Kind van God?

[columbus]

Ik denk dat Hijwel het goed verwoord heeft. Wat ook meespeelt is dat in de refokerken mensen vaak bang zijn om zich een kind van God te noemen omdat ze misschien toch niet 'bekeerd' zijn en op de laatste dag erachter komen dat ze op een dwaalspoor gelopen hebben en zichzelf dus jarenlang voor de gek hebben gehouden.
daar komt veel onzekerheid uit voort. veel mensen weten gewoon niet wanneer het moment daar is of/dat ze bekeerd zijn.

[André]

veel mensen weten gewoon niet wanneer het moment daar is of/dat ze bekeerd zijn.

Kun/wil je ook iets vertellen hoe je dat "moment" kunt herkennen en hoe dat dan in z 'n "werk" gaat?

En is het niet een zware last die onzekerheid of moet ik dat anders zien?

[columbus]

veel mensen weten gewoon niet wanneer het moment daar is of/dat ze bekeerd zijn.

Kun/wil je ook iets vertellen hoe je dat "moment" kunt herkennen en hoe dat dan in z 'n "werk" gaat?

En is het niet een zware last die onzekerheid of moet ik dat anders zien?

ik denk dat het bij niemand hetzelfde is ook al zullen er overeenkomsten zijn. persoonlijk denk ik dat het een 'proces' is, je steeds meer zekerheid krijgt als je groeit in je geloof en het 'vastklampen' aan de beloftes van het Evangelie.

en die onzekerheid is idd een zware last. dat is onzekerheid zowieso, ook in het dagelijkse leven, bv werk, gezin enz..

[Zareb]

Lees ook 1 Johannes 3 vers 1
De Statenvertalers hebben een heel belangrijk gedeelte van deze tekst weg getheologiseerd.

SV
Ziet, hoe grote liefde ons de Vader gegeven heeft, namelijk dat wij kinderen Gods genaamd zouden worden. (PUNT)

Andere vertalingen:
Ziet, hoe grote liefde ons de Vader heeft gegeven, dat wij kinderen Gods genoemd worden, en we zijn het ook.

Waar de SV een punt zet vertalen andere vertalingen verder.

Het kind van God zijn is geen kwestie van worden. Maar van ZIJN.
Je ware identiteit ligt al vast. En nu is het aan ons.
Om door ons kind zijn onze Vader te bewijzen.

[columbus]

Het kind van God zijn is geen kwestie van worden. Maar van ZIJN.
Je ware identiteit ligt al vast. En nu is het aan ons.

volgens mij is het wel een kwestie van worden. we worden allemaal geschapen in verdorven toestand, de vloek rust al op ons voordat we geboren zijn. in die staat zijn we geen kind van God, dat moeten we wel worden.
dus het lijkt me dat er een moment moet zijn, als dat gebeurt, dat we kind van God worden. (met alles wat erbij hoort natuurlijk maar dan word het een lang verhaal)

ik denk ook wel dat God wel weet wat onze identiteit is en word. maar daar blijf ik vanaf. er zijn topics over dat onderwerp.

[André]

Om door ons kind zijn onze Vader te bewijzen.

Zareb, kun je dit ook in andere bewoording zeggen, want deze laatste regel begrijp ik niet?

De rest van je "betoog" kan ik begrijpen, of anders gezegt daar ben ik het mee eens.

[André]

ik denk ook wel dat God wel weet wat onze identiteit is en word. maar daar blijf ik vanaf. er zijn topics over dat onderwerp.

Col?, doel je hier op Gods voorzienigheid?

[columbus]

ik denk ook wel dat God wel weet wat onze identiteit is en word. maar daar blijf ik vanaf. er zijn topics over dat onderwerp.

Col?, doel je hier op Gods voorzienigheid?

Daar valt de God's alwetendheid onder. Ik bedoel ermee te zeggen dat die 'logica' van uitverkiezing niet aan mij besteed is want dat zal ik toch nooit begrijpen. Maar dat God van tevoren weet wie er in de hemel komt, dat geloof ik wel.

[Zareb]

Om door ons kind zijn onze Vader te bewijzen.

Zareb, kun je dit ook in andere bewoording zeggen, want deze laatste regel begrijp ik niet?

De rest van je "betoog" kan ik begrijpen, of anders gezegt daar ben ik het mee eens.

Wat ik hiermee bedoel is: Zo Vader, zo zoon.
Er zal dus heel wat uit je handen, hart en mond moeten komen in termen van liefde, vrede, onrecht bestrijden enz. Een gigantische opdracht waarbij de hulp van je Vader hard nodig hebt.
In ons in de praktijk gebracht kindschap mogen (moeten) wij bewijsplaatsen van Hem zijn.

