Zwanger deel 5

[kwebbel]

Dat is ook wel zo Kwebbel, en ben ik wel met je eens, maar ik denk dat het ook niet onderschat moet worden wat het is, zo'n gehandicapt kindje.
En kindjes met het syndroom van Down kunnen ook prachtig zijn, schattig, maar als ouders heb je waarschijnlijk veel langer de zorg voor zo'n kind. Als je dan 70 bent, ben je nog steeds aan het zorgen.
Natuurlijk blijven ´gewone´ kinderen ook je kinderen, en heb je daar altijd zorg voor, maar met (zwaar) gehandicapte kinderen is dat toch nog veel meer, en dat zal niet altijd meevallen.

je hebt gelijk

[elvira (gast)]

Uhm, Kwebbel: ik weet natuurlijk niet hoe je je reactie bedoeld hebt, maar het lijkt wel op mij te slaan, dus reageer ik ook maar even.
Ik wil hier heel stellig zeggen, dat ik alleen wil WETEN of er bepaalde complicaties zijn. Gewoon domweg, omdat het het een en ander in je gezinssituatie teweeg kan brengen. (als ik zou weten dat ik een zwaar gehandicapt kindje op de wereld zou gaan zetten, dan zouden we moeten gaan nadenken over de manier waarop we hem/haar het beste zouden kunnen laten opgroeien. Denk aan dingen als: ziekenhuisbevalling, toch verder kijken naar een ander huis bijvoorbeeld, informatie opzoeken hierover, wellicht mijn baan opzeggen, enz. enz.)
Dat betekent NIET dat ik het op basis van die informatie weg zou laten halen. Dat zou ik namelijk niet over mijn hart kunnen verkrijgen. Ik kan me alleen voorstellen dat ik er over NA ZOU DENKEN in een situatie (geen idee of dat echt kan) dat de artsen zeggen: de baby heeft geen enkele kans... het is niet eens levensvatbaar.

Kortom: eigenlijk zijn we het helemaal met elkaar eens...

[kwebbel]

Uhm, Kwebbel: ik weet natuurlijk niet hoe je je reactie bedoeld hebt, maar het lijkt wel op mij te slaan, dus reageer ik ook maar even.
Ik wil hier heel stellig zeggen, dat ik alleen wil WETEN of er bepaalde complicaties zijn. Gewoon domweg, omdat het het een en ander in je gezinssituatie teweeg kan brengen. (als ik zou weten dat ik een zwaar gehandicapt kindje op de wereld zou gaan zetten, dan zouden we moeten gaan nadenken over de manier waarop we hem/haar het beste zouden kunnen laten opgroeien. Denk aan dingen als: ziekenhuisbevalling, toch verder kijken naar een ander huis bijvoorbeeld, informatie opzoeken hierover, wellicht mijn baan opzeggen, enz. enz.)
Dat betekent NIET dat ik het op basis van die informatie weg zou laten halen. Dat zou ik namelijk niet over mijn hart kunnen verkrijgen. Ik kan me alleen voorstellen dat ik er over NA ZOU DENKEN in een situatie (geen idee of dat echt kan) dat de artsen zeggen: de baby heeft geen enkele kans... het is niet eens levensvatbaar.

Kortom: eigenlijk zijn we het helemaal met elkaar eens...

Ik wilde nog bijzetten dat het niet persoonlijk bedoeld was, en dat het niet bedoeld was om jou te kwetsen. Sorry! Ik wilde je niet aanvallen!

[bloempie]

Ajl, ik was in de war met de nekplooimeting en de vruchtwaterpunctie. Ik bedoelde dus eigenlijk dat ik, mocht het er op de echo niet goed uitzien, wel voor de vruchtwaterpunctie zou gaan. Ik zou toch willen weten hoe gecompliceerd het allemaal is, zodat we ons daarop kunnen voorbereiden.
Bij de eerste zwangerschap zou ik er niet voor hebben gekozen, maar nu we Thomas hebben wel. Ik vind het met een ouder kind er bij toch wel belangrijk om me goed te kunnen voorbereiden, mocht de tweede gehandicapt zijn.
Dat twee procent van de vruchwaterpuncties uitloopt in een miskraam, vind ik wel ook een heel moeilijk punt, maar ik denk toch dat ik dat in vertrouwen aan God over zou geven.

