Durf jij te geloven?

[joris]

Vandaag hadden we een hemelvaartsdienst. En de spreker ging de bijbel door over d egespreksonderwerpen die Jezus en zijn discipelen hadden na pasen.
uitgangspunt was handelingen 1 vers 3 waar staat dat Jezus met zijn discipelen sprak over het koninkrijk van God. 40 dagen lang verscheen Jezus bij zijn discipelen. Hij was niet bij ze, maar Hij kwam zo af en toe langs. En in die kostbare tijd spraken ze over de dingen van het Koninkrijk van God. Niet over zondebesef, niet over ellende. maar over het koninkrijk van God wat zal komen!
lucas 24:43 komt Jezus weer eens langs en zegt: toen ik nog bij jullie was, heb ik jullie dit gezegd: alles wat in de wet van Mozes, bij de profeten en in de psalmen over mijg eschreven staat, moet in vervulling gaan. Toen opende hij hun ogen voor de schrift, zodat ze de betekenis ervan begrepen.

Jezus opent ogen (verlicht je verstand) zodat je de schrift kan verstaan. Jezus gaat hier ook nog eens alle profetieen bij langs. Hij verteld niet hoe het zit met erfzonde en ellende. nee, hij verteld dat de profetieen moeten uitkomen!
De discipelen snaptne nog steeds niet precies wiejezus nu was. Want vlak voor d ehemelvaart vroegen ze nog ene keer of Jezus nu zijn koninkrijk zou stichten. Dat gaat jullie net aan, MAAR wanneer de heilige Geest over jullie komt, zul je kracht krijgen , en jullie zullen getuigenis van mij afleggen in Jeruzalem, in heel Judea en Samaria, ja, tot in de verste delen van de wereld. En toen voer Hij op naar de hemel.

Vertellen over God, dat is de bedoeling, over wat God in jou leven heeft gedaan. En vertellen wat JEzus voor andere mensen wil betekenen. Praten over Jezus en zijn koninkrijk wat komt! hij komt op de wolken, zoals hij ook is weggegaan! En zullen dan ook de engelen staan te zingen? ere zij God in de hoge? Vast wel!

wat probeer ik hiermee te bereiken? dat het paradigma gaat verschuiven. Dat we niet meer druk gaan zijn met het vertellen hoe het zit, maar dat we enkel en alleen gaan vertellen wie JEzus is. Meer niet.

[Ikke21]

Lizzz wat leuk dat je me helemaal apart noem!!!

Maar bang om te geloven ben ik niet hoor, het is juist heel fijn om te geloven en dat er een God bestaat die zoveel voor mij doet en bij wie ik steeds terecht kan!!!
Maar ik heb al een paar keer gezegd, de manier waarop jullie over God praten dat maakt mij bang!!
En jij zegt dat het 3x over de ellende gaat, maar het moet toch echt bij je eigen ellende beginnen, wij moeten inzien dat we zondaren zijn die van nature niks anders kunnen dan zonde op zonde doen, maar dan is er een God die ons kan vergeven uit pure genade!! Ik geloof gewoon niet dat het dan een zingen en springen wordt maar dat je eerst heel erg veel verdriet hebt van je zonde en het kan heel lang duren voordat je van de ellende, verlossing naar de dankbaarheid bent.....(dit uit eigen ervaring) en hiermee wil ik niet zeggen dat we God niet dankbaar moeten zijn, juist wel maar we doen er alles aan om juist maar niet bij Hem te willen horen, de wereld trekt met al zijn begeerlijkheden!! Maar toch kunnen wij iedere keer weer naar God!!

Maar Lizzz nogmaals bang om te geloven ben ik niet!!!

[lizzz]

Ja ik kan me voorstellen dat ik behoorlijk eenzijdig overkom, maar dat kwam doordat ik eerst allemaal topics had zitten lezen waar ik behoorlijk depri van werd. Daardoor lijkt het misschien dat ik denkt dat geloof alleen maar blij is, maar laat ik eerlijk zijn, meestal voel ik me vrij onzeker, en vaak ook depri, maar dat zijn eigenlijk de momenten dat ik het minst geloof. Als ik besef wat Jezus voor mij gedaan heeft, kan ik niet anders dan blij zijn!

