Automutilatie

De Archiefkast van het Forum. Oude discussies zijn hier nog eens na te lezen.

Moderator: Moderafo's

Gebruikersavatar
essieee
Generaal
Generaal
Berichten: 5107
Lid geworden op: 14 apr 2003 23:47
Locatie: Barneveld
Contacteer:

Berichtdoor essieee » 19 jun 2005 22:20

Haha....ik heb een test gehad van anderhalve dag, inderdaad dat was toen, na veel andere testen wel een diagnose.
Dat was bij Tup toch ook zo?
Ik kan niets met je log omdat ik geen bordeline heb en de redenen die ik je via pb heb verteld, te pijnlijk!

Pauline

Berichtdoor Pauline » 21 jun 2005 14:33

die drang kan ik me dan wel weer tegen verzetten. hoe groot de verleiding ook is soms. ik mag het gewoon niet van mezelf en daarmee is het klaar.
nu kan ik ook wel zeggen dat ikerg veel wilskracht heb om dingen te laten. en er een ster in ben geworden om negatieve cirkeltjes om te zetten in positieve.
en eigelijk doe ik dat nooit zelf. zonder God had ik er nog steeds zo mee gezeten.

ach iemand zei over dat je aan je verwondingen kon zien dat je sterker was geworden, achteraf er naar te kijken zeg maar.
ik kan me daar niet in vinden.
ik heb er spijt van.
en ik kijk er gewoon niet naar. liever niet zeg maar.
voor mij is het niet een teken dat ik sterker ben geworden door het nu te laten maar juist een teken van zwakheid door het zo op te lossen terwijl het helemaal geen goede oplossing is geweest.
en ja ik ben wel verandert maar goed dat zie ik liever terug in mijn gedrag dan in mijn littekens.

ik kan me voorstellen dat dat voor een ieder anders is maarniet voor iedereen het zelfde dus.

Plien

Gebruikersavatar
AikonGirl
Majoor
Majoor
Berichten: 2375
Lid geworden op: 10 apr 2004 12:34

Berichtdoor AikonGirl » 21 jun 2005 23:11

Pauline schreef:die drang kan ik me dan wel weer tegen verzetten. hoe groot de verleiding ook is soms. ik mag het gewoon niet van mezelf en daarmee is het klaar..

Ben je er zelf (met hulp van God) vanaf gekomen?
Of mede dankzij therapie?

Pauline

Berichtdoor Pauline » 22 jun 2005 09:30

eigelijk ben ik eerst in therapie geweest. en toen werd het wel een beetje minder, maar over was het niet.

ik ben een keer naar een gebedsgenezingsdienst geweest, en daarna heb ik het niet meer gedaan.
god heeft me op bepaalde punten toen wel genezen en dit was er wel een van.

dat betekent niet dat ik niet af en toe die drang nog voel. maar ik denk gewoon niet dat het goed is om te doen nu meer. er zijn andere manieren, op het moment dat ik die drang voel is dat voor mij meer een geestelijke strijd in de zin van dat ik denk dat satan probeert stuk te maken wat god geheelt heeft.
en ik wil hem simpelweg niet laten winnen.
Daar komt het op neer.

Pauline

Gebruikersavatar
marina87
Kapitein
Kapitein
Berichten: 1264
Lid geworden op: 03 jun 2005 12:15

Berichtdoor marina87 » 07 jul 2005 18:55

Een meisje uit mijn klas snijd/sneed zichzelf ook. Als eerste kwam ze er bij mijn vriendin mee voor de dag. Ze kwam er niet bepaald voorzichtig mee, maar hield opeens haar verwonde armen voor mn vriendin. Daarna vertelde ze het op msn tegen mij.

Ik vind het fijn ze haar verhaal bij mij kwijtkan, maar vind het wel heel moeilijk om mee om te gaan. Ze ene keer is ze heel erg in zichzelf gekeerd, en de andere keer wordt ik helemaal omhelst enz. Ik weet ook nooit van te voren hoe ze is en hoe ze zou reageren op iets. Hoort dat er bij en hoe moet je daar nou het beste mee omgaan?

Gebruikersavatar
essieee
Generaal
Generaal
Berichten: 5107
Lid geworden op: 14 apr 2003 23:47
Locatie: Barneveld
Contacteer:

Berichtdoor essieee » 07 jul 2005 22:40

Tsja....weet je in psychisch gebied bestaat de term..aantrekken en afstoten , dit is voor velen daarin herkenbaar!
Zeker ook voor mezelf....ook het wisselen van introvert en extravert hoort er m.i. absoluut bij, zeker als ze er net pas mee komt!
Ik mag wel hopen dat ook zij professionele hulp heeft?

