Trouwen het domste wat ik gedaan heb?

[Helmy]

Oké, ik wist niet dat er ook nog een soort "deskundigenpanel" was hier, kom hier ook net pas kijken

Wel wil ik iedereen bedanken voor het meedenken, de adviezen en jullie tijd!

[Omega]

Refoweb heeft de grootste online vragenrubriek van Nederland in deze opzet

[Mortlach]

Beste Helmy,

Ik zou je willen adviseren deze vraag voor te leggen aan echte deskundigen in onze vragenrubriek. Dat kan e.v. via vragen@refoweb.nl. Met dit soort reacties kom je geen stap verder en wordt je ellende alleen maar groter.

En bedankt...

[Omega]

Wie de schoen past...

[Evelien]

sjonge omega. Met het verkeerde been uit bed gestapt? Reageer dan niet zo fel als je niet zo lekker in je vel zit. Please, wees volwassen.

[Daphne]

Ik vind de reactie ook wel erg fel overkomen. Er zitten mijns inziens veel goede reacties in dit topic bij. Bovendien zegt zo'n deskundigenpanel ook niet alles, die sturen je ook wel eens met een kluitje in het riet.

Heel veel sterkte met alles, Helmy! Ik heb je helle verhaal gelezen, maar weet eigenlijk niet wat ik erop moet zeggen...

[Helmy]

Heel veel sterkte met alles, Helmy! Ik heb je helle verhaal gelezen, maar weet eigenlijk niet wat ik erop moet zeggen... [/quote]

Je hebt in ieder geval schatten van poezen!

Enne, ik ben erg dankbaar voor alle reacties hoor. Ik bewonder mensen die zo kordaat zijn in hun keuzes. Ik zit nu al heel lang in een rotsituatie en eigenlijk verbetert het maar zo weinig. Oké, jaren geleden gebruikte mijn man maandelijks drug, nu misschien één keer per kwartaal. Vroeger kwam hij elke maand wel een nacht niet thuis, nu één keer per half jaar. Maar ja, al was het maar eens per jaar, dan nóg zou ik er weer kapot van zijn. Als je naar hulpverlening (Parnassia) gaat, stellen ze mij, de partner, gerust de vraag welke frequentie drugsgebruik ik acceptabel vind. Nou, zero dus, dan ga je wel bij jezelf denken: ben ik nou zo bekrompen? In die zin ben ik wel teleurgesteld in professionele hulpverlening. Nu we gelovig zijn geworden, zou je ook iemand van de kerk om raad kunnen vragen. Ik heb dan alleen het gevoel dat ik ons privé-leven zo op straat leg (klein dorp).

[Lalage]

Een dominee hoort wat jij in vertrouwen vertelt natuurlijk niet verder te vertellen! Net als een huisarts, daar mag je ook bij aankloppen met dit soort dingen.

Als het drugsgebruik zo weinig voorkomt, dan zijn er vast meer dingen die je dwars zitten.

@Omega: de antwoorden uit de vragenrubriek kunnen heel waardevol zijn, maar misschien is het ook prettig om anoniem met andere 'gewone' mensen ergens over te kunnen praten, gewoon om de gedachten op een rijtje te krijgen.

[Helmy]

Het drugsgebruik is maar een symptoom van hoe hij op heel veel dingen reageert, namelijk ontwijken en "verdoven." Iemand die verslaafd is (geweest), is gewend geraakt aan liegen. Dat vind ik nog wel het ergste van alles, alle vertrouwen is weg. Hij heeft al honderd keer gezegd dat ik hem moet geloven op zijn woord, maar net als het vertrouwen dan weer een schoorvoetend terugkeert, blijft hij een hele nacht weg. Hij geeft niet (of is bang?) voor intimiteit. Kort gezegd is het gewoon geen man voor in een relatie.

Het boek "Grenzen in het huwelijk" heb ik inmiddels gekocht. Ik vind het heel fijn dat daarin alles vanuit een bijbels perspectief wordt bekeken.

Hij heeft inmiddels wel een afspraak bij de huisarts gehaald voor een verwijzing naar een psycholoog, maar we have been there before.... Ik heb ook heel erg het gevoel dat hij dat nu maar doet om van mijn gezeur af te zijn, niet omdat hij zelf werkelijk inziet dat hij een probleem heeft.

