Geloven en (nog niet) bekeerd zijn

[Rufi]

Daarnaast zou ik jullie graag nog willen meegeven wat er zou gebeuren als God je nu (zonder geloofsopwas) zou laten weten dat je Zijn kind bent en je naar de Hemel zal gaan als je komt te overlijden.....ik zou als ik eerlijk ben alleen nog maar aan mezelf gaan denken en niet meer aan God....zondag voetballen is toch veel leuker dan de kerk, de kroeg in en zuipen is toch leuk....het maakt niet uit als die oude mens boven ligt, wat ik ga toch naar de Hemel. De Heere beware ons hiervoor om ons te laten blijven zoeken, te blijven bidden, en naar Zijn geboden te willen leven.....

Nou, dit vind ik wel een erg vreemde gedachte die je hier beschrijft. Net of iemand die de Here liefheeft zo zou willen leven!

[Petra777]

Mee eens. Als je die liefde voor God kent, weet je dat je nooit zo zou gaan leven als japio daar beschrijft.

[Rufi]

Beste Marnix.
Ik noem het ‘gearriveerd christendom’ zoals jij het beschrijft.
Paulus beschrijft in het schrift gedeeld wat jij aanhaalt uit Romeinen 8 de bevinding van een kind van God. Hij liep daar echt niet te toeteren op de straat zoals van ‘kijk ik hier Paulus een kind van God enz. nee, Paulus beschrijft het bevindelijke ziele leven en daar wordt je juist klein onder. Hij zegt toch ook in vers16 ‘Dezelve Geest getuigt met onzen geest, dat wij kinderen Gods zijn’. Gods Geest met onze geest getuigd, dat is het stillen bevindelijk zielen leven. In ver 25 nogmaals: ‘Maar indien wij hopen, hetgeen wij niet zien, zo verwachten wij het met lijdzaamheid’. Sterker nog, het is ook helemaal niet belangrijk of wij kunnen zeggen een kind van God te zijn, het gaat niet om ons maar om Gods eer. Wij op de achtergrond Hij op de voorgrond, ja dat is een radicale omkeer (bekering) van de mens zoals hij nu is. Dat kan de grootste in de genade maar nauwelijks begrijpen omdat ons verstand hierin te kort schiet. Christus heeft op aarde laten zien wat het inhield om God groot te maken, maar dat is wel ‘Hij moet wassen en ik minder worden’ en dat is tegen de mens van naturen. Die natuur, dat vlees blijft ook een kind van God aankleven en heeft hij mee te strijden veel erger als een natuurlijk mens wat die verstaat niet de dingen die des Geest Gods zijn, ja het is hem zelfs een dwaasheid. God zal wel verheerlijkt worden door mensen heen want daarvoor zijn wij geschapen en was ons grote doel.

Het gearriveerde christendom ben ik huiverig voor, want er komt dan een bepaalde schijn zekerheid waarmee alles door kan gaan omdat je je zelf wijs maakt een kind van God te zijn en alles maar vergeven zal worden en dat is nu juist zo verkeerd.

Het is niet mijn bedoeling om je persoonlijk te beledigen, het zou zo verstaan kunnen worden maar dan heb je het verkeerd.

Jantjes, je zegt hier nogal wat. Ik denk dat Marnix het in zijn verhaal heel Bijbels heeft weergegeven. Zo staat het er, zo mag je het aannemen. Hoe kom je er dan bij om te spreken over 'gearriveerd christendom'! Dat klinkt nogal arrogant.
De Here zegt: "Ik geef het je, neem het aan." En als dan iemand dat ook daadwerkelijk doet, wil jij wel even zeggen: "Ho, dat gaat zomaar niet"?
Weet je waar ik huiverig voor ben? Voor de ideeën die jij erop na houdt. Die zijn namelijk onbijbels.

