Niet de leer, maar de Heer

[elbert]

Dit zou wel eens van toepassing zijn voor dit topic:


Moraal: "over de leer wordt zo moeilijk gedaan, het gaat er toch om dat we ons goed voelen?".
En de uitspraak "niet de leer, maar de Heer" kan een mooie vlag zijn om die lading te dekken.

[Race406]

Dit zou wel eens van toepassing zijn voor dit topic:


Moraal: "over de leer wordt zo moeilijk gedaan, het gaat er toch om dat we ons goed voelen?".
En de uitspraak "niet de leer, maar de Heer" kan een mooie vlag zijn om die lading te dekken.

De leer is wel belangrijk inderdaad. Maar: Vandaag nog in een preek gehoord: "Waar God mensen ontmoet, valt alle theologie en elke dogmatiek in stukken. Dan nemen we elkaar niet meer de maat, maar wordt het stil. En in die stilte komt er ruimte om God te loven en te prijzen. En dan hebben we het daarmee druk genoeg.."

Theologie en dogmatiek is heel interessant, en het is wel nodig om te weten wat je gelooft en belijdt. Maar we moesten meer voor ogen houden dat theologie en dogmatiek op zich geheel NIET zaligmakend is.
"O, nee maar dat is ook echt niet zo. God kan ook op andere manieren werken!"
Klinkt allemaal heel mooi, maar als anderen op een andere manier geloven, en als ze wat andere dingen op papier zetten dan wij gewend zijn (ik denk maar even aan de intense oorlog rond de Leuenberger Konkordie van de Evangelisch Lutherse Kerk waar men over viel toen de PKN ontstond), dan denken we stiekem wel dat die het fout doen, want niet Gereformeerd genoeg. En in veler ogen dus niet Bijbels, want Gereformeerd en Bijbels zijn voor velen helaas nog steeds synoniemen. Maar aangezien er bijna ontelbaar veel soorten Gereformeerd zijn (die het allemaal toch weer anders denken te moeten geloven) hebben we met deze denktrant toch echt wel een levensgroot probleem....
Laten we 1 ding onthouden: God is NIET Gereformeerd (op welke grondslag en in welk land en al dan niet uitgetreden hersteld verband met wat artikelen erbij of eraf dan ook maar). God is ook niet Evangelisch. God stijgt zover boven ons menselijke vermogen uit, dat al ons getheologiseer en gedogmatiseer nog niet eens armzalige aftreksels te noemen zijn van wat we straks Boven zullen tegenkomen.

Voor de duidelijkheid: Ik voel me op en top thuis in de (Christelijke) Gereformeerde Kerk. Maar God heeft overal zijn kinderen zitten, ook in kerken en groeperingen die niet Gereformeerd heten.
Uiteindelijk wordt je straks 1 ding gevraagd: "Had je Mij waarlijk lief?"
Als je daar door genade "Ja!" op mag zeggen dan gaat de hemelpoort voor je open.
Moet je daar "Nee" op zeggen dan heb je een eeuwig probleem.
Er wordt je niet gevraagd uit welke berijming je zong, welke vertaling je las, of je wel de hele zondag binnenzat ook al was het 35 graden in de schaduw, of je wel op hele noten zong, of je wel een drumstel in de kerk had, of je wel blij genoeg was en of je wel gedoopt was met de Geest en mensen genezen hebt. En noem maar op.
We hebben heel wat belijdenissen weten te schrijven door de eeuwen heen. Onze dominee zei het onlangs zo: Er is maar 1 belijdenis waar je voor God straks ECHT iets aan hebt en dat is meteen de kortste belijdenis die er bestaat: "Jezus Christus!"
Minder kan niet maar meer heb je ook niet nodig.
Waarvan akte..
Wil ik hiermee nu zeggen dat alles aan theologie en dogmatiek maar overboord moet? Nee hoor! Maar meer bescheidenheid zou ons sieren, en zou God meer aan Zijn eer doen komen.
Wij, zondaren tot en met, moeten niet menen de waarheid in pacht te hebben.
Iedere leer/dogmatiek/theologie is met zonde bevlekt, want door mensen vormgegeven. En dat zouden we ons meer moeten realiseren.
Ben ik nu vrijzinnig? Als men dat vrijzinnig meent te moeten vinden: Op dit punt dan misschien wel, dat zij dan maar zo. Maar als alles wat niet Gereformeerd (genoeg) is vrijzinnig is, dan is het grootste deel van de christenheid op deze aardbol vrijzinnig..