[taco]

ik vind het wel grappig, dat christenen zich afvragen of ze nu een kind van God zijn of niet. ergens geeft het me wel een goed gevoel dat we dat onszelf voortdurend afvragen. het is goed bij jezelf na te gaan of er dingen in je leven zijn die je van God af kunnen houden.

persoonlijk ben ik er van overtuigd dat geloven een gave kan zijn. maar je moet wel de keuze maken om die gave te gebruiikken.

een ieder die gelooft..... het johannes evangelie is duidelijk.
iedereen heeft er recht op een kind van God te zijn. belijden en je laten dopen zou een goede afronding van die keuze kunnen zijn.

zelf heb ik mij laten dopen in mijn evangelische gemeente.dat was een langdureige, moeilijke maar heel goede keuze na een leven wat ver weg was waar God voor stond. laten we het houden op sex, drugs en rock n roll.

sinds mn doop ga ik veel bewuster om met de dingen die ik doe en probeer een voorbeeld te zijn voor mijn omgeving.

to the point: ik voel me een kind van God, draag mn dag en nacht aan Hem op, ga met regelmaat naar de kerk en behoudt het goede. wat kan ik meer doen?

[columbus]

iedereen heeft er recht op een kind van God te zijn. belijden en je laten dopen zou een goede afronding van die keuze kunnen zijn.

Hoe kom je erbij dat iedereen er recht opheeft om een kind van God te zijn?
Als je jezelf een kind van God mag noemen is dat enkel en alleen uit Genade, Genade die niemand van de mensen ooit heeft verdient.
Wij hebben nergens recht op van nature.

[caprice]

'Bekeert U!'
Klinkt vaak de oproep van de kansel.

'Maar ik kan mij niet bekeren,' zegt de mens dan. 'God moet het doen, ik kan het zelf niet.'
Tot zoverre ben ik het van harte met deze mensen eens, maar hier houdt het dan op, en men leeft verder in de zonden.

'God moet het doen, ik kan het zelf niet'.
Dat dat dan nog eens tot nood mocht worden, denk ik dan wel eens.

De mens wil zo graag zelf werken voor zijn bekering. En zolang hij dat probeert komt de oproep 'Bekeert U!'.
'Ik kan het niet'
'Hebt u het al wel eens geprobeerd?'
Dan staan ze vaak met de mond vol tanden.

Er zijn mensen die gehoor geven aan deze oproep. Zij komen in het werkhuis terecht. Het werkhuis van Mozes. Zij beginnen vol moed de zaligheid proberen te verdienen. Niet zozeer bewust, want vanuit de leer weten ze het wel 'alleen uit genade'. Maar met hun hart zijn ze het er niet mee eens.
Ze werken en werken, en het lijkt nog te lukken ook. Ze zijn tevreden, en denken: 'het wordt nog wel wat met mij'. Maar... al dat werk wordt afgebroken, en ze komen dieper te liggen dan ooit tevoren. Maar de mens geeft het zomaar niet op! Talloze malen probeert hij het weer, maar hij brengt er niets van terecht. Hij moet af leren dat hij zelf de zaligheid niet kan verdienen.

Dit is nu het armmakende werk van de Heilige Geest. Alles van de mens moet eraf. Alle eigenverdiensten en het kunnen van de mens. Totdat er helemaal niets meer overblijft, en de zondaar leert vragen met vraag 12 van de Heidelberger Cathechismus:
'Aangezien wij dan naar het rechtvaardig oordeel Gods tijdelijke en eeuwige straf verdiend hebben, is er enig middel, waardoor wij deze straf zouden kunnen ontgaan en wederom tot genade komen?'

'God wil, dat aan Zijn gerechtigheid genoeg geschiede; daarom moeten wij aan haar, of door onszelf, of door een ander, volkomenlijk betalen.'

En zij moeten erachter komen dat ze het zelf niet kunnen, omdat ze dagelijks hun schuld vermeerderen, maar dat er nog een Ander is die geleden heeft op Golgotha. Van iedereen verworpen.
Door de farizeeën én door het Joodse volk, maar uiteindelijk ook door ONS. Waarom hebben wij Hem gekruisigd? Hij stond onze zaligheid in de weg! En het waren allemaal godsdienstige mensen hoor, die Hem gekruisigd hebben, geloof dat maar gerust. Zij moesten werken om hun gerechtigheid op te richten. De wetten van mozes kenden zij beter dan wij. Maar die Jezus was zo moeilijk. Je moest in Hem geloven. Dat wilden ze niet, want dan moesten hun eigen verdiensten eraan. Daarom: 'Weg met Deze!'.

Maar juist Hij was het die de mensen met God verzoende. En dat moet Zijn volk maar steeds weer leren. Dat ze het zelf niet kunnen, maar dat het nog uit genade mogelijk is door het bloed van Christus.

