seksueel misbruikt als kind

[Mortlach]

Kraai, Viviënne en anderen die hiermee te maken hebben gehad: heel veel sterkte gewenst!
Wat ik niet begrijp (en wat me woedend maakt), is dat een dader gewoon in de gemeente mag/kan blijven... dat kan toch niet de bedoeling zijn?

Vergeef ons onze schuld, zoals wij ook anderen hun schuld vergeven... maar goed, er zijn vast maar weinig mensen zó christelijk dat ze dat in dit geval kunnen.

[mw]

Kraai, Viviënne en anderen die hiermee te maken hebben gehad: heel veel sterkte gewenst!
Wat ik niet begrijp (en wat me woedend maakt), is dat een dader gewoon in de gemeente mag/kan blijven... dat kan toch niet de bedoeling zijn?

Vergeef ons onze schuld, zoals wij ook anderen hun schuld vergeven... maar goed, er zijn vast maar weinig mensen zó christelijk dat ze dat in dit geval kunnen.

De wil is er vaak wel, maar in geval van seks.misbruik is de inbreuk op het leven (aantasting van de eigen ik) en de helse pijn die het jarenlang met zich meebrengt maakt dat willen weinig zin heeft, want het is de eerste jaren gans onmogelijk.

(ik wil op meerdere posting reageren, maar dat doe ik later. Weinig tijd nu:S)

[Kraai]

Ja als de wil er wel is maar als de dader zelf niet wil dan houd het ook op. Dat was bij mij dus ook het geval. Maar idd zoals mw zegt je draagt het heel je leven mee. En dat is niet altijd makkelijk ook al heb je het goed kunnen verwerken. Je blijft altijd tegen dingen aanlopen. Zo ook nog in mijn huwelijk en dan ben ik wel eens boos en opstandig tegenover de dader. Want hij doet net of er niets is gebeurd en ik zit nog steeds met de gevolgen ervan. En dan snap ik niet dat een dader gewoon zo door kan leven.

[Hortensia]

Ja als de wil er wel is maar als de dader zelf niet wil dan houd het ook op. Dat was bij mij dus ook het geval. Maar idd zoals mw zegt je draagt het heel je leven mee. En dat is niet altijd makkelijk ook al heb je het goed kunnen verwerken. Je blijft altijd tegen dingen aanlopen. Zo ook nog in mijn huwelijk en dan ben ik wel eens boos en opstandig tegenover de dader. Want hij doet net of er niets is gebeurd en ik zit nog steeds met de gevolgen ervan. En dan snap ik niet dat een dader gewoon zo door kan leven.

Wat afschuwelijk dat zo'n dader alleen maar doet alsof er niets gebeurd is. Als hij nou om vergeving had gevraagd en een andere houding had aangenomen, was het voor jou waarschijnlijk stukken "makkelijker" (voor zover je over makkelijk kunt spreken in deze situatie). Ik heb er werkelijk geen woorden voor en hoop en bid voor jou dat je ermee kunt leren leven en zeker ook samen met je man.

Daarnaast hoop en bid ik dat daders op dit gebied om vergeving zullen vragen, vooral bij onze God, maar juist ook bij de slachtoffers. Ik kan niet snappen dat je met je uitgestreken gezicht elke zondag in de kerkbank durft te zitten en net doet alsof er niets gebeurd is. Dan gaat het helemaal niet om vergeving vragen en vergeven worden, dan gaat het alleen maar om zijn eigen ik die niet mag worden aangetast. En in dat geval vraag ik me ook af wat zo'n persoon in de kerk doet. Hoe kun je zo tegenover God staan??

[Kraai]

Ja dat doet soms heel erg pijn. Ik snap dat ook niet dat je dat kan met een uitgestreken gezicht elke zondag 2x in de kerk kan zitten. Één voordeel heb ik wel ik hoef er niet meer elke zondag mee geconfronteerd te worden. Dit omdat ik met trouwen 100km vederop ben gaan wonen ook mede hiervoor. Ik weet dat je niet voor je problemen weg kan lopen maar ik merk wel dat ik het soms makkelijk mee om kan gaan dan mijn ouders en broers en zussen die er nog wel vlakbij wonen. weet niet hoe het zou wezen als ik daar nog zou wonen.

[Antoinette]

En toch blijf ik me afvragen, wat is dat nou met seksueel misbruik en de kerk? Vanwaar dat taboe? Niet alleen in de kerk, maar dat even terzijde. Ik geloof niet dat het God's bedoeling was dat ik dit zou meemaken en dat er dus kwaad is aangericht vanuit de duivel. Is dat het? Ben ik beinvloed door de duivel en zijn hulpjes? Waarom word ik nergens geaccepteerd zoals ik ben en moet ik met een masker op lopen?!?!?