[elbert]

Theologie en dogmatiek is heel interessant, en het is wel nodig om te weten wat je gelooft en belijdt. Maar we moesten meer voor ogen houden dat theologie en dogmatiek op zich geheel NIET zaligmakend is.

Theologie en dogmatiek gaan uiteindelijk niet over WAT we kennen, maar WIE. Het gaat in de leer met name over het kennen van Jezus Christus. "En dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, de enige waarachtige God, en Jezus Christus, Die U gezonden hebt." (Joh. 17:3) Om die kennis gaat het dus. Dan is het ook belangrijk dat we Hem kennen en niet als iemand waar we eigenlijk niet zoveel van weten. Dan mag het ook wat moeite kosten om Hem (beter) te leren kennen. Want leer is niet bedoeld als taaie kost, maar het kost wel moeite om iemand goed te leren kennen.
Dat zegt Paulus ook met zoveel woorden in Fil. 3:8 e.v. Hij kende ook ten dele! Maar hij spande zich tot het uiterste in om Hem beter te leren kennen.
Dat is wat anders dan "ach, die belijdenissen zijn toch maar mensenwerk, weg ermee. Laten we een opwekkingslied (ook mensenwerk trouwens) zingen. Dat voelt beter."

Het gaat me (in mijn vorige en deze post) dus vooral om de notie dat geloof uitsluitend een kwestie van gevoel wordt. Want dat lijkt in deze postmoderne tijd de norm te zijn. Het gevaar daarvan is, dat mensen gevoelig worden voor dwaalleer en ketterijen. Als het maar goed voelt, dan zijn we bereid om van alles en nog wat te geloven.
Het andere uiterste is dat het een kwestie van leerstukken wordt zonder het hart. Daar zijn in vroeger tijden ongelukken mee gebeurd (hete hoofden, koude harten), met als gevolg daarvan kerkscheuringen.
Je hebt dus "hete hoofden, koude harten" en "knusse harten, lege hoofden". Geen van beide is goed.

Ik snap je punt dat het "ten dele kennen" van ons noopt om gematigd te zijn in wat we vinden van (bijvoorbeeld) andere belijdenissen/overtuigingen. Maar dat wil nog niet zeggen dat we dus genoodzaakt zijn om te moeten zeggen: "nou ja, niemand weet het helemaal precies, laten we er vooral niet moeilijk over doen". Het mag best ergens over gaan en op belangrijke punten moet het soms ook knetteren. Want wat als men in de 4e eeuw had gezegd: "ach, die Arianen hebben zulke gekke opvattingen nog niet. Zij geloven toch ook in de Heer? Weet je wat? Als zij geloven dat de Zoon van God een schepsel is, dan doen we daar niet moeilijk over". Als dat was gebeurd, dan zouden we nu nog met de brokken daarvan zitten.

[Race406]

Theologie en dogmatiek is heel interessant, en het is wel nodig om te weten wat je gelooft en belijdt. Maar we moesten meer voor ogen houden dat theologie en dogmatiek op zich geheel NIET zaligmakend is.

