@ Schelpje, ik begrijp jou zeer zeker wel.
We moeten echter ook op het gevaar letten dat we niet een bepaalde dogmatiek, kerkleer of predikant blind napraten.
Al deze zaken moeten we onderzoeken en tegen het licht van de bijbel houden en hier een gedegen bijbelse argumentatie bij hebben.
We kunnen niet iets beweren zonder dat dit duidelijk uit de bijbel blijkt, en je hebt gelijk, argumenteren met 1 of een halve tekst is ook verkeerd, dat is uit het verband rukken.
Wij allen moeten staan voor een bijbelse leer, en dit goed kunnen beargumenteren in de lijn der bijbel.
henkie schreef:[
Ik zal er niet de vloer mee aanvegen want dat hebben
ds. van der Sluijs en
ds. Harinck al gedaan, maar ik vraag me bijvoorbeeld af hoe dat dan in het leven van Saul is gegaan. De Geest werd vaardig over hem, staat er diverse keren maar het liep niet best met hem af.
Er zijn algemene werkingen des geestes en zaligmakende werkingen des geestes, dit lezen we inderdaad over Saul, Bileam en anderen in de bijbel.
De zaligmakende werkingen des geestes staan ook in de bijbel, God werkt beiden, het willen en het werken, er is niemand die goed doet, ook niet een, en dergelijke.
Toen schreef:
Om even nog in te gaan om de toeleidende weg:
1. De term vind ik redelijk ongelukkig, er kunnen er op die weg zijn die er toch nooit zullen komen omdat conscientie-overtuigingen erg ver kunnen gaan.
2. Het kan leiden tot een rusten in de kenmerken van het geloof.
Conclusie: Het is nodig om IN Christus geborgen te zijn!
Hier ben ik het helemaal mee eens, punt 1 kan inderdaad zeer ver gaan, zo ver dat een ieder mens geloofd dat hij of zij bekeerd is en achteraf blijkt dat deze eindigd in de gruwelijkse zonden.
Punt 2 is ook heel gevaarlijk, iemand moet wel eens huilen over de zonde, heeft wel eens last hiervan, overtuigingen, net kerkmens en dergelijke, maar niet genoeg.
In Christus alleen is er rust te vinden, daarbuiten niet!