elbert schreef:De beschrijving van wat dispensationalisme is, klopt wel aardig inderdaad. Met een aantal dingen ben ik het echter fundamenteel oneens. Bijvoorbeeld dat er 2 heilsvolkeren zijn met elk hun eigen eindbestemming: een 2-wegenleer.
Weer een nieuw woord. De ANWB is ook hier vertegenwoordigd blijkbaar.
En ook dat de teksten uit het Oude Testament altijd letterlijk in vervulling gaan. Dan wil ik weten wat men onder "letterlijk" verstaat. Als je de aanhalingen uit het OT in het NT bestudeert, dan komen er vaak opmerkelijke conclusies uit, maar letterlijk is het lang niet altijd, tenminste niet wat ik daaronder versta.
Het gaat toch niet om wat jij eronder verstaat Elbert. Het gaat er toch om wat de Waarheid is van die profetie, dat is toch altijd aan te tonen.
Bijvoorbeeld: Matth. 2:23: door de profeten is voorzegd dat Hij Nazarener genoemd zal worden. Dit staat echter nergens letterlijk in het OT. Alleen door een geestelijke interpretatie zou je dat in het OT kunnen teruglezen, bijv. uit Jes. 11:1, Jes. 53:2, Jer. 23:5.
Ik zie het probleem niet Mattheus duidt de Heer aan als Nazarener komende uit Nazareth, dat zegt het OT op diverse plaatsen Jezus van Nazareth. En de andere teksten spreken over een rijsje uit de tronk van Isai, dus diverse achtergronden van zijn afkomst. Er staat niet het woord Nazoreeër dat is wat anders. Het is trouwens heel interessant om te onderzoeken wat Nazoreeër en Nazarener in de Bijbel inhoudt.
Een Amsterdammer die uit Amsterdam komt en het woord letterlijk niet gebruikt wordt binnen bepaald verband, blijft toch iemand uit Amsterdam?
Ander voorbeeld uit Matth. 2: uit Egypte heb ik Mijn Zoon geroepen.
De tekst in het OT (Hosea 11:1) slaat in de eerste plaats (dus letterlijk) op Israel. Mattheus gebruikt die tekst echter om dit op de Zoon van toepassing te laten zijn. Dat kan alleen door een geestelijke (her)interpretatie. Heel Bijbels, alleen niet volgens de hermeneutiek van het dispensationalisme.
Dit zijn maar 2 voorbeelden, er zijn talloze andere. De NT schrijvers citeren vaak niet letterlijk, maar een stuk losser.
Zoon is altijd in de Bijbel een erfgenaam. Hosea 11 vers 1 gaat over Jacob, er staat als Israël een kind was toen heb Ik hem liefgehad en Ik heb Mijn zoon uit Egypte getrokken. Dat is van toepassing op Jacob, want zoon staat niet met een hoofdletter. Maar dat de Zoon ook de Here Jezus is, of Jozef lijkt me geen enkel probleem. Het slaat niet op het volk, maar op een individu, namelijk Jacob.
Je kunt het toepassen op een heel volk die uit Egypte is geleid.
Zo breed is de Bijbel nu eenmaal. Het zijn niveau's . Op het hoogste niveau gaat het over de Here Jezus. En wie weet welke rol Egypte in de toekomst voor het volk Israël gaat spelen.
Ik lees in het NT meestal letterlijke citaten en verwijzingen. Maar als het wat "losser" is dan heeft de goede verstaander aan een los woord genoeg.
Het wordt vaak niet begrepen omdat men (nu ook als voorbeeld,) het woord "zoon" niet toepast in de Bijbelse betekenis, maar dat ligt niet aan de Bijbel.