En dan die zin: moeders gaan werken omdat er tekorten zijn in de zorg en het onderwijs, dus dat is hun reden. Maar met alleen een cadeaubon aan het eind van de maand nemen ze geen genoegen.
Nee, duh! Ik werk toch niet voor niks! Ik ben elke maand weer blij met mijn loon. En het allerleukste eraan vind ik dan dat ik alleen maar met plezier naar mijn werk ben geweest, maar zonder ervoor betaald te worden, wat een onzin!
En ik vond het, zeker in de basisschoolleeftijd, heel erg fijn dat mijn moeder er altijd was. En dat als ik op mijn fietsje door de regen thuis kwam uit school, zij het bad al klaar had gezet. Mijn zusje heeft dat niet. Maar die hoeft ook amper te fietsen
Maar misschien was ik wel gewoon verwend denk ik wel eens. Wij hebben nooit iets hoeven te doen, mijn moeder was er altijd. Zij werkte alleen als mijn vader thuis was.
Maarja, die regeling is bij ons gewoon niet mogelijk. Dus zij hadden dik geluk daarmee, ik kan niet alleen werken als mijn man er is, en ik ga niet thuis zitten. Ik vind persoonlijk niet dat ik daar mijn ding in kwijt kan. Prima als iemand anders het wel kan, ik ga me stierlijk vervelen.
Misschien is alles anders als ik wel ons kindje in mijn armen heb, tja, dan kan ik altijd nog anders kiezen.
Ik vind het jammer dat er zo geoordeeld wordt in het artikel over moeders. En vaders maar 6 dagen per week werken en alle avonden in kerkenraadsvergaderingen zitten en op zondag nog ouderling zijn. Dát vind ik een teken van niet reformatorisch zijn. Je krijgt samen je kind, zorg er dan samen voor...
Uw Woord is een Lamp voor mijn voet, en een Licht op mijn pad...