen en niet als gelovigen. Hoe kan ik geloven dat ik genade heb als ik het nog niet heb? Onmogelijk. Ik kan pas geloven dat mij genade geschonken is, als ik het ook daadwerkelijk ontvangen heb. Daarom gaat Gods genadeschenking vooraf aan het geloof.

[waarnemer]

Jas,
Fijn om je getuigenis te lezen. Ik weet dat bijvoorbeeld in Islamitische landen mensen op een bijzondere wijze het geloof geschonken wordt.
Ik denk dat wij niet naar wat bijzonders moeten verlangen, maar door Zijn Woord komt Zijn genade tot ons ons. Het geloof wordt geschonken door het Woord en we kunnen een hele redenatie gaan opzetten hoe dat gaat, door Zijn Geest en wat eerst enz. Maar hoe staat het er precies: Toen wij nog vijanden waren, toen waren we al verzoend. God is al verzoend.

[jas]

Jas,
Fijn om je getuigenis te lezen. Ik weet dat bijvoorbeeld in Islamitische landen mensen op een bijzondere wijze het geloof geschonken wordt.
Ik denk dat wij niet naar wat bijzonders moeten verlangen, maar door Zijn Woord komt Zijn genade tot ons ons. Het geloof wordt geschonken door het Woord en we kunnen een hele redenatie gaan opzetten hoe dat gaat, door Zijn Geest en wat eerst enz. Maar hoe staat het er precies: Toen wij nog vijanden waren, toen waren we al verzoend. God is al verzoend.

Ja maar dus niet op voorwaarde van geloof, dat is wat ik wou zeggen.

[Boekenlezer]

De uiteindelijke verklaring van die verzoening is de verkiezing door God zelf, en niet iets in ons. We merken hier als mensen van alles: dat we tot geloof kwamen, berouw over de zonde, dat we van onwillig gewillig werden... maar dat is uiteindelijk allemaal te verklaren vanuit dat God het plan van Zijn uitverkiezing uitwerkt.

[jas]

De uiteindelijke verklaring van die verzoening is de verkiezing door God zelf, en niet iets in ons. We merken hier als mensen van alles: dat we tot geloof kwamen, berouw over de zonde, dat we van onwillig gewillig werden... maar dat is uiteindelijk allemaal te verklaren vanuit dat God het plan van Zijn uitverkiezing uitwerkt.

correct!

[ekjiram]

Heb je geen andere "ondertekening"? Ja ik bedoel dat gekke "gedichtje". Ik ben een ger. gemmer, ja![quote="Jansen"]L.S.

Ik heb een vraag aan de GerGem-ers (in NL) onder ons. Ik ben niet zo thuis in jullie kringen (ben zelf een GB-er) en ik vraag me af wat jullie geleerd wordt m.b.t. tot de geloofszekerheid. Mogen jullie zeggen dat Christus jullie Zaligmaker is en dat jullie behouden zijn (als Christus als Konig regeert in je leven) ? Of wordt jullie geleerd dat je pas weet of je gered bent op de Dag des Oordeels? Moeten jullie in stille afwachting verkeren of het wellicht toch eens ooit mocht staan te gebeuren dat jullie gered woorden?
Kunnen jullie ook de ‘vreugde des Heils’ ervaren of moeten jullie het ganse leven gebukt gaan onder de angst voor de verdoemenis? Hoe zit dat? Hoe wordt dat jullie geleerd en ben je het met die leer eens? :?:

Het spijt me als het door mij geschetste beeld niet overeen zou komen met jullie geloofsbeleving maar dat zou maar eens te meer bevestigen dat ik niet goed op de hoogte ben van de stand van zaken in de GerGem (in NL).
:?[/quote]

[caprice]

Kunnen jullie ook de ‘vreugde des Heils’ ervaren of moeten jullie het ganse leven gebukt gaan onder de angst voor de verdoemenis? Hoe zit dat? Hoe wordt dat jullie geleerd en ben je het met die leer eens?