[marina87]

Daarnaast zou ik jullie graag nog willen meegeven wat er zou gebeuren als God je nu (zonder geloofsopwas) zou laten weten dat je Zijn kind bent en je naar de Hemel zal gaan als je komt te overlijden.....ik zou als ik eerlijk ben alleen nog maar aan mezelf gaan denken en niet meer aan God....zondag voetballen is toch veel leuker dan de kerk, de kroeg in en zuipen is toch leuk....het maakt niet uit als die oude mens boven ligt, wat ik ga toch naar de Hemel. De Heere beware ons hiervoor om ons te laten blijven zoeken, te blijven bidden, en naar Zijn geboden te willen leven.....

Oei, dat hoop ik niet voor je. Dat klinkt dat je nu probeert te leven
naar de wil van God, zodat je straks in de Hemel kunt komen. Ik
denk dat iemand met een waar geloof juist graag voor Hem leven.
Waarom denk je dat je het leuker zal vinden om op zondag andere dingen te doen
dan die dag voor de Heer apart te zetten?

[japio]

hmmm dit probeerde ik niet te zeggen, het was een stelling, niet hoe ik het zelf ervaar, want God werkt gelukkig anders, volmaakt.....
We mogen leven uit Zijn liefde....
En omdat Hij ons doet opwassen in de genade blijven we zo afhankelijk van Hem. En blijven we dicht bij Hem.

Maar..........
Als Hij ons nu (zonder opwas(!)) zou meedelen je bent Mijn kind.....dan hoef je niet meer te strijden. Of kennen jullie die strijd niet, tegen eigen vlees, de wereld en de satan. En ik verdien hier echt niks mee hoor, dat wil ik absoluut niet zeggen, maar daarom moeten we wel strijden tegen ongerechtheid, want door die strijd kom je er juist achter dat je zelf onrechtvaardig bent. Dan wordt het minder zonde doen en een groter zondaar worden! Hebben jullie geen begeertes waar je niet graag aan zou willen toegeven. Tuurlijk leven we uit liefde voor God, en doen we uit liefde de geboden, voor zover dat kan. Maar als Hij ons al zou inprenten dat het allemaal wel goed komt (want dat was de stelling), zonder dat we Hem beter leren kennen, dan kunnen we hier op aarde wel ons eigen geluk zoeken, want daar gaan we van nature naar uit: ik ellendig mens wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods. Want het geluk van God dat komt nog wel. Als die afhankelijkheid er niet zou zijn, dan zou ons leven er heel anders uit zien! Hij houdt ons daarvoor vast, door ons bij Zijn Woord te houden, en ons Zijn beloften voor te houden. Dat doet Hij uit liefde, dan gaat het om Zijn gemeenschap en niet direct om het eeuwige leven.

@ marnix: Paulus kwam niet zo maar tot die getuigenis in Rom 8. Daarvoor (rom 7) had hij reeds beleden: ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods.
Paulus is dus eerst met de grond gelijk gemaakt, ik ellendig mens....dat zegt een van nature hoogmoedig mens niet zomaar...daar is opwas in het genadeleven voor nodig om dat te doorleven, daar is nederigheid en zelfverloochening voor nodig. Doorleven dat we echt ellendig zijn....Het is niet zo dat je eerst je hele ellende moet hebben doorleeft om tot de verlossing en de dankbaarheid te komen. Deze drie vormen een cirkel die steeds dieper wordt, de opwas! Maar die ellende van rom 7 hoort er wel bij, het moet wel doorleeft worden.....het is niet alleen verlossing en dankbaarheid.
Heel mooi en groots als je dat net als Paulus hebt mogen doorleven....ik ellendig mens....en...door de Geest geleidt, en te roepen Abba, Vader. Want de Geest geeft ons die ellende kennis. Van nature zullen we onze ellende nooit zien....

