Berichtdoor Harm-J » 26 feb 2008 19:50
Jij hebt mij even stevig aan het denken gezet Riska.
Eigenlijk gaat het inderdaad bij kerkleden die onder de tucht worden gezet, puur om 'macht. Men poogt mensen te dwingen tot een eenheidsworst van denken.
Vaak ziet men al dat de argumenten die worden aangevoerd bij het pogen tot een onder tuchtstelling of het onder censuur (willen) stellen van een lid bijzaken zijn, die niet altijd met de daadwerkelijke reden van doen hebben, waarom men iemand onder de tucht wil stellen of onder de censuur. Hier komt dus al dat stukje macht om de hoek kijken.
Als men bijvoorbeeld stelt ( nu neem ik even een extreem voorbeeld) dat iemand openlijk verkondigd wat bestempeld zou kunnen worden als een onware (dwaal)leer, waarop beroept men zich dan eigenlijk en wat beoogt men te bereiken? M.i. een eenheidsworst van denken. Elke leer is ergens op gebaseerd, zeker als je in de kerkgeschiedenis duikt, komt men al heel vroeg in geschiedenis namen tegen als zijnde, Marcion, polycarpus. Tertulilianus. Wat later de namen Augustinus , Antonius, Pachomius, Bassilus de Grote etc etc... Later kreeg je nog de wederdopers Igantius met de Jezuieten orde. (Contrareformatie) Allemaal mensen met een mening, waarvan vele, eeuwen geleden al werden afgedaan als dwaalleren. Toch waren die mensen overtuigd van hun gelijk wisten vele zich daarvan op de schrift te beroepen.
Wat is nu eigenlijk een dwaalleer, laat mensen zich dat eens afvragen en waarop is en zou dat gestoeld zijn!
Het is in een organisatie wel gemakkelijk als alle neuzen de zelfde richting op wijzen, des te beter bestuurbaar het is en men deze een wil op kan leggen van denken. Het is dan gemakkelijker om een lastig lid om lid met een afwijken mening te 'excommuniceren' of monddood te maken, dan dat men een afwijkende mening dan wel leer met woorden bestrijdt.
Men vergeet vaak ook als men stelt dat: Dan stap je toch op, zoek je een andere kerk die meer bij jou mening aansluit, dat men zijn denken zo heeft afgesteld op een bepaalde waarde van denken, dat men niet zo makkelijk over kan of wil stappen. E.e.a staat nog los van het feit dat er ook sprake is van emotionele banden, die men soms niet zo gemakkelijk door kan snijden. Juist door dat men niet meer door aangeleerde waarden van denken heen kan kijken.
Hoe langer ik over de tucht en censuur e.d. nadenk, hoe meer antipathie ik er tegen krijg. Woorden bestrijd en of je weerleg je met woorden. Niet met tuchtregels of censuur !
Het is ons maar geleend, de vele mooie dingen.
Ons onbetwistbaar eigendom, zijn de herinneringen.