Ik word er niet goed van

[pol]

Ik zei altijd:
de liefde bloeit en groeit maar heeft van jouw geen bemoeienis nodig!

[Gurkie]

Correct me if I'm wrong, maar ik heb het idee dat deze reacties veelal voorkomen bij mensen die niet gelukkig zijn met hun single bestaan.

Even wat backgroundinfo: ik was 18 toen ik mijn eerste vriendje kreeg en dat ging 3,5 jaar later uit. Twee maanden lang ging ik bewust in quarantaine en daarna ben ik twee jaar single geweest.

Dat heb ik goed uitgebuit, heerlijk vond ik het. Heel je leven indelen zoals jij het wilt. Helemaal jezelf zijn en jezelf ontdekken. In die tijd heeft nooit iemand mij gevraagd of ik 'alweer verkering had', 'eindelijk weer es een vriendje kreeg' of 'hoe lang ik nog vrijgezel wilde blijven'.

Áls mensen vroegen hoe het in de liefde was, dan zei ik: "Geweldig, ik ben dol op mezelf. En hoe gaat met jouw liefdesleven?"

Regelmatig ging ik alleen naar de bioscoop. Bij één film was het nogal druk en belandde ik naast twee jongens. Zij vroegen me waarom ik daar in vredesnaam alleen zat. Ik moest lachen en heb het uitgelegd. In zo'n situatie kan ik me voorstellen dat je een vraag in die richting stelt.

Het verbaast mij dus dat mijn single vriendin wordt gevraagd wanneer ze een vriendje krijgt (alsof je dat kunt voorspellen) en mij niet. Omdat ik erg blij was met mijn single life, vermoed ik dus dat het ligt aan:
- hoe blij je met je single leven bent
- hoe blij je met jezelf bent
- hoe je reageert als anderen je bevragen over je liefdesleven.

Get some balls, girls!

[Gurkie]

Niet omdat een relatie nu zo geweldig is enz. maar het lijkt mij zo erg als je geen maatje hebt waar je door dik en dun op kun steunen. Waar je bij kan lachen en huilen en zoiets heb je als mens toch zo nodig?

Ja, maar waarom heb je daar (als vrouw) een man voor nodig? Goede vrienden en familie bieden je, als het goed is, ook die steun. Ik heb echt weinig gemist in mijn leven als vrijgezel op dit gebied.

Om heel eerlijk te zijn miste ik alleen de intimiteit en erotiek die je alleen met een man hebt. Dus ik heb wat afgeflirt.

[esli]

Toen ik vrijgezel was, was ik daar ook gewoon blij mee, ik heb ook altijd gezegd dat ik nooit wilde trouwen. Het leven alleen vond ik gewoon fijn. Ik heb ook nooit vragen gekregen over wanneer ik met een vriend aan zou komen. Ik was 20 toen ik wel een relatie kreeg, dingen kunnen raar lopen en dat vind ik eigenlijk superjong. Ik vind het juist wel goed als je eerst jezelf in je eentje ontwikkeld en dan pas met 2 mensen verder gaat (of gewoon alleen blijft natuurlijk).

[esli]

Oja momenteel is het zelfs hip om vrijgezel te zijn. Er zijn erg veel vrijgezellen in Nederland, al heb ik wel het idee dat die trend nog niet helemaal doorgezet is in christelijk nederland. Lijkt me best schelen als je veel anderen kent die ook vrijgezel zijn, dan voel je je veel minder 'apart'.

[meissie88]

Ik kreeg 2 maand voor m'n 20e verjaardag verkering...Hij is m'n eerste 'echte' vriend, daarvoor wel paar x scharrel gehad, maar ik kreeg gelijk al reacties van; tjoh...Dacht dat je eeuwig vrijgezel bleef, maar blijkbaar dus toch niet!

[Heidebloem]

Ik word er soms ook helemaal gek van, altijd dat gezeur over verkering, trouwen enz.
Vaak wordt er tegen mij uit een geintje geroepen; 'ga toch een man zoeken joh'.
Zulke opmerkingen vind ik dus helemaal niet zo geinig. Ik zou best een man willen. (ben al een oude bes van 24, tenminste, zo lijken velen er over te denken)
En dan die vragen; 'hoe is het met de liefde?'....
Soms lijken anderen er nog meer moeite mee te hebben dan ikzelf. Ik zie echt wel een toekomst als vrijgezel ook zitten, met man lijkt me anders en misschien leuker, maar de wereld vergaat er niet door.

