misbruik in je jeugd

[Chloë]

Ha Dorothee,
houd vol! Je bent begonnen en je zult er komen.. het kan lang duren maar echt het komt goed!
Ik bid voor je,

liefs Chloë

[Dorothee]

Dank je Chloe (ik weet niet hoe de puntjes moeten ) en alle anderen natuurlijk ook. Ik wil ook echt wel volhouden, maar dat valt gewoon niet altijd mee

[bertvb]

Beste Dorothee

Ik leef met je mee, en deel je verdriet. De eenmalige ervaring van mijzelf wil ik je een dezer dagen vertellen via PB.

Voor nu wens ik je alvast Gods rijke zegen en Zijn barmhartigheid toe.
Weet dat je onder Zijn vleugelen ten alle tijden kunt schuilen Ps.91:1-4

Bertvb

[Evelien]

Dank je Chloe (ik weet niet hoe de puntjes moeten ) en alle anderen natuurlijk ook. Ik wil ook echt wel volhouden, maar dat valt gewoon niet altijd mee

Het gaat je echt lukken..... Elke keer word het licht puntje groter en groter totdat het grote licht helemaal gaat schijnen....

Maar 1 ding: het slijt, maar het gaat nooit weg.

[Dorothee]

Ik leef met je mee, en deel je verdriet. De eenmalige ervaring van mijzelf wil ik je een dezer dagen vertellen via PB.

Bertvb

Is goed!

[Dorothee]

Daar ben ik weer even. Af en toe moet ik mezelf er wel toe zetten om iets over het gebeurde te zeggen, maar ik doe het toch. Ook omdat ik weet dat het me achteraf oplucht. En ik weet niet eens hoe jullie het vinden, maar eerlijk gezegd vind ik dat ook een beetje van ondergeschikt belang. Niet dat ik jullie reacties niet waardeer hoor, dat juist wel, maar toch... Het is een beetje moeilijk te omschrijven. Ik bedoel: ik zet het hier niet neer om een heleboel reacties te krijgen, maar gewoon omdat ik door het zo op te schrijven de dingen die me bezig houden een beetje op een rijtje kan zetten.
Wat me op het ogenblik heel erg bezig houd zijn de wraakgevoelens naar mijn broer. Hij heeft zoveel van mijn leven kapot gemaakt, vroeger maar nu nog. En dat kan ik hem niet vergeven. Maar ja, ik denk ook wel eens: als ik niet aan vergeven toe kom dan kan ik het nooit helemaal afsluiten. Maar ik kan hem ook niet zomaar vergeven. Ik vind wel dat hij eerst schuld moet belijden van de dingen die hij gedaan heeft. Nu heft hij dat nog steeds niet gedaan, nou als hij er niet eens berouw van heeft dan moet hij van mij ook geen vergeving verwachten.
Maar ja, dan speelt ook gelijk de volgende gedachte weer op: gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren. Als Jezus steeds zoveel onrecht aangedaan wordt door de zonden die de mensen doen en Hij wil het steeds vergeven, waarom zou ik dan mijn broer dit niet kunnen vergeven. Maar ja, ik kan toch ook niet zoals Jezus zijn?
Sjonge, wat een vragen roept het allemaal op. Ik hoop er nog eens een antwoord op te vinden.

Dorothee

[joris]

Goed dat je met vergeving bezig bent, Dorothee!!! Dat zijn liefdevolle gedachten en die kunnen alleen ingegeven worden door God. Wees daar zuinig mee!!! dank Hem dat Hij je deze strijd geeft! Er zijn zoveel mensen die bitter worden en bitter wensen te blijven, heel bewust.
Ik denk dat je moet uitzoeken van wie de stem is, Dorothee, die jou verteld dat je verder moet met je broer.

Vergeef ons onze schulden gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren. Wij draaien dat vaak om, he. Maar er staat volgens mij: vergeef ons onze schulden naar de mate waarin wij ook onze schuldenaren vergeven. Je broer heeft zeker grote schuld bij jou, zeker weten! En schuld moet vereffent worden. JIj moet je ''geld'' terug krijgen, daar heb jij recht op , maar je broer heeft daar ook '' recht'' op! Dapper als je wilt gaan vergeven. Neem een dapper besluit, dorothee. En zeg gewoon met je mond dat je je broer hebt vergeven. Als je mond het gezegd heeft volgt je verstand en je hart vanzelf. En het zal tot zegen zijn in je relaties verder. Niet alleen de relatie m etje broer, want misschien is het beter dat jullie erlkaar niet meer spreken verder.

