De bekering en de bijbelse onderbouwing

[*|Scatie]

Idd en ik geloof best dat de Geest ons helpt om niet te zondigen en ons helpt om aan de wet te voldoen. Maar wij zijn ook mensen en het gaat met vallen en opstaan en ons geloof heeft ook wel eens z'n dieptepunten.
Ik geloof niet dat er iemand is die zich z'n hele leven of vanaf het moment dat ie geloof zich volledig aan Gods wet heeft gehouden.
Hoe kan een mens nu God lief hebben boven alles?

[Ron60]

Er is maar 1 mens die Gods hele wet gehouden heeft. De Mens Jezus Christus. Maar uit liefde tot God zullen we toch niet meer willen zondigen, al struikelen we hierbij in vele. Dat is bekering! Iedere keer weer, Heere wilt u mij bekeren. Opdat ik rein en heilig voor U mag leven.

[The Engineer]

Jullie reacties doen mij deugd.

Echter het valt mij op dat diegenen die altijd pasklare antwoorden overal op hebben ten aanzien van kritiek op het reformatorisch gedachtegoed, nu niets laten horen. Misschien dat ze dit ook eens kunnen lezen en dit ook kunnen tegenspreken, bij voorkeur onderbouwd met bijbelteksten.

[Jantjes]

Het onderwijs van de bekering kunnen wij vinden in de eerste vijf boeken van de Bijbel waar o.a. ook de decaloog in vermeld staat. De eerste vijf boeken is de grondslag van de Bijbel.
Met name onder de christenen heeft de verkeerde term ‘wet’ veel verwarring, misverstand en zelfs een afwijzende houding ten opzichte van de vijf boeken veroorzaakt. De eerste vijf boeken zou men dus veel beter met ‘zuiver leer van de waarheid ’ kunnen vertalen, want zij is geen wetboek, maar de grondslag van de Bijbel. Zij bevat de Wil van God in geboden en verboden en daarom onvermijdelijk ook wetten, maar oneindig veel meer algemeen levensonderwijs. Het is dus op de eerste plaats een leer en het wettelijke is daarvan slechts een onderdeel. Door deze regels wettisch toe te passen heeft men de eerste vijf boeken gedegradeerd tot een wet, maar het is meer dan dat.
Het is de huwelijksakte bij de bruiloft van God met Zijn bruid Christus. Het is ‘vreugde van de wet’ het symbool van de eeuwigheid. Het illustreert dat de wedergeboren mens de wet niet als last zien die hen aan banden legt, maar bevrijdt het is geen last maar een vreugde.

[The Engineer]

Dit begint ergens op te lijken. Alleen nou even nog wat concrete bijbelteksten.

[Marnix]

Het onderwijs van de bekering kunnen wij vinden in de eerste vijf boeken van de Bijbel waar o.a. ook de decaloog in vermeld staat. De eerste vijf boeken is de grondslag van de Bijbel.
Met name onder de christenen heeft de verkeerde term ‘wet’ veel verwarring, misverstand en zelfs een afwijzende houding ten opzichte van de vijf boeken veroorzaakt. De eerste vijf boeken zou men dus veel beter met ‘zuiver leer van de waarheid ’ kunnen vertalen, want zij is geen wetboek, maar de grondslag van de Bijbel. Zij bevat de Wil van God in geboden en verboden en daarom onvermijdelijk ook wetten, maar oneindig veel meer algemeen levensonderwijs. Het is dus op de eerste plaats een leer en het wettelijke is daarvan slechts een onderdeel. Door deze regels wettisch toe te passen heeft men de eerste vijf boeken gedegradeerd tot een wet, maar het is meer dan dat.
Het is de huwelijksakte bij de bruiloft van God met Zijn bruid Christus. Het is ‘vreugde van de wet’ het symbool van de eeuwigheid. Het illustreert dat de wedergeboren mens de wet niet als last zien die hen aan banden legt, maar bevrijdt het is geen last maar een vreugde.

Maar de eerste 5 boeken bevatten ook een hoop regels die voor ons niet meer van toepassing zijn. Er valt dus wel wat meer over te zeggen dan dit.... en daarom moet je naar het waarom kijken. Christus die de vervulling (en daarmee niet de afschaffing) van de wet is. God die liefde is, Christus die God is, en de wet die zijn vervulling in liefde vindt. Het je niet aan de wet kunnen houden.

Verder ben ik het met je eens. Een wedergeboren mens ziet de wet niet als last maar als vreugde. Maar een mens wordt niet wedergeboren door de wet te houden of door eerst daarmee te beginnen. De mens wordt wedergeboren door op Christus te zien. Zoals de Israelieten in de woestijn de wet hadden overtreden maar wanneer ze naar de slang opkeken, niet zouden sterven, zo is Christus verhoogd zodat wij, overtreders van de wet, op Hem zouden zien en mogen leven. Dat is wedergeboorte en vanuit dat perspectief krijgt de wet ook een ander perspectief. Namelijk dat de wet ons niet veroordeelt en laat sterven, maar dat we mogen leven door Christus en de wet dan woorden van leven zijn.