Gebruikersavatar
blaadje
Verkenner
Verkenner
Berichten: 33
Lid geworden op: 05 jul 2005 15:43
Locatie: kralingen
Contacteer:

Berichtdoor blaadje » 08 jul 2005 13:43

wat als je een op een beetje rare plek aan automutilatie heb gedaan, zodat het beschamend is om aan iemand te vertellen...........wat moet je dan?

...ja ik ga professionele hulp er voor zoeken.....

Gebruikersavatar
Raido
Generaal
Generaal
Berichten: 7088
Lid geworden op: 13 dec 2003 14:27
Locatie: Rijsschen
Contacteer:

Berichtdoor Raido » 08 jul 2005 14:50

blaadje schreef:wat als je een op een beetje rare plek aan automutilatie heb gedaan, zodat het beschamend is om aan iemand te vertellen...........wat moet je dan?

...ja ik ga professionele hulp er voor zoeken.....
niets is raar om te zeggen.. ik bedoel, op mijn onderlichaam heb ik ook een aantal kleine littekentjes die daar niet horen ..
| Progressief reformatorisch | neutraal gereformeerd | neobevindelijk |

Gebruikersavatar
AikonGirl
Majoor
Majoor
Berichten: 2375
Lid geworden op: 10 apr 2004 12:34

Berichtdoor AikonGirl » 08 jul 2005 16:13

blaadje schreef:wat als je een op een beetje rare plek aan automutilatie heb gedaan, zodat het beschamend is om aan iemand te vertellen...........wat moet je dan?

Je hoeft toch niet (gelijk) te zeggen waar je geautomutileerd hebt?
En waar je het ook doet, het is altijd beschamend om het te vertellen.

Ikzelf zit nog erg te twijfelen of ik weer naar een psycholoog ga of niet.
Ik heb niet echt het idee dat het bij mij zal werken.
Ze komen altijd met van die belachelijke dingen:
"Doe een elastiekje om je pols, en trek daar aan als je er drang naar hebt."
Sure, alsof dat helpt.

Gebruikersavatar
mystery
Kapitein
Kapitein
Berichten: 870
Lid geworden op: 05 jan 2004 15:10

Berichtdoor mystery » 08 jul 2005 19:00

marina87 schreef:Een meisje uit mijn klas snijd/sneed zichzelf ook. Als eerste kwam ze er bij mijn vriendin mee voor de dag. Ze kwam er niet bepaald voorzichtig mee, maar hield opeens haar verwonde armen voor mn vriendin. Daarna vertelde ze het op msn tegen mij.

Ik vind het fijn ze haar verhaal bij mij kwijtkan, maar vind het wel heel moeilijk om mee om te gaan. Ze ene keer is ze heel erg in zichzelf gekeerd, en de andere keer wordt ik helemaal omhelst enz. Ik weet ook nooit van te voren hoe ze is en hoe ze zou reageren op iets. Hoort dat er bij en hoe moet je daar nou het beste mee omgaan?


Het kan bij de puberteit horen (zwart-wit, aantrekken-afstoten), maar het is dan wel in hele heftige mate. Het kan ook best (een vorm van) borderline zijn, maar wie ben ik om dat te bepalen.
Hoe je met zo'n meisje om moet gaan, lijkt me erg moeilijk. Ik zou haar proberen te nemen zoals ze is en meegaan in haar stemming. Ik bedoel dat je je daarin inleeft. Vraag als ze in zichzelf gekeerd is bijv. hoe het met haar is of wat er aan de hand is.. of of ze iets nodig heeft.
Blijf vooral op jezelf letten, ga niet te ver mee in haar gedrag. Laat je je niet omver praten of bijv. schuld van iets aanpraten.
En wees doorzichtig. D.w.z. dat je eerlijk en open bent tegen haar.
Ik hoop dat je er wat aan hebt.
Als mens alleen kun je niet bestaan, je hebt de ander nodig om te groeien.

Wees eerst een individu voordat je een duo wordt.

Gebruikersavatar
mystery
Kapitein
Kapitein
Berichten: 870
Lid geworden op: 05 jan 2004 15:10

Berichtdoor mystery » 08 jul 2005 19:03

blaadje schreef:wat als je een op een beetje rare plek aan automutilatie heb gedaan, zodat het beschamend is om aan iemand te vertellen...........wat moet je dan?

