Antidepressiva

[Ri@nne]

Nee (nog) niet.

Ik wil het denk ik eerst gaan proberen door een pilletje.

Dat ik bij een huisarts ben geweest is al een hele stap voor me geweest. Die raadde het overigens nog aan om naar een psycholoog/psychiater te gaan. Maar dat lijkt me verschrikkelijk. Als ik bij dat soort mensen zit klap ik meestal gelijk dicht.

daar hebben die psych's dan wel weer ervaring mee.

[esli]

Nee (nog) niet.

Ik wil het denk ik eerst gaan proberen door een pilletje.

Dat ik bij een huisarts ben geweest is al een hele stap voor me geweest. Die raadde het overigens nog aan om naar een psycholoog/psychiater te gaan. Maar dat lijkt me verschrikkelijk. Als ik bij dat soort mensen zit klap ik meestal gelijk dicht.

Heb je daar wel ervaring mee dan? Een therapietje lijkt me vaak constructiever dan een pilletje, zeker als je ook nog bang bent voor de bijwerkingen. Joh psychologen zijn net mensen, en ze hebben juist verstand van waar jij mee zit. (ik zou zo'n pilletje denk ik enger vinden dan een psycholoog).

[Prince Caspian]

-Vaarwel-

[christien]

hoi,

- (klinische) depressie: periode van zware depressie: geen motivatie om ook maar IETS te doen, zware moeilijkheden uit bed te komen, etc. Ook hier kan medicatie helpen, maar zelf vind ik dat je hier uiterst voorzichtig mee dient te zijn en zo snel mogelijk ook therapeutische (psychische) hulp zou moeten zoeken. Het pilletje helpt dan om mensen uberhaupt in beweging te zetten, maar de mogelijke onderliggende oorzaken dienen ook onderzocht te worden. Vaak wordt (in Nederland) cognitieve en gedragstherapie in combinatie met medicatie toegepast. Je kunt echter ook voor een meer psycho-analysemethode kiezen: de therapie duurt meestal langer, maar kijkt meer naar oorzaken dan alleen naar gedrag.

Bovenstaande is dan bij mij het geval. Sporten heeft überhaupt voor mij geen zin. Ik ben gehandicapt en daardoor alles behalve super mobiel.
Mede daardoor is gezegd dat antidepressiva het handigst zou zijn.
Maar ik weet eigenlijk nu niet wat ik moet gaan doen als ik al deze verhalen lees.

Het lijkt me er inderdaad niet makkelijker op worden, als je allerlei verschillende verhalen hoort, positief en negatief.
Ik denk zelf dat je het gewoon zelf moet ervaren, de een heeft is er wel bij geholpen en misschien een ander niet.
Dat geld het zelfde als met de bijwerkingen.
Iedereen is verschillend, ik denk zelf als je al die verschillende ervaringen hoort van anderen, dat het alleen nog maar moeilijker voor je word.

Sterkte ermee

[Saskia]

Ik denk dat in jouw situatie alleen een pilletje slikken veel minder effect gaat hebben en dat je jezelf er enorm mee helpt ook naar een psycholoog oid te gaan. Zeker omdat het pilletje je goed op gang helpt, maar als je niet weet wat je moet doen, heb je daar niet zo heel veel aan.
En ja, het is geen gemakkelijke stap om te maken, dat geef ik direct toe. Maar daar moet je niet teveel naar kijken, naar hoe moeilijk het nu is, maar juist naar het eindresultaat dat je wil bereiken. Wat moet je doen om te komen waar je wil komen?

Succes ermee!!

[elvira (gast)]

[quote="esli"][quote="Prince Caspian"]Nee (nog) niet.

Ik wil het denk ik eerst gaan proberen door een pilletje.