Ken je het boek '' de bijl aan de wortel'' van Hans Groeneboer? uitgegeven bij KOinonia. Vergrijkbaar in evangelische boekwinkels. Zowiezo is alle lectuur van Koinonia zeer genezende lectuur. Kan ik je echt aanraden. en als ik je een therapeut mag aanraden: hans groeneboer. www.koinonia.nl

[Dorothee]

Bedankt voor je reactie Joris. Ik moet er allemaal weer even over nadenken. Als ik er wat meer zicht op heb zet ik het wel weer hier neer.
Dorothee

[joris]

oke, dorothee, mooie naam. Betekent zoiets als: van God gebeden, of niet?
ik hoop dat als ik je met al mijn goede bedoelingen pijn heb gedaan, dat je dan even contact opneemt achter de schermen.

[geertje]

Daar ben ik weer even. Af en toe moet ik mezelf er wel toe zetten om iets over het gebeurde te zeggen, maar ik doe het toch. Ook omdat ik weet dat het me achteraf oplucht. En ik weet niet eens hoe jullie het vinden, maar eerlijk gezegd vind ik dat ook een beetje van ondergeschikt belang. Niet dat ik jullie reacties niet waardeer hoor, dat juist wel, maar toch... Het is een beetje moeilijk te omschrijven. Ik bedoel: ik zet het hier niet neer om een heleboel reacties te krijgen, maar gewoon omdat ik door het zo op te schrijven de dingen die me bezig houden een beetje op een rijtje kan zetten.
Wat me op het ogenblik heel erg bezig houd zijn de wraakgevoelens naar mijn broer. Hij heeft zoveel van mijn leven kapot gemaakt, vroeger maar nu nog. En dat kan ik hem niet vergeven. Maar ja, ik denk ook wel eens: als ik niet aan vergeven toe kom dan kan ik het nooit helemaal afsluiten. Maar ik kan hem ook niet zomaar vergeven. Ik vind wel dat hij eerst schuld moet belijden van de dingen die hij gedaan heeft. Nu heft hij dat nog steeds niet gedaan, nou als hij er niet eens berouw van heeft dan moet hij van mij ook geen vergeving verwachten.
Maar ja, dan speelt ook gelijk de volgende gedachte weer op: gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren. Als Jezus steeds zoveel onrecht aangedaan wordt door de zonden die de mensen doen en Hij wil het steeds vergeven, waarom zou ik dan mijn broer dit niet kunnen vergeven. Maar ja, ik kan toch ook niet zoals Jezus zijn?
Sjonge, wat een vragen roept het allemaal op. Ik hoop er nog eens een antwoord op te vinden.

Dorothee

dorothee; ik ben niet zoveel op de webside, maar ben nu jou verhaal tegengekomen.ik ben moeder van een dochter van 34 jaar.
na mijn scheiding heeft hij incest bij mijn dochter gepleegt, waar ik veel later pas van moest horen daar zij van hem haar mond moest houden.
al die tijd heeft ze daar mee gelopen[zo,n 5 a 6 jaar.]
nog steeds liegt hij en zegt dat het niet waar is en dat ze dit van mij moest zeggen. mijn dochter heeft al enkele malen terapie gehad.
het is zo, dat je het een plaats kan geven zodat je verder kan met je leven, maar je raakt het nooit kwijt.
zoiets is vreselijk laag bij de grond en wat vergeven betreft.
ook in de bijbel is er vergeving mogelijk; maar wel als er schuld bekend wordt en er over gepraat kan worden, wat in mijn dochters geval niet mogelijk is.
ook mijn oudste zoon heeft het willen proberen bij haar, dus ik weet wat het is om daarmee gekomfromteert te worden.
ik wens je veel kracht en blijf naar terapie gaan, want praten is beter dan
wat er in mijn geval gebeurd waar er geen oplossing is door ontkenning omdat hij anders zijn partner en zijn gezicht verliest.
groeten geertje

[Dorothee]

Ik heb een tijdje niet gereageerd, ik had het ook zo druk. Nu zal er voorlopig wel weer niet veel van komen, want ik ga zaterdag op vakantie en er moet nog een hoop geregeld worden. Maar als ik terug ben laat ik wel weer even van me horen.

