Gerjanne schreef:want zeg nou zelf: ik zou graag willen dat ze mee gingen naar de kerk, maar ze gaan natuurlijk veel liever naar een hardloop- of schaatswedstrijd van papa kijken....
En hoe zou je het zelf vinden als jij in de kerk zit terwijl je man aan een wedstrijd deelneemt?
Je noemt conflicten bij de opvoeding van kinderen, maar als hij zo af en toe met jou meegaat naar de kerk, is het niet onbegrijpelijk dat hij ook van jou verwacht dat je (ook op zondag) meegaat naar wedstrijden...
Kún je dat? Wíl je dat?
Als ik zo het topic doorlees, krijg ik de indruk dat je het op basis van je geloof eigenlijk niet vind kunnen. Mag ik het zo vragen: Kun je aan God om een zegen vragen over deze relatie?
Indien niet, kan ik je maar één advies geven: stoppen. En hoe eerder hoe beter (hoe langer je wacht, hoe moeilijker het wordt)
Dit klinkt best wel bot, ik weet het. Maar ik heb het zelf ook een keer gehad. Ik begon aan een relatie (waarin we btw ook nog heel goed over het geloof konden praten), maar ik kon die relatie niet kwijt in mn gebed. Steeds als die relatie in mn gebed 'aan de orde' kwam, voelde ik weerstand (en dat hadden we allebei). Dat heb ik een tijd genegeerd en we zijn doorgegaan met die relatie.
Uiteindelijk ging het toch uit. Er waren gewoon redenen dat het niet kón, ook al hielden we nog zo veel van elkaar.
Achteraf zeg ik: had ik de knoop maar eerder doorgehakt. Ik wist allang dat het moest stoppen, maar bleef eigenwijs...
en om heel eerlijk te zijn, ik dacht dat het mn ware liefde was. we hielden ontzettend veel van elkaar. toch kijk ik daar ondertussen ook weer anders tegen aan
Ik heb de indruk dat jij min of meer met hetzelfde probleem zit als ik toen: je weet het antwoord wel, maar wilt er niet aan.
Daarom, vraag Hem om wijsheid. Hij kan je helpen! ook bij moeilijke beslissingen, waarbij je soms jezelf aan de kant moet zetten.
Veel sterkte met je beslissing!
PS. Sorry als ik hard overkom, maar ik probeer eerlijk te zijn
)