Tijn schreef:Esli, ik denk dat de ontwikkeling van je persoon wel anders is inderdaad, maar ik ben uit huis getrouwd en heb dus niet eerst op mezelf gewoond, maar ik vind het heerlijk, want nu heb ik gewoon een situatie dat ik meteen samen met mn vrouw beslis hoe we dingen in bijvoorbeeld het huishouden aanpakken en ik denk dat als je eerst op jezelf gewoond hebt, dat je dan daar best nog wel eens van mening over kan verschillen.
Ik wilde juist eerst op mezelf wonen en ben blij dat mijn man dat ook heeft gedaan. Je weet dan hoeveel tijd een huishouden kost en dan loop je minder kans dat een van beiden heel weinig doet en gewoon niet door heeft wat de ander allemaal doet. Verder wilde ik voor mezelf gewoon kijken of ik 't ook alleen zou redden. Wij brachten veel weekenden samen door en dan kan je al goed zien hoe de ander z'n huishouden doet, dan zie je ook meteen of dat je bevalt of niet
Tijn schreef:Alries, ik vind dat altijd zo’n kolder, dat als je getrouwd ben of een relatie hebt dat je dan geen leuke of gekke dingen meer kan doen. Ik heb die discussies vaak met niet-christenen, die pas na hun 30ste willen trouwen omdat ze anders hun vrijheid kwijt zijn. Maar ik voel me eerder vrijer dan voor mijn trouwen. Doordat ik nu samen leef met mn vrouw heb ik meer tijd om andere dingen te ondernemen.
Dat laatste ervaar ik precies zo: Toen we verkering hadden waren de meeste weekenden helemaal voor hem, maar nu kan ik gerust in het weekend eens met een vriendin afspreken en dan zien we elkaar de rest van de week nog genoeg.
Ik denk dat er voor- en nadelen zitten aan het jong verkering krijgen. Het is fijn om meteen de goede persoon te treffen, omdat het niet leuk is om een verkering uit te moeten maken. Maar het kan ook goed zijn om verschillende personen 'uit te proberen', zodat je goed weet wat je wil. En het kan ook fijn zijn om tot je 25ste single te zijn, kan je bijvoorbeeld naar het buitenland voor een tijdje zonder je lief te hoeven missen.