Heb er eigenlijk nog nooit over nagedacht om er iets van te zeggen, als er weer opmerkingen worden gemaakt...

Gelukkig heb ik ook een (oudere) vriendin die heel lang vrijgezel is geweest (nu getrouwd en zwanger van de tweede) en niet zulke stomme dingen zegt. Zij vindt, net als ik, als er een man komt, prima, anders ook prima, maar laat je leven er niet door beinvloeden.

[Smurffie]

Hm..ik was 18 bij de eerste, veel te jong bedenk ik me nu achteraf. 21 bij de tweede en laatste hoop ik
Ooms en tantes kunnen zo oervervelend zijn ook wat dit soort opmerkingen betreft. Er is een mop over ook, maar die zal ik hier op RW niet loslaten
Achja...de meesten mensen zullen het niet met opzet doen, vermoed ik Als je dat voor ogen houdt, zijn de opmerkingen ook niet meer zo ergelijk denk ik.

[*Annet*]

Niet omdat een relatie nu zo geweldig is enz. maar het lijkt mij zo erg als je geen maatje hebt waar je door dik en dun op kun steunen. Waar je bij kan lachen en huilen en zoiets heb je als mens toch zo nodig?

Ja, maar waarom heb je daar (als vrouw) een man voor nodig? Goede vrienden en familie bieden je, als het goed is, ook die steun. Ik heb echt weinig gemist in mijn leven als vrijgezel op dit gebied.

Om heel eerlijk te zijn miste ik alleen de intimiteit en erotiek die je alleen met een man hebt. Dus ik heb wat afgeflirt.

ik denk toch dat je het met je eigen maatje anders deelt als met familie of vrienden. Het is reuze fijn als je zulke mensen in je omgeving hebt. Ik was 20 toen ik verkering kreeg, niet super jong, ook niet "oud", maar in een moeilijke periode miste ik dus echt iemand waar ik al mijn verdriet bij kwijt kon.

[Heidebloem]

Niet omdat een relatie nu zo geweldig is enz. maar het lijkt mij zo erg als je geen maatje hebt waar je door dik en dun op kun steunen. Waar je bij kan lachen en huilen en zoiets heb je als mens toch zo nodig?

Ja, maar waarom heb je daar (als vrouw) een man voor nodig? Goede vrienden en familie bieden je, als het goed is, ook die steun. Ik heb echt weinig gemist in mijn leven als vrijgezel op dit gebied.

Om heel eerlijk te zijn miste ik alleen de intimiteit en erotiek die je alleen met een man hebt. Dus ik heb wat afgeflirt.

ik denk toch dat je het met je eigen maatje anders deelt als met familie of vrienden. Het is reuze fijn als je zulke mensen in je omgeving hebt. Ik was 20 toen ik verkering kreeg, niet super jong, ook niet "oud", maar in een moeilijke periode miste ik dus echt iemand waar ik al mijn verdriet bij kwijt kon.

Dat herken ik idd. Vaak voel ik me dan eenzaam. Ik zoek dan niet altijd een vriendin, zus of moeder op.

[appelflap]

Ik heb een tante een keer verteld over het gala dat we met de klas hadden gehouden, nu zeurt ze elke keer of dat niet al wat wordt.....
Ik wil dr eigenlijk niet vertellen dat dat niets wordt, maar wordt haar vragen ook een beetje zat.

[Evelien]

Ik word er soms ook helemaal gek van, altijd dat gezeur over verkering, trouwen enz.
Vaak wordt er tegen mij uit een geintje geroepen; 'ga toch een man zoeken joh'.
Zulke opmerkingen vind ik dus helemaal niet zo geinig. Ik zou best een man willen. (ben al een oude bes van 24, tenminste, zo lijken velen er over te denken)
En dan die vragen; 'hoe is het met de liefde?'....
Soms lijken anderen er nog meer moeite mee te hebben dan ikzelf. Ik zie echt wel een toekomst als vrijgezel ook zitten, met man lijkt me anders en misschien leuker, maar de wereld vergaat er niet door.

Heb er eigenlijk nog nooit over nagedacht om er iets van te zeggen, als er weer opmerkingen worden gemaakt...

