Judeeër of Jood?

[mohamed]

Als de man (God) gestorven is, dan is het huwelijk (het verbond) ontbonden. Derhalve is Juda sinds de dood van Christus een weduwe.

[Boerin]

Als de man (God) gestorven is, dan is het huwelijk (het verbond) ontbonden. Derhalve is Juda sinds de dood van Christus een weduwe.

Volgens mij is een deel van Juda nu Zijn bruid en een deel (nog) van Hem gescheiden. Ik heb die uitleggingen van dat vers nooit gesnapt, ze zeggen ook dat de wet stierf of dat Jezus de vrouw was, die snap ik al helemaal niet.
Hier eindelijk een uitleg die ik wel volg:
Do you not know, brethren---for I am speaking to those who know the law--- that the law is binding on a person only during his life? Thus a married woman (here the woman is typical of every believer) is bound by law to her husband as long as he lives; but if her husband dies she is discharged from the law concerning the husband. Accordingly, she will be called an adulteress if she lives with another man while her husband is alive. But if her husband (typical of every believer's natural life in Adam, the first husband) dies she is free from that law, and if she marries another man (her second husband is Christ raised from the dead) she is not an adulteress. Likewise, my brethren, you have died to the law through the body of Christ, so that you may belong to another, to him who has been raised from the dead in order that we may bear fruit for God."

In this illustration the "woman" is morally neutral in a sense. She has the bad fortune of being found married to the wrong man. If she flirts with a different man the Law of Moses is there to find her guilty of adultery---because she is bound by her marriage covenant to remain true to her first husband---for better or for worse. In this case her first husband is sin, sin inherited from Adam. Fortunately we are told that this woman's first husband dies, thereby setting her free to be married to another. Her second husband is Jesus Christ. Or to be more precise, Adam is her first husband, she comes into the world "married" to her own fallen nature, wed to sin. But on the cross, Jesus Christ took on Adam's sin. When Christ died, Adam died. This is because "He who knew no sin was made to be sin for us, so that we might become the righteousness of God in Him." Then Christ came back from the dead. The Second Adam could now become a fitting husband for this woman. The story has a happy ending. Paul intends this story as an illustration for all of us: we once were "married" to sin and could do nothing about it. Now we are "married" to Christ and set free. Thus in this story "woman" stands for the typical believer. Once married to sin, now married to Christ, any spiritual infidelity on our part to our new husband is spiritual adultery.

Thus James says to compromised Christians,

"You adulteresses. (feminine in Greek) Do you not know that friendship with the world is enmity with God. Whoever is a friend of the world (system) makes himself an enemy of God."

Dus Juda of Israel dat gescheiden is van Hem kan terugkomen door met Christus te sterven en toen Juda nog met Hem was getrouwd, bleef ze getrouwd lijkt me, bijv. de discipelen.

http://ldolphin.org/Harlot.html

[mohamed]

Die uitleg is gebaseerd op Romeinen 7. Als je dat hoofdstuk aandachtig leest kan je niet anders dan concluderen dat Christus de man is die van geheel Juda scheidde (en niet slechts een deel) want God was al gescheiden van huis Israël (Jer 3,8) en sinds de kruisiging dus ook van Juda. Dit wilde Juda niet accepteren lezen we in Openbaring.

'Overeenkomstig de maat waarin zij zichzelf heeft verheerlijkt en losbandig heeft geleefd, geef haar naar die maat pijniging en rouw. Want in haar hart zegt zij: Ik zit als een koningin en ben geen weduwe en ik zal zeker geen rouw zien.' (Op 17,9)

Wanneer iemand weduwe wordt impliceert dat dat haar man gestorven is, en Ezechiel 23,4 leert ons dat God zich ooit gehuwd beschouwde met twee vrouwen. De eerste zond hij weg nadat ze overspel pleegde (Jer 3,8) en de andere werd een weduwe toen Christus gekruisigd werd.

[mohamed]

Wanneer iemand weduwe wordt impliceert dat dat haar man gestorven is, en Ezechiel 23,4 leert ons dat God zich ooit gehuwd beschouwde met twee vrouwen. De eerste zond hij weg nadat ze overspel pleegde (Jer 3,8) en de andere werd een weduwe toen Christus gekruisigd werd.

Eens!

(Oeps dat ben ik zelf, maar het klopt wel!)

[mohamed]

Waar ik dat lees? Het staat in de tekst die je zelf citeert nota bene, goed zoeken!

Ik zie het staan, maar in de toekomstige tijd.
Niet in de voltooid verleden tijd

Jeremia schreef het in de toekomende tijd, maar volgens Paulus stond deze profetie op het punt vervuld te worden (Heb 8,13) het hele boek Hebreeën gaat over het nieuwe verbond.