Geloven kan niet zonder dat je beseft wat je eigenlijk, vanuit jezelf, bent. Anders heb je Jezus' lijden ook niet nodig gehad, dus kan je ook geen blijdschap ervaren. Maar we moeten niet te bang zijn om gewoon blij te zijn. Echt geloof is wel blijdschap, als we naar onszelf kijken kunnen we niet blij zijn, maar geloof is zien op Christus.

[mini]

Soms ben ik weleens bang om te geloven ja, doe ik het goed?

Dit verhaal is geen aanval! laat dat duidelijk zijn, op niemand!

Ik zal het met een voorbeeld duidelijk maken (wat ik niet van mezelf heb overigens)

Kennen jullie het verhaal van de christenreis?

Er was ook een man, die wou ook naar de hemel, dicht bij God, dat leek hem fijn. Hij had een zwaar pak bij zich, dus hij wou er snel zijn. Hij had veel indrukken gehad, en hij zag wel in dat hij niet in stad verderf kon blijven.
Hij ging naar het treinstation en kocht een kaartje voor de hemelstad, toen hij op het perron kwam, kwam er een nette heer naar hem toe.
"bent u ook op weg naar de hemel?" vroeg de man. Jazeker, en de man liet zijn kaartje zien. Aangenaam, zei de andere man weer, "ik ben licht van geloof". Maar dat zware pak van je, dat kan wel achter in de trein hoor, dan ben je daar vanaf.
Nee zei de andere man weer, dat moet niet, dat wil ik naar het kruis brengen.
Lichtgelovig: "dan halen we het er daar wel uit" de man ging accoord en zo gebeurde het.
Eindelijk vertrok de trein. Maar op een gegeven ogenblik kwamen ze bij een heel smal bruggetje. de man werd heel bang. Dat bruggetje ging over poel moedeloosheid. Moet je kijken zei lichtgelovig;"in die poel liggen allemaal van die mensen die denken dat het zo moeilijk moet. Wees maar niet bang hoor, over dat bruggetje vliegen we zo heen.
En inderdaad vlogen ze over het bruggetje. Maar hoe moet dat nu bij het poortje? geen nood, de trein stopt daar niet eens. Je hoeft alleen maar te geloven dat je er wel inkomt, Jezus wil jou ook heus wel. en dan komen we er zo langs. En inderdaad, de trein minderde niet eens vaart. Bij het huis van uitlegger stapten ze uit. Wat kon die man mooi vertellen! Ja daar leerden ze veel van. Ze stapten weer in en gingen verder, ze vlogen met een vaart langs het kruis. Het pak lag vergeten achterin. Toen kwamen ze bij de kermis. Ze lachten de mensen uit die zo moeilijk deden, kom zeg een beetje plezier mocht best. Al dat gezeur, moest je eens kijken zij kwamen er toch ook en wel heel wat makkelijker.
Eindelijk kwamen ze bij het eindstation. Zo zei meneer licht van geloof: "nu hoef je alleen nog maar die rivier over en dan ben je er".
De man was wel bang, maar licht van geloof verzekerde hem dat het goed zou komen. De man zag hoe de rivier kolkte, en licht van geloof moest hem dwingen om op het pontje te stappen dat daar lag. Maar het pontje zonk en in een ogenblik zag de man, de mensen die zo moeilijk gedaan hadden binnengehaald worden. Ze kregen witte klederen en er werd gezegd;"kom in gij gezegende des Vaders, be-erf het konikrijk van God". Maar de man zag nog meer, vanaf de oever liep een weg naar de hel, nu kon de man niet meer terug. Altijd gedacht en gehoopt dat hijer zou komen, maar toch voor eeuwig verloren.


Dit is niet om je angst aan te jagen, maar ik ben weleens bang dat we niet voorzichtig genoeg kunnen zijn.
Lees eens hoe mensen 200 jaar geleden bekeerd werden, God is niet verandert, wij wel.

Beter voorzichtig dan te onvoorzichtig en er bij de dood achter komen dat je te onvoorzichtig geweest bent.

Nogmaals dit is geen aanval! op niemand!