Dat ik bij een huisarts ben geweest is al een hele stap voor me geweest. Die raadde het overigens nog aan om naar een psycholoog/psychiater te gaan. Maar dat lijkt me verschrikkelijk. Als ik bij dat soort mensen zit klap ik meestal gelijk dicht.[/quote]


Ik begrijp dat je een nare ervaring bij een psycholoog hebt gehad en dat vind ik heel erg vervelend voor je. Maar dat lijkt me geen reden om het niet meer te proberen. Elke psycholoog is anders. Bij een psycholoog dient het ook te klikken, zeg maar. Als het niet klikt (voor beide kanten overigens) kun je het beter ergens anders proberen.
Als je het wel weer wilt proberen, zou ik zeggen: probeer voor je voor jezelf na te gaan, wat de precies de oorzaak van de onvrede is. Was het de therapie-opzet, was het eerder iets persoonlijks of misschien een benaderingswijze die je niet beviel? Door die dingen op een rijtje te zetten krijg je misschien een beter beeld van wat je WEL wilt en kun je dit bij een evt. bezoek aan een andere psycholoog ook melden.

Quote:
Joh psychologen zijn net mensen, en ze hebben juist verstand van waar jij mee zit. (ik zou zo'n pilletje denk ik enger vinden dan een psycholoog).[/quote]
jep, ook ik ben een mens


groetjes, elvira

[esli]

Ja....ik heb er ervaring mee. Daarom dat ik er niet graag meer heen wil...

Tjonge dat is rot voor je, een nare ervaring bij een psycholoog maakt het veel moeilijker om daar nog een keer naar toe te gaan, dat begrijp ik. Maar als het met 1 bepaalde psycholoog was (of een paar) dan zou ik nu een andere kiezen als ik jou was. Het zou toch raar zijn als je alleen vervelende mensen treft terwijl ik als ik zo het forum eens doorlees ook veel mensen zijn met goede ervaringen.
Iig heel veel sterkte!

[Michael]

(ik ben zelf opgeleid tot psycholoog)...

Heb jezelf al gewerkt in de psychiatrie?

Psychiatrie en psychologie zijn twee verschillende dingen. Ik ben wel van de klinische variant. Dus dit specifieke gebied ben ik voor opgeleid. We weten wat de medicatie doet. We kunnen de onderzoeken ernaar evalueren. We kunnen inschatten wanneer iemand iets nodig heeft. Maar we mogen niet zelf voorschrijven. Dat is voor artsen en psychiaters (terecht ook). Je zult zien dat psychologen over het algemeen minder enthousiast zijn over medicatie dan artsen en psychiaters. En ik ben er zo snel mogelijk weer weggegaan.

Laat ik het zo zeggen. Ik had een Prince Caspian ervaring. Vanuit mijn eigen zeer korte loopbaan. En de ervaringen van vrienden en kennissen. En ik wil ook nooit meer terug. Ik kan zijn gevoelens in de kwestie echt begrijpen en hij is echt niet de enige. Ik zou ze de kost niet willen geven die er net zo overdenken.. Ik denk dat de behandel regimes dusdanig geformuleerd zijn dat ze de grootst mogelijke groep zo snel mogelijk de bank weer afschopt met een "Behandeling geslaagd" vinkje achter de naam. (Clienten die je gemiddeld na een paar jaar weer terug ziet) En diegenen die daar niet op reageren gaan de long stay in wat in nederland zeer stress vol kan zijn. Mensen doen soms of ze gewoon zijn om weer naar huis te mogen. We doen niet veel meer dan symptoom management. Het is dweilen terwijl men de kraan niet even dicht doet. Dit is natuurlijk overtrokken van me, maar dat gevoel overkwam me ontzettend. Het is alsof het idealisme daar tegen de muur van realiteit stukloopt. De realiteit in deze is vooral gevormd door de ziektebeelden zelf maar ook de regels van de gezondheids zorg en wat verzekeringen wel of niet willen betalen.

Een psycholoog is volgens mij iemand die je handje vast houdt en aanmoedigd tot je zelf je problemen oplost. Dat kan heel goed gaan. Maar als het niet genoeg is dan houdt het daar gewoon op.