[taco]

okee, mijn woordkeuze was wel wat zwakjes

iedereen heeft er recht op een kind van God te zijn. belijden en je laten dopen zou een goede afronding van die keuze kunnen zijn. [/quote]

maar de bedoeling zal duidelijk zijn: iedereen is een kind van God als je echt in Hem gelooft en Zijn weg bewandelt.

ik weet ook wel dat ik een bekering niet verdien door ervoor te gaan werken en alle bijbelstudies af te lopen. ik heb het ook uit genade gekregen...dat moet ook wel want ik heb behoorlijk veel fouten gemaakt en ik maak ze nog wel vaak hoor.

enige tip die ik een christen kan geven is: bid, overdenk, lees de bijbel. die dingen waar jezus ook de nadruk op heeft gelegd. maar bovenal: liefde voor God en liefde voor mensen om ons heen hebben. respect voor elkaar dus.

[Lana]

'Bekeert U!'
Klinkt vaak de oproep van de kansel.

'Maar ik kan mij niet bekeren,' zegt de mens dan. 'God moet het doen, ik kan het zelf niet.'
Tot zoverre ben ik het van harte met deze mensen eens, maar hier houdt het dan op, en men leeft verder in de zonden.

'God moet het doen, ik kan het zelf niet'.
Dat dat dan nog eens tot nood mocht worden, denk ik dan wel eens.

De mens wil zo graag zelf werken voor zijn bekering. En zolang hij dat probeert komt de oproep 'Bekeert U!'.
'Ik kan het niet'
'Hebt u het al wel eens geprobeerd?'
Dan staan ze vaak met de mond vol tanden.

Er zijn mensen die gehoor geven aan deze oproep. Zij komen in het werkhuis terecht. Het werkhuis van Mozes. Zij beginnen vol moed de zaligheid proberen te verdienen. Niet zozeer bewust, want vanuit de leer weten ze het wel 'alleen uit genade'. Maar met hun hart zijn ze het er niet mee eens.
Ze werken en werken, en het lijkt nog te lukken ook. Ze zijn tevreden, en denken: 'het wordt nog wel wat met mij'. Maar... al dat werk wordt afgebroken, en ze komen dieper te liggen dan ooit tevoren. Maar de mens geeft het zomaar niet op! Talloze malen probeert hij het weer, maar hij brengt er niets van terecht. Hij moet af leren dat hij zelf de zaligheid niet kan verdienen.

Dit is nu het armmakende werk van de Heilige Geest. Alles van de mens moet eraf. Alle eigenverdiensten en het kunnen van de mens. Totdat er helemaal niets meer overblijft, en de zondaar leert vragen met vraag 12 van de Heidelberger Cathechismus:
'Aangezien wij dan naar het rechtvaardig oordeel Gods tijdelijke en eeuwige straf verdiend hebben, is er enig middel, waardoor wij deze straf zouden kunnen ontgaan en wederom tot genade komen?'

'God wil, dat aan Zijn gerechtigheid genoeg geschiede; daarom moeten wij aan haar, of door onszelf, of door een ander, volkomenlijk betalen.'

En zij moeten erachter komen dat ze het zelf niet kunnen, omdat ze dagelijks hun schuld vermeerderen, maar dat er nog een Ander is die geleden heeft op Golgotha. Van iedereen verworpen.
Door de farizeeën én door het Joodse volk, maar uiteindelijk ook door ONS. Waarom hebben wij Hem gekruisigd? Hij stond onze zaligheid in de weg! En het waren allemaal godsdienstige mensen hoor, die Hem gekruisigd hebben, geloof dat maar gerust. Zij moesten werken om hun gerechtigheid op te richten. De wetten van mozes kenden zij beter dan wij. Maar die Jezus was zo moeilijk. Je moest in Hem geloven. Dat wilden ze niet, want dan moesten hun eigen verdiensten eraan. Daarom: 'Weg met Deze!'.


Maar juist Hij was het die de mensen met God verzoende. En dat moet Zijn volk maar steeds weer leren. Dat ze het zelf niet kunnen, maar dat het nog uit genade mogelijk is door het bloed van Christus.

Heel pittig, maar ik geloof ook dat dit de enige weg is..

[Marnix]

Ik ook... ik geloof zeker dat bekering het werk van God is.... maar dat wil niet zeggen dat je dus zelf niets kan doen, dat als je niet bekeerd "wordt" dit dus ook Gods wil en weg is. Als je als mens niks doet en zegt: God moet het doen, wordt je nooit bekeerd. Je kunt je ook zelf bekeren en als dat lukt erkennen dat dat Gods werk is.