Heb 8
10 Want dit is het verbond dat Ik met het huis van Israël sluiten zal na die dagen, zegt de Heere: Ik zal Mijn wetten in hun verstand geven en Ik zal die in hun hart schrijven. Ik zal hun tot een God zijn, en zij zullen Mij tot een volk zijn.
11 En zij zullen beslist niet ieder zijn naaste en ieder zijn broeder onderwijzen en zeggen: Ken de Heere. Want zij allen zullen Mij kennen, van klein tot groot onder hen.
12 Want Ik zal wat hun ongerechtigheden betreft genadig zijn en aan hun zonden en hun wetteloos gedrag beslist niet meer denken.
13 Als Hij spreekt van een nieuw verbond, heeft Hij daarmee het eerste voor verouderd verklaard. En wat oud is verklaard en wat veroudert, staat op het punt te verdwijnen.

Letterlijk bezien was het inderdaad nog toekomende tijd toen Paulus dit schreef, maar niet lang daarna werd het voltooid verleden tijd.

[mealybug]

Jeremia schreef het in de toekomende tijd, maar volgens Paulus stond deze profetie op het punt vervuld te worden (Heb 8,13) het hele boek Hebreeën gaat over het nieuwe verbond.

Heb 8
10 Want dit is het verbond dat Ik met het huis van Israël sluiten zal na die dagen, zegt de Heere: Ik zal Mijn wetten in hun verstand geven en Ik zal die in hun hart schrijven. Ik zal hun tot een God zijn, en zij zullen Mij tot een volk zijn.
11 En zij zullen beslist niet ieder zijn naaste en ieder zijn broeder onderwijzen en zeggen: Ken de Heere. Want zij allen zullen Mij kennen, van klein tot groot onder hen.
12 Want Ik zal wat hun ongerechtigheden betreft genadig zijn en aan hun zonden en hun wetteloos gedrag beslist niet meer denken.
13 Als Hij spreekt van een nieuw verbond, heeft Hij daarmee het eerste voor verouderd verklaard. En wat oud is verklaard en wat veroudert, staat op het punt te verdwijnen.

Letterlijk bezien was het inderdaad nog toekomende tijd toen Paulus dit schreef, maar niet lang daarna werd het voltooid verleden tijd.

Pas als de volheid der heidenen is ingegaan (Rom 11:27....), zal Hij zich weer richten op Zijn Bondsvolk..
Tot die tijd blijven zij vijanden van het Evangelie )

[mohamed]

Ja, ja, een korte tijd van duizend jaar en nog eens duizend jaar and counting. Ik wil niet weten wat een lange tijd is in de bijbel, jij wel?

En God is dus al duizend jaren vrijgezel! Net zo'n korte tijd als jij en ik.

Ik heb uitgelegd dat er geen verbondvolk meer is door de scheiding (Jer 3,8) en de dood van Christus. Er is een verlatene (huis Israël) en een weduwe (huis Juda). Wat zei Jezus ook alweer over huwen met de verlatene?

[Boerin]

Wat zei Jezus ook alweer over huwen met de verlatene?

Vrees niet, want gij zult niet beschaamd staan; word niet schaamrood, want gij zult niet te schande worden; ja, gij zult de schande van uw jeugd vergeten en aan de smaad van uw weduwschap niet meer denken. 5 Want uw man is uw Maker, HERE der heerscharen is zijn naam; en uw losser is de Heilige Israëls, God der ganse aarde zal Hij genoemd worden. 6 Want als een verlaten en diep bedroefde vrouw heeft u de HERE geroepen, als een vrouw uit de jeugdtijd, nadat zij versmaad werd – zegt uw God. 7 Een kort ogenblik heb Ik u verlaten, maar met groot erbarmen zal Ik u tot Mij nemen; 8 in een uitstorting van toorn heb Ik mijn aangezicht een ogenblik voor u verborgen, maar met eeuwige goedertierenheid ontferm Ik Mij over u, zegt uw Losser, de HERE.

9 Dit is Mij als in de dagen van Noach: zoals Ik gezworen heb, dat de wateren van Noach niet meer over de aarde zouden komen, zo heb Ik gezworen, dat Ik niet meer toornig op u zal zijn noch u zal dreigen. 10 Want bergen mogen wijken en heuvelen wankelen, maar mijn goedertierenheid zal van u niet wijken en mijn vredesverbond zal niet wankelen, zegt uw Ontfermer, de HERE.

[mealybug]

1 Het woord van de HEERE dat gekomen is tot Hosea, de zoon van Beëri, in de dagen van Uzzia, Jotham, Achaz, Hizkia, de koningen van Juda, en in de dagen van Jerobeam, de zoon van Joas, de koning van Israël.
Israëls afgoderij wordt afgebeeld
2 Het begin van het spreken van de HEERE door Hosea.
De HEERE zei tegen Hosea:

Ga! Neem voor u een vrouw van de hoererijen
en kinderen van de hoererijen,
want het land wendt zich in schandelijke hoererij
van de HEERE af.