We zouden als mensheid gewoon veel meer aan preventie moeten doen. Bijvoorbeeld psychologie als basis vak in het middelbare onderwijs. Heb je al eens gehoord van mentale hygiene? Niemand weet er van. We weten allemaal hoe we ons lichaam moeten onderhouden en verzorgen zodat het gezond blijft. (2 stuks fruit per dag. Dagelijks poetsen, goed schoonhouden. Regelmatig frisse lucht.) Maar de basis begrippen van je geest verzorgen en gezond houden zijn voor bijna iedereen onbekend. Terwijl de meeste problemen in een vroeg stadium met die technieken makkelijk op te lossen zijn. Dat zou volgens mij veel van de clienten schelen. Maar ja... Ook veel van de verkochte medicatie dus.

Ik ben echt niet tegen alle psychologie/psychiatrie of psycho farmaca. Als het moet dan moet het. Maar ik ben er zeker niet enthousiast over in haar huidige vorm. Als je probleem niet extreem is, zoek dan je dominee op (Die komen altijd goed uit de relevante onderzoeken), zoek een goede ouder of grootouder over op of lees er een boek over en als laatste een psych.

Het is bijna sneu dat boekjes van de dalai lama met zijn "kunst van het geluk" zo'n succes zijn op nederlandse bodem. Dat geeft toch wel aan dat er een honger is voor die informatie die de reguliere gezondheidszorg niet of onvoldoende vervult.

[André]

(ik ben zelf opgeleid tot psycholoog)...

Heb jezelf al gewerkt in de psychiatrie?

Psychiatrie en psychologie zijn twee verschillende dingen.

Weet ik.

We weten wat de medicatie doet. We kunnen de onderzoeken ernaar evalueren.

Dat vind ik bijzonder knap in het uurtje dat je de mensen spreekt per week.

We kunnen inschatten wanneer iemand iets nodig heeft.

Ook altijd 'op tijd'?

Maar we mogen niet zelf voorschrijven. Dat is voor artsen en psychiaters (terecht ook).

Duidelijk.

Je zult zien dat psychologen over het algemeen minder enthousiast zijn over medicatie dan artsen en psychiaters. En ik ben er zo snel mogelijk weer weggegaan.

Ligt er denk ik aan of je werkzaam bent op een paaz of pz, of dat je een eigen 'praat' praktijk hebt?

Laat ik het zo zeggen. Ik had een Prince Caspian ervaring.

Sorry ken het boek en film niet.

Ik denk dat de behandel regimes dusdanig geformuleerd zijn dat ze de grootst mogelijke groep zo snel mogelijk de bank weer afschopt met een "Behandeling geslaagd" vinkje achter de naam. (Clienten die je gemiddeld na een paar jaar weer terug ziet)

Je bent dan geen gevaar meer voor jezelf of een ander bedoel je?

En diegenen die daar niet op reageren gaan de long stay in wat in nederland zeer stress vol kan zijn.

Geen ervaring mee gelukkig.

....maar ook de regels van de gezondheids zorg en wat verzekeringen wel of niet willen betalen.

Tsja, zou kunnen.

Een psycholoog is volgens mij iemand die je handje vast houdt en aanmoedigd tot je zelf je problemen oplost. Dat kan heel goed gaan. Maar als het niet genoeg is dan houdt het daar gewoon op.

Reëel beeld.

We zouden als mensheid gewoon veel meer aan preventie moeten doen. Bijvoorbeeld psychologie als basis vak in het middelbare onderwijs. Heb je al eens gehoord van mentale hygiene? Niemand weet er van. (....) Maar de basis begrippen van je geest verzorgen en gezond houden zijn voor bijna iedereen onbekend. Terwijl de meeste problemen in een vroeg stadium met die technieken makkelijk op te lossen zijn. Dat zou volgens mij veel van de clienten schelen. Maar ja... Ook veel van de verkochte medicatie dus.

Is dit niet wat suggestief positief denken zonder cijfers?

...zoek een goede ouder of grootouder over op of lees er een boek over en als laatste een psych.

Mhaw, m.i. zoek je niet een psych. maar beland je daar 'vanzelf'.

