Verlang je naar de dood??

caprice · Berichtdoor **caprice** » 15 jan 2004 16:36

trijntjejohanna schreef:
caprice schreef:Ik wil eerst zekerheid hebben in het geestelijke leven. Ik kan niet met een misschientje naar de eeuwigheid.

en hoe krijg je die dan???

Door een sterk geloof.

kurtyo · Berichtdoor **kurtyo** » 15 jan 2004 17:32

Dan heb je toch al zekerheid? (Want volgens mij heb je met een sterk geloof ook een relatie met God en dat zou voldoende moeten zijn toch?)

Ikzelf heb vaak zat het verlangen gehad om 'er van af te zijn'. Veel k.tt.r kon het niet vond ik toen. Op andere momenten heb ik wel het verlangen om te leven. Bovendien ben ik eigenlijk veel te bang voor de dood. Om het maar even sartirisch te zeggen: Ik ben als de dood voor de dood. En dat is niet overdreven, eerlijk gezegd is dat nog een redelijk 'verzachtende' omschrijving.

De dood is voor mij vaak een ontastbaar donker gat. Angst, onzekerheid, dat zijn toch wel sleutelwoorden voor mij als het gaat over de dood. Ik ben er veel mee bezig. Ik ben veel met de dood bezig. Veel met mijn bestemming, veel met mijn doel hier op deze verklote aarde. En ik ben er nog niet zo uit.

Misschien ligt het er ook aan dat ik nog al last heb van stemmingswisselingen.

caprice · Berichtdoor **caprice** » 15 jan 2004 17:35

kurtyo schreef:Dan heb je toch al zekerheid? (Want volgens mij heb je met een sterk geloof ook een relatie met God en dat zou voldoende moeten zijn toch?)

Ik heb hooguit een zwak geloof(?).

kurtyo · Berichtdoor **kurtyo** » 15 jan 2004 17:41

Ik ook. Soms vraag ik me af of ik geloof heb.

Maar ik wil wel...

Maar goed, op dit moment heb ik daar niets aan en is de rest van mijn vorige reply helaas helemaal van toepassing...

meschianza · Berichtdoor **meschianza** » 15 jan 2004 18:02

Ik verlang naar wat naar de dood komt, maar niet naar het dood gaan. Het lijkt me zo eenzaam en verlaten en dat beangstigt me wel. Hoewel ik er anderzijds op vertrouw dat Hij er zal zijn.

Toch denk ik dat God voor mij nog een bijzondere taak heeft weggelegd, op deze, Kurtyo's omschrijving even gebruiken, verklote aarde. Ik ben nieuwsgierig naar waar Hij me zal brengen. ER valt nog zoveel te doen. Ik kan me er niet bij neerleggen dat de wereld rot is, ik wil nog helpen waar ik kan. Ik mag ook nog veel genieten van lieve vrienden en familie ondanks de stormen die soms door mn leven razen. Het leven is te fascinerend om het nu al te verlaten. Zo Hij het wil.

kurtyo · Berichtdoor **kurtyo** » 15 jan 2004 18:37

Het is een mooi en nobel streven om deze 'verklote' aarde inderdaad enigszins dragelijk te maken (het leven er op althans)... Maar ik vraag me af hoe.. En ik vraag me af of God ook een plan heeft met mij. Hoewel, dat weet ik eigenlijk wel: hij heeft een plan. Maar wat in hemelsnaam?

meschianza · Berichtdoor **meschianza** » 15 jan 2004 19:34

Het is een mooi en nobel streven om deze 'verklote' aarde inderdaad enigszins dragelijk te maken (het leven er op althans)... Maar ik vraag me af hoe.. En ik vraag me af of God ook een plan heeft met mij. Hoewel, dat weet ik eigenlijk wel: hij heeft een plan. Maar wat in hemelsnaam?

God is er nogal goed in om je voor verassingen te zetten, bij mij wel in ieder geval. Toen ik nulkommanul bijdroeg aan enig goed op deze aarde, eerder het tegenovergestelde, bracht Hij me in een situatie met die ik zelf nooit gezocht zou hebben (probleemkinderen) en droeg me op om te helpen. dat ben ik toen maar gaan doen ondanks mijn onkunde, en verassend genoeg vond ik er mijn voldoening in. Een reden om te leven.

Is het normaal dat ik banger ben dat iemand van wie ik houd iets overkomt/het leven laat, dan dat het mij gebeurd? Ik heb dat echt heel sterk.

