Berichtdoor ahuibers » 06 jan 2005 08:56
Die luuk koelman kan leuk schrijven, die lees ik altijd graag:
Een mailtje van Remkes
Metro, 6 januari 2005
Geachte leden van het Rampen Identificatieteam. Hier een mailtje van uw minister Remkes. Vanaf mijn privé-kampong op het zwoele eilandje Koh Samui groet ik u hartelijk. Ik zit hier met acht vrijgezelle vrinden en we hebben het reuze naar onze zin. De pisang ambon vloeit rijkelijk en ik begin al aardig bruin te worden.
Nu even iets anders. Mij is ter ore gekomen dat in Nederland (het welbekende middelpunt van de wereld) de kritiek aanzwelt. 'Waarom laat Remkes zijn gezicht niet zien in Phuket? Hij is toch in de buurt?' Klinkklare onzin! Ik zit driehonderd kilometer verderop! Wat verwacht men van mij? Moet ik mij soms met tropenhelm en kapmes een weg door de jungle banen? Daarnaast ben ik minister van BINNENLANDSE Zaken en ik zou zeggen: schoenmaker, blijf bij uw leest. Daar valt het sjorren aan lijken (samen met u) helaas niet onder.
Troost bieden is ook niet mijn sterkste kant. Dat is meer iets voor onze vorstin. Beatrix kan als geen ander de lijdende medemens een hart onder de riem steken. Minzaam zwaaien en voor eenieder een bemoedigend woordje. Maar ik hoor of zie haar niet. Behalve dan het bericht dat zij een 'substantieel bedrag' heeft overgemaakt op giro 555. Eén maand van haar AOW wordt daarmee bedoeld. En waarom komt Willem-Alexander niet even langs in Phuket? Watermanagement is toch zijn grote passie? Kan hij bij u mooi zijn hart ophalen.
Balkenende dan? Ik heb hem voor u gebeld, maar onze premier is nog steeds lichtelijk verzwakt door de naweeën van zijn ontstoken voet. Ja, u hoort hem daar niet over – hij verbijt de pijn – maar het is er wel. En zijn voet mag nog niet nat worden van de dokter. Daarom is Jan Peter van zins een mooi gedicht van Toon Hermans voor u in te spreken. Ter aanmoediging en uit verbondenheid. Iets over samen lachen en grienen, en dat je dan pas kunt zeggen dat je een vriend hebt. Geen touw aan vast te knopen, als u het mij vraagt.
Enfin, het hele kabinet geeft dus niet thuis. Ook Bot van Buitenlandse Zaken en Van Ardenne van Ontwikkelingssamenwerking niet. Want Remkes is in de buurt en dus is Remkes het haasje. Mooi niet! Ik heb net zoveel recht op vakantie als ieder ander, maar niemand die je daar over hoort. Zelfs Lodewijk de Waal niet. Waar is die man als je hem nodig hebt?
U begrijpt, ik blijf lekker hier. Succes ermee en kom gerust eens langs. Het is hier goed toeven na gedane arbeid, want alle Thaise dames op mijn privé-kampong zijn gegarandeerd achttien jaar of ouder (ik heb hier een legitimatieplicht ingevoerd).
Tot ziens en werk ze! Uw toegewijd minister Johan Remkes.
De cursor hangt boven de knop 'Verzenden'. Remkes zucht. Dan delete hij de tekst, klapt de laptop dicht en blikt moedeloos opzij. In een hoek van de veranda ligt een lege fles pisang ambon. Remkes staat op, hij haalt uit voor een rotschop. De fles zeilt met een sierlijke boog het struikgewas in.
Zo, en nu snel naar Phuket. De plicht roept.