Theologie en dogmatiek gaan uiteindelijk niet over WAT we kennen, maar WIE. Het gaat in de leer met name over het kennen van Jezus Christus. "En dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, de enige waarachtige God, en Jezus Christus, Die U gezonden hebt." (Joh. 17:3) Om die kennis gaat het dus. Dan is het ook belangrijk dat we Hem kennen en niet als iemand waar we eigenlijk niet zoveel van weten. Dan mag het ook wat moeite kosten om Hem (beter) te leren kennen. Want leer is niet bedoeld als taaie kost, maar het kost wel moeite om iemand goed te leren kennen.
Dat zegt Paulus ook met zoveel woorden in Fil. 3:8 e.v. Hij kende ook ten dele! Maar hij spande zich tot het uiterste in om Hem beter te leren kennen.
Dat is wat anders dan "ach, die belijdenissen zijn toch maar mensenwerk, weg ermee. Laten we een opwekkingslied (ook mensenwerk trouwens) zingen. Dat voelt beter."

Het gaat me (in mijn vorige en deze post) dus vooral om de notie dat geloof uitsluitend een kwestie van gevoel wordt. Want dat lijkt in deze postmoderne tijd de norm te zijn. Het gevaar daarvan is, dat mensen gevoelig worden voor dwaalleer en ketterijen. Als het maar goed voelt, dan zijn we bereid om van alles en nog wat te geloven.
Het andere uiterste is dat het een kwestie van leerstukken wordt zonder het hart. Daar zijn in vroeger tijden ongelukken mee gebeurd (hete hoofden, koude harten), met als gevolg daarvan kerkscheuringen.
Je hebt dus "hete hoofden, koude harten" en "knusse harten, lege hoofden". Geen van beide is goed.

Ik snap je punt dat het "ten dele kennen" van ons noopt om gematigd te zijn in wat we vinden van (bijvoorbeeld) andere belijdenissen/overtuigingen. Maar dat wil nog niet zeggen dat we dus genoodzaakt zijn om te moeten zeggen: "nou ja, niemand weet het helemaal precies, laten we er vooral niet moeilijk over doen". Het mag best ergens over gaan en op belangrijke punten moet het soms ook knetteren. Want wat als men in de 4e eeuw had gezegd: "ach, die Arianen hebben zulke gekke opvattingen nog niet. Zij geloven toch ook in de Heer? Weet je wat? Als zij geloven dat de Zoon van God een schepsel is, dan doen we daar niet moeilijk over". Als dat was gebeurd, dan zouden we nu nog met de brokken daarvan zitten.

Ik ben het met je eens dat de hoofdzaken moeten worden vastgelegd. Zoals de Godheid van Jezus, de opstanding en hemelvaart en de uitstorting van de Geest en zo nog wat zaken.
Maar we schieten ons doel voorbij als we hele boekenkasten vol gaan schrijven over 2 of 3 verbonden, of de rechtvaardigmaking in de dadelijkheid geschiedt of niet (of zoiets...) en noem maar op.
De Bijbel is duidelijk: Jezus is God, en zonder kennis van God is er geen eeuwig leven.
Ik ken diverse predikanten die over veel zaken heel anders denken dan wij gewend zijn. Maar die belijden en verkondigen voluit Jezus Christus als Redder van zondaren.
Nou, dan kun je over veel zaken anders denken. Maar zolang je in alle eerlijkheid verkondigt dat je zonder God in je hart (de Geest werd uitgelegd als letterlijk zijnde advocaat pro Deo) rechteloos en ook reddeloos zijn, dat er buiten Hem geen behoud is, dan vallen voor mij alle verschillen weg.
Bovenstaande werd overigens verkondigd door een predikant die als redelijk vrijzinnig bekend staat (dus wat is vrijzinnig..?).
Dus: In hoofdzaken eenheid, in bijzaken vrijheid en in alle zaken liefde. Een bekende uitspraak, maar ik mis de praktijk nogal eens...

[janneke7337]

Dus: In hoofdzaken eenheid, in bijzaken vrijheid en in alle zaken liefde. Een bekende uitspraak, maar ik mis de praktijk nogal eens...