Vieviënne op de eerste plaats respect!
Om op je vraag in te gaan.
Het is mijns inziens een strijd in de geestelijke wereld.
Het zienlijke komt voort uit het onzienlijke, Efeze 6:12 want wij hebben niet te worstelen tegen bloed en vlees, maar tegen de overheden, tegen de machten, tegen de wereldbeheersers dezer duisternis, tegen de boze geesten in de hemelse gewesten. 13 Neemt daarom de wapenrusting Gods, om weerstand te kunnen bieden in de boze dag en om, uw taak geheel vervuld hebbende, stand te houden.
Ik denk dat dat hem is en hier ook meteen wat je ertegen kan doen voor jezelf.

En trouwens wat heb je een prachtig plaatje, die vlinder.
Ik moet denken aan een heel erg mooi verhaal van Max Lucado.
Er was eens een rups die vond zichzelf niet mooi, lelijk! De rups vergeleek zich als maar met andere dieren en hij was de lelijkste.
Maar de rups had niet in de gaten dat God nog iets prachtigs voor hem in petto had, en ja op een dag was hij een
SCHITTERENDE VLINDER, Viviënne ik hoop en bid dat jij op een dag gaat ontpoppen uit dat oude leven op naar het nieuwe!
Waar je zult schitteren voor het aangezicht van God! "in de kerk" "in Zijn kerk".
Mensen vergeten weleens dat het "Gods kerk" is en dat wij daar deel aan mogen hebben, het is niet de kerk van mensen en ze hebben het recht niet! Om je zo naar te behandelen ze zouden moeten wandelen in de voetsporen van Jezus en je met liefde, geduls en enorm veel aandacht moeten omarmen!
De kerk is en wordt hier helaas nooit volmaakt, mensen zullen mensen blijven kwetsen want wij zijn niet volmaakt.
Maar met onze wapenrusting aan kunnen we schitteren in de liefde en weer opstaan als er pijlen op ons afkomen.
Volgens mij heeft God voor ons gedaan wat Hij kon, om ons staande te laten blijven, ook "in Zijn kerk".


Sterkte!

[Viviënne]

Wauw..zo had ik het zelf dus nog helemaal niet bekeken

[habibti]

Vivienne & Kraai,

Ik wens jullie heel veel sterkte en kracht toe. Het is soms moeilijk om hiermee om te gaan, het te verwerken, een plekje te geven, toch weer mee geconfronteerd worden. Het geloof heeft mij altijd hierin de kracht gegeven waarin ik het uitput om door te gaan, hoe moeilijk het soms ook is. Het is een taboe om erover te praten, zowel in de christelijke kerken als er buiten. Bij mij word het door veel nabije mensen ontkend dat het heeft plaatsgevonden, het heeft in familieverband plaatsgevonden. Ook bij iemand anders in de familie terwijl het daar wel van erkend word. Zou het zelf uitgelokt hebben, terwijl ik een kind was...

Heb nu afstand genomen van deze personen. Ontzettend moeilijk, vooral als het je familie betreft. De dader vergeef ik, hoop dat hij in gaat zien wat het heeft aangericht en zijn vergiffenis zoekt bij God. Mijn berustig is dat de personen ooit verantwoording zal moeten afleggen voor Gods troon, wat ze hebben gedaan.

[Riska]

Kraai, Viviënne en anderen die hiermee te maken hebben gehad: heel veel sterkte gewenst!
Wat ik niet begrijp (en wat me woedend maakt), is dat een dader gewoon in de gemeente mag/kan blijven... dat kan toch niet de bedoeling zijn?

Vergeef ons onze schuld, zoals wij ook anderen hun schuld vergeven... maar goed, er zijn vast maar weinig mensen zó christelijk dat ze dat in dit geval kunnen.

De wil is er vaak wel, maar in geval van seks.misbruik is de inbreuk op het leven (aantasting van de eigen ik) en de helse pijn die het jarenlang met zich meebrengt maakt dat willen weinig zin heeft, want het is de eerste jaren gans onmogelijk.

Ja als de wil er wel is maar als de dader zelf niet wil dan houd het ook op.

Vergeven hangt niet af van de dader. Als je daarop wacht kan het zijn dat die dader jouw hele leven gaat beheersen.
In onze kerk is er een gemeenteavond over geweest, om alert te zijn op misbruik.
Hoe ze echt zouden reageren als het aan de orde zou zijn, weet ik niet.
Een aantal mensen weet dat ik misbruikt ben. Sommigen vragen of ik het zeker weet, - ja, ik weet het zeker! - en anderen kijken weg. Ik heb problemen (gehad?) met God de Vader noemen.
En soms, ineens, ook al heb ik het losgelaten, is het er weer. Als iemand je aanraakt op een bepaalde manier.
Helemaal gaat het nooit over. Zoals hier ook gezegd is: bv. in een huwelijk geeft het soms ineens (weer) problemen.