[leclerc]

Zo.................
Ook een goede middag
De vraag: "ben je een kind van God"....is een vraag die zeer lastig te beantwoorden is. Waarom zul je denken.....
Het is namelijk zo dat er maar Een is die weet wie de kinderen van God zijn, en dat is God zelf. Er zijn momenten waarop God Zijn kind vast laat weten dat hij/zij een kind van Hem is. Maar de drie-koppige vijand (zoals door Jantjes al aangegeven) is er altijd op uit om een kind van God aan het wankelen te brengen. De zonde verstoord de relatie en dan is God ineens weer zo ver weg.....dan zal je er niet eens over nadenken om je Zijn kind te noemen. Dan is alle zekerheid weer weg.....

Een mens kan zelf niet tot geloofszekerheid komen.....dat moet God geven. Dit is een strijd, want dit gaat langs velerlei zelfverloochening...Voordat je er achter bent dat je zelf niks kan bijdragen en het alleen maar genade is waardoor we in Christus geborgen kunnen worden moet een mens zichzelf helemaal verliezen, en aan de voeten van Christus terecht komen. Dit is een proces wat ook wel opwassen in de genade heet. Dit heeft tijd en bovenal geloofsoefeningen nodig (bijbel lezen, kerkdiensten enz.)

Ik kan niet zeggen dat ik geen kind van God ben (daarvoor is er al teveel gebeurd). Maar om te zeggen dat ik er wel één ben, zou ik het eerst uit Zijn mond moeten horen ("ik heb het zelf uit Zijne mond gehoord). Een prachtige uitspraak hierin is "je wordt niet in één dag burgemeester" en "een kind wordt niet geboren met schoenmaat 39". Ik mag onder het Woord komen, verlangen naar God....graan rapen op Zijn akker.... soms ook verkwikt worden door Zijn Woord.....Maar om dan gelijk te zeggen dat ik Zijn kind ben, dat durf ik niet, dat zou ook ongepast zijn. Hij weet het, en ik wil het dan ook graag bij Hem laten. Voor mij geldt dan: "ziet uw verkiezing vast te maken". Daar moeten we naar staan, om van Hem te horen dat we Zijn kind zijn. Reken jezelf nooit tot Zijn kinderen als je het niet zelf van Hem gehoord hebt. Dan ga je in Zijn schoenen staan, dan maken we onze eigen beslissing, zoals we dat in het paradijs al gedaan hebben.

Dit wil niet zeggen dat iemand die niet van God zelf gehoord heeft dat het Zijn kind is, niet een kind van Hem kan zijn.....want zelfs doodgeboren kindjes kunnen zalig worden....

Ik mag in dat proces zitten, mezelf verliezen en het meer en meer in Hem te vinden. Dit moet meer en meer naar de dood in mezelf en het leven in Hem, want verdienen doen we het niet, en dan zal de Heere ook openbaren dat Hij je als kind heeft aangenomen. En dan zal je zeggen: waarom heb ik genade in Uw ogen gevonden? Dan heeft Hij het alleen gedaan.....de postings lijken zwaar (zijn ze misschien ook wel) maar zijn vanuit theorie en bevinding geschreven. Ik wil jullie er absoluut niet mee pesten, want ze zijn goed bedoeld (echt waar). Ik ben er alleen vast van overtuigd (door Zijn Woord) dat een mens alleen door het bloed van Christus zalig kan worden, m.a.w. alleen door genade. En we proberen nog zo vaak zelf wat bij te dragen, ik ook. Tuurlijk zou ik graag willen zeggen dat ik Zijn kind ben. Maar het kan niet, want ik kan niks bijdragen. En daar moeten we achter komen. En als dat op deze manier via refoweb zou kunnen (als de Heere het wil zegenen) dat zou dat enorm groot zijn. Als we er hier met elkaar achter mogen komen dat we het zelf niet kunnen.....

