ben db bd schreef:(...)Nou geloof ik dat ik het woord duivel of satan hier boven nog nergens heb zien staan, maar hij is wel net zo echt aanwezig als de Heere God Zelf en hij is geen liefde.
Ja, dat zie ik wel meer de laatste tijd. Dat overtuigde fundamentalistische christenen steeds extremere posities innemen en dan volledig uit de gelovige, christelijke bocht vliegen.
Een van de opvallende kenmerken is dat in het 'geloofsgoed' van de christenen met de vermaledijde letterlijke Bijbeluitleg de Satan weer helemaal terug op de troon is.
Overal zit Satan achter. Als je leest hoeveel men aan Satan toeschrijft, waar men hem overal achter vermoedt, hoe wijs en zijd zijn invloed wordt ingeschat, dan is er maar één conclusie mogelijk: we hebben hier met christenen te maken die meer in Satan geloven dan in God.
Zo kantelt het geloofsleven van de huidige fundamentalistische christen dus van Godvruchtig naar Satanaanbidder. O, wat een macht heeft hij, hij is overal. Geniepig, duister, geslepen. We zijn niet veilig. Hij wint altijd. En ja, elke gebeurtenis wordt dan verklaard met behulp van dit armetierige geloof. Iedereen die er wat kritisch over zegt, is dan ook gelijk van Satan, en zo.
Wacht maar af welk commentaar ik ga krijgen op deze post.
Satan is kennelijk nodig om van alles en nog wat te verklaren. Men kan niet meer zonder Satan. Men vreest God niet meer, maar vooral Satan.
De focus komt al gauw helemaal te liggen op het Kwaad, op Satan, op de Apocalyps, op het Einde, op de Hel. We zijn bang, angstig, paniekerig en voelen ons zomaar wegzinken in boze machten, zoals Petrus die ook bijna verzuipt. "Ongeloof" zou Jezus zeggen.
Jezus' overwinningswoord "Mij is gegeven alle macht in hemel en op aarde" wordt aan de kant geschoven en daarvoor in de plaats wil men het alleen maar hebben over Satan als "De Overste van deze wereld".
In bovenstaande citaat wordt potdorie gesteld dat de Satan net zo echt aanwezig is als de Heere God zelf.
Wat is dat voor Zoroastrisch Dualisme? Zijn er Twee Goden aan het touwtrekken?
Is ons geloof in God niet zaligmakend? Kan het allemaal nog mis gaan? Is tie weer helemaal terug, satan wiens kop vermorzeld is? De prikkel van de dood, de overwinning van de hel, de macht van satan? Heeft God het toch niet kunnen redden tegen hem, ondanks de weg van kruis en opstanding van Zijn Zoon?
De vraag dringt zich echt op of met dit soort Satansverering nog wel sprake is van christendom.
Over het algemeen zijn fundamentalistische en extremistische overtuigingen sowieso een fenomeen van de ineenstorting van een godsdienst (waar paniek toeslaat, het huis verdeeld raakt en de angst regeert, daar houdt de toekomst voor elke gemeenschap op), maar dat de grote Kracht van God, namelijk Zijn unieke en onpeilbare liefde voor de wereld (Joh. 3:16) hier zo minachtend als
te soft en
te lief wordt weggezet, zegt eigenlijk genoeg over de ketterij die hier ontstaat.
Met het opnieuw op het schild heffen van de verslagen tegenstander van God, beledigen wij God.
Daar moet voor worden gewaarschuwd op een christelijk forum.
gravo
Romeinen 9 dus.