[lizzz]

voorzichtig, maar niet té. Je moet ook durven in je geloof, je aan Jezus dúrven overgeven. Je moet niet vergeten dat je je pak bij het kruis moet leggen, maar als je bij het kruis geweest bent, moet je het ook niet weer met je meenemen. Als je het daar neerlegt, ben je het ook echt kwijt.

[mini]

voorzichtig, maar niet té. Je moet ook durven in je geloof, je aan Jezus dúrven overgeven. Je moet niet vergeten dat je je pak bij het kruis moet leggen, maar als je bij het kruis geweest bent, moet je het ook niet weer met je meenemen. Als je het daar neerlegt, ben je het ook echt kwijt.

Zijn pak viel van zijn rug, hij legde het daar niet zelf neer.
Weet je ik ben zo bang dat zoveel mensen het zelf kunnen tegenwoordig.
Je moet geloven, je moet je zonden afleggen, je moet zoveel zelf, dat er haast niets meer overblijft voor God.

Je kan ook uitglijden aan de rechterkant van de weg, heus niet alleen aan de linkerkant, dat weet ik. Maar wees voorzichtig!

[lizzz]

ja, daar heb je gelijk in. Maar als dat pak eenmaal van je rug is, dan kan je er toch niet meer onder gebukt gaan? Misschien soms de herinnering, maar de echte pijn is er af.

[Pieter]

lizzz schreef:

Ok, geloof begint met zonde- en schuldbesef. Maar, betekent dat dat we in onze ellende moeten blijven hangen?

In de ellende blijven hangen, nee. Het is echter onmiskenbaar de ervaring van al Gods ware kinderen dat zij zichzelf telkens weer in de nesten werken, al hebben zij even daarvoor nog zo'n zoete gemeenschap met God gehad. Zij blijven niet in de ellende hangen, nee, zij vallen er telkens in terug. Zo leren zij zich steeds beter kennen, en wordt het wonder dat God door Zijn Geest in hen heeft verricht, elke dag groter en rijker. God verheerlijkt zijn genade juist door mensen te laten zien dat zij zonder Hem slechts enkel zonde en ellende zijn. Door Hem iedere dag te benodigen, en door eigenlijk iedere dag opnieuw vergeving te ontvangen en bekeerd te worden, wordt Gods Naam juist verheerlijkt!
Daarom wordt de ellendestaat veel vaker beleeft dan de verlossing of de dankbaarheid.

[mini]

ja, daar heb je gelijk in. Maar als dat pak eenmaal van je rug is, dan kan je er toch niet meer onder gebukt gaan? Misschien soms de herinnering, maar de echte pijn is er af.

inderdaad en elke dag wordt je er weer aan herinnert dat je nog steeds zonde doet. En die droefheid kan overheersen op de blijdschap dat die zonde je vergeven zijn. Elke dag weer te zondigen tegen zo'n lieve God. Zo'n goeddoend God, dat kan je erg teneerdrukken. Maar als we geloven, moeten we ook wel goed spreken van onze Koning!

Gij zo geheel anders, is er nog verschil in praten, in de dingen die we doen, in hoe we ons kleden, in hoe we ons gedragen.

Maar ik wijk af van het onderwerp, geloven is en blijft voor mij persoonlijk een heel moeilijk begrip.

[lizzz]

lizzz schreef:

Ok, geloof begint met zonde- en schuldbesef. Maar, betekent dat dat we in onze ellende moeten blijven hangen?

In de ellende blijven hangen, nee. Het is echter onmiskenbaar de ervaring van al Gods ware kinderen dat zij zichzelf telkens weer in de nesten werken, al hebben zij even daarvoor nog zo'n zoete gemeenschap met God gehad. Zij blijven niet in de ellende hangen, nee, zij vallen er telkens in terug. Zo leren zij zich steeds beter kennen, en wordt het wonder dat God door Zijn Geest in hen heeft verricht, elke dag groter en rijker. God verheerlijkt zijn genade juist door mensen te laten zien dat zij zonder Hem slechts enkel zonde en ellende zijn. Door Hem iedere dag te benodigen, en door eigenlijk iedere dag opnieuw vergeving te ontvangen en bekeerd te worden, wordt Gods Naam juist verheerlijkt!
Daarom wordt de ellendestaat veel vaker beleeft dan de verlossing of de dankbaarheid.

