Jantjes schreef:@Albert
Ja, sory hoor elbert ik ben misschien drammerig hierin en neem me het niet kwalijk maar als je eerst zegt dat er tweeërlei verbondsmensen/kinderen zijn en daarna éénerlei is dat toch verschrikkelijk tegen strijdig. ‘Maar dat maakt ze niet minder verbondskind’ zo is jou betoog.
Je bedoeld waarschijn? Dat maakt ze niet minder kerkmens/kind.
Je maakt het verbond te algemeen het is in of uit.
Jentjes (;)),
dat is niet tegenstrijdig, aangezien in een verbond twee delen begrepen zijn, en dat tweede deel is de verplichting tot een nieuwe gehoorzaamheid. Het feit dat dit genoemd wordt in het doopformulier, geeft ons al aan dat verbondskind zijn, niet automatisch betekent dat men zalig is. Bij de doop wordt de mens niet zalig gesproken, maar wordt gezegd dat er in het bloed van Christus verzoening is, wordt gezegd dat God de God van het kind wil zijn, en wordt het kind opgeroepen om die God te geloven en te dienen. Daar waar die ware besnijdenis van het hart aanwezig is/zal zijn, beerft men het Koninkrijk van God. Daar waar dat niet zo is, zal dat doopwater tegen ons getuigen.
Jantjes schreef:Ook de door jou aangehaalde teksten wijzen er toch zo duidelijk op OF, OF niet EN, EN.
Het is toch ook zo in het dagelijkse leven als je bijvoorbeeld een contract verbinding sluit / aangaat met werkgever en werknemer. Dan geld dat contract / verbinding alleen degene die dat contact / verbinding zijn aangegaan en niet degene die het niet zijn aangegaan ook al zitten zij bij het sluiten / verbinden van de overeenkomst.
Of we het nu leuk vinden of niet, voorzover we deel uitmaken van een christelijke gemeente, is God met ons een contract aangegaan. Bij blijvende (nl. tot onze dood) contractbreuk van onze kant (nl. ongeloof), is er geen kans op het ontvangen van de erfenis die bij dat contract (testament) hoort.
Jantjes schreef:Waar de Bijbel genoemd wordt Testament is het exact het zelfde. Het Testament geld alleen zij die de testamentmaker noemt in zijn testament, geen ander!
Je zet hier nu weer een = gelijkteken tussen verkiezing en verbond en ik ben van mening dat de Bijbel dit niet doet. Daar zit het hele theologische verschil op vast.
Op de volgende vraag kunnen we voor onszelf een antwoord geven: wat betekent het voor ons, dat we in de Naam van de Drie-enige God gedoopt zijn? Er als het ware ingedompeld zijn? Want het antwoord op die vraag is een teken of we de erfenis behalen, of mislopen.
Jantjes schreef:Israël was wel totaal verbondvolk maar dat zag op het geslacht van Abraham (het Joden geslacht) omdat uit zijn geslacht de Christus zou voortkomen, dat kun je niet automatische nu op kerkmensen toepassen.
Jawel, want iedere gelovige is zaad van Abraham (Gal. 3:29). De vraag die je bij de doop van je kinderen moet stellen, is of ze van Christus zijn of niet. Zo ja, dan zijn ze Abrahams zaad en naar de belofte erfgenamen. Dan mag je (sterker nog: moet je) ze ook in Zijn Naam laten dopen.
Jantjes schreef: Paulus noemt wel ‘broeders’ die onder de wolk waren omdat zij allen Joden waren dus in de lijn van de geslachten vandaar de naam verbondsvolk. Daarom ook wordt er in 2Kon 17:15 over verbondsbreuk gesproken. Wij zijn geen joden (maar uit de heidenen) en daarom in die zin geen verbondsvolk. 2 Kon 17:15 (en veel anderen teksten) staan nu ter waarschuwing voor ons om het zo niet te doen.
Of ben jij een Jood albert?
Ik neem aan dat die waarschuwingen er niet voor niets staan, ook voor de gelovigen uit de heidenen? Dat kan alleen in het kader van een contract (verbond) tussen God en mens/gemeente. Anders valt er niets te waarschuwen. Het feit dat de apostel Paulus waarschuwt in 1 Kor. 10, geeft ons al een richting aan hoe wij het verbond moeten zien in relatie tot de christelijke gemeente. Als het doopformulier zegt dat de doop in plaats van de besnijdenis gekomen is, wil dat ook zeggen dat de christelijke gemeente verbondsvolk is, want doop en besnijdenis zijn verbondstekenen. Zoals in het OT alle mannelijke leden van het volk besneden werden, zo worden nu alle leden van de gemeente gedoopt als teken van inlijving in het verbond. Dat men daarmee niet automatisch zalig is (dus de zaligheid beerft), heb ik denk ik genoegzaam aangegeven.
Mocht je willen weten hoe bijvoorbeeld een hervormd predikant over deze materie (verbond-verkiezing-doop) denkt, kan ik
dit artikel aanbevelen (van ds. G. Boer).
Een artikel van een GKV-er kun je
hier vinden.
Laat de woorden van mijn mond en de overdenking van mijn hart welgevallig zijn voor Uw aangezicht, HEERE, mijn rots en mijn Verlosser! (Ps. 19:15)