Je zelf haten...

[Raido]

Ja inderdaad door lichamelijk pijn te hebben vergeet je je geestelijke pijn.. ik wil het je echt niet aan bevelen, maar het helpt wel

[Cicero]

M.i. gaat Paulus uit van een gezonde situatie. Hierbij generaliseert hij misschien, maar het gaat hem hier om het algemeen-menselijke. Hij bedoelt te zeggen dat men het (zwakke) deel van de mens dat verzorging nodig heeft met kleding en voedsel (sarx) niet haat. En dat lijkt me duidelijk, omdat iedereen een overlevingsdrang heeft. Ook een zwerver is op zoek naar voedsel en onderdak.
Zelfdoding en automutilatie zijn extreme voorbeelden, want het is geen normale situatie waarbij je controle over jezelf hebt - althans, meestal hebben psychiatrische patiënten het er achteraf (indien mogelijk) erg moeilijk mee en leek het alsof ze niet meer weten wat ze deden. deze gevallen vallen buiten de scope van de tekst.
Minder fraaie karaktertrekken kum je misschien haten, maar het valt buiten het betekenisveld van de tekst, omdat het over het 'vlees' gaat. En, ook al heb je een negatief zelfbeeld, je blijft toch voor je 'vlees' zorgen.

[surfer]

zelfhaat wordt in het algemeen geduidt als een psychische stoornis.

Het valt te betwijfelen of Paulus geestelijk wel zo gezond was. Zie bijvoorbeeld zijn visie op het huwelijk.

[parsifal]

offtopics zijn verwijderd.

[Cisca]

Je hebt gelijk, het is ook moeilijk, naar mijn idee worden dingen te vaak onder één noemer gebracht.
Er zijn mensen, met een geestelijke stoornis, vaak vanaf de geboorte, waardoor men niet zoals anderen kan functioneren, deze mensen zullen het misschien best moeilijk hebben, voor zover zit dit zelf kunnen beseffen.
Daarnaast zijn mensen met psychische problemen, doordat men op z'n zachtst gezegd heel veel ellende heeft meegemaakt, dat is vaak een hele klus, om dat te verwerken, en er mee om te leren gaan, daar kun je het super moeilijk mee hebben, dan is het triest om te zien, dat er mensen zijn, die dit simpelweg afdoen, met die zijn geestelijk niet normaal.
Gelukkig ben ik er inmiddels helemaal bovenop gekrabbeld, en kan dus zeggen, we zijn geestelijk volkomen normaal, ons is alleen veel ellende aangedaan, kwestie van oorzaak en gevolg, daardoor valt het ons juist zo op, hoe makkelijk anderen er over oordelen, terwijl ze niet weten hoe ze mensen daar mee kunnen bezeren.

[essieee]

Amen.....Ik had iets soortgelijks gepost maar ja...is verwjderd. Inderdaad, we zijn gewone mensen maar helaas door een hoop omstandigheden tijdelijk buiten 'gebruik'.

[André]

Hoewel zelfmoord een daad is waardoor het lijkt of mensen zichzelf haten, is het tegendeel waar. Het is juist uit een overdreven eigenliefde met verlies van elk gevoel van proportionaliteit, waarom een mens zelfmoord pleegt. Hij is dan immers van alle problemen af?

Ik vind toch dat je hier wat onzin schrijft:
Het is het lastig te achterhalen wat het werkelijke motief was om zelfmoord te plegen (de mens in kwestie leeft immers niet meer)
Het heeft m.i. weinig met eigenliefde te maken, maar meer het niet meer weten hoe te genezen, of van je zorgen af te komen, of niet meer weten hoe je relatie te herstellen.
Dus volgens mij zijn deze mensen wel degelijk ook met de medemens bewogen, alleen zijn ze volkomen de "weg" kwijt.
Het liefst zouden ze "normaal" functioneren, en een leven als een ieder hebben, hier op aarde wel te verstaan, en daar kan wat mij betreft ook bijzonder goed naasteliefde in passen.

[Cisca]

Het heeft m.i. weinig met eigenliefde te maken, maar meer het niet meer weten hoe te genezen, of van je zorgen af te komen, of niet meer weten hoe je relatie te herstellen.
Dus volgens mij zijn deze mensen wel degelijk ook met de medemens bewogen, alleen zijn ze volkomen de "weg" kwijt.
Het liefst zouden ze "normaal" functioneren, en een leven als een ieder hebben, hier op aarde wel te verstaan, en daar kan wat mij betreft ook bijzonder goed naasteliefde in passen.