Wat ik graag zou willen is door kunnen gaan met dit huwelijk, juist omdat het nog maar zo pril is, maar wel afstand kunnen nemen. De hele zaak een beetje naast me neer kunnen leggen, ik vind dat zo moeilijk. Eigenlijk vind ik dat ik het minimaal een jaar een kans moet geven, maar zonder zelf zo betrokken te raken bij de ellende. Dat is natuurlijk moeilijk in een huwelijk, maar soms ben ik zo bang dat ik gek word, ga flippen.

[Yours]

@Helmy,

Op zich vind ik zeker dat wij allen voor de volle 100% voor ons huwelijk moeten gaan.

Jullie deelden jullie leven samen echter al zeven jaar, waarbinnen jij al voor honderd procent voor je relatie ging. Daarbinnen heeft hij er blijk van gegeven in het geheel niet te vertrouwen te zijn. Het gegeven van jullie huwelijk heeft daar niets in veranderd.
In je eerste bericht gaf je aan:

ik kan bijna niet meer, mijn adem is op.

Nu schrijf je:

soms ben ik zo bang dat ik gek word, ga flippen.

Dat lijkt me de omgekeerde wereld. Kom dan ook voor jezelf op. Niemand anders doet dat voor je.

[NdW]

Toch vind ik je heel dapper, Helmy! Wat er ook van te vinden is... je zet je volledig in voor je huwelijk! Succes met het lezen van het boek, voor mij was het een eye-opener.

[Helmy]

Dat lijkt me de omgekeerde wereld. Kom dan ook voor jezelf op. Niemand anders doet dat voor je.[/quote]


Misschien moet ik gewoon moed verzamelen...
Jullie reacties helpen me daar in ieder geval bij!

[janneman83]

Het drugsgebruik is maar een symptoom van hoe hij op heel veel dingen reageert, namelijk ontwijken en "verdoven." Iemand die verslaafd is (geweest), is gewend geraakt aan liegen. Dat vind ik nog wel het ergste van alles, alle vertrouwen is weg. Hij heeft al honderd keer gezegd dat ik hem moet geloven op zijn woord, maar net als het vertrouwen dan weer een schoorvoetend terugkeert, blijft hij een hele nacht weg. Hij geeft niet (of is bang?) voor intimiteit. Kort gezegd is het gewoon geen man voor in een relatie.

Helaas kan ik uit eigen ervaring vertellen. Dat drugs een heel ander persoon van je maakt. Als je het vaak genoeg gebruik dan ga je op een gegeven moment heel anders denken. Veel oppervlakkiger. Dat had ik nog niet door toen ik aan de (soft) drug zat. Maar nu ik er van af ben merk ik dat des temeer. Verder reageert niet iedereen het zelfde op drugs. Van wat ik tegen kom zijn er wel bepaalde symptomen die overeen komen bij drug gebruikers en dat zijn liegen en ontkennen.
Het lijkt er op dat hij er precies zo op reageert als ik dé. problemen en confrontaties uit de weg gaan. Waarschijnlijk gebruikt hij meer dan jij vermoed. Omdat hij weet dat jij dat niet accepteert en jouw er pijn mee doet. Dus doet ie het waarschijnlijk stiekem.

Om tot hem door te dringen zal je dan erg hard en duidelijk naar hem moeten zijn wil je wat bij hem te bewerkstelligen. En van hem eisen dat hij echt drugs vrij word. Maar ja dat is mijn persoonlijke en ondeskundige ervaring.

[Daphne]

Hoe is het nu met je, een maand later, Helmy?

[Race406]

Beste Helmy,

God wil dat wat Hij samengevoegd heeft door de mensen niet gescheiden wordt. Dat is helemaal waar! Maar je bent getrouwd met (waarschijnlijk) de gedachte/hoop dat het nu jullie gelovig zijn beter zal gaan. Alleen overspel is een geldige reden wordt over het algemeen aangenomen. Maar als hij alles leuker/beter/mooier/lekkerder vindt dan jou, en lichamelijk en geestelijk jou niet heeft waar je recht op hebt; is dat dan geen vorm van overspel? Hij wil wel zijn lichamelijke behoeften bevredigen (al is dat dan op een ander vlak), en jouw behoeften kijkt hij niet naar om. Misschien moet je hem eens flink de wacht aanzeggen. Misschien schrikt hij dan wel zo, dat hij alsnog zijn problemen te lijf wil gaan.

Heel veel sterkte toegebeden, en ik wens je de wetenschap van Psalm 121 toe: De Heer zal je steeds gadeslaan!
Hij weet wat je doormaakt. Leg het bij Hem neer en verwacht het van Hem! Hij zal je leiden!
Veel Kracht toegebeden!