3 Hij ging en nam Gomer, een dochter van Diblaïm; zij werd zwanger en baarde hem een zoon.
4 Toen zei de HEERE tegen hem:

Geef hem de naam Jizreël,
want nog even
en Ik zal de bloedschulden van Jizreël vergelden
aan het huis van Jehu,
en Ik zal het koningschap van het huis van Israël wegdoen.
5 Op die dag zal het gebeuren
dat Ik de boog van Israël zal breken
in het dal van Jizreël.

6 Zij werd opnieuw zwanger, en zij baarde een dochter. Daarop zei Hij tegen hem:

Geef haar de naam Lo-Ruchama,
want Ik zal Mij voortaan niet meer
ontfermen over het huis van Israël,
want Ik zal hen zeker wegvoeren.

7 Maar over het huis van Juda zal Ik Mij ontfermen, en Ik zal hen verlossen door de HEERE, hun God. Ik zal hen echter niet verlossen door boog, door zwaard, door strijd, door paarden of door ruiters.

8 Toen zij Lo-Ruchama niet meer de borst gaf, werd zij weer zwanger, en zij baarde een zoon.
9 En Hij zei:

Geef hem de naam Lo-Ammi,
want u bent niet Mijn volk
en Ík zal er voor u niet zijn.

10 Toch zal het aantal Israëlieten zijn
als het zand van de zee,
dat niet gemeten
en niet geteld kan worden.
En het zal gebeuren dat in de plaats
waar tegen hen gezegd is:
U bent niet Mijn volk,
tegen hen gezegd zal worden:
kinderen van de levende God.
11 Dan zullen de Judeeërs bijeengebracht worden
samen met de Israëlieten.
Zij zullen voor zich
één Hoofd aanstellen
en uit het land oprukken;
want groot zal de dag van Jizreël zijn.
12 Zeg tegen uw broeders: Ammi,
en tegen uw zusters: Ruchama.

[mohamed]

Wat zei Jezus ook alweer over huwen met de verlatene?

Vrees niet, want gij zult niet beschaamd staan; word niet schaamrood, want gij zult niet te schande worden; ja, gij zult de schande van uw jeugd vergeten en aan de smaad van uw weduwschap niet meer denken. 5 Want uw man is uw Maker, HERE der heerscharen is zijn naam; en uw losser is de Heilige Israëls, God der ganse aarde zal Hij genoemd worden. 6 Want als een verlaten en diep bedroefde vrouw heeft u de HERE geroepen, als een vrouw uit de jeugdtijd, nadat zij versmaad werd – zegt uw God. 7 Een kort ogenblik heb Ik u verlaten, maar met groot erbarmen zal Ik u tot Mij nemen; 8 in een uitstorting van toorn heb Ik mijn aangezicht een ogenblik voor u verborgen, maar met eeuwige goedertierenheid ontferm Ik Mij over u, zegt uw Losser, de HERE.

9 Dit is Mij als in de dagen van Noach: zoals Ik gezworen heb, dat de wateren van Noach niet meer over de aarde zouden komen, zo heb Ik gezworen, dat Ik niet meer toornig op u zal zijn noch u zal dreigen. 10 Want bergen mogen wijken en heuvelen wankelen, maar mijn goedertierenheid zal van u niet wijken en mijn vredesverbond zal niet wankelen, zegt uw Ontfermer, de HERE.

Dit gaat toch niet over de vrouw uit Openbaring die trots zegt dat ze geen weduwe is?

We hebben immers gelezen dat huis Israël verlaten werd (Jer 3,8) maar God bleef gehuwd met Juda. Dus huis Juda was sowieso niet de verlatene. Een interessante tekst om over na te denken.

[Jan]

Als de man (God) gestorven is, dan is het huwelijk (het verbond) ontbonden. Derhalve is Juda sinds de dood van Christus een weduwe.

Mee eens. En sinds de opstanding zijn beide huizen weer opgenomen in het nieuwe verbond. Dat is diegenen onder hen die geloven. Dat was altijd al een voorwaarde om Gods zegen te ontvangen, Zijn beloften te ontvangen. Onderdeel zijn van Israël is waardeloos als je God niet liefhebt met heel je hart en verstand en kracht.

De Man is gestorven en weer opgestaan. De bruid volgt haar Man in de dood en begrafenis en opstanding.

3 Of weet u niet dat wij allen die in Christus Jezus gedoopt zijn, in Zijn dood gedoopt zijn?
4 Wij zijn dan met Hem begraven door de doop in de dood, opdat evenals Christus uit de doden is opgewekt tot de heerlijkheid van de Vader, zo ook wij in een nieuw leven zouden wandelen.
5 Want als wij met Hem één plant zijn geworden, gelijkgemaakt aan Hem in Zijn dood, dan zullen wij ook aan Hem gelijk zijn in Zijn opstanding.

[mohamed]

Zo is dat.