Een lange, hier en daar wat rommelige post maar ik hoop dat het een en ander wat duidelijker is geworden....
Daarnaast zou ik jullie graag nog willen meegeven wat er zou gebeuren als God je nu (zonder geloofsopwas) zou laten weten dat je Zijn kind bent en je naar de Hemel zal gaan als je komt te overlijden.....ik zou als ik eerlijk ben alleen nog maar aan mezelf gaan denken en niet meer aan God....zondag voetballen is toch veel leuker dan de kerk, de kroeg in en zuipen is toch leuk....het maakt niet uit als die oude mens boven ligt, wat ik ga toch naar de Hemel. De Heere beware ons hiervoor om ons te laten blijven zoeken, te blijven bidden, en naar Zijn geboden te willen leven.....

Respect dat je zo ingaat op een persoonlijke vraag. Maar ik zag dat je theologie studeerde bij de HHK. ik neem dan aan dat je predikant wil worden. kun je dan uitleggen waarom je aan de ene kant een roeping hebt en aan de andere kant nog geen absolute geloofszekerheid?

[japio]

Ik kerk in de ger. gem. en volg de studie theologie aan de HHK niet met de intentie om predikant te worden. Anders zou het inderdaad wel wat apart zijn ja

[Hero]

Hero: je zou misschien voorbeelden kunnen geven over wat er wel moet gebeuren (wat nu dus niet gebeurd).....

Het allereerste wat er in de GerGem moet gebeuren, is dat men 'r gaat VASTEN, want dat leidt immers tot de volgende stap, nl : het zich waarlijk bezinnen op de staat of toestand van het gereformeerde geloof > een geloof dat sterk introvert is, en bepaald niet missionair > een geloof dat zich vanaf de Reformatie, verder had moeten ontwikkelen, maar bleef steken in het citeren van Luther & Calvijn — is het daarom vreemd, dat dat zoveel jongeren deze kerk verlaten ...??

Ten tweede is een predikant (over het algemeen) een voorbeeld voor de gemeente. Het zijn (bij ons de gemeentes) Godvrezende mannen die veel beleeft hebben met de Heere en Zijn Woord. Dat wat ze zeggen is niet alleen theorie maar is ook bevinding. De predikant legt zijn eigen ervaringen in een preek, Hij kent de weg voor, na en met Christus. Dat is het niet alleen maar voorlezen maar ook voordoen....

Het valt mij op, dat hun toehoorders, ze ietwat : NAdoen — waaruit dus blijkt, hoe INTROVERT hun *bevinding* mag wezen ?? — immers : ik zie daar gelovigen welke schuilen bij de_REDE —(( alsof : Jezus de zoon van een professor geweest zou zijn, inplaats van de zoon van een timmerman ?? )) ....

Mannen als Calvijn, Luther, Brakel, Augustinus e.d. hebben onderling zeker verschillen....maar over de essentie waren ze het eens. En dat is dat het bloed van Christus alleen tot verlossing leidt, niks meer en niks minder! Ze hebben weergegeven hoe een mens dat bloed deelachtig kan worden, dat het allemaal Gods werk is....

De bijbel ... legt NIET zo'n eenzijdig accent op het bloed{offer} van Christus, alsof je daar alles! aan zou kunnen ophangen — echter door wel zo'n eenzijdig & over_accent te leggen (( en er functies aan toe te kennen die de bijbel zelf niet noemt )), gebruik je het bloed{offer} van Christus, simpelweg als : DROG_REDE !!! — en alzo beroof je het woord van haar kracht ....

[Hero]

Maar..........
Als Hij ons nu (zonder opwas(!)) zou meedelen je bent Mijn kind ..... dan hoef je niet meer te strijden. Of kennen jullie die strijd niet, tegen eigen vlees, de wereld en de satan

Dankzij het perspectief, dat ik nu al behoor tot het huisgezin God's, ben ik instaat om AF te zien van gemak, en te strijden tegen de zonde — immers : slechts de zekerheid in het geloof, stelt mij instaat om door te zetten, en alzo : op te wassen tot het zoonschap ...!!!

