Gezin en....opvoeding

[Neeltje Jans]

Herkenbaar !
Als ik echt aandacht wil geven, neem ik ze apart mee, bijv naar de bib, of boodschappen.
1 tegelijk en dan echt een en al oor voor dat kind.
Maar je ontkomt er niet aan, dat diegene met de grootste mond de meeste aandacht krijgt. Of de ondeugendste....

Ik heb hier sinds vorige week de avondwandeling voor uitgevonden, elke avond met een ander kind op stap.. heb ik alleen nog een probleem als ik een keer echt geen zin heb om te wandelen, of het vergeet, want dan vatten ze het gelijk persoonlijk op...

[Neeltje Jans]

Wij werken nog wel eens met de kookwekker. Onder het eten mag 1 van de kinderen beginnen met vertellen, 5 minuten lang en als de kookwekker piept is de tijd voorbij. Wij beslissen wie er mag beginnen zodat niet altijd alleen de oudste 2 hanen aan het woord zijn. We proberen dan ook echt te voorkomen dat de anderen er doorheen praten. Stel dat er ff door ons ingesprongen moet worden voor een of ander dan gaat de kookwekker op stop zodat hij/zij echt de 5 minuten door kan praten.

Vanmiddag tijdens de lunch had ik het hierover met ze. Ze hadden gelijk al bezwaren: ja maar als ik nou niet uitgepraat ben na 5 minuten? "ja dan moet je wachten tot je weer aan de beurt bent" "ja maar dan ben ik het alweer vergeten!"
Zei ik al dat ik het weleens met een pen geprobeerd had? Wie op dat moment de pen had mocht vertellen, zo was duidelijk wie er aan de beurt was. Het probleem was dat op een gegeven moment iemand de pen had maar alweer vergeten was wat ze wilde zeggen, terwijl de andere 2 popelden om de pen weer over te nemen...waardoor zij nog gespannener werd en nog minder wist te verzinnen. Dan vind ik het ook lastig hoor, moet ik de pen alweer doorgeven of niet...?

[schelpje3]

Herkenbaar !
Als ik echt aandacht wil geven, neem ik ze apart mee, bijv naar de bib, of boodschappen.
1 tegelijk en dan echt een en al oor voor dat kind.
Maar je ontkomt er niet aan, dat diegene met de grootste mond de meeste aandacht krijgt. Of de ondeugendste....

Ik heb hier sinds vorige week de avondwandeling voor uitgevonden, elke avond met een ander kind op stap.. heb ik alleen nog een probleem als ik een keer echt geen zin heb om te wandelen, of het vergeet, want dan vatten ze het gelijk persoonlijk op...

Ja dat vind ik dan weer het nadeel van vaste regels en gewoontes, je kunt er zo slecht van af wijken, zeker als je bijv een auti kind hebt.
Ook wat betr de kookwekker, voor sommige gezinnen zal dit goed werken, maar voor mij zou het omgekeerd werken denk ik.
Je moet doen wat het beste bij jou en je kind past.
Stickers plakken als beloning ? Mijn ene kind vond het maar stom, ik hoef die stomme stickers niet.
Tja, dan heeft het weinig zin.

[Neeltje Jans]

klopt, het is ook een hele zoektocht.
Ik merk wel dat structuur goed werkt, alleen is het zo lastig om de structuur vast te houden! Vaak versloft het zodra het goed loopt.
Wij hebben idd ook een auti-kind, en een ADHD-kind, en een zwakbegaafd kind.... en een peuter
Dus altijd wat te beleven bij ons

Maar de oudste zuigt die structuurlijstjes bij wijze van spreken naar binnen, terwijl de 2e juist kijkt hoe hij de grenzen kan opzoeken. En de derde moet je er aan het handje langs leiden...

[pol]

klopt, het is ook een hele zoektocht.
Ik merk wel dat structuur goed werkt, alleen is het zo lastig om de structuur vast te houden! Vaak versloft het zodra het goed loopt.
Wij hebben idd ook een auti-kind, en een ADHD-kind, en een zwakbegaafd kind.... en een peuter
Dus altijd wat te beleven bij ons

Maar de oudste zuigt die structuurlijstjes bij wijze van spreken naar binnen, terwijl de 2e juist kijkt hoe hij de grenzen kan opzoeken. En de derde moet je er aan het handje langs leiden...

Dan heb jij een pittig gezin! Sterkte met alles!

[*Annet*]

Ons meisje van 4,5 heeft een Velux dakraam op haar kamer en daar klinkt de regen heel hard op. Vannacht regende het weer en dan is ze bang en komt naar ons toe. Ze gaat dan wel bij ons liggen maar slaapt niet, wij wel maar minder. Na verloop van tijd heb ik haar terug gebracht in de hoop dat het niet weer hard gaat regenen.

Mijn nachtrust is belangrijk, die van haar ook maar een angstig kind wil ik ook niet. Ik zing al liedjes van: het regent, het regent, of: zachtjes tikt de regen op het zolderraam. Ook vertel ik dat het heerlijk is dat ze in haar warme bedje droog ligt en als je buiten bent je nat wordt.

Angst is heel vervelend en ik wil er op een goede manier mee omgaan. Wie weet een goede tip?

[TheKeimpe]

Geen tips, wel herkenning. Onze jongste (net 2) heeft last van peuterangsten... Een vlieg/mug/tikkende verwarming/geluiden van de buren door de muur/de hond van de buren die daar in de tuin loopt... Als hij er 's avonds iets van hoort gaat hij gewoon niet slapen maar alleen maar krijsen.

