Rozijn schreef:11 En Hij zeide: Een zeker mens had twee zonen.
12 En de jongste van hen zeide tot den vader: Vader, geef mij het deel des goeds, dat mij toekomt. En hij deelde hun het goed.
13 En niet vele dagen daarna, de jongste zoon, alles bijeenvergaderd hebbende, is weggereisd in een vergelegen land, en heeft aldaar zijn goed doorgebracht, levende overdadiglijk.
14 En als hij het alles verteerd had, werd er een grote hongersnood in datzelve land, en hij begon gebrek te lijden.
15 En hij ging heen, en voegde zich bij een van de burgers deszelven lands; en die zond hem op zijn land om de zwijnen te weiden.
16 En hij begeerde zijn buik te vullen met den draf, dien de zwijnen aten; en niemand gaf hem dien.
17 En tot zichzelven gekomen zijnde, zeide hij: Hoe vele huurlingen mijns vaders hebben overvloed van brood, en ik verga van honger!
18 Ik zal opstaan en tot mijn vader gaan, en ik zal tot hem zeggen: Vader, ik heb gezondigd tegen den Hemel, en voor u;
19 En ik ben niet meer waardig uw zoon genaamd te worden; maak mij als een van uw huurlingen.
20 En opstaande ging hij naar zijn vader. En als hij nog ver van hem was, zag hem zijn vader, en werd met innerlijke ontferming bewogen; en toelopende, viel hem om zijn hals, en kuste hem.
21 En de zoon zeide tot hem: Vader, ik heb gezondigd tegen den Hemel, en voor u, en ben niet meer waardig uw zoon genaamd te worden.
22 Maar de vader zeide tot zijn dienstknechten: Brengt hier voor het beste kleed, en doet het hem aan, en geeft hem een ring aan zijn hand, en schoenen aan de voeten;
23 En brengt het gemeste kalf, en slacht het; en laat ons eten en vrolijk zijn.
24 Want deze mijn zoon was dood, en is weder levend geworden; en hij was verloren, en is gevonden! En zij begonnen vrolijk te zijn.
25 En zijn oudste zoon was in het veld; en als hij kwam, en het huis genaakte, hoorde hij het gezang en het gerei,
26 En tot zich geroepen hebbende een van de knechten, vraagde, wat dat mocht zijn.
27 En deze zeide tot hem: Uw broeder is gekomen, en uw vader heeft het gemeste kalf geslacht, omdat hij hem gezond weder ontvangen heeft.
28 Maar hij werd toornig, en wilde niet ingaan. Zo ging dan zijn vader uit, en bad hem.
29 Doch hij, antwoordende, zeide tot den vader: Zie, ik dien u nu zo vele jaren, en heb nooit uw gebod overtreden, en gij hebt mij nooit een bokje gegeven, opdat ik met mijn vrienden mocht vrolijk zijn.
30 Maar als deze uw zoon gekomen is, die uw goed met hoeren doorgebracht heeft, zo hebt gij hem het gemeste kalf geslacht.
31 En hij zeide tot hem: Kind, gij zijt altijd bij mij, en al het mijne is uwe.
32 Men behoorde dan vrolijk en blijde te zijn; want deze uw broeder was dood, en is weder levend geworden; en hij was verloren, en is gevonden.
Toen ik in het Midden Oosten woonde ben ik erachter gekomen wat een verhaal dit is.
Voor ons in West Europa is vaak de diepgang van zulke parabels (deels) verloren gegaan.
En de jongste van hen zeide tot den vader: Vader, geef mij het deel des goeds, dat mij toekomt. En hij deelde hun het goed.Met het opvragen van zijn erfenis verklaart deze zoon zijn vader "dood".
Als dit gebeurde gingen de andere dorpsbewoners de straat op met pottenbakkerswerk wat ze aan stukken gooiden alsof ze wilden zeggen "als jij ooit zal terugkeren zal het jou vergaan als deze kruiken" tot scherven zullen wij je maken.
En hij ging heen, en voegde zich bij een van de burgers deszelven lands; en die zond hem op zijn land om de zwijnen te weiden. En hij begeerde zijn buik te vullen met den draf.Varkenshoeder - die de peulen wil eten van de varkens.
Mensen in het M.O. griezelen hierbij - de top van onreinheid.
Het is een echt vies verhaal.
En opstaande ging hij naar zijn vader. En als hij nog ver van hem was, zag hem zijn vader, en werd met innerlijke ontferming bewogen; en toelopende, viel hem om zijn hals, en kuste hem.Vaders in het midden oosten dragen lange klederen.
Die schreiden - niet rennen. Om snel te lopen moet ze de zoom van hun kleed optillen en hun benen ontbloten, dat doen vaders niet maar deze Vader wel. Hij moet wel, Hij wil zijn zoon beschermen tegen de woede van de dorpsgenoten (het verbrijzelde aardewerk).
Door zijn zoon te omhelzen wordt deze Vader zelf onrein. Het deert Hem niet. Hij kust hem.
Kind, gij zijt altijd bij mij, en al het mijne is uwe. Men behoorde dan vrolijk en blijde te zijn; want deze uw broeder verloren, en is gevonden. Wat zou die broer gedacht hebben ? Jaja verloren ? Verloren ? Nu wordt het helemaal mooi, hij is weggelopen, heeft de erfenis verbrast en Vader zegt "verloren". Nu dan, sorry hoor Vader maar dat ziet U helemaal fout.
Hij is gevonden ? Ik moet lachen, van de honger is hij teruggekomen toen de poen op was.
Met een ingestudeerd verhaaltje. "Ik zal opstaan en tot mijn vader gaan, en ik zal tot hem zeggen: Vader, ik heb gezondigd tegen den Hemel, en voor u".
Vele eersten zullen de laatsten zijn, en vele laatsten de eersten.
Helemaal waar maar niet altijd te begrijpen.
Is mijn hart boos omdat Hij goed is ?