[Rufi]

hmmm dit probeerde ik niet te zeggen, het was een stelling, niet hoe ik het zelf ervaar, want God werkt gelukkig anders, volmaakt.....
We mogen leven uit Zijn liefde....
En omdat Hij ons doet opwassen in de genade blijven we zo afhankelijk van Hem. En blijven we dicht bij Hem.

Maar..........
Als Hij ons nu (zonder opwas(!)) zou meedelen je bent Mijn kind.....dan hoef je niet meer te strijden. Of kennen jullie die strijd niet, tegen eigen vlees, de wereld en de satan. En ik verdien hier echt niks mee hoor, dat wil ik absoluut niet zeggen, maar daarom moeten we wel strijden tegen ongerechtheid, want door die strijd kom je er juist achter dat je zelf onrechtvaardig bent. Dan wordt het minder zonde doen en een groter zondaar worden! Hebben jullie geen begeertes waar je niet graag aan zou willen toegeven. Tuurlijk leven we uit liefde voor God, en doen we uit liefde de geboden, voor zover dat kan. Maar als Hij ons al zou inprenten dat het allemaal wel goed komt (want dat was de stelling), zonder dat we Hem beter leren kennen, dan kunnen we hier op aarde wel ons eigen geluk zoeken, want daar gaan we van nature naar uit: ik ellendig mens wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods. Want het geluk van God dat komt nog wel. Als die afhankelijkheid er niet zou zijn, dan zou ons leven er heel anders uit zien! Hij houdt ons daarvoor vast, door ons bij Zijn Woord te houden, en ons Zijn beloften voor te houden. Dat doet Hij uit liefde, dan gaat het om Zijn gemeenschap en niet direct om het eeuwige leven.

@ marnix: Paulus kwam niet zo maar tot die getuigenis in Rom 8. Daarvoor (rom 7) had hij reeds beleden: ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods.
Paulus is dus eerst met de grond gelijk gemaakt, ik ellendig mens....dat zegt een van nature hoogmoedig mens niet zomaar...daar is opwas in het genadeleven voor nodig om dat te doorleven, daar is nederigheid en zelfverloochening voor nodig. Doorleven dat we echt ellendig zijn....Het is niet zo dat je eerst je hele ellende moet hebben doorleeft om tot de verlossing en de dankbaarheid te komen. Deze drie vormen een cirkel die steeds dieper wordt, de opwas! Maar die ellende van rom 7 hoort er wel bij, het moet wel doorleeft worden.....het is niet alleen verlossing en dankbaarheid.
Heel mooi en groots als je dat net als Paulus hebt mogen doorleven....ik ellendig mens....en...door de Geest geleidt, en te roepen Abba, Vader. Want de Geest geeft ons die ellende kennis. Van nature zullen we onze ellende nooit zien....

Hoi Japio, ik geloof je wel als je zegt dat dit echt persoonlijke beleving van je is, maar het klinkt zo theoretisch allemaal; alsof je alles nakauwt wat je in de kerk hoort. Waarom zeg je niet gewoon in je eigen woorden wat je bedoelt. Dat zou alles een stuk helderder en persoonlijker maken.

[japio]

hmmm dit probeerde ik niet te zeggen, het was een stelling, niet hoe ik het zelf ervaar, want God werkt gelukkig anders, volmaakt.....
We mogen leven uit Zijn liefde....
En omdat Hij ons doet opwassen in de genade blijven we zo afhankelijk van Hem. En blijven we dicht bij Hem.