Het heeft inderdaad niets met eigenliefde te maken, als je jezelf zo erg lief zou hebben, waarom zou je dan de neiging hebben er een eind aan te maken, dan heb je het toch prima naar je zin.
Die gedachte komt pas in je op, als je volop in de ellende zit, jezelf niets meer waard vind, en er van overtuigd bent, dat anderen dat ook vinden, wat in veel gevallen ook zo is.
Je moet er ontzettend veel moed voor opbrengen, om het te doen, want, je weet dat er geen weg meer terug is, het is onherroepelijk, inderdaad, wil je zo "normaal" mogelijk functioneren, dat wordt je soms door anderen onmogelijk gemaakt, waardoor je jezelf totaal kwijt raakt, hoezo eigenliefde, niet dus.
Ik was te laf om het te doen, achteraf, ben ik daar blij om, al heeft het me jaren van angst, ellende en strijd gekost, om er weer bovenop te komen, vraag dus niet hoe, maar, het is me gelukt.
Eindelijk ben ik nu gelukkig, inmiddels wel ongeneeslijk ziek, maar doe er alles voor, om zo lang mogelijk te leven, als je zo lang ongelukkig bent geweest, en zo veel ellende hebt meegemaakt, wil je toch nog wel even genieten van een beetje geluk.

[Carl]

28 Alzo zijn de mannen schuldig hun eigen vrouwen lief te hebben, gelijk hun eigen lichamen. Die zijn eigen vrouw liefheeft, die heeft zichzelven lief.
29 Want niemand heeft ooit zijn eigen vlees gehaat, maar hij voedt het, en onderhoudt het, gelijkerwijs ook de Heere de Gemeente.

Ik snap die tekst dus echt niet, er zijn zoveel mensen die zichzelf haten, ik ook, om mijn persoon, karakter en de dingen die ik doe. Toch hou ik echt van mijn vriendin, met alles wat ik in mij heb, maar dat zegt niet dat ik mijzelf lief heb... wie helpt mij uit de brand?

Dag Raido,

op zich klopt de redenering van Paulus wel zo'n beetje. Jij haat jezelf helemaal niet, maar je voedt jezel, je wast, en slaapt minstens de uren die nodig zijn om te overleven.

Je zult zeggen: ik bedoel het qua karakter, maar dan bedoel je dus wel iets anders dan wat Paulus in deze passage bedoelt.
Dit voorzover het jouw directe vraag betreft.

Ik wil er echter wat verder op ingaan. In de geestelijke wereld, werkt het zo dat datgene wat je bij jezelf afkeurt, ontkent, er strijd tegen levert, blijft. Door je uitgebreide verzet maak je het in wezen krachtig.
Terwijl als je dat wat je van jezelf haat, links laat liggen, het onder ogen ziet, het negeert op momenten dat het zich wil laten gelden, meer en meer zijn kracht ontneemt. Ook dat kost kracht, maar op een heel andere manier.

je broer
Carl

[essieee]

Hoewel zelfmoord een daad is waardoor het lijkt of mensen zichzelf haten, is het tegendeel waar. Het is juist uit een overdreven eigenliefde met verlies van elk gevoel van proportionaliteit, waarom een mens zelfmoord pleegt. Hij is dan immers van alle problemen af?

Ik vind toch dat je hier wat onzin schrijft:
Het is het lastig te achterhalen wat het werkelijke motief was om zelfmoord te plegen (de mens in kwestie leeft immers niet meer)
Het heeft m.i. weinig met eigenliefde te maken, maar meer het niet meer weten hoe te genezen, of van je zorgen af te komen, of niet meer weten hoe je relatie te herstellen.
Dus volgens mij zijn deze mensen wel degelijk ook met de medemens bewogen, alleen zijn ze volkomen de "weg" kwijt.
Het liefst zouden ze "normaal" functioneren, en een leven als een ieder hebben, hier op aarde wel te verstaan, en daar kan wat mij betreft ook bijzonder goed naasteliefde in passen.

Beste Jas,

Eerst dacht ik, ik ga er niet op in maar ik kan het toch niet laten...
Je doet me enorm pijn en kwetst me met de opmerking dat zelfmoord plegen een vorm van eigenliefde is. Zoals ik tussen de regels doorlees zeg je dit NIET uit ervaring. Je schets het zo dat wanneer je zelfmoord pleegt je met opzet voor je zelf gaat en op een makkelijke manier van je eigen problemen afkomt. Ik vraag me af of je in de gaten hebt hoe kwetsend dit is. Het het zelf namelijk mee gemaakt en het is mij Godzijdank niet gelukt. Had dit te maken met eigenliefde? Nee zelfhaat! Af van het probleem? Nee voor mij eerder het begin, want de hel is niets zo erg als welk probleem.....

