Marnix schreef:
Ik denk inderdaad niet dat God dat wil, ik stel alleen dat het zo vaak wel in mensen werkt. Je voorbeelt van bij iemand op de tenen staan is dan misschien iets te klein. Als iemand enorme fouten heeft gemaakt die grote gevolgen hadden ligt dat denk ik wel wat anders. God zegt: Ik vergeef je. Maar daarmee is het verleden in je mensenhoofd nog niet weg. Je gaat niet fluitend verder alsof er iets is gebeurd. Er zijn aanvechtingen. De vergeving van God is geen langdurend proces maar de acceptatie, het vergeten (voor zover dat kan), dat kan lang duren.... dat bedoelde ik.... Ik wees op Paulus om dat aan te geven. Hij wist dat hij vergeven was maar worstelde nog wel met zijn verleden. Die twee sluiten elkaar niet uit.
Zeker hebben we allemaal last van aanvallen van satan ook al heeft God gezegd dat Hij alles vergeven heeft. Die komen van buiten af en is grond voor satan. Als hij ons weer die foute gedachten geeft, over het geen wat we destijds fout gedaan hebben, kunnen en mogen we hem wegjagen. Als hij weer gaat en we distantiëren ons er van dan is het goed, voor God ook. We hoeven er niet meer op terug te komen en zelfs niet te belijden want je hebt niets fout gedaan. Van destijds heeft God al vergeven. Het zou mooi zijn als je Hem daarvoor in zo’n geval weer dankt.
Toch ben ik dan van mening dat het geloof van Paulus op dat punt te klein was. Zeker voor het een heb je meer geloof nodig als het andere.
Ik had vroeger, zacht uitgedrukt, een zwak voor vrouwen, in dienst van satan. Als ik nu een reclamezuil passeer is het goed mogelijk dat ik een half geklede, zo niet bijna geheel ontklede dame tegen kom. Door de kracht van de Heilige Geest ben ik er tegenop gewassen maar als ik mijn gedachten over die vrouw weer zijn vrije loop laat dan zondig ik weer opnieuw en moet het belijden maar niet meer de zonden van destijds waardoor satan zo actief is.
Toch Marnix als God zegt dat je alles vergeven is, dat je geheiligd ben in Jezus Christus dan is het toch een stukje ongeloof, niet dat ik dat wel altijd heb hoor, maar God heeft het toch beloofd?
Eigenlijk twijfel je een beetje aan Zijn belofte toch?
God ziet Jezus Christus in ons, Hij ziet onze zonden echt niet. Satan vecht ook niet tegen ons hij vecht tegen Jezus die in ons is.
Er is een verschil of het alleen jezelf, persoonlijk aangaat of dat je meerdere mee getrokken hebt in je zonden. Voor je zelf kan het helemaal klaar zijn voor God.
Het wordt anders als je b.v. gaat scheiden, om welke reden dan ook, is nu niet belangrijk, als je vrouw die je verlaten heeft b.v. verslaafd raakt door deze ellende of in geldproblemen en de kinderen losgelaten worden en wellicht op het verkeerde pad. Dan kan je het persoonlijk voor God gebracht hebben en is het voor jou hersteld maar je vrouw en kinderen, het is onherstelbaar, tenzij ze allen van God worden. Dan zit je continu in de confrontaties. Weet je hoeveel grond satan dan heeft. Dan heb je des te meer God nodig anders ga je er kapot aan. Dan moet je een groot geloof hebben wil je ervaren dat God het je toch vergeven heeft. Maar toch bij God is het mogelijk.
Dan kan het ook nog met ernstige psychische ziektes Dat is helemaal moeilijk.
Als ik mijn zonden terug zie en er dus mank aan ga, dan belijd ik het dat mijn geloof te klein is en niet die zonden, begrijp je? Een te klein geloof is een zonde en dat wil ik dan weer belijden bij God. Die zonden, daar heb ik het met Hem al over gehad.
Niet meer wetend 9) Niet aan denken 10) Niet opgehaald 11) Overslaan 12) Ontgaan 13) Onopgemerkt 14) Omitteren 15) Onbekend 16) Uit het geheugen verdwenen 17) Uit de herinnering verdwenen 18) Verleerd 19) Verleren 20) Verzetten 21) Verzuime
