Ben ik (jij) behouden?

[Jo'tje]

Tsja, dingen eruit flappen is niet zo erg, als je ook je ongelijk wel eens toe durft te geven Maargoed, ik bedoelde ook maar een manier van kijken, snap je? Niet per se op de persoon hoor!

[Marnix]

Inderdaad iets wat voor veel mensen herkenbaar zal zijn hoor!
Heb nu niet de tijd uitgebreid te reageren, dus maar even kort iets wat me opviel.

Ik twijfel ook zo vaak. Soms weet ik het zeker, maar als ik naar mijn leven kijk dan denk ik..... waar zijn de vruchten? Ik weet wel hoe het moet enzo en ik weet het in theorie allemaal wel maar he tmoet toch ook te merken zijn?
Mijn vriendin zei pas tegen me: 'je bent niet gelijk een boom die vruchten draagt, je begint als een plantje, als een zaadje' dat gaf me echt troost. Het is niet goed om in jezelf te zoeken maar ja, er moet toch wat te zien zijn in je leven van de Heilige Geest. Sommige mensen vinden me wat veranderd, dat zie ik zelf ook wel maar de buren (om een voorbeeld te noemen) zullen niks merken. Moeilijk moeilijk moeijlijk.

Kijk je inderdaad naar de vruchten die er volgens anderen moeten zijn? Wat verwacht je van jezelf? En wat vind jij dat je buren moeten zien? Niet aanvallend bedoeld, maar stel jezelf die vragen eens
Niet-christenen vinden bijvoorbeeld vaak dat christenen op een bijzondere manier met hun kinderen omgaan. Geduldig, enthousiast. Wat er bij jou persoonlijk is veranderd zal de buurman niet direct zien als hij je niet erg goed kent, maar hij kan het ook aan kleine dingen zien toch? Het zijn soms dingen die je zelf helemaal niet door hebt. Houding op het werk, niet gelijk schelden als iemand tegen je aan loopt in de winkel... Ach. Het zegt niet altijd iets, maar het totaalplaatje kan heus wel wat zeggen. Geen mens is perfect hoor, ook christenen niet! Niet om daarmee alles makkelijk af te doen.

Dat bedoel ik precies jo'tje. Ik ben nogal een inpulsief persoon en flap er snel dingen uit die soms niet altijd handig zijn. Soms is mijn manier van uitdrukken niet echt 'ootmoedig' te noemen. Mijn buren (om even bij hun te blijven) zullen aan mijn daden houding enwoorden moeten zien dat ik een Christen ben, ik ga ze niet met Bijbels bestoken ofzo
Het Christen-zijn vind ik dus echt gepaart gaan met veel slikken/buigen en tot tien tellen.... voor mij dan. En daar faal ik meerdere malen per dag in.

En gelijk ook tegen Harm-J, als je reactie voor mij was bedoelt dan ken je me echt totaal absoluut niet. Leer me eerst even kennen voordat je op me reageert.

Dat is een leerproces. En dat gaat met vallen en opstaan. Ook "dingen er uit flappen" is soms iets negatiefs, maar heeft ook een positieve kant. Je bent niet bang om voor de waarheid op te komen, ergens wat van te zeggen. Denk maar eens aan Petrus. Hij flapte er ook van alles uit, positief, negatief. En leerde met vallen en opstaan zijn gaven te gebruiken om het evangelie te verkondingen. God kon hem prima gebruiken voor zijn koninkrijk. Dus vraag om geduld en om die gave van je op een goede manier te gebruiken.

[bruggenbouwer]

Mooie reacties staan er bij.

Maar zit het probleem niet in de vraagstelling? Eigenlijk wordt er in vr. 1 van de Heidelbergse Catechismus hetzelfde gevraagd. En die zegt iedereen hier te onderschrijven. Heb je daar dan ook moeite mee? Wat ik namelijk wel opmerkelijk vind aan het antwoord is dat die in de eerste persoon enkelvoud gegeven is (in de ik-vorm dus). Het antwoord is mooi omdat het aangeeft dat mijn behoud in Christus gelegen is, en ook dat het een proces is waarbij je in dit leven nooit gearriveerd bent. En toch mak je zeker zijn!

[Marnix]

Precies. En de lijn van dat antwoord is niet: Ga eerst je valkuilen, je zwakke punten maar eens verbeteren, ga dan naar Jezus doe en dan neemt Hij je wel serieus. De drijfveer is zijn liefde en zijn betaling voor jou zwakten. Hij wil die op zich nemen, je telkens weer vergeven... en dan word je niet van het ene op het andere moment een voorbeeldig Christen. Dat is een leerproces waarin Hij met je mee wil gaan en je door zijn Geest wil laten groeien. Dat is het rijke van het evangelie. Het gaat om geloof in Hem in plaats van in je eigen kunnen, niet om wat jij eerst allemaal doet. Je kan niet verdienen om kind van God te zijn. God geeft niet wat je verdient, Hij geeft wat je niet verdient, omdat Hij van je houdt. Dat is genade, het wonderlijke evangelie.

[NdW]

Herkenbaar Kwebbel.
Ik hunker naar geloofszekerheid. Toch ga ik iedere keer bij mezelf te rade: Ik leef niet met God, ik ga zo snel m'n eigen gang, ben ik wel een licht voor anderen, enz.enz.
Ik hoop en bid dat God me rust geeft hierin en dat ik uit genade mag leren leven.

Mooi Em_ma, wat de ds. zei. Zo is het inderdaad: Kun je Jezus missen? Maar zelfs dan twijfel ik aan m'n eigen antwoord.

