Wim2600 schreef:De reden: ik had het steeds moeilijker met "geloven", en ook wel met het nogal elitaire "wij-versus-zij"-denken dat in de jeugdwerking heerste. Ik huiver nog steeds als ik eraan terugdenk hoe één van de leidsters tijdens zo'n jeugdactiviteit voorging in gebed met de letterlijke woorden "dankuwel God, dat wij zoveel beter zijn dan de anderen". Die mentaliteit heeft me weggejaagd.
Dus dat werd letterlijk zó gezegd...!!
Dat lijkt dan wel héél sterk op het verhaal uit
Lukas 18:
9-14, over de zelfingenomen Farizeeër en de nederige tollenaar.
"Wat dan? Zijn wij uitnemender? Ganselijk niet;" staat er (
Romeinen 3:
9). Dus als dat letterlijk zo gezegd werd, nou, dan was er aldaar wel iets gróndig mis! Dan waren ze het spoor van het bijbelse onderwijs goed kwijt.
Het is overigens wel een heel menselijke trek, om je op enigerlei wijze superieur te gaan voelen. Dat kan inderdaad met een bepaald geloof als middel, maar ook met wat anders. Bijvoorbeeld dat blanke superioriteitsgevoel, om eens wat te noemen. Arrogantie noemen we het, en volgens mij komt dat nogal geregeld voor.
Dat blanke superioriteitsgevoel zou dan trouwens een mooie reden kunnen vormen om geen blanke meer te willen zijn.

Zijn er ook mensen die dat hebben? Alleen ja, je kunt dan wel je huid donkerder verven, dat helpt alleen niet zo erg. Onderhuids blijf je toch een blanke.