Gelukkig heb ik ook een (oudere) vriendin die heel lang vrijgezel is geweest (nu getrouwd en zwanger van de tweede) en niet zulke stomme dingen zegt. Zij vindt, net als ik, als er een man komt, prima, anders ook prima, maar laat je leven er niet door beinvloeden.

ach meisssie... ik was bijna 24 toen ik m'n vriend (a.s. man) echt leerde kennen als de man.. kende hem al wel vaag enzo. Zelf was ik nog niet echt bezig met dat soort zaken (laat bloeier?).

[Koeitje]

Vreselijk hé, die nestel-opmerkingen Grrrrr... ik ben ook ANTI
Maar het houdt nooit op!
Als je verkering hebt, is het na 3 maanden: gaan jullie al trouwen?
Ga je trouwen: hebben jullie al een koophuis op het oog-of een auto?
Na je trouwen: is het na 3 maanden leuk hé, kinderen (hint hint).
Kortom: het is altijd wat, dus doe gewoon lekker je eigen ding!

-Verkering is leuk... maar je moet voortaan wel rekening met iemand houden. Het hoofdstuk jeugd gaat wel een beetje voorbij.
-Trouwen is leuk... maar is de nieuwigheid eraf, en dan moet je wel samen door kunnen en een goede basis hebben.
-Kinderen zijn leuk... maar je moet er wel voor ze zijn en je kunt bijv. niet meer onverwachts op vakantie.

Laat je niet opjagen door anderen! Bedenk idd goed dat die dwanggedachten je leventje anders behoorlijk kunnen beheersen. Geniet gewoon van het moment. Je weet zelf wanneer je klaar bent voor een volgende stap. Ga erboven staan! Sommige mensen zijn ook gewoon jaloers op mensen die zich niet laten beinvloeden hoor.
Vind sommige tegenreacties op nestel-opmerkingen wel goed. Ze lijken wat bot, maar de boodschap is dan wel duidelijk!


Ik hield me ook nooit zo met jongens bezig hoor. Was druk met spelen in de leeftijd dat sommige tieners nu al jaren verkering hebben
Als ik zie dat een 15-jarige dikke verkering heeft, denk ik weleens: 'wees eerst eens lekker tiener!'
Maar goed... ik moet ook niet veroordelen natuurlijk!
Sommigen vinden dat wel helemaal geweldig, ik had dat absoluut niet.

Ik kreeg 'onverwachts' (was niet zoekende) op m'n 19e verkering. Tis wel gelijk een blijvertje geworden! Nu ben ik 23 en getrouwd, dat was nog jong zat om te trouwen -vond ik-.

Heb er geen moment spijt van gehad dat het zo gelopen is. Heb een heerlijke jeugdige jeugd gehad. We hebben ook echt van de verkeringstijd genoten, zonder alleen maar het gevoel te hebben te moeten trouwen.
Nu ik getrouwd ben, hebben we nog steeds een 'eigen' leven. We doen heus niet alles samen. Ga nog gerust met vriendinnen op weekend enzo. Dat vind ik heerlijk!

[LeChat]

Zou het ook uitmaken in wat voor situatie je je als single bevindt? Ik studeerde (deed 2 studies), zat op kamers en had een leuk sociaal leven, werkte veel naast m'n studie, en kreeg eigenlijk nooit vragen als "Heb je nog geen verkering?" of "Hoe 'st met de liefde?"... 'men' wist dat ik het leuk had zo, en het bijna te druk had voor een relatie. (Totdat het 'zomaar' op mijn pad kwam.)

[Koeitje]

Zou het ook uitmaken in wat voor situatie je je als single bevindt? Ik studeerde (deed 2 studies), zat op kamers en had een leuk sociaal leven, werkte veel naast m'n studie, en kreeg eigenlijk nooit vragen als "Heb je nog geen verkering?" of "Hoe 'st met de liefde?"... 'men' wist dat ik het leuk had zo, en het bijna te druk had voor een relatie. (Totdat het 'zomaar' op mijn pad kwam.)

Dat is misschien wel waar, want ik heb zeer weinig verkering-vragen gekregen. Wel toen ik eenmaal verkering had de getrouwd-vragen, maar dat heeft men al snel ook maar opgegeven