[elvira (gast)]

@Kwebbel: dat dacht ik al! Ik was alleen bang dat ikzelf misschien te onduidelijk was geweest ofzo...

[Evelien]

de artsen kunnen er ook weleens enorm naast zitten. Zo was er eens een gezin die een meervoudig gehandicapt kind zouden krijgen (aldus de artsen, ze moesten het maar weg laten halen). Wat bleek nou? het kind had alleen epilepsie (in lichte vorm).

[Funlover]

Ken nog wel meer verhalen van mensen die volgens de artsen een gehandicapt kind zouden krijgen en toen het eenmaal geboren was, was er niets aan de hand.....

[elvira (gast)]

HUH? Hoe kun je zo'n misser maken?!?

[Evelien]

echt wel..er gebeuren rare dingen.

[paprikameisje2]

Ken nog wel meer verhalen van mensen die volgens de artsen een gehandicapt kind zouden krijgen en toen het eenmaal geboren was, was er niets aan de hand.....

heeeel vaak krijg je zulke verhalen te horen, of verhalen van mensen die bv een kindje hebben met et downsyndroom dat artsen zeggen dat ze maar twee jaar te leven hebben en ze dan een leeftijd halen van 30...

[rosekapje]

de oma van mijn man, zorgt ook nog steeds voor haar dochter met downsyndroom. Pas geleden heeft ze haar heup gebroken en toen kon onze tante gelukkig wel terecht bij de Schutse, daar zit ze ook 4 dagen in de week in de dagopvang. Oma is al 87!

[lammetje]

HUH? Hoe kun je zo'n misser maken?!?

ohh dat gebeurt heel regelmatig! ik heb het zo vaak mee gemaakt dat dit soort dingen gezegd worden. Ik zou daarom ook mijn kind niet weg laten halen als het niet levensvatbaar zou zijn. Maar misschien heb ik nu makkelijk praten want het is me gelukkig nooit overkomen, maar dan geloof ik nog niet dat ik het zou kunnen....

Ik ken overigens wel meer mensen die niet oud zouden kunnen worden, maar de arsten kunnen echt niet alles voorspellen (gelukkig)

[kirsten]

Ik vind dat altijd een heel moeilijk punt. Als mijn vriend en ik over een aantal jaar kinderen mogen krijgen, dan zou ik graag willen weten in welke mate er iets aan de hand is als er iets fout is. Zeker niet om het te laten weghalen, maar wel om zo goed mogelijk op het handicap van het kind te kunnen inspelen (dus al te kunnen voorbereiden op de komst van het kind).

[lammetje]

ik vind het goed om te weten of er erge dingen voorkomen zodat je in het zh moet bevallen en er een team medici voor je klaar staat. Maar meer ook niet, als er iets mis is, syndroom van down oid, vind ik het vroeg genoeg om er na de bevalling achter te komen. Maargoed, dat was onze/mijn keus, ieder heeft daar weer een andere mening over.

[Zonnetje]

Aan beide kanten van onze familie komt cf (taaieslijmziekte) voor, er is dus ook kans dat wij allebei drager zijn. Tijdens onze verkeringstijd hebben we er over gesproken om ons te laten testen. Maar stel dat we allebei drager zouden zijn, wij zouden er niet voor om geen kinderen te willen en als ik dan zwanger zou worden zouden we ook steeds in spanning zitten. Dus we hebben ons niet laten testen.

Mathilde hebben we een tijdje terug wel laten testen op cf omdat ze verstopt zat, maar zij heeft het gelukkig niet. Het kan zijn dat ons 2e kindje het wel heeft, maar als het geen verschijnselen heeft laten we het niet testen.

Mijn neefje die cf heeft zou volgens de dokters niet ouder worden dan 1 jaar, hij is nu bijna 19 jaar een een sterke jonge vent. De dokters van tegenwoordig hebben wel veel kennis, maar ze weten echt niet alles.