...ja ik ga professionele hulp er voor zoeken.....


Heel goed dat je professionele hulp zoekt!
Je kunt een andere vorm zoeken om het te vertellen. Schrijf het bijv. op en geef dit dan. Dan vertel je indirect over je automutilatie, dat kan veiliger zijn voor je? Schaam je niet! Je zal er best een reden voor hebben. Sterkte!
Als mens alleen kun je niet bestaan, je hebt de ander nodig om te groeien.



Wees eerst een individu voordat je een duo wordt.

Gebruikersavatar
marina87
Kapitein
Kapitein
Berichten: 1264
Lid geworden op: 03 jun 2005 12:15

Berichtdoor marina87 » 08 jul 2005 19:45

mystery schreef:
marina87 schreef:Een meisje uit mijn klas snijd/sneed zichzelf ook. Als eerste kwam ze er bij mijn vriendin mee voor de dag. Ze kwam er niet bepaald voorzichtig mee, maar hield opeens haar verwonde armen voor mn vriendin. Daarna vertelde ze het op msn tegen mij.

Ik vind het fijn ze haar verhaal bij mij kwijtkan, maar vind het wel heel moeilijk om mee om te gaan. Ze ene keer is ze heel erg in zichzelf gekeerd, en de andere keer wordt ik helemaal omhelst enz. Ik weet ook nooit van te voren hoe ze is en hoe ze zou reageren op iets. Hoort dat er bij en hoe moet je daar nou het beste mee omgaan?


Het kan bij de puberteit horen (zwart-wit, aantrekken-afstoten), maar het is dan wel in hele heftige mate. Het kan ook best (een vorm van) borderline zijn, maar wie ben ik om dat te bepalen.
Hoe je met zo'n meisje om moet gaan, lijkt me erg moeilijk. Ik zou haar proberen te nemen zoals ze is en meegaan in haar stemming. Ik bedoel dat je je daarin inleeft. Vraag als ze in zichzelf gekeerd is bijv. hoe het met haar is of wat er aan de hand is.. of of ze iets nodig heeft.
Blijf vooral op jezelf letten, ga niet te ver mee in haar gedrag. Laat je je niet omver praten of bijv. schuld van iets aanpraten.
En wees doorzichtig. D.w.z. dat je eerlijk en open bent tegen haar.
Ik hoop dat je er wat aan hebt.
Dank je, het moeilijkst vind ik dat ze ook SPW4 doet, en we ook les krijgen over borderline en automulatie.(deze mensen gaan we ook begeleiden na de opleiding) Vraag me af hoe dat goed komt. Maar goed, dat is niet mijn verantwoording. Dat meegaan doe ik gedeeltelijk, soms doe ik ook ff nuchter, en praat ik haar moed in of zeg (heel concreet)waar ik boos om kan worden (als ze iets stoms doet). bedankt voor je reactie

Gebruikersavatar
Raido
Generaal
Generaal
Berichten: 7088
Lid geworden op: 13 dec 2003 14:27
Locatie: Rijsschen
Contacteer:

Berichtdoor Raido » 08 jul 2005 21:18

Ik denk dat die mensen het beste begrijpen wat die dingen dan in houden, beleving en ervaring zijn de beste leermeesters..
| Progressief reformatorisch | neutraal gereformeerd | neobevindelijk |

Gebruikersavatar
marina87
Kapitein
Kapitein
Berichten: 1264
Lid geworden op: 03 jun 2005 12:15

Berichtdoor marina87 » 08 jul 2005 21:50

Raido schreef:Ik denk dat die mensen het beste begrijpen wat die dingen dan in houden, beleving en ervaring zijn de beste leermeesters..

ben ik met je eens Raido, maar je moet er wel aan toe zijn. Ze zit er nog middenin. (Ze is ook geadopteerd, meestal ben je daar tussen je 15de en je 18de erg mee bezig) Als ik kijk wat ik zelf allemaal heb meegemaakt, had het niet goed gegaan als ik met deze opleiding begonnen was toen ik het heel moeilijk had.
Snap je?

Gebruikersavatar
Raido
Generaal
Generaal
Berichten: 7088
Lid geworden op: 13 dec 2003 14:27
Locatie: Rijsschen
Contacteer:

Berichtdoor Raido » 08 jul 2005 22:26

te goed :)
| Progressief reformatorisch | neutraal gereformeerd | neobevindelijk |


Terug naar “Archief”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 23 gasten