Het is bijna sneu dat boekjes van de dalai lama met zijn "kunst van het geluk" zo'n succes zijn op nederlandse bodem. Dat geeft toch wel aan dat er een honger is voor die informatie die de reguliere gezondheidszorg niet of onvoldoende vervult.

Vind je het een aanrader om te lezen? (ik ken het niet)

[Esther87]

Ik slik ook 2 soorten: Clomipramine en Trazolan.
Durf er niet vanaf te gaan, bang voor de gevolgen. Heb wel het idee dat het me helpt, hoewel ik ook benieuwd ben naar hoe ik ben zonder.

[André]

Ik heb/had twee soorten, amitriptyline en efexor. De eerste moest ik na zo'n 3 jaar mee stoppen vanwege ernstige lichamelijke bijwerkingen.
En dat is vervelend, want ik begin na 2 maand er volledig mee gestopt te zijn de werking echt te missen. Dus ik ben weer redelijk bij 'af' nu.
Verder gebruik ik nog drie soorten maar die vallen niet onder de a.d.'s.

[Michael]

We zouden als mensheid gewoon veel meer aan preventie moeten doen. Bijvoorbeeld psychologie als basis vak in het middelbare onderwijs. Heb je al eens gehoord van mentale hygiene? Niemand weet er van. (....) Maar de basis begrippen van je geest verzorgen en gezond houden zijn voor bijna iedereen onbekend. Terwijl de meeste problemen in een vroeg stadium met die technieken makkelijk op te lossen zijn. Dat zou volgens mij veel van de clienten schelen. Maar ja... Ook veel van de verkochte medicatie dus.

Is dit niet wat suggestief positief denken zonder cijfers?

Preventie helpt. Daar zijn cijfers genoeg voor. Elke keer als we iets met preventie proberen zijn de resultaten stevig positief. En voor de rest. We doen het nog niet. We kennen de resultaten dus nog niet volledig. Maar ooit is men begonnen met fysieke hygiene. En daar hebben we ook geen spijt van gekregen. Het principe mentale hygiene is in europa al een dikke 100 jaar bekend. Elders soms tot wel 10 eeuwen langer. Psychologie in het westen is minder dan 200 jaar oud. En op sommige punten nog behoorlijk primitief.

Het is bijna sneu dat boekjes van de dalai lama met zijn "kunst van het geluk" zo'n succes zijn op nederlandse bodem. Dat geeft toch wel aan dat er een honger is voor die informatie die de reguliere gezondheidszorg niet of onvoldoende vervult.

Vind je het een aanrader om te lezen? (ik ken het niet)

Ik moet zeggen dat ik hem ook niet gelezen heb. Niet goed in ieder geval. Ik heb erin gebladerd en het leek wel goed. Simpele en heldere taal.. Hij haalde wel de top 10. Dus genoeg mensen vonden het interresant genoeg om te kopen.

[*Annette*]

Verwijderd

[NdW]

Zelf zit ik op dit moment heel erg met mezelf en alles in de knoop ..... Het wil op dit moment totaal niet..... Weet gewoon niet meer wat ik moet..... Ben moe, heb nergens geen zin/energie voor. Weet niet waar het begin en het einde is..... Wil van alles doen, maar me lichaam wil niet mee, in me hoofd vliegt alles door elkaar..... Kan me soms heel erg afreageren, maar ik wil dat helemaal niet ..... Kan het zo moeilijk accepteren dat alles anders loopt dan ik 'verwacht/geland' had.....

Denk wel eens, zal ik er mee na de huisarts gaan..... of toch maar gewoon niet doen..... maarja alleen kom ik er niet uit..... Maar ben bang voor wat er komen gaat, weer doorverwezen worden en me niet geholpen/begrepen voelen ?

Waarom is het nu toch allemaal zo moeilijk .

Herkenbaar! Kun je er wel goed over praten met iemand? dat helpt bij mij al veel, maar ik heb toch hulp gezocht en ben dr heel blij mee. Ondanks het echt niet altijd van een leien dakje gaat .

[Prince Caspian]

-Vaarwel-