Race406 schreef:Ik denk dat de discussie wat langs elkaar heen gaat.
De een zegt dat een waar gelovige te maken krijgt met aanvechtingen en twijfel, wat de boze in het hart zaait. De andere denkt dat er gezegd wordt dat een waar gelovige geen zekerheid kan hebben.
Beiden zeggen hetzelfde: Een kind van God krijgt te maken met aanvechtingen, en twijfel. Twijfel is geen kenmerk van waar geloof, maar waar geloof wordt daar wel mee geconfronteerd. Waarom? Omdat de boze niets liever doet dan Gods kinderen het zo moeilijk mogelijk te maken. Hij kan ze niet meer tot zijn duistere rijk overhalen, maar kan ze wel het zoveel mogelijk, en natuurlijk voor zover de Here dat toelaat, moeilijk maken, en ze zo zoveel mogelijk de vreugde van het "kindschap Gods" afnemen.
@Schelpje: Predikanten zijn van God gezonden zeg je. Helemaal mee eens! Maar predikanten "ter rechter zijde" zijn gezonden, predikanten "ter linker zijde" eveneens. Afgezien van wie nu wat links en rechts vindt: Beiden zijn gezonden door God, maar beiden kunnen een volslagen andere leer brengen.
1a2b3c veracht de reformatorische leer niet, maar wel alles wat er door mensen is bij verzonnen. Waar mensen worden afgehouden door voorwaarden, standen in de genade, toeleidende weggetjes, komkommerhofjes met nachthutjes etc., daar ageert ze tegen. En dat kan ik zo goed begrijpen. Net zoals ik het kan begrijpen als men het "halleluja-prijs-de-Heer-en-je-hebt-geen-problemen-meer"-geloof kritisch bekijkt en daarin de zaken die vragen oproepen aan de kaak stelt.
Respecteer elkaar, ondanks dat de ander misschien (ganschelijck ende gheheel) anders denkt! Dat is wat ik wat mis, en ik betrap mezelf er ook weleens op....
@Horeb: Je haalt Abram aan, het Oude Testament. Wij mogen tot God gaan, tot de Troon der genade. Ja, wij zijn stof en as, maar we moeten die teksten niet gaan gebruiken om overdreven klein te gaan doen. En dat "de ouden" zeggen van "Gods volk" zoals je dat dan noemt, dat dat een "volk van och en ach" is: We moeten oppassen dat we, met al dat zo klein en kruiperig opstellen (hoe begrijpelijk ook!), niet verzanden in och en ach en God niet de eer geven die Hij zo waard is om te ontvangen!
Ik merk soms bij familie en bekenden dat men zeer veel waarde hecht aan wat "de ouden" zeiden, wat de dominee zegt, wat de oudvaders schrijven etc etc etc etc. Dat mag, daar is veel van te leren! Maar het "toetst alles" wat de Bereërs dede bij Paulus, DAT is wat ik zo vaak mis. Ik ben bang dat we te gemakkelijk overnemen wat die mensen zeggen, hoewel dat ook mensen zijn, die zonde zijn.
Er zijn best verhalen over wat er heden ten dage niet goed is. Ik ken ook een ander verhaal:
Een predikant ging eens naar een "gezelschap". Waarom? Hij wilde weten wat daar leefde en hoe men daar het geloof beleefde. Hij werd niet echt geaccepteerd, want in zijn gemeente zong men gezangen. "En," volgens een oude zuster daar: " Dat lichte gedoe, we hebben aan de psalmen meer dan genoeg. Al die nieuwerwetse fratsen leiden alleen maar af van het Woord."
Op de vraag van de predikant wat ze nu precies bedoelde ging ze nog even door met het afgeven op de lichtere kerk waar die "waardeloze gezangen" werden gezongen. Iedereen ging daar maar naar de hemel, het uit genade zalig worden was er daar niet bij, en in die verfoeide gezangen al helemaal niet en men kende de psalmen niet eens meer.
Ze moesten eens leren inleven wat het betekende "Alle roem is uitgesloten, onverdiende zaligheen heb ik van mijn God genoten. 'k Roem in vrije gunst alleen!
Toen de dominee fijntjes opmerkte dat wat ze citeerde toch echt een gezang was, werd hij fel aangekeken en de discussie was ineens afgelopen....

En daar kan ik dan hartelijk om lachen. Niet uit spot, maar ik vind het wel tekenend voor velen die ik ken, die net zo redeneren.