parsifal schreef:De arts moet toch echt akkoord gaan met het begrip noodsituatie. Het oordeel van de vrouw weegt zwaar hierin, maar een arts mag altijd weigeren een abortus uit te voeren. De minister lijkt bijvoorbeeld artikel 20 van de wet afbreking zwangerschap ongedaan te willen maken. Ook artikel 5 lijkt duidelijk te maken dat de arts een belangrijke stem heeft in wat een noodsituatie is (Dit artikel lijkt trouwens vaak genegeerd te worden)
De vrouw bepaald zelf of er sprake is van een noodsituatie. De arts doet dat niet!
Noodsituatie
Een zwangerschap mag gerechtvaardigd worden afgebroken wanneer de noodsituatie waarin de vrouw verkeert, haar onontkoombaar maakt. Het begrip: noodsituatie, is echter niet of nauwelijks duidelijk omlijnd. In de parlementaire stukken is wel een soort van algemene omschrijving van het begrip te vinden. Het zou gaan om de toestand van geestelijke nood waarin de vrouw is komen te verkeren door haar ongewenste zwangerschap zonder dat er sprake is of behoeft te zijn van dreigend fysiek of psychisch letsel. In de Wafz zelf is geen omschrijving van het begrip noodtoestand te vinden. De wetgever heeft destijds bewust het begrip niet nader kunnen en willen afbakenen. Dit omdat de situaties van nood te zeer uiteenlopen en derhalve niet in algemene termen te omschrijven wanneer van een noodtoestand sprake is. Volgens de commissie die de Wafz aan een evaluatie heeft onderworpen, kan men het in de praktijk hanteren van het ongedefinieerde begrip noodsituatie, als volgt samenvatten:
Dat betekend dus niet dat de vrouw niet bepaald of er een noodsituatie is. De vrouw bepaald dat, de arts heeft daar niks over te zeggen. De arts moet alleen nadat de vrouw heeft gezegd dat ze in een noodsituatie zit een beslissing maken of hij wel of geen abortus uitvoert.
“De situatie waarin de vrouw verkeert en die geleid heeft tot het verzoek tot afbreken van de zwangerschap, behoort tot de elementen die de besluitvorming ten aanzien van abortus beheersen. In de besluitvormingsprocedure dient voorlichting te worden gegeven over alternatieve oplossingen voor de (nood-)situatie waarin de vrouw zich bevindt. Als deze volgens de vrouw niet tot een oplossing van haar noodsituatie kunnen leiden, dient de arts een besluit te nemen over het al dan niet verrichten van de abortus. De arts kan zijn medewerking verlenen indien naar zijn inzicht, alle relevante omstandigheden in aanmerking genomen, de noodsituatie van de vrouw de abortus onontkoombaar maakt. Bij het nemen van deze beslissing moet het oordeel van de vrouw zwaar wegen, zonder dat de arts zich met een beroep op het enkele feit dat de vrouw de zwangerschapsafbreking wenst aan zijn eigen verantwoordelijkheid kan onttrekken. Het gaat om twee eigenstandige beslissingen: de vrouw beslist of zij de abortus wil, de arts beslist of hij dit voor zich zelf kan verantwoorden, zowel medisch als ethisch.”
In het slot komt duidelijk naar voren dat de vrouw niet is overgeleverd aan de arts, maar omgekeerd kan de vrouw de arts ook niet dwingen de abortus uit te voeren. Beide personen zullen voor zichzelf een keuze moeten maken, waarmee de wetgever uitdrukking aan de eigen verantwoordelijk heeft willen geven. Dit wordt nog eens extra onderstreept in art. 20 Wafz waarin staat dat niemand verplicht is een vrouw een behandeling gericht op het afbreken van zwangerschap te geven. In het tweede lid van hetzelfde artikel staat dat de arts met gemoedsbezwaren tegen het verrichten of doen verrichten van de behandeling, de vrouw hiervan onverwijld in kennis moet stellen.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Abortus#NoodsituatieHmm, het doden van mensen met het Down-syndroom, omdat ze niet gewenst zijn en niet volwaardig mens zouden zijn. Als je het embryo als mens ziet, dan is de vergelijking echt niet ver gezocht.
Ik zie een embryo nog niet als een mens. Bij een abortus word een embryo weggehaald. Maar in de holocaust werden mensen vermoord. Daar zit nogal een verschil tussen mensen en embryo. Mensen hebben emoties, gevoelens, herinneringen, ect. Embryo's hebben dat niet.