[Kraai]

Dat is heel herkenbaar Riska. En idd als mensen ze je soms op bepaalde manier aan raken dan kan het even heel heftig op je afkomen terwijl een ander zich daar niet van bewust is. En idd zoals je zegt als je op de dader moet wachten om vergeving te krijgen dan gaat het heel je leven beheerse en dat is ook niet de bedoeling. Daarom heb ik er voor mezelf ook een punt achter gezet. En dat voelt heel goed moet ik zeggen. Je kan dan weer volop aan je toekomst werken.

liefs kraai

[Riska]

Zo is het ook, ja. Het bevrijdt als je je niet meer richt op de dader.
Overigens heb ik, jaren geleden, heel veel gehad aan het IKON-pastoraat.
Judith v.d. Werf is gespecialiseerd in hulp aan misbruikte mensen.
Het heeft mij persoonlijk erg geholpen. Los van eigen kerk, en toch iemand die precies weet wat misbruik ook met 'geloven' doet...

[Kraai]

Dat is mooi dat je daar veel baat bij heb gehad. Ik heb dat met de EMDR therapie gehad. En dat heeft me heel goed laten zien hoe ik met dingen om moet gaan. En het zal de ene keer meer als de ander keer een gevoelige plek blijven. En ik heb ook heel veel aan mijn fysio gehad klinkt misschien gek maar het is echt zo. Zei is ook heel erg op bezig met je psyche en daar leer je ook een hoop van. Ook al was het soms heel confronterend om maar een voorbeeld te noemen toen ik net bij haar liep. Om contact met me te maken om op een grote bal te gaan zitten en dan met de ruggen tegen elkaar. En zo te voelen dat je niet alleen bent. Zulke simpele dingen hoe ik daar enorm in gegroeid ben. Dat is echt onvoorstelbaar. Maar heb hierdoor ook wel me eigen ik terug gevonden. En een muur die om me heen zat afgebroken steen voor steen maar het is gelukt. En daarom ben ik nu wie ik ben.

liefs kraai

[Riska]

Ik heb zeer goede therapie gehad van iemand die gespecialiseerd is in seksueel misbruik. Daarnaast had ik gesprekken met Judith, omdat ik in de knoop kwam met de benaming van God als Vader.
Ik heb haptonomie gehad en ik hoor het haar nog zeggen: "uw lijf draagt heel negatieve herinneringen met zich mee".
Ik was niet jong meer toen ik begon met therapie - ik had daarom altijd 'haast'...
Een stuk vrij leven is het meest haalbare, al word je soms op een onmiskenbare manier geconfronteerd met je verleden...

Dit gedicht kreeg ik van mijn therapeut - hij (en dus ook ik) wist niet van wie het was:

Weet wat je doet

Weet wat je doet:
je breekt muren af,
je haalt steen naar beneden.
Steen voor steen,
bovenaan beginnen,
anders storten ze in;
dat gaat wel sneller
maar dan heb je grote kans
dat er slachtoffers vallen
onder het neerstortende puin.

En langzaam
zal je dan wel
je kern,
je ik,
je zelf
eruit te voorschijn komen
- moet je eens zien hoe mooi en hoe echt –

En als ze dan zeggen:
je bent zo zwak
je bent zo weinig weerbaar,
dan kun jij weten:
nee
ik ben niet zwak
ik ben mijzelf.

[Kraai]

Wat een mooi gedicht zeg. Ja zei gaf mijn ook haptomie en dat werd ook tegen mij gezegd. En leer naar je eigen lijf te luisteren en komt thuis in je lijf. En dat vond ik namelijk heel moeilijk ook omdat ik op late leeftijd begonnen ben met therapie. En dan zit je er zo in vast geroest om het zo maar te zeggen. En als je dan nu ziet wat je dan leert en wat je altijd heb weten weg te duwen. Je word dan echt bewust van je eigen ik. Oke maar daar had/heb ik geen last van omdat het bij mij gelukkig niet in fam heeft plaats gehad. Als ik zie hoeveel stappen ik heb gezet ik ben er nog niet maar ook daar heb ik hoop op dat het nog goed mag komen. En dit geld dan in mijn relatie tot me man.

[Riska]

Ik was 53 toen ik begon met therapie. En bij mij was het binnen het gezin. Niet voor niets noem ik de moeite met "Vader" als ik naar het bekendste godsbeeld kijk.
Je fantasie kan uiteindelijk een loopje met je nemen, maar het lijf liegt niet. Dat is onmiskenbaar. Nog altijd is er een aanraking die ik niet verdraag.
Ik heb mijn weg gevonden, maar over gaat het nooit. En zeker niet in tijden dat misbruik weer prominent in de media aan de orde is.