Ja, maar komt dat niet juist doordat ons geloof dan niet zo groot is? Als we op God zien kunnen we niet anders dan blij zijn, en Hem loven. Ik denk dat we te veel op onszelf zien.

[Pieter]

lizzz schreef:

Ja, maar komt dat niet juist doordat ons geloof dan niet zo groot is? Als we op God zien kunnen we niet anders dan blij zijn, en Hem loven. Ik denk dat we te veel op onszelf zien.

Ik denk dat dat inderdaad wel een rol speelt. Maar ik ben ervan overtuigd dat, hoe groot je geloof ook is, je toch steeds weer en steeds meer zult inleven ellendig te zijn, om zo God steeds meer nodig te krijgen waardoor Zijn eer steeds groter wordt.

Ik denk wel dat, hoe groter het geloof dat je hebt ontvangen, hoe minder je last zult hebben van twijfel.

[Willemina]

Waar ik een beetje moeite mee heb, is dat velen denken dat 'twijfel' onlosmakelijk is verbonden aan geloven. Dat proef ik ook een beetje bij sommige reacties hier op dit topic. Zondekennis of zondebesef gaat niet per definitie gepaard met twijfel!!! Helaas zijn er mensen die menen een christen te mogen beoordelen op het feit of er wel of geen twijfel aanwezig is. "Twijfel je nooit of je echt wel een kind van God bent?!" En vervolgens zie je ze denken of ze zeggen het gewoon: "Volgens mij kan dat niet!" Als een christen twijfelt is dat niet tot eer van God! Sommigen denken er iets mee te zijn, denk ik wel eens. Maar nogmaals: het is niet bijbels om alsmaar te twijfelen... En als je toch nog zoveel twijfels hebt... "Benaarstig u om uw roeping en verkiezing vast te maken!" (Paulus)

[Pieter]

In principe is het volgens mij zelfs zo dat twijfel zonde is. Ik denk echter toch dat ieder kind van God er last van heeft, hetzij in meerdere of in mindere mate. Is er al ooit een gelovige geweest die nooit heeft getwijfeld? Nee toch!

[joepie]

Ach als je twijfelt verkeer je onder goed gezelschap.
Psalm 22; Mijn God, mijn God, waarom heb Gij mij verlaten, verre zijnde van mijn verlossing, bij de woorden van mijn jammerklacht? Enz.

Zo kun je lezen dat als je met je twijfel naar God gaat Hij je weer van die twijfel zal afhelpen. Want in vers 22 staat dan: Gij hebt mij geantwoord!

Aan twijfel lijden we allemaal, maar als we het bij Christus brengen zal ons pak niet te zwaar worden waardoor wij het verliezen als we onderweg zijn. Maar dan zal onze last licht zijn.
Mattheus 11: 29 Komt tot mij, allen,die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven; neemt mijn juk op en leert van Mij, want Ik ben zachtmoedig en nederig van hart, en gij zult rust vinden voor uw zielen; want mijn juk is zacht en mijn last is licht.

[kurtyo]

Ik denk dat beide van belang zijn. Het is logisch dat je zwaarmoedige tijden kent. (als christen en als niet-christen). Maar je mag ook lol maken en prijzen. Lol maken voor God is toch geweldig? Als je het kunt moet je je helemaal geven. Je moet je in zwaarmoedige tijden geven en in blijde en opgefokte tijden e.d. Dat is toch wat christen zijn onder andere inhoudt? Ik zeg niet dat ik dat wel even kan of zo. Maar als ik met mensen praat die alleen zwaarmoedig zijn en alleen blijven hangen in de ellende of teveel (met teveel bedoel ik bijvoorbeeld een jaar lang preken over ellende en steeds in de laatste vijf minuten zeggen: 'ja Jezus is voor ons gestorven dat is geweldig PUNT'). Daar krijg ik de kriebels van. Zo wil ik helemaal niet geloven en bovendien vraagt God dat ook niet van ons. Wil jij zo geloven? Best, maar val anderen er niet mee LASTIG (praten mag, lastig vallen niet). Ik geloof niet op die manier (hoewel ik net zo goed tijden van zondebesef en ellende ken hoor!) Ben ik nu geen goed christen dan?