Afijn: tegen de klok in de keuken heb ik heel streng gezegd dat hij echt aan de muur moet blijven hangen en daar is hij nu niet meer bang voor. Tegen een tikkende verwarming kun je blazen en dan is die ook niet eng meer. Maar het is wel vreselijk irritant soms.

[jantine76]

Ons mannetje van twee heeft het ook niet op regen op zijn dakraam. Overdag maakt het h em niets uit, maar gisteravond lag hij ook te huilen, omdat het regende. "De regen moet uit!", zei hij, toen we bij hem kwamen. Een andere keer werd hij er wakker van en was helemaal overstuur. Ik vind het ook lastig wat te doen, want als we hem bij ons in bed nemen, slaapt hij echt niet en 'spookt' dan vanalles uit. En na een gebroken nacht ben ik geen héle dag blij...

[TheKeimpe]

Er is één regel bij ons heel helder: kinderen liggen niet in ons bed.

De enige uitzondering, die hoort ook bij heldere regels toch?, is als ze bang zouden zijn van onweer. Maar tot nog toe zijn ze dat niet en dat wil ik graag zo houden.

[Neeltje Jans]

Ik herken dat ook heel erg, hoewel alleen mijn dochter er last van heeft, bij onweer inderdaad. Dan mag ze even bij ons liggen, en net als Annet zegt, zij slaapt dan meestal wel weer, maar ik heel onrustig. Dus zodra ik dan weer wakker schiet en het onweer is minder moet ze weer terug naar haar eigen bed. Maar ik weet ook niet hoe ik haar minder bang kan laten zijn, ik hoop dat het gewoon weer over gaat.

[jantine76]

Bij ons dus ook echt niet, maar bij nummer 4 zijn we voor max. een halfuur overstag gegaan, omdat we er anders vier wakker hebben door de herrie die hijproduceert en daar zitten we echt niet op te wachten. Een hele nacht gebeurt gewoon niet, hoor! (alleen als manlief een nachtje er niet is...)

[ajl]

Onze kinderen liggen in het weekend s'morgens na 6.00 uur standaard bij ons in bed...wel gezellig om zo de ochtend samen te beginnen. Door de weeks is het echt een haastje repje bij ons. In ons bed slapen gebeurt eigenlijk nooit. Hugo heeft 1x bij ons geslapen toen hij middenoorontsteking had en hij na uren huilen tegen mij aan in slaap is gevallen. Ik durfde hem toen niet meer te verplaatsen.

Maar nog even over de peuterangsten. Ik merk bij Hugo dat de confrontatie en uitleg werkt. Eerst huilt hij van angst, maar als je het hem rustig uitlegt en de situatie met hem bekijkt is zijn angst over. Bij angst voor regen op het raam zou ik juist bij hem op de kamer gaan zitten/liggen en er samen naar luisteren. Dan is het bij Hugo het snelst over.

Bij onweer idem dito ( ik ben echt als de dood voor onweer en moet mij daar echt overheen zetten) Wij maken er echt een spelletje van. Bij het flitsen gaan wij samen afwachten en hij glundert nu als de klap komt

[Haai]

Ik dacht dat de echte opvoedproblemen pas zouden komen als de kinderen wat ouder zijn, maar helaas... Zoonlief (2,5) gilt momenteel moord en brand als hij naar bed moet. Er is verder 'niets', hij wil alleen maar naar beneden. Laten huilen werkt niet (ik schaam me voor de buren, en hij gaat dan echt uren door). Op dit moment zit hij voor straf op een krukje op zijn kamer, maar zodra ik hem er vanaf haal en weer in bed leg begint het circus weer van voren af aan. Moet ik hier maar gewoon stug mee doorgaan? Moet ik hem gewoon maar laten gillen? De verleiding is heel groot om hem toch maar naar beneden te halen (en ik had zo'n zin in een lekker rustig avondje op de bank )

[Neeltje Jans]

Hoi Haai,

Is dit zomaar ineens begonnen? Of kan je een tijd/oorzaak aanwijzen?
Misschien is hij bang dat jullie niet meer terugkomen ofzo? Misschien moet je hem wel uitleggen dat hij nu gaat slapen en dat je hem dan morgen weer ziet?

[pannenkoek]

Ik dacht dat de echte opvoedproblemen pas zouden komen als de kinderen wat ouder zijn, maar helaas... Zoonlief (2,5) gilt momenteel moord en brand als hij naar bed moet. Er is verder 'niets', hij wil alleen maar naar beneden. Laten huilen werkt niet (ik schaam me voor de buren, en hij gaat dan echt uren door). Op dit moment zit hij voor straf op een krukje op zijn kamer, maar zodra ik hem er vanaf haal en weer in bed leg begint het circus weer van voren af aan. Moet ik hier maar gewoon stug mee doorgaan? Moet ik hem gewoon maar laten gillen? De verleiding is heel groot om hem toch maar naar beneden te halen (en ik had zo'n zin in een lekker rustig avondje op de bank )

Oeps, of dat werkt weet ik niet.

Toen onze oudste ruim 1 was ( ze is inm. 15.5) vroeg ze nog steeds om een beetje drinken, ( ze was erg klein, en heeft lang s'nachts bv gehad) tja, ik liep toen 7 mnd vd 2e. Hoe doe je dat? Ik heb ze wel laten huilen, de 1e nacht, 30 min, de 2e nacht 25 min. elke nacht werd het 5 min. korter, na een wk sliep ze door. We hadden wel ff de buurman ingelicht.