[Annet76]

In een ander forum was er een discussie over 'het behouden zijn'. Een paar mensen wisten direct en zeker dat ze absoluut behouden zijn. Ik worstel momenteel met van alles en nog wat. Ik maak het moeilijker dan het is en dat probeer ik nu een beetje af te leren. Ik wil een hele hoop onderzoeken en daarvan raak ik nog wel eens in twijfel. Daarom twijfel ik ook of ik behouden bent.
Mensen met een vast geloof lijken er vaak zeker van te zijn dat ze behouden zijn! (van wat ik tot nu toe heb gelezen!!) Ze schrokken er zelfs van toen ik zei dat ik niet zeker wist dat ik behouden zou worden. Ze vonden het jammer, ik deed mezelf te kort, etc.
Ook over het Avondmaal deden ze erg luchtig. "Het is er toch voor?" Dat kwam op mij over alsof ze altijd maar aangaan "omdat toch alles wel wordt vergeven". En zo wil ik dus niet leven. Ik wil er wel bewust mee bezig zijn. Ik wil niet altijd aangaan en dan er vervolgens niet meer bij na te denken waarom en hoe of wat.

Zijn wij behouden? En zo ja, hoe weten we dat dan? Moet je dan eerst opnieuw geboren worden (met de Heilige Geest)? Of kan een 'simpel' schaapje ook behouden zijn met een (sterk) innerlijk geloof?

Inderdaad lijken sommige mensen rotsvast daarin te zijn, en juist dát maakt anderen meer en meer aan het wankelen.

[Marnix]

Is dat zo? Dat ligt er toch aan waarom die mensen daarin rotsvast zijn? Is dat om hoe ze leven? Of juist niet?

[Annet76]

Is dat zo? Dat ligt er toch aan waarom die mensen daarin rotsvast zijn? Is dat om hoe ze leven? Of juist niet?

Weet ik niet, maar hoe zekerder mensen overkomen, hoe meer het anderen soms aan het wankelen brengt.

Waarom die mensen daar zo vast in staan en niet lijken te wankelen weet ik ook niet. Het kan ook de buitenkant zijn natuurlijk.
Bijvoorbeeld de wedergeboorte waarover veel wordt gesproken. Juist dát maakt twijfels en onzekerheid los en juist dát kan onnodig zware druk op de schouders van mensen leggen.

[kwebbel]

Rotsvaste mensen maken mij wel iets onzekerder maar daar probeer ik wel wat op te vinden. Ik probeer dan wel sterker te zijn. Ik ga dan ook nog weinig met anderen in discussie (in levende lijve dan) en ik ga zeker niet naar conferenties over gebedsgenezing. Dan weet ik zeker dat ik weer vanaf nul kan beginnen (om GEEN discussie over kerken op te wekken). Ik ben daar gewoon niet klaar voor.

@NdW: ik zou Jezus niet willen missen maar ik herken mij wel in je antwoord.

[Jo'tje]

Wat heeft gebedsgenezing precies met geloofszekerheid te maken als ik vragen mag?
Behalve dat het ook over God gaat, zie ik het als een heel ander onderwerp.

[Schipje]

Dat is een leerproces. En dat gaat met vallen en opstaan. Ook "dingen er uit flappen" is soms iets negatiefs, maar heeft ook een positieve kant. Je bent niet bang om voor de waarheid op te komen, ergens wat van te zeggen. Denk maar eens aan Petrus. Hij flapte er ook van alles uit, positief, negatief. En leerde met vallen en opstaan zijn gaven te gebruiken om het evangelie te verkondingen. God kon hem prima gebruiken voor zijn koninkrijk. Dus vraag om geduld en om die gave van je op een goede manier te gebruiken.

Bedankt voor je reactie.

[Schipje]

Bijvoorbeeld de wedergeboorte waarover veel wordt gesproken. Juist dát maakt twijfels en onzekerheid los en juist dát kan onnodig zware druk op de schouders van mensen leggen.

Hoe bedoel je dit?

[Marnix]

Is dat zo? Dat ligt er toch aan waarom die mensen daarin rotsvast zijn? Is dat om hoe ze leven? Of juist niet?

Weet ik niet, maar hoe zekerder mensen overkomen, hoe meer het anderen soms aan het wankelen brengt.

Waarom die mensen daar zo vast in staan en niet lijken te wankelen weet ik ook niet. Het kan ook de buitenkant zijn natuurlijk.
Bijvoorbeeld de wedergeboorte waarover veel wordt gesproken. Juist dát maakt twijfels en onzekerheid los en juist dát kan onnodig zware druk op de schouders van mensen leggen.

Dat een bepaalde manier van praten over wedergeboorte voor onzekerheid kan zorgen kan ik wel begrijpen. Als dat bijvoorbeeld bij iemand heel plotseling is gegaan en bij jou heel geleidelijk kan je denken: Heb ik het dan wel gehad? En waarom kan ik dan niet aanwijzen wanneer het precies is gebeurd enz. Feit blijft dat de problemen vaak ontstaan als we ons gaan spiegelen aan anderen. We moeten het houden bij wat de Bijbel zegt... en ons niet gaan vergelijken met anderen maar zien op Christus.

[Annet76]

@Marnix,

Je begrijpt me niet.
Het gaat me om de wedergeboorte zelf wat druk oplegt en niet het proces wat voor iedereen weer anders kan zijn (blijkbaar).

[Marnix]

Hm, dat snap ik dan denk ik inderdaad niet. Zou je kunnen toelichten / uitwerken hoe de wedergeboorte zelf (en dus niet het feit dat dit per persoon verschilt) onnodig druk bij mensen oplegt?