Maar..........
Als Hij ons nu (zonder opwas(!)) zou meedelen je bent Mijn kind.....dan hoef je niet meer te strijden. Of kennen jullie die strijd niet, tegen eigen vlees, de wereld en de satan. En ik verdien hier echt niks mee hoor, dat wil ik absoluut niet zeggen, maar daarom moeten we wel strijden tegen ongerechtheid, want door die strijd kom je er juist achter dat je zelf onrechtvaardig bent. Dan wordt het minder zonde doen en een groter zondaar worden! Hebben jullie geen begeertes waar je niet graag aan zou willen toegeven. Tuurlijk leven we uit liefde voor God, en doen we uit liefde de geboden, voor zover dat kan. Maar als Hij ons al zou inprenten dat het allemaal wel goed komt (want dat was de stelling), zonder dat we Hem beter leren kennen, dan kunnen we hier op aarde wel ons eigen geluk zoeken, want daar gaan we van nature naar uit: ik ellendig mens wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods. Want het geluk van God dat komt nog wel. Als die afhankelijkheid er niet zou zijn, dan zou ons leven er heel anders uit zien! Hij houdt ons daarvoor vast, door ons bij Zijn Woord te houden, en ons Zijn beloften voor te houden. Dat doet Hij uit liefde, dan gaat het om Zijn gemeenschap en niet direct om het eeuwige leven.

@ marnix: Paulus kwam niet zo maar tot die getuigenis in Rom 8. Daarvoor (rom 7) had hij reeds beleden: ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods.
Paulus is dus eerst met de grond gelijk gemaakt, ik ellendig mens....dat zegt een van nature hoogmoedig mens niet zomaar...daar is opwas in het genadeleven voor nodig om dat te doorleven, daar is nederigheid en zelfverloochening voor nodig. Doorleven dat we echt ellendig zijn....Het is niet zo dat je eerst je hele ellende moet hebben doorleeft om tot de verlossing en de dankbaarheid te komen. Deze drie vormen een cirkel die steeds dieper wordt, de opwas! Maar die ellende van rom 7 hoort er wel bij, het moet wel doorleeft worden.....het is niet alleen verlossing en dankbaarheid.
Heel mooi en groots als je dat net als Paulus hebt mogen doorleven....ik ellendig mens....en...door de Geest geleidt, en te roepen Abba, Vader. Want de Geest geeft ons die ellende kennis. Van nature zullen we onze ellende nooit zien....

Hoi Japio, ik geloof je wel als je zegt dat dit echt persoonlijke beleving van je is, maar het klinkt zo theoretisch allemaal; alsof je alles nakauwt wat je in de kerk hoort. Waarom zeg je niet gewoon in je eigen woorden wat je bedoelt. Dat zou alles een stuk helderder en persoonlijker maken.

Dit is hoe ik het beleef....
Theorie en beleving gaan hand in hand....
Dogmatiek (wat heel dor en theoretisch klinkt) gaat leven...
Of denk jij dat wat er in de kerk gezegd wordt, de theorie, niet doorleeft kan worden. Achter de theorie en de dogmatiek zit beleving....
Zo ook de theorie die ik hier neerkalk, dat is niet alleen nazeggen wat er in de kerk en in boeken gezegd wordt, maar dat is ook hoe ik het ervaar.

[Poesje]

Maar..........
Als Hij ons nu (zonder opwas(!)) zou meedelen je bent Mijn kind ..... dan hoef je niet meer te strijden. Of kennen jullie die strijd niet, tegen eigen vlees, de wereld en de satan

Dankzij het perspectief, dat ik nu al behoor tot het huisgezin God's, ben ik instaat om AF te zien van gemak, en te strijden tegen de zonde — immers : slechts de zekerheid in het geloof, stelt mij instaat om door te zetten, en alzo : op te wassen tot het zoonschap ...!!!

Hm, heb jij geen last meer van je zondige natuur?
Geen strijd tegen de oude mens die steeds weer de kop opsteekt?

[japio]

Maar..........
Als Hij ons nu (zonder opwas(!)) zou meedelen je bent Mijn kind ..... dan hoef je niet meer te strijden. Of kennen jullie die strijd niet, tegen eigen vlees, de wereld en de satan

Dankzij het perspectief, dat ik nu al behoor tot het huisgezin God's, ben ik instaat om AF te zien van gemak, en te strijden tegen de zonde — immers : slechts de zekerheid in het geloof, stelt mij instaat om door te zetten, en alzo : op te wassen tot het zoonschap ...!!!

