en dat vind ik dus precies het enge van dogmatiek. Een dogma is een leerstuk volgens het woordenboek, en volgens mij een leerstuk over een onderdeel van het geloof wat volgens ons zo ingewikkeld is dat we er eens goed over moeten nadenken. En omdat dat nadenken zo moeilijk is zetten we het gelijk op papier zodat we er nooit weer over hoeven na te denken. We hoeven alleen te onthouden wie er al over nagedacht heeft. Het dogma wordt opgeslagen en zorgvuldig bewaard en als het in een gesprek aan de orde komt wordt het dogma van de plank gehaald en even kort afgestoft en in stelling gebracht.Carlo schreef:Dogmatiek is op zich wel goed, zeker als er mensen in de kerk zijn die heel eigen ( soms zelfs sektarische) ideeen hebben. Een dogmatiek is dan een handig overzicht van waarom we in iets geloven.
alleen er zit ook een maar aan: als we van bepaalde dogmatiekstukken harde kille dogma's gaan maken ( bv. van het komen tot geloof) dan zijn we verkeerd bezig
Een boek in huis hebben met dat '' wat en waarom we iets geloven'' vind ik niet een goed idee. Je leeft met God en God maakt je dingen duidelijk. Er staan in de bijbel genoeg aha-erlebnissen beschreven.
HEt verhaal van een ander kan je gebruiken om er over na te denken, maar omhet als kant en klaar antwoord of refereerstuk in de kast te zetten. NEe daar voel ik niet voor.
Mozes en Abraham vonden het normaal om met God te praten en met Hem te wandelen en te overleggen. In de tijd van de profeten was dat onvoorstelbaar. IN de tijd dat Jezus op aarde rondliep konden we met het eten en naast hem slapen! We konden Hem ruiken! Wat zal er nu nog gebeuren? Ik bedoel: God groeit met de tijd meee en wij groeien met God mee. Dus wat bavinck of wat voor oude overleden man ooit geschreven heeft dekt nooit meer de lading en ervaring van deze tijd.
het enge van dogma''s vind ik dat ze het zelf nadenken en ervaren overbodig maken en zelfs veroordelen.Niet die dogma''s veroordelen dat, maar de manier waarop er met dogma''s wordt omgegaan. Hoe hier bijvoorbeeld over oudvaders wordt gesproken riekt mij teveel naar voorouderverering.