Maar wat is de definitie van hoofdzaak en bijzaak?
Voor persoon x kan een hoed in de kerk hoofdzaak zijn, voor de ander bijzaak, voor de één kan de orde des heils hoofdzaak zijn, de ander bijzaak, de één de "embryotheologie" hoofdzaak, voor de ander bijzaak of verwerpt dat juist weer.

Al die verschillende kerkverbanden komen voort omdat mensen bepaalde zaken hoofdzaken vonden, en allemaal zijn ze bijbels te bewijzen.

Neem alle sacramenten van de RK kerk, die zijn bijbels heel goed te bewijzen, of de geloofsdoop van de baptisten, ook bijbels te bewijzen etc etc etc.

Het is echt niet zo makkelijk om hoofd en bijzaken te definiëren.

[Race406]

Maar wat is de definitie van hoofdzaak en bijzaak?
Voor persoon x kan een hoed in de kerk hoofdzaak zijn, voor de ander bijzaak, voor de één kan de orde des heils hoofdzaak zijn, de ander bijzaak, de één de "embryotheologie" hoofdzaak, voor de ander bijzaak of verwerpt dat juist weer.

Al die verschillende kerkverbanden komen voort omdat mensen bepaalde zaken hoofdzaken vonden, en allemaal zijn ze bijbels te bewijzen.

Neem alle sacramenten van de RK kerk, die zijn bijbels heel goed te bewijzen, of de geloofsdoop van de baptisten, ook bijbels te bewijzen etc etc etc.

Het is echt niet zo makkelijk om hoofd en bijzaken te definiëren.

En daarom zullen we denk ik de zaken die God Zelf in Zijn Woord heeft laten weten vastleggen. De rest is allemaal aan de hand van theologie en dogmatiek ontwikkeld. Ik weet het, het is lastig allemaal..
Maar aan de andere kant: Het was volgens mij net zo lastig om al die denkbeelden (dogmatiekjes en theologietjes) te ontwikkelen..

[janneke7337]

En daarom zullen we denk ik de zaken die God Zelf in Zijn Woord heeft laten weten vastleggen. De rest is allemaal aan de hand van theologie en dogmatiek ontwikkeld. Ik weet het, het is lastig allemaal..
Maar aan de andere kant: Het was volgens mij net zo lastig om al die denkbeelden (dogmatiekjes en theologietjes) te ontwikkelen..

Maar dat denken de rooms katholieken ook met hun 7 sacramenten, ook in Zijn Woord heeft laten vastleggen...
Of de baptisten met hun geloofsdoop, ook in Zijn Woord heeft laten vastleggen...

Ik snap jou heel goed, want dogmatiek kan zeer gevaarlijk zijn, het kan mensen in duisternis brengen of houden, maar zo heel makkelijk is het nog niet...

[Race406]

Maar dat denken de rooms katholieken ook met hun 7 sacramenten, ook in Zijn Woord heeft laten vastleggen...
Of de baptisten met hun geloofsdoop, ook in Zijn Woord heeft laten vastleggen...

Ik snap jou heel goed, want dogmatiek kan zeer gevaarlijk zijn, het kan mensen in duisternis brengen of houden, maar zo heel makkelijk is het nog niet...

Klopt, maar ik denk dat wel of geen volwassendoop uiteindelijk niet zaligmakend is. Al voel ik mezelf overigens thuis bij de kinderdoop en heb ik niet zoveel met geloofsdoop. En al helemaal niet met overdopen.
De sacramenten halen de RK mensen ook uit de Bijbel. Maar om te zeggen dat als je die 7 sacramenten hebt gehad, je wel zalig wordt gaat te ver. Dan is het inderdaad zoals bij velen: Zorg voor de sacramenten en doe verder maar waar je zin in hebt. Al zullen oprechte RK-ers dit niet zo snel zeggen overigens.
Ik begrijp dat het moeilijk is. Maar ik denk wel dat we daarom niet allemaal bij elkaar hoeven te kruipen. Daar is nu in ieder geval de tijd niet rijp voor. Maar we kunnen wel zoveel mogelijk dingen samen doen. En waarom mag een predikant uit een ander kerkverband niet bij ons voorgaan (mits de ligging van de predikant past bij de gemeente waar hij voorgaat)?
Ik ken een aantal Gereformeerde, Hervormde en ook wel GG predikanten die zo bij ons (midden CGK) op de kansel kunnen...
Moeilijk lastig ingewikkeld..

