Waarom ga je nog naar de kerk, als je toch...

[Fluitje]

Ik ben jarenlang een verstandelijk gelover geweest.

Maar de Here heeft mij juist in de dienst geraakt en op de knieën gebracht.

Dus ik ben blij dat die verstandelijk gelovigen er zijn en ik hoop en bidt dat zij ook in het hart geraakt mogen worden door het Woord wat gehoord wordt en dus de persoonlijke relatie met Hem mogen verdiepen.

[Harold.]

Ben ik het met je eens.

Zou je helemaal niet naar een kerk gaan, dan zul je naar mijn idee minder/niet gevoed worden, dus dat lijkt me ook niet goed.

Het is wel belangrijk wat je motivatie is om naar een dienst te gaan:

Is het uit sleur of gewoonte, of uit een verlangen om gevoed en opgebouwd te worden in het geloof. Voor mijn gevoel ben ik zelf ook altijd een verstandelijk gelovige geweest, en ben nooit gevoed omdat ik de deur van mijn hart nooit open heb gezet, en als je die niet wil openzetten wordt je ook niet gevoed.

[Riska]

Naar de kerk gaan is voor mij: bemoedigd en getroost worden door Gods Woord, door de liederen die gezongen worden en de gebeden die uitgesproken worden.
Wanneer de voorganger zegt: "wij zijn stil om ons hart te richten op de Heer" aan het begin van de dienst, dan geeft dat precies weer waarom ik naar de kerk ga. Wat "overgave" daar mee te maken heeft begrijp ik niet helemaal.

[Harold.]

Wat "overgave" daar mee te maken heeft begrijp ik niet helemaal.

Misschien dat topic starter overgave bedoeld in de vorm van:

Het betekent ook dat wij met de wereld breken, onze oude natuur doden en godvrezend leven.

(quote uit het doopformulier van de gereformeerde kerk).

[pol]

De kerk is het huis van God, en ik denk dat je daar moet zijn om toch elke keer gewezen moet worden op de Heere zelf en dat jij je moet richten op God. En dan samen met de gemeenteleden, zodat je kan zien dat je ook niet alleen staat als je gelooft.

[Denkertje21]

Misschien dat topic starter overgave bedoeld in de vorm van:

Het betekent ook dat wij met de wereld breken, onze oude natuur doden en godvrezend leven.

Inderdaad. maar als je al van te voren weet dat je met die en die zonde toch niet wilt breken, wat doe je er dan nog?

[Riska]

Misschien heel simpel: een bemoediging om toch te breken met wat fout is?

[pol]

Misschien dat topic starter overgave bedoeld in de vorm van:

Het betekent ook dat wij met de wereld breken, onze oude natuur doden en godvrezend leven.

Inderdaad. maar als je al van te voren weet dat je met die en die zonde toch niet wilt breken, wat doe je er dan nog?

Bidden om kracht dat God je wilt helpen om met die zonde te breken.

[Riska]

Ik zit nog wat na te denken over deze opmerking. Waarom je toch gaat, terwijl je niet van plan bent om...

Dan komt toch de vraag naar boven, waarom wij naar de kerk gaan.
Om elke keer weer te horen te krijgen dat we zondaars zijn? Om elke keer weer te horen te krijgen wat we allemaal niet goed doen?

Of vooral ook om ons ervan te doordringen dat wij een kind van God zijn? En dat God, net als een aardse vader/moeder van ons blijft houden, ook al doen wij dingen verkeerd? Maar dat het Zijn liefde niet minder wordt, omdat Hij ons door en door kent?

Moeten wij van alles als we naar de kerk gaan of mógen we van alles?
Mogen we komen, gewoon maar komen en ontvangen?
En na de dienst gezegend weggaan?

Uit die zegen die we meekrijgen, uit wellicht de bemoediging uit een Bijbelwoord, uit een lied, vloeit toch voort dat we door de week heen bij God proberen te blijven? Niet als volmaakt mens, maar met alle lek en gebrek?