We zijn afhankelijk van God en dat doet ons opwassen in de genade. Afhankelijk in zekerheid maar ook in onzekerheid. Het drijft ons beide uit naar God en dat maakt opwas mogelijk (ook opwas in het zoonschap).

Ik probeerde alleen duidelijk te maken (wat niet helemaal lukt volgens mij ) wat er zou gebeuren als God niet die afhankelijkheid werkt. Wanneer God ons direct (bijv. bij het eerste kerkbezoek) duidelijk zou maken dat we naar de hemel zouden gaan.....dan hoefde we niet op te wassen, dan verlangen we verder niet naar Zijn gemeenschap, want je weet op dat moment niet eens wat dat is. Hij doet ons opwassen (ook in de zekerheid van het geloof) om ons afhankelijk van Hem te houden. Hij geeft ons niet meteen in 1 klap alle rijkdom (je wordt niet in 1 dag burgemeester) omdat wij daar niet mee om kunnen gaan. Daar is oefening voor nodig. Dat probeerde ik duidelijk te maken.....

[Rufi]

Hoi Japio, ik geloof je wel als je zegt dat dit echt persoonlijke beleving van je is, maar het klinkt zo theoretisch allemaal; alsof je alles nakauwt wat je in de kerk hoort. Waarom zeg je niet gewoon in je eigen woorden wat je bedoelt. Dat zou alles een stuk helderder en persoonlijker maken.

Dit is hoe ik het beleef....
Theorie en beleving gaan hand in hand....
Dogmatiek (wat heel dor en theoretisch klinkt) gaat leven...
Of denk jij dat wat er in de kerk gezegd wordt, de theorie, niet doorleeft kan worden. Achter de theorie en de dogmatiek zit beleving....
Zo ook de theorie die ik hier neerkalk, dat is niet alleen nazeggen wat er in de kerk en in boeken gezegd wordt, maar dat is ook hoe ik het ervaar.

Dat zei ik al, ik geloof dat best. Maar waarom zeg je het dan niet allemaal in je eigen woorden? Als je mensen wilt overtuigen lijkt me dat toch ook de beste methode. Je bent 21. Ik ga ervan uit dat je niet altijd zo praat, maar alleen als het om geloofszaken gaat. Het klinkt als het oplepelen van dingen die je letterlijk zo geleerd hebt en niet als iets wat jij persoonlijk zo ervaart. Het komt erg afstandelijk over en dat lijkt me niet je bedoeling.

[Jo'tje]

Wanneer God ons direct (bijv. bij het eerste kerkbezoek) duidelijk zou maken dat we naar de hemel zouden gaan.....dan hoefde we niet op te wassen, dan verlangen we verder niet naar Zijn gemeenschap, want je weet op dat moment niet eens wat dat is. Hij doet ons opwassen (ook in de zekerheid van het geloof) om ons afhankelijk van Hem te houden. Hij geeft ons niet meteen in 1 klap alle rijkdom (je wordt niet in 1 dag burgemeester) omdat wij daar niet mee om kunnen gaan. Daar is oefening voor nodig.

Ik vind dat zo menselijk gedacht. Ga je op die manier niet júist voorbij aan Gods grote genade? Het is natuurlijk omzin om te denken dat als je eenmaal gelooft het verlangen naar God bekoelt, of dat je dan jezelf wel goed genoeg voelt. Nee, juist niet. Juist door wat God je laat zien ontdek je telkens weer hoe groot Hij is en hoe klein je zelf bent. Daar wordt je iedere keer weer mee geconfronteerd. Natuurlijk moeten we dichtbij Hem blijven leven en zijn we totaal afhankelijk van Zijn liefde. Maar het is teveel vanuit de mens geredeneerd om te zeggen dat je eerst moet 'oefenen' of dingen mee moet maken voor je goed, of juist slecht genoeg bent om je Zijn kind te mogen noemen. Júist het feit dat dat niet nodig is, is het grote wonder van Gods Liefde