[elbert]

Theologie en dogmatiek gaan uiteindelijk niet over WAT we kennen, maar WIE. Het gaat in de leer met name over het kennen van Jezus Christus. "En dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, de enige waarachtige God, en Jezus Christus, Die U gezonden hebt." (Joh. 17:3) Om die kennis gaat het dus. Dan is het ook belangrijk dat we Hem kennen en niet als iemand waar we eigenlijk niet zoveel van weten. Dan mag het ook wat moeite kosten om Hem (beter) te leren kennen. Want leer is niet bedoeld als taaie kost, maar het kost wel moeite om iemand goed te leren kennen.
Dat zegt Paulus ook met zoveel woorden in Fil. 3:8 e.v. Hij kende ook ten dele! Maar hij spande zich tot het uiterste in om Hem beter te leren kennen.
Dat is wat anders dan "ach, die belijdenissen zijn toch maar mensenwerk, weg ermee. Laten we een opwekkingslied (ook mensenwerk trouwens) zingen. Dat voelt beter."

Het gaat me (in mijn vorige en deze post) dus vooral om de notie dat geloof uitsluitend een kwestie van gevoel wordt. Want dat lijkt in deze postmoderne tijd de norm te zijn. Het gevaar daarvan is, dat mensen gevoelig worden voor dwaalleer en ketterijen. Als het maar goed voelt, dan zijn we bereid om van alles en nog wat te geloven.

Ds. Mensink (voorzitter van de Gereformeerde Bond) bezocht de EO-jongerendag en kwam eigenlijk ook tegen wat ik hierboven beschrijf. Het gaat soms meer om gevoel dan om geloof.
Daarmee worden drastisch de wissels omgezet: genade is dan niet iets vreemds meer, maar iets natuurlijks. God is er dan om ons een goed gevoel te geven, in plaats van dat we naar Zijn beeld veranderd worden.
Dat is dan geen theologie meer, maar psychologie. Geen geloof meer, maar religie.
Hoe evenwichtig hij het ook verwoordt (hij heeft ook positieve dingen te zeggen over de EO-jongerendag), is dit, als we erover nadenken, wel heel aangrijpend.
Zijn blogpost is hier te lezen: http://dewaarheidsvriend.nl/blog/zaterd ... e-765.html

[JeeWee]

Ds. Mensink (voorzitter van de Gereformeerde Bond) bezocht de EO-jongerendag en kwam eigenlijk ook tegen wat ik hierboven beschrijf. Het gaat soms meer om gevoel dan om geloof. En daarmee worden drastisch de wissels omgezet: God is er dan om ons een goed gevoel te geven, in plaats van dat we naar Zijn beeld veranderd worden. Zijn blogpost is hier te lezen: http://dewaarheidsvriend.nl/blog/zaterd ... e-765.html

Maar Elbert, is dat niet ook in onze gezindte het geval? Wordt er ook in onze gezindte niet bewust of onbewust op het gevoel gespeeld?
Het één kan niet zonder het ander. Maar het gevaar is groot dat geloof dan 'weersafhankelijk' wordt.

Zelf geloof ik dat er aan alle kanten veel bezwaren wegvallen als we alleen al een klein beetje zicht krijgen op de oneindige grootheid en de almacht van God. God is je buurjongen niet. Je hebt God niet in je binnenzak. Waar is -op vele fronten- zicht op de heiligheid van de Almachtige gebleven?

