Zou de grote aandacht voor uitverkiezing daar ook niet wat mee te maken hebben? We weten denk ik wel dat we die opdracht niet voor niets hebben gekregen, maar maakt de uitverkiezingsvisie ons daar misschien ook niet een beetje lui in? We leren immers dat sommigen uitverkoren zijn en sommigen niet, sommigen gered worden en sommigen behouden... en dat dat toch al vast ligt.
Waarom dan evangeliseren? Als alles toch al vast ligt.....
Dat vind ik gevaarlijk aan eht hier besproken standpunt, waar ik nog steeds niet helemaal uit ben (en dat zal wel zo blijven ook gok ik
)
En toch..... stel, je staat als gemeente voor een beslissing op zendingsgebeid..... er kan worden gekozen voor Oekraine, of Sudan, of China. Uiteindelijk kiest men voor Oekraine en gaat daar aan het werk. Er komen mensen tot geloof omdat ze het evangelie horen.... Maar wat nou als je voor een ander land had gekozen? Waren die mensen in Oekraine dan tot geloof gekomen? Dat ligt er maar aan....
Wat wij doen op het gebied van evangeliseren is wel degelijk van belang. Ik denk dat God het ook voorziet, maar ook daarin verantwoordelijkheid geeft. Als wij onze kerkdeuren dicht doen en ons licht niet laten schijnen, dan zullen er minder mensen zich bij onze kerk voegen dan wanneer we dat wel doen. Als we zending bedrijven in een land zullen er meer mensen tot geloof komen dan wanneer we besluiten dat niet te doen.
Als we die verantwoordelijkheid zien die we hebben gekregen, en de consequentie die dat kan hebben voor mensenlevens, wordt evangelisatie ook echt ontzettend belangrijk.
Maar die mensen die worden uitgenodigd waren wel welkom maar besloten zelf om niet te komen.
