verkering uitgemaakt

[Wiepie]

Uiteindelijk is het natuurlijk beter om hier geen ervaring mee te hebben, maar soms is uitmaken niet te vermijden.
En vergeet niet dat het niet alleen pijn doet bij degene die zich 'gedump' voelt, maar meestal ook bij degene die het uitmaakt.
Bij mij was dit zeker het geval. Ik heb zelf daardoor het moment van uitmaken enkele weken uitgesteld (het was ook vlak voor kerst en oud nieuw...).

[Chienn]

-

[Wiepie]

Nee dat moment is er inderdaad nooit.

[TheKeimpe]

PS. Night is een mannetje

[Wiepie]

Trouwens: 'jongen' 'meisje'... Moet ik meteen denken aan 0 tot 18 jarigen en ik geloof dat de meeste van ons dit tijdperk (al lang) achter zich hebben liggen

[*Annette*]

Na zo'n 7 maanden, heb ik het uitgemaakt. Had geen gevoelens meer voor hem, achteraf zeg ik het is nooit geen echte liefde geweest . Hij had 2 totaal verschillende kanten, bij ons thuis had hij altijd een masker op, thuis was hij zichzelf. Eerst dacht ik dat het aan mij lag, en wou het ik het niet zien. Totdat ik het wel zag, toen was het duidelijk voor mij... Hij was nog veel te kinds, of ik te serieus . Ook begreep hij me nooit, en ik snap heus ook wel dat het heel moeilijk is voor een ander om 'depressieve gevoelens' te begrijpen, maar kom niet met de meeste vreemde dingen aanzetten. Ik kon niet langer verder met hem, zag een toekomst samen al helemaal niet zitten. Durfde het niet uittemaken, ik wou hem geen pijn en verdriet doen. Nog een tijdje de schijn voorgehouden, in de hoop dat het beter zou gaan, maar op de duur lukt dat gewoon niet meer en riep het alleen maar frustratie, van mijn kant, op. Tijdens een heel goed gesprek wat we samen hebben gehad, gaf hij aan dat hij dat ook wel merkte... ik had minder tijd voor hem enz. Het was heel moeilijk om het uittemaken, mijn deed het ook pijn, enja op welk moment? Ik had een heel plan opgesteld , wist anders echt niet hoe ik het doen moest. Het is nooit meer aangegaan... dat was ook gelijk duidelijk. Hem als persoon heb ik nooit meer gemist, maar wel om iemand naast je te hebben...

[Galateia]

Ik wilde mijn verkering na 3 maanden uitmaken. Toen vroeg hij mij als reactie ten huwelijk en een jaar later zijn we getrouwd. En dat is nu, 9 jaar later, nog steeds een groot succes

we waren gewoon nog te jong (ik was 17, hij 19).

Op deze leeftijden (ok, man was net 20) vroeg hij mijn ten huwelijk en een jaar later zijn we getrouwd

[Wiepie]

[quote="Galateia"]Ik wilde mijn verkering na 3 maanden uitmaken. Toen vroeg hij mij als reactie ten huwelijk en een jaar later zijn we getrouwd. En dat is nu, 9 jaar later, nog steeds een groot succes

Dat is ook wat, als je op het punt staat het uit te maken! Mooi dat jullie nu gelukkig zijn samen.

[Marnix]

Ik zou wel eens willen weten of er enige regelmaat is te ontdekken in de duur van een verkering voordat die uitgemaakt wordt, en wie dat in de meeste gevallen doet: de jongen of het meisje. Heb jij er zelf ervaring mee, of ken je jongelui in je omgeving van wie ooit een verkering uitgeraakt is, en kun/ wil je de volgende gegevens noemen:

verkering uitgemaakt
- na hoe lang
- door wie
- reden
- later weer aan?

Eh, ooit, 9 jaar geleden, na 3 maanden hebben we er samen, in goed overleg, een punt achter gezet. Er was zo'n vonk, liefde op het eerste gezicht... en al snel kwamen we er achter dat we totaal niet bij elkaar pasten. En nee, dat is niet meer aan gegaan hoor


Galateia, ik neem aan dat je er eerst nog wel even over hebt moeten denken? Als je op het punt staat het uit te maken heb je daar vast redenen voor en ik neem aan dat je, ook al ben je misschien soms impulsief (;)) niet meteen Ja hebt gezegd als je heel veel twijfels had?