[elbert]

Maar Elbert, is dat niet ook in onze gezindte het geval? Wordt er ook in onze gezindte niet bewust of onbewust op het gevoel gespeeld?
Het één kan niet zonder het ander. Maar het gevaar is groot dat geloof dan 'weersafhankelijk' wordt.

Dat gevaar is er in de gereformeerde gezindte inderdaad net zo goed, maar dan op een andere manier. Dan wordt alles afhankelijk van wat ik binnen mezelf bespeur: introspectie op zoek naar het ware. Dan is het inderdaad de ene dag zus en de andere dag zo, afhankelijk van mijn gemoedstoestand.
Maar het geloof zegt dat het ware buiten ons ligt in Christus. Hij is de ware. De Heilige Geest werkt in ons door steeds op Hem te wijzen.
Het geloof bestaat niet zonder gevoel, maar het gevoel is nooit het doel op zich.
Het verschil met wat je bijvoorbeeld op de eo-jongerendag ziet, is dat het drijven op gevoel daar de norm lijkt te worden. Als je je goed voelt bij de muziek, dan wordt dat geloof genoemd. Ik chargeer natuurlijk, want zo cru ligt het nu ook weer niet, maar er zit wel iets in denk ik. Want het gaat bij de jongerendag niet meer om de sprekers en de verkondiging (waar is de tijd gebleven dat een spreker het hele stadion stil kreeg?), maar om de bands en de muziek. Ik herken dat wel: ik luister ook graag naar muziek, maar in een helder moment na afloop vraag ik me dan wel af: "waar ging het eigenlijk over?". Als ik daar geen antwoord op kan geven, voedt me dat dan wel in mijn geloof? Ik denk het niet, muziek is op zo'n moment meer een vorm van ontspanning dan iets waardoor ik God beter leer kennen.

[marin]

Wat is de kern van het geloof die de Here Jezus heeft geopenbaard?

Is het aan de hand van geschriften van mensen kerkvaders, theologen en vertalers of wil God door de Here Jezus Zijn Leven ons schenken door de Geest van God, mensen bereidt maken om de wil van Zijn Vader te volbrengen.

Zoals @JeeWee ook formuleerde, het besef van de grootheid en de heiligheid en de macht van God die liefdevol Zijn kinderen bij één wil brengen over de gehele wereld.

God gaat geen kerk of organisatie ter verantwoording stellen maar een persoonlijk hart die door Zijn Zoon “door het geloof in en van Zijn rechtvaardiging ontvangt” en die door het grote offer ook het leven van Zijn Zoon wil aandoen.

De tekst in Openbaring is duidelijk, “Hier zijn Zij, die de geboden van God en het getuigenis (het geloof) bewaren (bezitten).

Als straks de Here Jezus wederkomt neemt Hij het oordeel met zich, de mens wordt nu bij leven geoordeeld naar zijn werken die naar de wil van God hebben geleefd, onze geestelijke gesteldheid zal bij leven moeten veranderen naar het beeld van de Here Jezus.
Dat is de wil van God, onze Vader, daardoor is de Here Jezus naar deze wereld gekomen om die kinderen te verlossen en te vervolmaken door de Geest van de Here Jezus.

[gravo]

"Niet de leer, maar de Heer"

Het is één van die valse tegenstellingen waarover dan ook een 'valse' discussie ontbrandt.
Want de Heer is niet los te zien van Zijn leer. "Leer van mij dat ik zachtmoedig ben en nederig van hart". De discipelen zaten aan Zijn voeten, luisterden misschien ademloos naar wat Hij zei, maar ondertussen (in één adem) zagen zij de Heer. Zijn aanwezigheid en Zijn woorden zijn onlosmakelijk aan elkaar verbonden.
Soms lijkt het alleen om de Heer te gaan. Denk aan de vrouw die kostbare zalf over Hem uitgiet.
Een andere keer worden de woorden van Jezus overdacht en in het hart bewaard (Maria).
Het bijzondere van Jezus is dat Zijn woorden geen tegenstelling vormden met Zijn daden (bij zijn volgelingen is dat vaak anders). Zijn verschijning is dan ook meer dan een toevalligheid, die in een algemeen stilzwijgen plaatsvindt. Nee, waar Hij is, is er ook gelijk een gezaghebbend Woord. Zijn hele Wezen draagt een boodschap uit, een leer over God en mens. Hij wordt zelfs het Woord genoemd (Ev. Joh.).
Kortom, de Heer is Jezus Christus, de mens Jezus die tegelijk de Gezalfde, de Christus is, Woord van God.

