Harm-J schreef:meboy schreef:Dat was een jaar geleden... deze week opende de schrijver van die column letterlijk zijn deuren om op tweede kerstdag bij hem aan te schuiven; voor een ieder die ijskoud in de sneeuw ligt. Ik denk dat escortboys, parkeerplaatsbezoekers, refowebbers of travestieten zelfs niet geweigerd zouden worden.
praktisch christendom.
Amen to that.
&algemeen
Voor de duidelijkheid het interesseert mijn geen *peep* wat mensen (van mij) vinden, denken. Mij blijft het gaan in deze discussie om de liefde voor de naaste. Heb je God daadwerkelijk lief en je naaste? Niet wat jij denkt wat de bijbel zegt, wat jouw aangeleerd is, dat mag je lekker bij jouw zelf houden. Dat is iets wat tussen jouw en God is, daar ik niet bij jouw naar binnen kan kijken, nooit zal weten wat jouw diepste overwegingen zijn. Durf je open te staan voor je naaste, met de wetenschap dat het God is die uiteindelijk zal oordelen. Denk jij werkelijk dat jij voor God kunt bepalen, of iemand wel of niet in de hemel zal komen of zal weder keren op de nieuwe aarde, kun jij in de harten van mensen kijken, zien wat hun overwegingen zijn?
Denk bv eens aan een straatkrant verkoper, 'als je die (al) geld geeft, zou je zo iemand onderdak durven te bieden, of moet die het met één euro of 50 cent doen? Zo geldt het ook voor de homo, ongeacht jouw mening over diens levenswijze! Wat als een homo nu eens met zijn ziel onder de arm bij jou midden in nacht aanbelt, heb jij dan tijd voor hem? Hoever gaat jouw pastorale, broeder/zuster liefde ten opzichte van de medemens en de homo? Gaat jouw gezin, partner "voor: op de homo, broeder of zuster in nood, de niet lid zijnde van jouw kerk zijnde mens waarvan jij zegt dat die met broederlijke liefde omarmt moet worden...al ben je het misschien met zijn levenstijl niet eens. Kun jij doen wat Jezus zei tegen de rijke jongeling om te doen, in de wetenschap dat men geen aardse schatten moet verzamelen, daar roest en mot ze aanvreten...
Men heeft de mond toch zo vaak vol van barmhartigheid, naastenliefde!!
Net zo goed als ik mensen graag een spiegel voorhoud, zo zijn mijn (eigen) teksten soms ook een spiegel voor mij zelf, waarin ik zie, mag zien, in hoeverre ik faal ten opzichte met de liefde tot God en mijn naaste, ik daarin tegen mij zelf toch weer op mag trekken aan Hem, wetende dat ik enkel door het offer van Zijn zoon...etc..etc..
Prachtig geschreven Harm-J
Ik heb pasgeleden een stuk op tv gezien over een Amerikaanse journalist die een poging deed te leven zoals Gods Woord van ons vraagt.
Het deed werkelijk mijn gedachten even stilstaan, het bleek namelijk een onmogelijkheid te zijn!
Soms lijkt het erop dat een paar (!) Bijbelteksten die over homofilie gaan veel zwaarder wegen dan alle andere regels die we dagelijks aan onze laars blijken te lappen.
Daar wordt dan vervolgens amper op ingegaan, er wordt hooguit gezegd: "maar ik leef ook alle dagen in zonde hoor", en dat is nou net de weg van de minste weerstand....om vervolgens weer te hameren op het feit dat homofilie een zonde is.
Mensen haken af als ze teruggeworpen worden op hun eigen gedrag en dat is zo ontzettend jammer. Dan ineens zijn we niet meer thuis en geven we geen antwoorden op vragen die er werkelijk toe doen.
Zomaar een paar willekeurige regels uit de Bijbel halen om die vervolgens zwaar te laten wegen en vervolgens de rest maar gewoon doodzwijgen is natuurlijk in die beleving ook niet goed te praten. Daarom: het gaat om de boodschap achter de verhalen, niet om de letterlijke inhoud ervan.
Wanneer je de boodschap goed op je laat inwerken, je op die manier biddend leeft naar Gods woord en wil, dan doe je het goed!
Zoals het heel erg mooi in spreuken staat; “Een mens kiest in zijn eigen ogen altijd de rechte weg, de HEER toetst wat hem innerlijk beweegt”