[Cathy]

Ik wil er echter wat verder op ingaan. In de geestelijke wereld, werkt het zo dat datgene wat je bij jezelf afkeurt, ontkent, er strijd tegen levert, blijft. Door je uitgebreide verzet maak je het in wezen krachtig.
Terwijl als je dat wat je van jezelf haat, links laat liggen, het onder ogen ziet, het negeert op momenten dat het zich wil laten gelden, meer en meer zijn kracht ontneemt. Ook dat kost kracht, maar op een heel andere manier.

je broer
Carl

Dit vind ik mooi verwoord Carl. Het 'gevecht' aan de Heilige Geest overlaten, pas dan overwin je.
(Had eigenlijk in het 'masturbatie-topic' moeten staan. )

[Raido]

Hoewel zelfmoord een daad is waardoor het lijkt of mensen zichzelf haten, is het tegendeel waar. Het is juist uit een overdreven eigenliefde met verlies van elk gevoel van proportionaliteit, waarom een mens zelfmoord pleegt. Hij is dan immers van alle problemen af?

Au, hier spreekt dus echt iemand die niet weet waar hij het over heeft, als je denk dat dit onder het gevoel voor humor/sarcasme/cynische vallen?

Ja hoor je pleegt zelfmoord omdat je zoveel van jezelf houd, ga toch snel een eind fietsen, bah wat ben je een *boomvrucht*

[essieee]

Hoewel zelfmoord een daad is waardoor het lijkt of mensen zichzelf haten, is het tegendeel waar. Het is juist uit een overdreven eigenliefde met verlies van elk gevoel van proportionaliteit, waarom een mens zelfmoord pleegt. Hij is dan immers van alle problemen af?

Ik vind toch dat je hier wat onzin schrijft:
Het is het lastig te achterhalen wat het werkelijke motief was om zelfmoord te plegen (de mens in kwestie leeft immers niet meer)
Het heeft m.i. weinig met eigenliefde te maken, maar meer het niet meer weten hoe te genezen, of van je zorgen af te komen, of niet meer weten hoe je relatie te herstellen.
Dus volgens mij zijn deze mensen wel degelijk ook met de medemens bewogen, alleen zijn ze volkomen de "weg" kwijt.
Het liefst zouden ze "normaal" functioneren, en een leven als een ieder hebben, hier op aarde wel te verstaan, en daar kan wat mij betreft ook bijzonder goed naasteliefde in passen.

Beste Jas,

Eerst dacht ik, ik ga er niet op in maar ik kan het toch niet laten...
Je doet me enorm pijn en kwetst me met de opmerking dat zelfmoord plegen een vorm van eigenliefde is. Zoals ik tussen de regels doorlees zeg je dit NIET uit ervaring. Je schets het zo dat wanneer je zelfmoord pleegt je met opzet voor je zelf gaat en op een makkelijke manier van je eigen problemen afkomt. Ik vraag me af of je in de gaten hebt hoe kwetsend dit is. Het het zelf namelijk mee gemaakt en het is mij Godzijdank niet gelukt. Had dit te maken met eigenliefde? Nee zelfhaat! Af van het probleem? Nee voor mij eerder het begin, want de hel is niets zo erg als welk probleem.....

Geen reactie????

[cornelis]

Ik vind de Bijbeltekst,je naaste liefhebben als je zelf,moeilijk,niet om die ander,maar om mij zelf.
Soms,en heus niet altijd hoor walg ik ook wel eens van mij zelf,maar staat er zo iets ook niet in het oude Avondmaalformulier.
,,opdat hij zichzelf mishage en zich voor God verootmoedige,,
En wat zei Paulus ook alweer,Ik ellendig mens,Wie zou mij bevrijden.
Gelukkig zegt Paulus hier nogmeer.
Dus is het zo verkeerd,om je zelf geen lievertje te vinden.
Er is toch weinig goed in ons,al het goede,dat er mag zijn is er door God zelf ingelegd.
Van ons zelf toch onbekwaam tot enig goed.
Het klikt misschien loodzwaar,maar ik sta er volledig achter.
O,wat zei de Heiland zelf ook alweer,niemand is goed,allleen EEN.
Dit wilde ik weer even kwijt.
En vind het heerlijk,dat er zo,n velen goede topicks hier zijn.
Heb ik Bijbelse vragen,dan kom ik wel hier heen.
Een hartelijke groet van Cornelis.