Er kan dus geen tegenstelling zijn tussen persoon en woord, tussen Heer en leer. Iedereen die die slogan toch in de mond neemt komt op mij over als iemand die zegt: "Ik loop wel achter Jezus aan, maar waar Hij het over heeft...geen idee". Dat kan niet, denk ik.
Iets ander is dat christenen hun leer soms zo formuleren, dat het niets meer met Jezus' woorden en daden te maken heeft.
Dat is dan een valse leer, een leer die een tegenstelling creëert tussen Jezus' woorden en onze woorden.

gravo

[schaapje]

"Niet de leer, maar de Heer"


Iets ander is dat christenen hun leer soms zo formuleren, dat het niets meer met Jezus' woorden en daden te maken heeft.
Dat is dan een valse leer, een leer die een tegenstelling creëert tussen Jezus' woorden en onze woorden.

gravo

Bedoel je deze christenen die je aan het verdedigen bent!






maaarten schreef:

Volgens mij is een contradictio in terminis. Ik bedoel dit; als je die dingen niet gelooft, ben je geen christen.

Dat is niet eens meer een mening, of een oordeel van mij of zoiets, maar je kan gewoon puur objectief vaststellen dat de inhoud van je geloof op wezenlijke punten totaal anders is dan het christendom van alle tijden en plaatsen. Het is voor iedereen, gelovig of niet, volstrekt ongeloofwaardig om te claimen dat je een christen bent, wanneer je niet gelooft in de maagdelijke geboorte, de dood en opstanding van de Heere Jezus, de heilsgeschiedenis waar deze gebeurtenissen een centrale rol in spelen etc. Als je gaat kijken van alle oorspronkelijke bronnen van het christendom, dan zijn deze dingen juist de basis van het geloof.

Dan heb ik het niet over een geloof dat soms misschien door twijfels wordt aangevochten, maar over een uitgesproken ongeloof in deze dingen.

Het spijt me dat ik off-topic ga, maar ik word gewoon boos en misselijk van dit soort 'vroom ongeloof'.

Weet je nog wat de Heere Jezus zei tegen de Sadduceeën, die de opstanding der doden ontkende?
"God is niet een God der doden, maar een God der levenden. Gij dwaalt dan zeer." (Mark 12:27)

Hou alsjeblieft op jezelf een volgeling van de Heere Jezus te noemen, wanneer je wat Hij leert ontkent!
Ofwel bekeer, ofwel hou op met deze huichelarij.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
gravo schreef:
Een boze reactie van een christen die zich niet kan voorstellen dat een andere christen ook christen is, omdat hij totaal andere opvattingen heeft.
Een misverstand. Want er zijn nu eenmaal christenen die anders denken dan andere christenen. Er is geen blauwdruk van het christendom, behalve dat elke christen in Christus gelooft. Ook het argument dat er een soort onveranderde set aan oeroude christelijke geloofsartikelen zou zijn, is niet juist. Nooit was het christendom in leer en leven veelvuldiger en van een grotere verscheidenheid dan juist in de eerste 2 eeuwen. Toen de kerk zich daarna begon te organiseren zijn ontelbare christenen tot ketters benoemd en moesten zich buiten de officiële kerk om organiseren. Of de keuzes die toen door de staatskerk van Constantijn gemaakt zijn altijd naadloos hebben gepast op de leer van Jezus, is maar zeer de vraag. Kijk in die tijd werd gewoon je kop in elkaar geslagen als je als ketter werd aangemerkt. Boeken verbranden. Klaar is Kees. Er zijn helemaal geen andere christenen!

