benefietdiner schreef:* reactie verwijderd door moderator: stop met het op de persoon spelen! *
De HEERE gebruikt Zijn Wet/Woord om ons te laten zien hoe groot onze zonden en ellenden zijn. En daarmee dringt Hij ons ertoe om te bidden: Is er nog een weg om aan de welverdiende straf te ontgaan en door God weer in genade te worden aangenomen?
Heb je weleens gehoord van Wilhelm a Brakel? Beetje ouderwetsch taalgebruik, maar goed te doen.
"De wijze van wedergeboorte is zeer verscheiden. Sommigen worden schielijk, in een korte tijd overgebracht, als in één ogenblik.(...)
Sommigen worden overgebracht door en met grote verschrikkingen en ontsteltenissen der wet, des doods en der verdoemenis.(...) Sommigen op een zeer Evangelische wijze. De zaligheden en de volheid van de Middelaar Jezus Christus overstelpen de ziel en de zoetigheden van de Evangelische goederen vervullen zo hun zielen, dat ze geen tijd hebben aan hun zonden met verschrikking te denken. Maar zij worden als verslonden door het Evangelie en zij ontvangen Jezus met blijdschap. Sommigen brengt de Heere over in vele bedaardheid, door zicht op de waarheiden.
In bedaardheid zien ze hun zonden en ellendige staat buiten Christus en de zaligheden van de bondgenoten alsook de waarheid van de aanbieding van Christus door het Evangelie aan hen. Zij hebben niet veel smartelijke droefheid en ook geen verrukkelijke blijdschap, maar een genoegen in en een warme goedkeuring van de waarheden zowel ten opzichte van hun ellende, als zaligheid in Christus en hun aannemen van en hun vertrouwen op Christus. Dit zijn doorgaans de bestendigste en meest vaste christenen. Sommigen worden geleidelijk aan bekeerd, met vele wisselingen van droefheid, blijdschap, geloof, ongeloof, strijden, overwinningen, vallen, opstaan. En dit is de gewone weg, die God doorgaans houdt in de bekering van de meesten. Als ik zeg geleidelijk aan, dan bedoel ik de bekering in den brede, van de eerste overtuiging tot de bewustheid dat men Christus aanneemt (...)".
Met ellendekennis wordt dus
niet bedoeld dat iemand wekenlang alleen maar kan huilen en het onmogelijk lijkt te zijn.
Het is jammer dat er kennelijk niet vaak meer over gepreekt wordt, want het wordt soms echt verkeerd begrepen.