God ervaren?! Jaaaaah! (of niet?)

[thespiritisinsideus]

noem het schijterij, noem het verstandig, het kan schijterij zijn niet n ravijn in te lopen, omdat er misschien geen kussen beneden ligt, het kan verstandig zijn

[Aragorn]

Te koppig om je over te geven? heeft meestal meer met schijterij te maken.

Inderdaad ja, ik ben er denk ik te schijterig voor.. Maar wat doe je daaraan? Je moet maar het lef hebben je zomaar over te geven aan de gedachte dat een duizenden jaren oud boek, dat ook nog niet eens altijd even eenduidig is, onfeilbaar 100% waar is..

[joris]

Misschien moet je eens boeken gaan lezen van zendelingen. Prachtige verhalen over hoe God toch te vertrouwen is al lijkt het van niet.

Ik ben ook erg cognitief, maar ook erg gevoelig en voor mij is het grootste ding om te geloven en te vertrouwen in God dat ik in de bijbel zie dat God doet wat Hij zegt en dat hij volkomen voorspelbaar en te vertrouwen is. Zijn naam, geweldig; ik ben die ik ben. Ik blijf het hiero vertellen maar dat is volgens mij de sleutel voor het begrijpen en vertrouwen van God.
HEt volk Israel in de woestijn is zo'n ongelooflijk goed voorbeeld voor mij om te vertrouwen en alles over te geven aan God. en ik heb gemerkt dat Hij dan rievieren drooglegd en uit stenen water geeft.

[@mic]

Te koppig om je over te geven? heeft meestal meer met schijterij te maken.

Inderdaad ja, ik ben er denk ik te schijterig voor.. Maar wat doe je daaraan? Je moet maar het lef hebben je zomaar over te geven aan de gedachte dat een duizenden jaren oud boek, dat ook nog niet eens altijd even eenduidig is, onfeilbaar 100% waar is..

...maar je komt ook dagelijks op dit forum in aanraking met tientallen mensen die het al gedaan hebben en er geen spijt van hebben...

[Aragorn]

Te koppig om je over te geven? heeft meestal meer met schijterij te maken.

Inderdaad ja, ik ben er denk ik te schijterig voor.. Maar wat doe je daaraan? Je moet maar het lef hebben je zomaar over te geven aan de gedachte dat een duizenden jaren oud boek, dat ook nog niet eens altijd even eenduidig is, onfeilbaar 100% waar is..

...maar je komt ook dagelijks op dit forum in aanraking met tientallen mensen die het al gedaan hebben en er geen spijt van hebben...

Dat is waar.. maar dan moet je er wel 100% achter kunnen staan. Kunnen zij/jullie dat allemaal? Vragen jullie je nooit af of je net zo goed met een fictieve romanpersoon een relatie kunt hebben als met God? En of alles wat er gebeurd niet wel heel erg makkelijk in Gods straatje gepraat wordt? Dat zijn voor mij echt dingen die me ervan weerhouden..

[Adriana]

De relatie met God is veel intensiever als met menig ander persoon. Tegen Hem kan ik echt alles zeggen en/of vragen. Er gebeuren echt wel dingen wat ik niet leuk vind, op z'n zachtst uitgedrukt. Waar ik tegen heb lopen vechten, en niet zo zuinig ook. Maar toen ik het over mocht geven in Gods handen, was mijn pakje niet meer zwaar. De uitkomst is niet altijd hoe ik het graag zou willen hebben, maar ook daar krijg je gigantisch veel rust in als je het weer bij God kan laten. Ik ben zo blij en zo gelukkig dat ik Hem heb mogen leren kennen, bij Hem kun je altijd jezelf zijn.

looft den Heer want Hij is goed!!!

[Aragorn]

Maar, tegen Gandalf (figuur uit lord of the rings) kan ik ook alles zeggen..

[Adriana]

Hoort hij jou ook? Ben je ook al eens door hem geholpen? Heeft hij je ook blijdschap geschonken?

[Aragorn]

Niet dat ik weet, maar ik zou een hoop dingen wel zo kunnen interpreteren natuurlijk.

[@mic]

Maar, tegen Gandalf (figuur uit lord of the rings) kan ik ook alles zeggen..

Ja, maar je zou hem zelfs nog niet eens zo kunnen ervaren als je iemand als Robben ervaart (trots op hem als nederlander als ie scoort weet je wel), terwijl je die dan alleen nog maar van tv kent. Een stap lager zit gandalf, omdat ie al geleefd is, hoe stoer die ook is, en hoe je je ook in hem in kuntleven, hij blijft voor je gevoel altijd een fictief persoon, netzoals Robben altijd een onbereikbaar ideeal blijft (of het nou om vriendschap gaat of om even goed kunnen voetballen). God niet, daar kun je gewoon echtmee omgaan, en dat is juist zo superkicke.

[Tijn]

Voor mezelf vind ik het altijd moeilijk om bepaalde 'dingen' of gebeurtenissen aan God toe te schrijven, het is ook niet zo dat ik God heel erg ervaar in mijn leven of zo, sommige momenten meer dan andere..