Dat de wet in het oude testament als zo getekend wordt, bijvoorbeeld door de schrijver van Psalm 119 die zijn liefde voor de wet bezingt, is niet omdat hij rechtvaardig dacht te worden door de wet maar vanuit Gods genade, die al door Hem was aangekondigd, de wet als de wet ten leven zag. Maar dan is jou definitie van "de zuivere leer van de waarheid" niet volledig. Christus is de waarheid en door Hem worden we niet door de wet veroordeeld maar geeft de wet juist leven. Omdat Hij het leven geeft aan wetsovertreders.

[Jantjes]

Ja, Marnix inderdaad maar…. welke regels zou niet meer van toepassing zijn?
Er zijn natuurlijk expliciet ge- en verboden of voorschriften die van toepassing zijn voor het volk Israël. God heeft met Israël een verbond gesloten en als teken daarvan de besnijdenis gegeven als een eeuwige inzetting. Daar is niets voor in de plaats gekomen. De besnijdenis blijft dus een eeuwige inzetting voor Israël. De volken die erbij komen, komen erbij door geloof! Israël komt door het verbond tot het bloed (Leviticus), de volken komen door het bloed tot het verbond (Golgotha). Of met de woorden uit Genesis 12:3: ‘In het nageslacht van Abraham, Izaäk en Jakob (het volk Israël dus) worden alle geslachten van de aarde gezegend’. De gelovigen uit de volken komen op individuele basis tot het verbond. Door geloof! Paulus zegt het in Romeinen 3:30 zo mooi: ‘Die de besnedenen rechtvaardigen zal uit het geloof en de onbesnedenen door het geloof’. De volken worden dus ingelijfd bij dat deel van Israël dat gelooft dat Jezus de beloofde Messias is! In Jezus Christus is de God van Israël niet opgehouden met Israël, maar er juist verder mee gegaan. De kerken zij vergeten, of hebben het niet gezien, dat ze bij het gelovige deel van Israël zijn ingelijfd (zie Efeziërs 2:11-22). Dat is de echte Gemeente! Geen Israël zonder de gelovigen uit de volken en geen gelovigen uit de volken zonder Israël. Het is Gods bedoeling die twee, die gescheiden waren, één te maken. Dat is gebeurd op Golgotha. En wat Hij daar samengevoegd heeft scheide de mens niet.

Toch zijn velen daar nog steeds mee bezig. Bijvoorbeeld door uitdrukkingen als ‘Kerk en Israël’, en dan vooral de ‘kerk’ voorop terwijl het eigenlijk andersom moet zijn. Ook hier geldt de goede volgorde: ‘Eerst de Jood en dan ook de Griek’. Ons denken moet vernieuwd worden. Israël moet niet tot de Kerk komen, maar de Kerk is bij Israël gekomen, bij het niet verharde deel van Israël. In de Christus zijn we, ieder naar onze aard, in volledige balans gebracht. En zo kunnen we tot volle ontplooiing komen.

Een deel van bovenstaande is ontleend van Werner Staude

[Optimatus]

In de eerste vijf boeken van de H. Schrift staan alle mogelijke voorschriften voor de eredienst. Diverse katholieke, anglicaanse en orthodoxe kerken houden deze voorschriften (in al dan niet aangepaste vorm) in ere, maar de calvinistische kerken hebben vrijwel alle ceremoniën de kerk uitgesmeten met als gevolg een treurige, kale, bijna saaie liturgie.

[The Engineer]

Volgens mij dwalen we af van het onderwerp.

[Jantjes]

Ja, zit inderdaad wat in Optimatus maar… de calvinistische kerken zijn toch meer de leer van Calvijn gaan volgen die leerde dat je uitgenade zalig wordt. Hoewel het onherroepelijk waar is dat een mens uitgenade zalig wordt mag je er toch niet van uitgaan. Er gaat wat aan genade vooraf namelijk wat je samen kunt vatten in ‘Zijn Verbond en Woorden’. God heeft maar één verbondgesloten en niet twee zoals Calvijn leert. De grote fout die Calvijn leerde is een werk- en genadeverbond. De Bijbel leert één verbond zowel voor de val van Adam als na de val. Omdat Calvijn naar verluid zo’n diep inzicht had heeft hij geleerd dat de moederbelofte een genadeverbond was. Hoewel dat waar is sla je toch een hoop over in de Bijbel of scharp je er uit namelijk de belangrijkste boeken die wij als christenmensen samenvatten als wet. Dat is dus niet juist, zie wat ik hierboven schreef, maar dat is nu juist de grote vergissing die er gemaakt wordt.

Het gaat nog steeds over 'de bekering en de bijbelse onderbouwing' en niet wat de reformatie altijd zegt The Engineer

.

[Gerdien B.]