Vreugde in het hart. Geen oppervlakkige vreugde. Een vreugde die geen dominee en geen kerk je geven kan, maar slechts gebrekkig van spreken kan. Een vreugde die alle verstand te boven gaat.
Dat is weggelegd voor Gods kinderen. En als je dat niet bent, heb je wel reden om bang te wezen voor het komende oordeel. Het is een voorrecht als die angst bij een onbekeerd iemand nog tot zijn deel mag zijn, want velen in de kerken SLAPEN terwijl de bloedwreker hen op de hielen zit, en zij zoeken het komend verderf niet te ontvlieden in de enige Vrijstad. Zij houden zich staande met een vormendienst, een godsdienst zonder God. Anderen leven zich omgeremd in de zonde uit doordeweeks.
Om de mens wakker te schudden moet er over twee wegen en hun einde gesproken worden, zoals dat gedaan wordt in Psalm 1:
6 Want de HEERE kent den weg der rechtvaardigen; maar de weg der goddelozen zal vergaan.
En Psalm 2:
11 Dient den HEERE met vreze, en verheugt u met beving.
12 Kust den Zoon, opdat Hij niet toorne, en gij op den weg vergaat, wanneer Zijn toorn maar een weinig zou ontbranden. Welgelukzalig zijn allen, die op Hem betrouwen.

Dat moet steeds maar weer verkondigd worden. Want er is nog een weg om die welverdiende straf te ontgaan en wederom tot genade te komen.
Als die niet zo was konden we de kerkdeuren wel sluiten, want dan was het voor eeuwig verloren. Nu kan iedereen nog bekeerd worden zolang hij in het heden der genade mag verkeren. En als de goddeloze kerkmens zich niet bekeert, zal zijn weg vergaan.

We moeten gebruik maken van de middelen. Dat is in de eerste plaats Gods Woord, maar ook de prediking van het Evangelie, de uitwendige roeping, waar het Gode heeft behaagd Zijn volk inwendig te roepen door de werkingen van Zijn Heilige Geest.

Ik schrijf voor de Gereformeerde Gemeenten, want in de Gereformeerde Gemeenten in Nederland ligt het toch anders.
En met de leer ben ik het van harte eens, want anders zou ik geen belijdenis des geloofs in deze kerk afleggen.

[joepie]

Het is inderdaad enkel genade jas. Dat schreef ik ook.
Maar Gods verbond heeft wel degelijk een belofte EN een eis.
Dus is het genade dat God in je leven komt, en dat je gaat geloven.
Maar daarvoor moet je nog steeds gaan geloven.
Anders zou er niet staan: Een ieder die in Mij GELOOFD.

[refo]

Beste Joepie, ik zal kort beschrijven hoe het mij vergaan is en dat ik dat proces ook geheel terug vind in de Bijbel en de belijdenisgeschriften.
Ik was een puur goddeloos mens, volop in de wereld en alles doende wat God verboden had. Ik bekommerde me totaal niet meer (opvoeding weggestopt) over mn eeuwig zieleheil, ik had met het geloof 'afgerekend'. Jazeker, ik wel, maar God niet. En nu dan waarom ik het niet met je eens ben dat genade geschonken wordt op voorwaarde van geloof. Als dat zo was, dan was ik nu nog dezelfde puur goddeloze als voorheen met dezelfde goddeloze levenswandel. Want ik was niet van plan om te gaan geloven, nu niet, dan niet, en nooit niet. Daarom klopt het niet wat je zegt. Ik zou nooit aan 'jouw' voorwaarde voldaan hebben. Maar God schonk mij genade zonder dat ik geloofde, en pas na die ontvangen genade, geloofde ik. Daarom zegt Paulus ook dat we als vijanden met God verzoend moeten worden. Als ongelovigen en niet als gelovigen. Hoe kan ik geloven dat ik genade heb als ik het nog niet heb? Onmogelijk. Ik kan pas geloven dat mij genade geschonken is, als ik het ook daadwerkelijk ontvangen heb. Daarom gaat Gods genadeschenking vooraf aan het geloof.

Wat je met dit getuigenis doet is je eigen beleving als norm stellen. Een enkele keer (wees er maar blij om) grijpt God een volledig goddeloze en leidt hem terug. Dat is echter een zeldzaamheid. De meeste mensen komen onder de prediking tot geloof. (ik laat nu de zending even buiten beschouwing)

De zin "Want ik was niet van plan om te gaan geloven, nu niet, dan niet, en nooit niet." kan ik eigenlijk niet plaatsen. Als ik het zo lees ben je in ieder geval teruggekeerd, beschouw je dat als zaligmakend werk, maar geloof je nog steeds niet. Later zeg je dat je geloofde. Volgens Calvijn is dat pas het moment van leven. Daarvoor is het hooguit een voorbereiding geweest. Er is namelijk geen leven zonder geloof. Het zijn geen levende mensen die geloven, maar dode. Hoe dat kan weet ik ook niet, maar zo is het. En wil je persé dat er eerst leven is, dan moet je zeggen dat dan de 'orde' zo is en niet de 'volgorde'. Misschien is er eerst de levendmaking en dan het geloof, maar daar zit nog geen triljoenste seconde tussen.

