uitverkiezing?????????????

[Aragorn]

De verloren zoon besluit inderdaad zelf om weer naar zijn vader te gaan. Dit doet hij echter pas nadat hij tot zichzelf is gekomen tussen de varkens en bij zichzelf overdenkt wat voor een rommeltje hij er zelf van heeft gemaakt en hoe goed het vroeger bij vader thuis was. Uiteindelijk is het dus toch de liefde van zijn vader die hem ertoe overhaalt om weer de weg naar huis in te (durven!) slaan. Als hij geen liefhebbende vader had gehad, had hij denk ik niet meer terug durven gaan.

Maar het was dus niet die vader die zijn wil veranderde oid. Door de omstandigheden kwam hij zelf tot zichzelf en maakt de beweging terug naar z´n vader. Idd is het ook de liefde vd vader die hem ertoe doet bewegen weer terug te gaan, maar dat heeft reform ook niet ontkent.

[elbert]

De verloren zoon besluit inderdaad zelf om weer naar zijn vader te gaan. Dit doet hij echter pas nadat hij tot zichzelf is gekomen tussen de varkens en bij zichzelf overdenkt wat voor een rommeltje hij er zelf van heeft gemaakt en hoe goed het vroeger bij vader thuis was. Uiteindelijk is het dus toch de liefde van zijn vader die hem ertoe overhaalt om weer de weg naar huis in te (durven!) slaan. Als hij geen liefhebbende vader had gehad, had hij denk ik niet meer terug durven gaan.

Maar het was dus niet die vader die zijn wil veranderde oid. Door de omstandigheden kwam hij zelf tot zichzelf en maakt de beweging terug naar z´n vader. Idd is het ook de liefde vd vader die hem ertoe doet bewegen weer terug te gaan, maar dat heeft reform ook niet ontkent.

Nou, ik denk dat je ook goed naar het verband van deze gelijkenis moet kijken. Lukas 15 begint namelijk zo:

1 En al de tollenaars en de zondaars naderden tot Hem, om Hem te horen.
2 En de Farizeën en de Schriftgeleerden murmureerden, zeggende: Deze ontvangt de zondaars, en eet met hen.
3 En Hij sprak tot hen deze gelijkenis, zeggende:

De Farizeeen en de Schriftgeleerden zijn nl. verontwaardigd dat Jezus zich met zulke zondaars inlaat. Jezus vertelt daarop 3 bijna identieke gelijkenissen: die van het verloren schaap, de verloren penning en de verloren zoon. In elk van die gelijkenissen gaat het om Zijn reden om zich met deze mensen in te laten. Elke gelijkenis belicht een ander accent en toch vertellen ze het zelfde: Gods opzoekende liefde voor zondaren. In de gelijkenis van het verloren schaap en de verloren penning komt inderdaad sterker naar voren dat de herder en de huisvrouw degenen zijn die zoeken en vinden (dus God/Jezus), maar toch kun je denk ik de lijn wel doortrekken naar de gelijkenis van de verloren zoon. Het is daarbij minder zichtbaar dat het de vader is die zijn zoon weer op het rechte pad brengt, maar toch ook wel weer aanwijsbaar (de liefde van de vader, hij staat uit te kijken naar zijn zoon). Het punt aan het eind van de gelijkenis van de verloren zoon is trouwens ook opvallend: die is nl. weer gericht tot de Farizeeen: stellen zij zich nu niet op als de oudste zoon?

Kortom: in de gelijkenis van het verloren schaap en van de verloren penning ligt alle aandacht op wat God doet, nl. zoeken en vinden en in de gelijkenis van de verloren zoon ligt de aandacht vooral op wat er bij ons mensen dan gebeurt, nl. inkeer, omkeer en terugkeer, dus bekering.

[Aragorn]

Kortom: in de gelijkenis van het verloren schaap en van de verloren penning ligt alle aandacht op wat God doet, nl. zoeken en vinden en in de gelijkenis van de verloren zoon ligt de aandacht vooral op wat er bij ons mensen dan gebeurt, nl. inkeer, omkeer en terugkeer, dus bekering.

Mm, daar zit wel wat in ja. Mij lijkt voor ons mensen de gelijkenis vd verloren zoon echter wel het meest passend, omdat wij ook mens (zoon) zijn, en geen willoos object als een penning.

Maar het moet toch wel te combineren zijn denk ik? Van God uit gezien zoekt Hij ons, en anderzijds moeten wij Hem ook zoeken. En zodoende kun je bij elkaar komen.

[elbert]

Kortom: in de gelijkenis van het verloren schaap en van de verloren penning ligt alle aandacht op wat God doet, nl. zoeken en vinden en in de gelijkenis van de verloren zoon ligt de aandacht vooral op wat er bij ons mensen dan gebeurt, nl. inkeer, omkeer en terugkeer, dus bekering.

Mm, daar zit wel wat in ja. Mij lijkt voor ons mensen de gelijkenis vd verloren zoon echter wel het meest passend, omdat wij ook mens (zoon) zijn, en geen willoos object als een penning.

Maar het moet toch wel te combineren zijn denk ik? Van God uit gezien zoekt Hij ons, en anderzijds moeten wij Hem ook zoeken. En zodoende kun je bij elkaar komen.

Ja, als je de 3 gelijkenissen als 1 geheel ziet, dan worden daar 2 kanten van dezelfde medaille belicht.

[reform]

?

Kortom: in de gelijkenis van het verloren schaap en van de verloren penning ligt alle aandacht op wat God doet, nl. zoeken en vinden en in de gelijkenis van de verloren zoon ligt de aandacht vooral op wat er bij ons mensen dan gebeurt, nl. inkeer, omkeer en terugkeer, dus bekering.

Ik denk dat er nog een ander verschil is tussen de gelijkenissen van de verloren zoon en de verloren schaap.
In de gelijkenis van de verloren schaap gaat het idd over dat de Herder zijn verloren schaapje opzoekt. Maar in deze gelijkenis is het schaapje deel van zijn kudde. Bij de verloren zoon is de zoon niet deel van een kudde/gelovigen. Hij is, voordat hij naar de vader toegaat, verloren. Als jij je bekeert, ben jij deel van zijn kudde. God zal je dan nooit meer los laten. Als jij als christem, schaapje afdwaalt, komt onze tGoede Herder ons opzoeken. HE KEEP YOU CLOSE

Kortom: De gelijkenis van de verloren schaap BEN je al deel van zijn kudde en in de gelijkenis van de verloren zoon ben je nog NIET deel van zijn kudde.