Dood

En zij verliet het leven, door de achteruitgang
Er viel geen bal meer te beleven, niets was meer van belang

Hij sprak: het is mooi geweest, en streek over zijn baard
Toen gaf hij gul de geest, oud en ver verjaard

Maar dat mijn lieverd moest, vind ik toch wel wat wrang
Als hij nou oud was en verroest, twintig jaar is te jong ben ik bang

Zijn brommer
was verwrongen
Zijn mooie handen
Koud en stijf
Want daar in de regen
Op de ijzig grijze stoep
Sloeg het leven uit zijn lijf

M-za

caprice · Berichtdoor **caprice** » 15 jan 2004 19:41

kurtyo schreef:Het is een mooi en nobel streven om deze 'verklote' aarde inderdaad enigszins dragelijk te maken (het leven er op althans)... Maar ik vraag me af hoe.. En ik vraag me af of God ook een plan heeft met mij. Hoewel, dat weet ik eigenlijk wel: hij heeft een plan. Maar wat in hemelsnaam?

God is geen man, dat Hij liegen zou, noch eens mensen kind, dat het Hem berouwen zou; zou Hij het zeggen, en niet doen, of spreken, en niet bestendig maken?

Houdt dat maar in het achterhoofd (Num. 23:19).

Acire · Berichtdoor **Acire** » 15 jan 2004 20:42

Heeeee, wat heerlijk dat er meer mensen zijn die net zo over dood en leven denken als ik. Ik vond het best raar van mezelf dat ik soms verlang naar de dood. Niet dat ik me van kant zal maken, maar gewoon verlangen naar rust, eeuwig leven, en God zien van aangezicht tot aangezicht.... er is toch niets mooiers??

Napoleon · Berichtdoor **Napoleon** » 15 jan 2004 21:50

verlangen naar de dood? neuh... ik zou het meer het verlangen naar het Leven willen noemen. Ik had dat een tijdje geleden, het gevoel alsof ik voorbij mijn dood kon kijken, dat ik een blik in de Hemel kon werpen. het was heel raar en vreemd (en wel vaag ook), maar ik werd er wel intens gelukkig van, ook omdat ik net in een geestelijke put zat. ik wist niet meer of en zo ja wat ik geloofde, en kreeg toen echt het gevoel dat God mij dat gezicht gaf om mij te laten zien dat het na de dood niet afgelopen is. aan de ene kant vind ik het onwerkelijk, aan de andere kant heeft het me wel veel zekerheid gegeven, en mijn angst voor de dood weggenomen.

Jo met de banjo · Berichtdoor **Jo met de banjo** » 15 jan 2004 22:07

ja, zo gaat het met mij ook.
maar heel vaak verlang ik nog niet naar de dood, gewoon omdat ik nog wil trouwen, kinderen krijgen, iets van de wereld zien enz.maar soms kan je opeens zo verlangen naar God dat je eigenlijk gelijk wel wil. dan voel je echt dat God bij je is en dat hij dat verlangen in je hart geeft.

misschien is dit een beetje vaag, maar zo ervaar ik dat.

columbus · Berichtdoor **columbus** » 15 jan 2004 22:58

bang voor de dood?

als ik er (al) over nadenk, over de dood, heb ik er geen goed of slecht gevoel bij. waarom weet ik niet. vroeger, als kind, was ik soms wel bang als ik er aan dacht. soms vraag ik me wel eens af of het nu hardheid van binnen is dat het me niets doet.
moeilijk voor me om er iets zinnigs over te zeggen.

bloempie · Berichtdoor **bloempie** » 16 jan 2004 01:06

Ik verlang niet naar de dood. Ik weet namelijk zeker dat ik dan niet bij God kom. (Als ik tenminste blijf zoals ik nu ben.)
Ik durf daarom eigenlijk ook niet zo goed te bidden: Uw koninkrijk kome...
Ik hoop dat het nog heel lang duurt.
Weet je wat ik pas gek vind?
Dat ik het gevoel heb dat ik helemaal niet dood ga. Dat ga je natuurlijk in zekere zin ook niet, maar ik kan me niet voorstellen, dat ik ooit verdwijn van deze aarde.

trijntjejohanna · Berichtdoor **trijntjejohanna** » 16 jan 2004 08:35

kijk hier ook eens: http://forum.refoweb.nl/viewtopic.php?t=1111

Acire · Berichtdoor **Acire** » 16 jan 2004 14:07

Napoleon schreef:verlangen naar de dood? neuh... ik zou het meer het verlangen naar het Leven willen noemen. Ik had dat een tijdje geleden, het gevoel alsof ik voorbij mijn dood kon kijken, dat ik een blik in de Hemel kon werpen. het was heel raar en vreemd (en wel vaag ook), maar ik werd er wel intens gelukkig van, ook omdat ik net in een geestelijke put zat. ik wist niet meer of en zo ja wat ik geloofde, en kreeg toen echt het gevoel dat God mij dat gezicht gaf om mij te laten zien dat het na de dood niet afgelopen is. aan de ene kant vind ik het onwerkelijk, aan de andere kant heeft het me wel veel zekerheid gegeven, en mijn angst voor de dood weggenomen.

YO!!! wat een geweldige ervaring moet dat geweest zijn!!! Super!!

Christelijke jongerencommunity

Verlang je naar de dood??

Wie is er online