Daarom zeg ik ook: in een heidensituatie gelooft niemand. Komt de prediking tussenbeide (God zoekt de mens op) dan verandert er wat. De mens krijgt een keus voorgelegd. Die komt van God. En hoe dat dan is, weet ik ook niet. Maar het wil er bij mij niet in dat heidenen die nooit van God hoorden op dezelfde wijze tegenover God staan als zij die wel van Hem hoorden.

Van harte mee eens Jas! Het probleem is vaak dat je zo'n tekst als Joh 3:16 niet zomaar aan kunt nemen. Dan krijg je van die 'gearriveerde' zelfverzekerde gelovigen.... Mensen die dat direct zomaar aannemen en daar dan uit leven... Maar dan mis ik toch die afhankelijkheid en nederigheid en verootmoediging voor God. Terecht merkt Jas op dat je jezelf altijd af moet vragen waarom je Jezus nodig hebt en of Hij ook van je afweet! Dat lijkt mij eerder de kern van de zaak dan het simpelweg zeggen ik geloof in Joh 3:16 en daarmee klaar. Dan zal het dus goed zijn... En zeker als er dan gezegd wordt dat het niet uitmaakt hoe je bekeerd wordt en dergelijke vind ik dat bijzonder wonderlijke uitpraken.... Het lijkt mij juist absoluut noodzakelijk om naar je eigen leven te kijken of er kenmerken zijn van de bekering; of er de vruchten gevonden mogen worden.... Die zelfbeproeving blijft noodzakelijk! En daarmee samen gaat de verootmoediging tot God om Zijn hulp en of Hij Zijn Geest in ons wil laten getuigen.... Dan is er pas echt sprake van geloofszekerheid!

Gearriveerdheid kun je moeilijk meten. Dat is allemaal net uit welke groep je komt. In de GerGem is het modieus om nederig te zijn. Dat is even gevaarlijk. Dan is degene die het nederigst is de meeste. Hoogmoed in de nederigheid, zal ik maar zeggen. In meer evangelische kringen lijkt het wel of ze het zomaar 'hebben'. Dat valt reuze mee. In de praktijk leven ze even goed of zelfs afhankelijker van Hem. Niet altijd. Maar dat komt wel weer. Maar wie eenmaal geloofd heeft, mag zeggen dat hij of zij 'het heeft'. Want wat zou iemand in je geloof zien als je altijd maar met je koppie naar beneden loopt?
Tenslotte: zelfbeproeving is de slechtste beproeving die er is.

Het ware geloof is in zondag 7 HC simpel omschreven: kennis, toestemmen en vertrouwen. Als we er niet zo aan gewend waren, zou je denken dat een evangelische voorganger aan het woord was. Zondag 23: wat heb je er aan? Lees de antwoorden.

[Maja de Bij]

Wat je met dit getuigenis doet is je eigen beleving als norm stellen. Een enkele keer (wees er maar blij om) grijpt God een volledig goddeloze en leidt hem terug. Dat is echter een zeldzaamheid. De meeste mensen komen onder de prediking tot geloof. (ik laat nu de zending even buiten beschouwing)

Ik vind dat je hier een tegenstelling maakt die niet bestaat.
De hele Romeinenbrief gaat toch over de rechtvaardiging van de goddeloze? Christus is toch voor zondaren gestorven? Vijanden worden toch verzoend met God?

[Pieter]

Inderdaad. Elke door God gegrepene is een aarts-goddeloze. Jezelf daar boven te verheffen, getuigt van bijzonder weinig, of beter, géén zelfkennis.

[Pieter]

Het is inderdaad enkel genade jas. Dat schreef ik ook.
Maar Gods verbond heeft wel degelijk een belofte EN een eis.
Dus is het genade dat God in je leven komt, en dat je gaat geloven.
Maar daarvoor moet je nog steeds gaan geloven.
Anders zou er niet staan: Een ieder die in Mij GELOOFD.

Hier ben ik het van harte mee eens, en toch zorgt dit in mijn leven voor een grote worsteling. Hoe kan ik ooit aan die eis voldoen? Ik walg namelijk van de lijdelijkheid die grote delen van mijn en andere kerkverbanden in de greep heeft, terwijl ik tegelijkertijd besef dat ik er niets aan kan toedoen.

Wat moet onze houding zijn?