Maar tegenwoordig ligt dat toch anders. De boosheid op andere christenen gaat gelukkig niet zover dat we elkaar naar het leven staan. En het is maar goed ook dat elke christelijke kerk of gemeente zelf over de inhoud gaat van zijn of haar christen-zijn. Je kunt het er hartgrondig mee oneens zijn, omdat je meent dat jouw visie en overtuiging de enige is die de oudste en beste papieren heeft, maar je kunt nooit weerhouden dat andere christenen zich christen noemen. Vechten tegen de bierkaai, mijns inziens.
Als je wat kerkgeschiedenis kent weet je dat theologisch inzichten, met name in roerige tijden als de onze, vaak enorm kunnen kantelen. Neem alleen maar de Reformatie, daar werd toch heel wat afgeschaft wat het eeuwenoude christendom van alle tijden en alle plaatsen aan traditie had verzameld.
Nu gebeurt dat weer door de moderniteit. En nu zijn de orthodoxe protestanten aan de beurt om geconfronteerd te worden met nieuwe theologische visies. Pijnlijk, omdat oude en nieuwe visies vaak lang naast elkaar blijven bestaan, maar er is niets aan te doen. Hoef je niet direct te denken aan vrijzinnigheid, maar denk alleen maar eens aan de invloed die de betrekkelijk nieuwe evangelische theologie op orthodoxe protestanten de laatste 10, 20 jaar heeft uitgeoefend. Die is enorm!
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



waar je ook beweert dat er een nieuwe theologie zal moeten komen.(in topic eeuwige ondergang pag.37)
En hier verkondig je weer iets heel anders.

Er zijn zelfs bekende dominees die in Jezus geloven maar niet dat Hij de Zoon van God was en ook niet in Zijn lichamelijke opstanding. Inderdaad steeds meer aanhangers van dat geloof, en zichzelf christen noemen.
Dat is dus een valse leer, die een grote tegenstelling met wat de Here Jezus Christus ons leerde.

[Janvanverweg]

er m.i. idd sprake van een valse tegenstelling.
gevoel staat niet tegenover leer / verstand, maar beiden vullen elkaar aan in ons menszijn.

wat is de wet in een notedop? Heb God lief boven alles en de naaste als jezelf.

is liefhebben hier een gevoel? is het een navolgen van wetten en regeltjes? ik denk dat het meer is dan deze.

zonder gevoel is liefde een vreemd iets. "ik hou van je maar ik heb er verder geen gevoelens bij." is een vreemde uitspaak.

liefde uit zich door woord en daad. maar de woorden en daden alleen zijn niet genoeg.

huur iemand in om 20 keer per dag te zeggen dat hij/zij je liefheeft en laat die gehuurde kracht zich gedragen naar het huwelijks formulier. zobnder daadwerkelijke liefde klinkt het hol (korinthe 13)

het is niet het gedrag, maar de reden achter het gedrag dat telt.

al het navolgen van de leer los van liefde voor christus is doods

een gebrekkig, onvolkomen maar puur liefhebben van Christus is levend.
(denk aan Rom 7:13-26 en Joh 21:15-18)

de leer helpt ons om onze liefde voor Christus gestalte te geven. dankzij Gods woord weten we hoe we God kunnen behagen. als we christus niet willen navolgen dan schortn er iets aan onze liefde voor Hem.

Hoe beter we onze geliefde kennen hoe meer we ongekunsteld (zonder leerboeken etc) onze liefde naar onze geliefde kunnen tonen. de bijbel noemt dit 'vrij zijn van de wet'. het is niet de afschaffing maar de incorperatie die vrij maakt.

de leer brengt niet per definietie een verlangen naar de Heer, maar de Heer doet altijd een verlangen tot naleven van de leer opkomen