Ja, maar… de calvinistische kerken zijn toch meer de leer van Calvijn gaan volgen die leerde dat je uitgenade zalig wordt.
.

een echt refo antwoord

moeten wij niet uitgaan van de leer van de Bijbel ipv de leer van een persoon?

[Ron60]

Ik denk dat we altijd ervan uit moeten gaan wat zegt de bijbel, maar daarmee hoeven we het inzicht van oudvaders, dominees en van de reformator Calvijn niet aan de kant te schuiven. Dat betekend niet dat ze altijd het rechte zicht op de dingen hebben of hadden.

[Gerdien B.]

Als de erediensten van Luther meer teruge te halen zijn uit de Bijbel dan die van Calvijn, waarom dan die van Calvijn aanhangen en niet die van Luther?

[essieee]

Ja, maar… de calvinistische kerken zijn toch meer de leer van Calvijn gaan volgen die leerde dat je uitgenade zalig wordt.
.

een echt refo antwoord

moeten wij niet uitgaan van de leer van de Bijbel ipv de leer van een persoon?

Want uit genade zijt gij zalig geworden door het geloof; en dat niet uit u, het is Gods gave; Niet uit de werken, opdat niemand roeme. Efeziërs 2:8,9

[Marnix]

Ja, Marnix inderdaad maar…. welke regels zou niet meer van toepassing zijn?

Offerwetten maar ook wetten als "je mag geen kleding van 2 soorten stof eten, je mag geen rosbief eten etc"

Er zijn natuurlijk expliciet ge- en verboden of voorschriften die van toepassing zijn voor het volk Israël. God heeft met Israël een verbond gesloten en als teken daarvan de besnijdenis gegeven als een eeuwige inzetting. Daar is niets voor in de plaats gekomen. De besnijdenis blijft dus een eeuwige inzetting voor Israël. De volken die erbij komen, komen erbij door geloof! Israël komt door het verbond tot het bloed (Leviticus), de volken komen door het bloed tot het verbond (Golgotha). Of met de woorden uit Genesis 12:3: ‘In het nageslacht van Abraham, Izaäk en Jakob (het volk Israël dus) worden alle geslachten van de aarde gezegend’. De gelovigen uit de volken komen op individuele basis tot het verbond. Door geloof! Paulus zegt het in Romeinen 3:30 zo mooi: ‘Die de besnedenen rechtvaardigen zal uit het geloof en de onbesnedenen door het geloof’. De volken worden dus ingelijfd bij dat deel van Israël dat gelooft dat Jezus de beloofde Messias is! In Jezus Christus is de God van Israël niet opgehouden met Israël, maar er juist verder mee gegaan. De kerken zij vergeten, of hebben het niet gezien, dat ze bij het gelovige deel van Israël zijn ingelijfd (zie Efeziërs 2:11-22). Dat is de echte Gemeente! Geen Israël zonder de gelovigen uit de volken en geen gelovigen uit de volken zonder Israël. Het is Gods bedoeling die twee, die gescheiden waren, één te maken. Dat is gebeurd op Golgotha. En wat Hij daar samengevoegd heeft scheide de mens niet.

Die woorden van Jezus slaan niet op bovenstaande maar verder ben ik het wel met je eens. Kanttekening erbij: Ik weet niet of de Bijbel het tot zo'n belangrijk punt hoort, het bij Israel ingelijfd worden. Het gaat er vooral om dat God met Israel het verbond sloot, zij waren altijd het verbondsvolk en na Pinksteren wordt dat verbondsvolk wereldwijd. Daarbij wordt Israel telkens weer als de basis genoemd. Anderzijds, de tempel van Israel komt wel buitenspel te staan, daar wordt God niet meer verheerlijkt, daar hoeven we niet te bidden,daar woont God niet meer. Hij wordt overal, wereldwijd verheerlijkt. We mogen overal bidden want de Geest bidt voor ons. Hij woont in ons hart, de tempel van de Heilige Geest.
Maar verder dus helemaal eens.

Toch zijn velen daar nog steeds mee bezig. Bijvoorbeeld door uitdrukkingen als ‘Kerk en Israël’, en dan vooral de ‘kerk’ voorop terwijl het eigenlijk andersom moet zijn. Ook hier geldt de goede volgorde: ‘Eerst de Jood en dan ook de Griek’. Ons denken moet vernieuwd worden. Israël moet niet tot de Kerk komen, maar de Kerk is bij Israël gekomen, bij het niet verharde deel van Israël. In de Christus zijn we, ieder naar onze aard, in volledige balans gebracht. En zo kunnen we tot volle ontplooiing komen.

Prima. Hoewel het "eerst de Jood, dan de Griek" volgens mij in tijdsverband wordt bedoeld. Ergens anders zegt Paulus dat er nu geen onderscheid meer is tussen Jood en Griek. Dat de kerk bij Israel is gekomen klopt. Alleen is het spijtig dat het overgrote deel Hem verwerpt. Wat dat betreft is het wachten op een opwekking daar.