Omgang met andersdenkenden scherpt je op in je visie, maar dat niet alleen. Je kunt soms een hoop van ze leren. Ik denk dus niet alleen maar aan het levensbeschouwelijke aspect. Ze gaan namelijk ook praktisch wel eens anders met bepaalde dingen om. En daar kun je misschien jezelf een spiegel voorhouden.
Bijvoorbeeld: hoe gaat men met elkaar om? Hoe open is men naar elkaar?
Ik stuit onder reformatorische mensen wel eens op een gebrek aan openheid, waar ik wel eens van baal.
Al zal dat niet alleen maar met geloof te maken hebben, denk ik. Ook het soort karakter wat ergens domineert zal ermee te maken hebben. Zo heb ik de indruk dat motorrijders vaak leuke open mensen zijn, vanuit wat ik mij ervan herinner. Sowieso alleen al het feit dat je elkaar als motorrijder groet op de weg maakt het in sociaal opzicht al leuk, veel leuker dan het saaie en alledaagse autorijder zijn.
De andere kant van een heidenvrouw kan natuurlijk zijn, dat ze veel makkelijker over scheiding denkt, en je veel sneller verlaat. Kijk, dat is natuurlijk bepaald geen voordeel! Daar zal ik ook nooit voor willen pleiten.
Dus ja, ik wil niet wegnemen dat het gelovig-zijn zo zijn consequenties heeft, waar je maar beter op kunt letten.
Maar probeer het dan wel zo te doen, dat je jezelf niet onnodig afremt. Want is het echt nodig dat de wereld alle grote en interessante uitvindingen deed? (
Genesis 4:
20-22) Of dat een heiden beter/slimmer nadenkt over bepaalde dingen? (
Lukas 16:
8) Ik worstel een beetje met deze dingen, omdat ik het gevoel heb dat ik ook wel wat extra gewiekstheid (
Luk 16:8 WV'95) zou kunnen gebruiken. Dat ik slim zat ben en talenten genoeg heb, maar dat ik door mijn gelovigheid - en vooral het veelvuldig en erg serieus daarmee bezig geweest zijn - misschien ook wel dingen misgelopen ben die mij helemaal niet misstaan zouden hebben.
('t Is trouwens wel donders handig dat ik door mijn theologische gevormdheid zo makkelijk die teksten te voorschijn haal.
)