Groeten, Dorothee

[surfer]

Hoi Dorothee,

misschien gaat het vooral om de bereidheid om te vergeven op het moment dat het schuldbesef er is bij je broer. Ik denk niet dat je eerder vergeven hoeft. Het advies van Joris kan ik niet in meegaan, eerst vergeven alleen met je mond; ik denk dat het echt uit je hart moet komen. Als je niet kan vergeven, moet je jezelf daar niet mee pijnigen, blijf bidden en op God's tijd zul je het kunnen.

[joris]

Hoi Dorothee,

misschien gaat het vooral om de bereidheid om te vergeven op het moment dat het schuldbesef er is bij je broer. Ik denk niet dat je eerder vergeven hoeft. Het advies van Joris kan ik niet in meegaan, eerst vergeven alleen met je mond; ik denk dat het echt uit je hart moet komen. Als je niet kan vergeven, moet je jezelf daar niet mee pijnigen, blijf bidden en op God's tijd zul je het kunnen.

tuurlijk moet vergeving echt zijn. Maar mensen zijn vaak zo kapot dat het idee van vergeving of alleen al de naam van de '' dader'' hen doet kokhalsen. Op deze manier kan je '' droogoefenen''.

[Dorothee]

Hoi Dorothee,

misschien gaat het vooral om de bereidheid om te vergeven op het moment dat het schuldbesef er is bij je broer. Ik denk niet dat je eerder vergeven hoeft. Het advies van Joris kan ik niet in meegaan, eerst vergeven alleen met je mond; ik denk dat het echt uit je hart moet komen. Als je niet kan vergeven, moet je jezelf daar niet mee pijnigen, blijf bidden en op God's tijd zul je het kunnen.

tuurlijk moet vergeving echt zijn. Maar mensen zijn vaak zo kapot dat het idee van vergeving of alleen al de naam van de '' dader'' hen doet kokhalsen. Op deze manier kan je '' droogoefenen''.

Nou, dat is inderdaad waar, de gedachte aan de dader geeft al een rotgevoel. Maar het zo maar door laten gaan als het nu is wil ik ook niet. Want nu schijn ik de enige te zijn die er last van heeft. Mijn broer leeft vrolijk door. Ik heb al tegen hem gezegd dat ik van hem ook wel eens wil horen dat het moeilijk voor me moet zijn, maar dat doet hij dus niet. Het lijkt wel of het hem helemaal niks aangaat wat er bij mij allemaal nog speelt. En dan denk ik ook wel eens: en dan moet ik aan vergeving gaan denken? Als het alleen maar van mijn kant moet komen? Nou, dan ga ik inderdaad kokhalzen bij de gedachte alleen al. Want dan komt hij er mooi vanaf!

[joris]

ik denk dat als je bij hem doordringt dat er dan een beerput vol stinkende emoties losgaat. Het is vervelend voor jou, maar je broer is op zijn beurt waarschijnlijk ook slachtoffer. Of van een sexueel '' misdrijf'' of van zijn eigen gewetenloosheid ofzo.

ik kan me voorstellen dat het ongelooflijk moeilijk is om zo te moeten leven. Om je broer plezier te zien maken. Je zou hem eignelijk moetne proberen te zegenen. Ik heb zelf iemand gehad die ik echt haatte omdat hij vroeger mij flink geraakt heeft door woorden. Ik ben hem gaan zegenen en voor hem gaan bidden. En we werden daarna ongeveer gedwongen tot samenwerking in een bestuur. We hebben het er over gehad. Het zat hem ook niet lekker! Dat is het rare van het verhaal.

He dorothee, ik weet dat je beu bent van hulpverleners. Maar ik zal je echt aanraden een paar keer langs koinonia te gaan of in ieder geval hun boeken te lezen. http://www.koinonia.nl Juist dat stukje vergeving wat jij graag wilt kunnen ze jou mee helpen. Zij willen relaties heel maken, geen schuldigen aanwijzen. Maar zorgen dat jesamen verder kunt.
lees in ieder geval het boek: de bijl aan de wortel van Jaap Groeneboer eens!