Peter L schreef:N.a.v. van de vraag over "schijnbekering" (http://forum.refoweb.nl/viewtopic.php?t=6081) kwam de vraag op "Waarom gebeuren er in zendingsgebieden wel wonderen, maar niet in onze gevestigde kerken.
Die vraag lijkt me wel een topic waard. Het onderscheid tussen zendingsgebieden en de gevestigde kerken bij ons, komt van Calvijn.
Calvijn redeneerde als volgt: hij zag in de kerk die hij kende niet meer de wonderen gebeuren, waarover hij in de bijbel las. Hij gaf als verklaring, dat dat kwam, omdat dat in een "behoorlijk georganiseerde kerk" niet meer nodig was. Alleen in zendingsgebieden, waar de bijbel nog niet bekend is, verwachtte Calvijn dergelijke wonderen.
Naar mijn mening is dit geen goede verklaring. Er is totaal geen bijbelse basis voor. Wat deed Calvijn eigenlijk? Hij stelde de kerk, zoals hij die kende normatief. Er moest dus een verklaring gezocht worden. Hij had zich ook kunnen afvragen, of er misschien iets mis was met de kerk.
Voor het vraagstuk van het gemis aan wonderen hebben theologen door de eeuwen heen vele antwoorden gegeven. Een bloemlezing:
- de hierboven gegeven verklaring van Calvijn;
- Wonderen waren alleen in de eerste eeuw nodig, toen het N.T. nog geschreven moest worden. Het N.T. kon de mensen dus nog niet overtuigen van het evangelie en daartoe dienden de wonderen.
- Jezus' zaligspreking van degenen die niet zien maar wel geloven (dit zei Hij tegen Thomas), wordt gezien als een aankondiging van het ophouden van wonderen.
- God is soeverein. Kennelijk wil Hij nu geen wonderen meer doen.
- Paulus schrijft: "Dooft de Geest niet uit". God wil wel wonderen doen, maar hij doet dat alleen, als onze hartsgesteldheid t.o.v. de Geest goed is.
- Wonderen gebeuren op basis van geloof ( Marc. 11,24: "Daarom zeg Ik u, al wat gij bidt en begeert, gelooft, dat gij het hebt ontvangen, en het zal geschieden."). Er is heden ten dage weinig geloof, dat God nog wonderen doet. De meeste christenen verwachten het eenvoudig niet en voldoen dus niet aan de voorwaarde uit Marc. 11,24.
Het probleem met de meeste verklaringen is, dat ze niet bijbels onderbouwd is. Nergens wordt klip en klaar gezegd, wat het antwoord op deze vraag is. Persoonlijk denk ik ook, dat we heel terughoudend moeten zijn met te verklaren waarom God bepaalde dingen wel of niet doet. Alsof we Hem kunnen narekenen! Elk rijtje antwoorden, dat ik kan verzinnen wordt dus altijd afgesloten met "ik weet het niet!".
Ik vind Marc. 11,24 wel een uitdaging. Jezus belooft daar nogal wat! Ik moet zelf toegeven, dat als ik ergens om bidt, dat ik nogal eens twijfel. Ik heb wel meegemaakt, dat ik echt vast geloof had voor hetgeen waarom ik vroeg en dan gebeurde het ook. Maar ik wil daar niet het einde van alle discussie van maken. Ik kan God immers niet narekenen!
Wat denken jullie? In het bijzonder:
- Wie van jullie heeft wel eens een duidelijk, aantoonbaar wonder meegemaakt?
- Hoe zit het met jouw concrete geloof, dat God hier en nu wonderen doet (of kan doen)?
- Wat is volgens jou de bijbelse waarheid over deze zaak?
Even over dat "ik weet het niet" , wij als mensen hebben idd geen idee hoe God denk en doet.
Omdat wij op een menselijke manier denken en hij op een Goddelijke.
En ik denk ook dat als je in Gods wonderen gelooft, die hij toen deed, nu geen overtuiging nodig zou moeten hebben.
Er ligt me ook steeds iets bij van een spreekwoord, ja of is het nu een gezegde?
Weet je wie Thomas was in de bijbel en waarom hij bekend is geworden?
Grtn André
God wil ook door jou wonderen doen. Blinden laten zien en verlamden laten lopen. Als de Heilige Geest je ingeeft om in de naam van Jezus iemand de handen op te leggen en te genezen dan durven wij vaak niet. Dat is denk ik het probleem. Er staat dat gelovigen de handen op zieken zullen leggen en dat ze door het geloof beter worden.