[MissF]

Ik ga in de eerste plaats naar de kerk om mijn gemeenteleden te ontmoeten.
Maar vooral omdat onze dominee's gewoon een heel aantal jaar hebben geleerd wat er allemaal in de Bijbel staat, en hij mij daar veel meer over kan vertellen dan ik zelf. Ik doe er geen studie voor. Hij brengt dus 'gewoon' zijn kennis over aan mij.
Ik heb wat minder met dat God daar vooral is enzo. God is voor mij overal, niet persé in ons kerkgebouw. Ik zie de kerk als normaal gebouw van stenen, al is het wel eeuwenoud. Maar ik ga niet naar de kerk om daar God te ontmoeten, dat doe ik liever in mijn eigen huis.

hmmm.. mag ik zeggen dat ik dat een beetje vreemd vindt? Je gaat in de eerste plaats naar de Kerk om je gemeenteleden te ontmoeten, en dat je God liever thuis ontmoet.
Daar is Kerk toch voor om God te ontmoeten? d.m.v. de preek van de dominee ontmoet je God, en leer je uit de Bijbel.
Ik ben het dan wel met je eens dat God overal is, maar vooral in de Kerk, vind ik dan..

Eerlijk gezegd ga ik niet naar de kerk om bekeerd te worden of wat dan ook in die trant. ik ga naar de kerk om er iets te leren uit Zijn Woord.

Ik geloof in Hem die mij verlost heeft en ik geloof in Zijn Vader die Hem gezonden heeft. Daarom wil ik meer weten over God de Vader en Zijn Zoon Jezus Christus.

zo mee eens

Tja, dat heb ik dus minder. Er zijn mensen in mijn omgeving die dat hele kerkgebouw bijna vereren, omdat dat het huis van God is. Ik ie dat minder zo. Anders zou ik alleen op zondag echt het dichts bij Hem kunnen komen, en dat is voor mij veel te weining. Dus noem ik de kerk liever niet zo, en kom ik daar vooral voor meer over de Bijbel te leren (en daar kun je zeker God in ontmoeten) en mijn gemeenteleden te ontmoeten.

[Harm-J]

Inderdaad. maar als je al van te voren weet dat je met die en die zonde toch niet wilt breken, wat doe je er dan nog?

Omdat Hij het is die ons roept! Net zoals Riska al schreef: 'Niet als volmaakt mens, maar met alle lek en gebrek?' Zoals jij de stelling van: van wat doe jij er dan nog, hier nu neer plempt komt het bij mij wat reformatorisch over. Zeker als ik lees wat jij eerder in dit topic hebt gepost:

Wat ik nu bedoel is dat velen zondag aan zondag naar de kerk gaan omdat je weet dat de Grote Omslag in je leven er moet zijn/komen.

Hiermee bedoel ik dat het zich voor mij uit laat lezen als zijnde, dat als men God lief heeft/krijgt dat men dan ineens kan breken met alle zonden. Geen mens is zonder zonde, gelukkig is er wel vergeving voor alle zonden, ook als breken met bepaalde zonden niet (direct )lukt. Het juist dan mogen opzien naar Zijn genade doet getuigen van Zijn grootheid en liefde voor de mens. God gaat met een ieder zijn eigen weg.

Vergeet niet dat er geen mens in dit leven zonder zonde is, alsmede er ook geen mens is die zich aan de wet kan houden. Ik denk dat je ook erg op moet passen om zonden te gaan lopen classificeren.

[kwebbel]

Ik zit nog wat na te denken over deze opmerking. Waarom je toch gaat, terwijl je niet van plan bent om...

Dan komt toch de vraag naar boven, waarom wij naar de kerk gaan.
Om elke keer weer te horen te krijgen dat we zondaars zijn? Om elke keer weer te horen te krijgen wat we allemaal niet goed doen?

Of vooral ook om ons ervan te doordringen dat wij een kind van God zijn? En dat God, net als een aardse vader/moeder van ons blijft houden, ook al doen wij dingen verkeerd? Maar dat het Zijn liefde niet minder wordt, omdat Hij ons door en door kent?

Moeten wij van alles als we naar de kerk gaan of mógen we van alles?
Mogen we komen, gewoon maar komen en ontvangen?
En na de dienst gezegend weggaan?

Uit die zegen die we meekrijgen, uit wellicht de bemoediging uit een Bijbelwoord, uit een lied, vloeit toch voort dat we door de week heen bij God proberen te blijven? Niet als volmaakt mens, maar met alle lek en gebrek?

perfecte verwoording (vind ik dan...)

Omdat Hij het is die ons roept!

zeker weten!! Wij krijgen de Zegen mee van God, omdat Hij ons liefheeft. Hij waarschuwt, beschermt, omarmt, regeert!

[Harold.]

Hmm, ik moet bij dit topic toch wel steeds aan het filmpje van David Paul Washer denken. Ik lees over vergeving van zonden etc. Maar dan moet je naar mijn idee wel oprecht geloven, en oprecht spijt hebben van die zonden. Het is niet een soort biechten wat we doen, zondigen-> biechten, zondigen->biechten etc

David Paul Washer zegt: We zondigen allemaal, maar de vraag is: heb je een hekel aan de zonde, heb je een hekel aan wat God haat.