Inderdaad ja. Als je de bijbel leest en sommige mensen hoort moet God wel zwaar oke zijn, maar ik vraag me altijd af in hoeverre het je eigen betekenisgeving aan bepaalde gebeurtenissen is.. Zeer frusterend zoals spirit ook al zei, op zo´n manier kom je nooit ergens, maar het allemaal maar geloven doe je ook niet zomaar.

Ik denk dat hier misschien eens een goed moment is om over de Heilige Geest na te gaan denken, want door de heilige Geest kan ik God ervaren en ervaar ik echt leiding in mn leven. Zie de Heilige Geest ook als een persoon (dat is hij ook zeker), want dan zal je merken dat je God zeker wel kan ervaren. probeer het zou ik zeggen, want je hebt niets te verliezen...

[Zareb]

Er is een gezegde: "Toen ik de mensen leerde kennen ben ik van de dieren gaan houden."

Voor mij geldt. "Toen ik de mensen leerde kennen, ben ik van God gaan houden." (en van m'n twee honden natuurlijk)

Is dat mijn keus? Nee, gelukkig niet.
Maar het is Zijn trekkende kracht die mij heeft gezien.

En daar ben ik heel erg blij mee.
Is dat elke dag duidelijk?
Nee, gelukkig niet, want dat zou een comfortabele positie opleveren die alleen maar "lijdzaamheid" meebrengt.

Oke, ik ben misschien niet meer helemaal "refo". Dat hoeft ook niet want nergens in de Bijbel staat dat refo's het bij het rechte eind hebben. Al hoewel ze dat meestal wel denken. (helaas)

Mijn overgrootvader zei in een preek:
"Velen hebben geijverd zonder verstand en hebben het volk beladen met instellingen, maar zij benauwen Gods volk."

En dan kom ik toch weer terug op dat gezang dat ik in een andere topic schreef. "De Heer heeft mij gezien en overwacht ben ik opnieuw geboren en getogen."
Dus niet uit mijzelf, maar door Zijn kracht.

Toen ik naar Be verhuisde kreeg ik van de dominee van m'n gemeente een tegeltje met een gedicht.

Vogels en wolken

De vogels roeien in de lucht
de wolken varen op een vlucht
van witte veren die alom
verdwijnen. Niemand weet waarom.

Ik weet het niet, ik zoek geen zin.
Ik weet dat ik U nog bemin
en dat wij na een luttel tijds
gestorven zijn. De lucht is weids

met wolken, vogels en bestaan
doen zij zolang de mens zijn waan
beteugeld. Achter 't firmament
bestaat een Licht dat alles kent.


Dat is de motivatie van mijn leven. Maar daarbij zeg ik wel dagelijks "Ik geloof Heere, maar kom mijn ongeloof te hulp"

[Snorbaarder]

Ik ervaar God in Klassieke muziek en mindere mate enkele soorten gospel.

Het meest ervaar ik God toch in de natuur. Als ik sóchtends vroeg wel eens door een natuurgebied loop in mijn eentje, kan ik overweldigd worden op een manier zoals ik dat nog nooit ergens anders gehad heb.

[Aragorn]

Voor mezelf vind ik het altijd moeilijk om bepaalde 'dingen' of gebeurtenissen aan God toe te schrijven, het is ook niet zo dat ik God heel erg ervaar in mijn leven of zo, sommige momenten meer dan andere..

Inderdaad ja. Als je de bijbel leest en sommige mensen hoort moet God wel zwaar oke zijn, maar ik vraag me altijd af in hoeverre het je eigen betekenisgeving aan bepaalde gebeurtenissen is.. Zeer frusterend zoals spirit ook al zei, op zo´n manier kom je nooit ergens, maar het allemaal maar geloven doe je ook niet zomaar.

Ik denk dat hier misschien eens een goed moment is om over de Heilige Geest na te gaan denken, want door de heilige Geest kan ik God ervaren en ervaar ik echt leiding in mn leven. Zie de Heilige Geest ook als een persoon (dat is hij ook zeker), want dan zal je merken dat je God zeker wel kan ervaren. probeer het zou ik zeggen, want je hebt niets te verliezen...

Maar, mijn overgerationaliseerde brein vraagt zich altijd direct af: in hoeverre is het niet jouw eigen betekenisgeving aan een bepaalde ervaring, moet ik nou de rest van het systeem ook allemaal geloven, wat voor consequenties gaat dat allemaal hebben voor mij, etc..

Ik kan me trouwens ook wel vinden in de reactie van Snorbaarder, al is het dan meestal niet met klassieke muziek en weet ik niet of ik direct van God kan spreken. Meer een soort metafysisch gevoel dat je overweldigt, ehm hoe leg ik dat uit?

[Snorbaarder]

Ik kan me trouwens ook wel vinden in de reactie van Snorbaarder, al is het dan meestal niet met klassieke muziek en weet ik niet of ik direct van God kan spreken. Meer een soort metafysisch gevoel dat je overweldigt, ehm hoe leg ik dat uit?

Ik weet ook niet exact hoe het uit te leggen is. Het is een feit dat niet gelovige mensen dat gevoel ook kunnen hebben, alleen ben je als christen geneigd er een religieus tintje aan te geven. Maar als ik dus in zo'n natuurgebied loop, denk ik "*&@! off met je evolutietheorie" en weet ik zeker dat er een genieuze schepper achter zit en dat Hij overal aanwezig is.