[Nina87]

Ik wilde mijn verkering na 3 maanden uitmaken. Toen vroeg hij mij als reactie ten huwelijk en een jaar later zijn we getrouwd. En dat is nu, 9 jaar later, nog steeds een groot succes

Haha, wat een cool verhaal!

Verder heb ik niet zoveel aan de discussie toe te voegen: geen ervaring met uitmaken en ook nooit serieus over nagedacht.

[Galateia]

Galateia, ik neem aan dat je er eerst nog wel even over hebt moeten denken? Als je op het punt staat het uit te maken heb je daar vast redenen voor en ik neem aan dat je, ook al ben je misschien soms impulsief (;)) niet meteen Ja hebt gezegd als je heel veel twijfels had?

Nee, geen seconde. Alles aan ons was impulsief. Liefde op het eerste gezicht. Echt, pats-boem. Toen ik hem zag, hij me aankeek en ik zelfs geen idee had, hoe hij heette, dacht ik letterlijk "met hem ga ik trouwen." Nou ja, zijn aanzoek deed me daaraan herinneren. Dus zo moeilijk was het niet

En de reden waarom ik het uit wilde maken? Nou ja, laat ik het zo zeggen: ik wilde wat meer dat hij toonde, dat hij bij mij en ik bij hem hoorde, dat hij wat meer voor me opkwam. Zijn ouders vonden mij niet zo leuk, en lieten dat blijken ook en ik vond dat hij wel eens iets meer mocht laten zien, dat hij daar niet van gediend was.

Het idee, dat hij me kwijt zou kunnen raken deed hem zo hard schrikken. En toen was het gepiept. En nu ik dit typ zie ik hem in de tuin iets verslepen voor mij, omdat ik dat net vroeg of hij dat ooit wilde doen, hij kijkt me aan door het raam en... mijn hart slaat weer helemaal over

Niet over alle dingen in het leven moet je altijd maar nadenken en wikken en wegen... soms is het gevoel gewoon genoeg

[Marnix]

hehe Je bent een interessant wezen

Leuk verhaal. En ja, een beetje impulsief zijn is soms wel goed. Aan de andere kant werkt dat niet bij iedereen zo, ik ken ook wel mensen die na 3 maanden relatie gingen trouwen en later dachten: Dat was stom...

En mensen verschillen ook gewoon. Dat is ook leuk. Dus blijf vooral lekker jezelf

[Wiepie]

Grappig verhaal inderdaad:) Hoe je dat beschrijft: "pats boem" "en toen was het gepiept"
Enne... helemaal mee eens: blijf jezelf

[Cornelius]

Trouwens: 'jongen' 'meisje'... Moet ik meteen denken aan 0 tot 18 jarigen en ik geloof dat de meeste van ons dit tijdperk (al lang) achter zich hebben liggen

Ah, dus Wiepie was na haar 18e verjaardag in één keer volslagen vrouw.

[schelpje3]

Ik heb het eens na ruim 2 1/2 jr uitgemaakt. Als je nl wat langer met elkaar gaat en iets voelt toch niet goed, zoek je voor jezelf iets concreets. Ik vond eigenlijk niks. Maar toch, ik was niet helemaal happy meer. Totdat ik hem betrapte met 2 grietjes op zn kamer. Niet zo veel bijzonders, dat niet, maar toch, er was "iets" niet koosjer, want die meisjes kleurden rood en stoven meteen de trap af. Ik ben rustig gebleven, naar huis gegaan later en 2 dagen erna heb ik het uitgemaakt. Het voelde toen heel goed.
Mijn man en ik kenden elkaar pas 4 maanden en zijn toen verloofd, na 1 jaar getrouwd. Inmiddels waren we beiden dus iets ouder. Scheelt ook. Vooral omdat ik wat mislukte relaties achter de rug had. Hij werd patsboem verliefd op mij, van mijn kant duurde het een paar weken en toen was ik om