[Gurkie]

Hoe komen Denkertje en Kwebbel en vast ook anderen er nu bij dat de kerk er is om God te ontmoeten? Dat begrijp ik echt niet. Hebben jullie hier zelf over nagedacht of praten jullie dominee en ouders na.

De samenkomst van gelovigen is dit volgende:
42 Ze bleven trouw aan het onderricht van de apostelen, vormden met elkaar een gemeenschap, braken het brood en wijdden zich aan het gebed. 43 De vele tekenen en wonderen die de apostelen verrichtten, vervulden iedereen met ontzag. 44 Allen die het geloof hadden aanvaard, bleven bijeen en hadden alles gemeenschappelijk. 45 Ze verkochten al hun bezittingen en verdeelden de opbrengst onder degenen die iets nodig hadden. 46 Elke dag kwamen ze trouw en eensgezind samen in de tempel, braken het brood bij elkaar thuis en gebruikten hun maaltijden in een geest van eenvoud en vol vreugde. 47 Ze loofden God en stonden in de gunst bij het hele volk. De Heer breidde hun aantal dagelijks uit met mensen die gered wilden worden.

Kort gezegd: de zondag was bedoeld om de opstanding van Jezus te vieren. Gelovigen hadden God ontmoet, ze kenden Hem, Hij woonde in hun hart. Ze kwamen enkel bij elkaar om die ervaring te delen, hun herinneringen door te geven, kennis op te doen en voor elkaar te zorgen. Als God zich dan nog openbaarde, was dat alleen maar bijzonder, maar die reden stond niet bovenaan als dé reden om naar de samenkomst te gaan.

[kwebbel]

Hoe komen Denkertje en Kwebbel en vast ook anderen er nu bij dat de kerk er is om God te ontmoeten? Dat begrijp ik echt niet. Hebben jullie hier zelf over nagedacht of praten jullie dominee en ouders na.

De samenkomst van gelovigen is dit volgende:
42 Ze bleven trouw aan het onderricht van de apostelen, vormden met elkaar een gemeenschap, braken het brood en wijdden zich aan het gebed. 43 De vele tekenen en wonderen die de apostelen verrichtten, vervulden iedereen met ontzag. 44 Allen die het geloof hadden aanvaard, bleven bijeen en hadden alles gemeenschappelijk. 45 Ze verkochten al hun bezittingen en verdeelden de opbrengst onder degenen die iets nodig hadden. 46 Elke dag kwamen ze trouw en eensgezind samen in de tempel, braken het brood bij elkaar thuis en gebruikten hun maaltijden in een geest van eenvoud en vol vreugde. 47 Ze loofden God en stonden in de gunst bij het hele volk. De Heer breidde hun aantal dagelijks uit met mensen die gered wilden worden.

Kort gezegd: de zondag was bedoeld om de opstanding van Jezus te vieren. Gelovigen hadden God ontmoet, ze kenden Hem, Hij woonde in hun hart. Ze kwamen enkel bij elkaar om die ervaring te delen, hun herinneringen door te geven, kennis op te doen en voor elkaar te zorgen. Als God zich dan nog openbaarde, was dat alleen maar bijzonder, maar die reden stond niet bovenaan als dé reden om naar de samenkomst te gaan.

Ik begrijp wat je zegt, ik praat echter niet mijn (schoon)ouders of de dominee na. Van mijn ouders heb ik het zowiso niet geleerd, ik moest thuis zelf de Kerk ontdekken aangezien niemand aan het geloof deed. Mijn schoonouders hebben mij daarin gewoon gesteund.
Ik vind dat je naar de Kerk gaat om God te ontmoeten, je leert Zijn Leer, je komt om je geloof te versterken.
Met alle respect voor degene die dat niet doen (God ontmoeten in de Kerk, Zijn leer leren en het geloof te versterken) ik vind niet dat je thuis een Bijbelstudie kan doen in je eentje of met je partner. Natuurlijk kan je thuis God ontmoeten! (bidden, praten e.d.) maar in de Kerk leer je ook echt iets want een dominee heeft er voor geleerd. Thuis zit je denk ik maar te gissen over hoe het gebeurd zou kunnen zijn en wat God er nu eigenlijk mee bedoeld. Daar kom ik toch echt voor in de Kerk!