Geloof op een laag pitje...

[Denkertje21]

Eerlijk gezegd vind ik het maar een beetje vreemd dat je een ander nodig heb voor je geloofsleven.

Oeps, Jantjes weer in de bocht. Gelijk de tekst maar even veranderen: "waar één in Mijn Naam vergaderd is zal Ik in het midden zijn en hem zegenen"

Gek ook dat ze bij het bidden in de synagoge minstens 10 mensen moeten hebben...

Neem het mij niet kwalijk dat ik het zo zeg, maar ik ben het liefst maar alleen met mijn geloofsleven. Sterker nog een ander breng mij maar in de war en ken ik veelal missen als kiespijn.

Is het niet zo dat je het niet kunt hebben als anderen op grond van de Bijbel corrigeren? Je hebt je eigen waarheid waarvan je denkt dat die van God is?

Een rijker leven is er niet, dan ga jij niet naar Christus maar komt Christus bij jou.

Oei wat een passieve misvatting! En maar wachten!? Nee, Jantjes, je mág tot Christus gaan, je móet tot Christus gaan, da's een uitnodiging en eis. Natuurlijk is dat alleen maar mogelijk omdat Christus tot ons gekomen is en de weg heeft open gemaakt...

[Denkertje21]

Mijn vraag is wat doe jij er aan als je geloof op een laag pitje staat?? TeunJan

Stél dat er echt niemand is, stél dat er echt geen gemeente is, stél dat er zelfs geen bijbel is.....

Dán ga je maar tegen God aanpraten en Hem vertellen dat je je alleen voelt en dat jue niet bij Hem kan en dat je Hem niet ervaart. Dan mag je God er fijntjes aan herinneren dat Hij beloofd heeft: Zie, Ik ben met je, tot aan de voleinding der wereld.

En ik geloof vast dat God jou hoofd (en hart) ook zo weet te draaien dat je weer zicht op Hem krijgt.

O ja, Hij heeft ook wat briefjes voor je achtergelaten. Ze zijn zelfs in boekvorm uitgegeven: de Bijbel, Zijn Woorden voor jou en mij.

Enne.... rénnen naar een warme gemeente. Uit ervaring weet ik dat er heel veel van zijn in Engeland en dat je er warm ontvangen wordt!

[Jantjes]

Denkertje21 schreef:

Natuurlijk is dat alleen maar mogelijk omdat Christus tot ons gekomen is en de weg heeft open gemaakt..

Precies, dat doet Hij vandaag nog en is nooit andersom geweest.

[Jona United]

Ja, dat klopt dat dat ALLEEN mogelijk is omdat Christus tot ons gekomen is en de weg open heeft gemaakt, MAAR...dat ontslaat ons niet om naar Hem toe te komen/gaan. De uitnodigingen die God tot ons doet om tot Hem te naderen (actief) zien we meerdere keren in de bijbel..en die staan er niet voor nix!!

[Leej]

Heej TopKok,

Ik begrijp je erg goed. Op het moment ervaar ik het ook zo. Ik heb tijden dat het geloof 'warmte'geeft, en veel voor je betekent. Maar ook tijden dat je nix voelt als je bid, als je uit je Bijbel leest. Af en toe spreekt je wat aan in een preek ofzo, maar je vergeet het zo weer (komt mis. omdat ik btj druk leven heb opt moment). Ik wil het heel graag veranderen. Méér stille tijd, meer ruimte maken voor het geloof etc. Maar dat blijven ook alleen maar goede voornemens. Aan de andere kant voel je ook dat je móét.... Een heel dubbel gevoel. JV is in zo'n tijd een hele fijne plek, waar je er allemaal even goed over kan nadenken.
Voor mijn gevoel ligt het aan mezelf, ben nog steeds bezig om het te veranderen. Ik kan je moeilijk tips geven TopKok.

[TheKeimpe]

Topkok, zit je echt aan je Engelse gemeente vast? Of zou je ook voor een ander kunnen kiezen?

Verder, wees blij dat het je wat doet dat je geloofsleven "op een laag pitje staat". Als het je niet zou deren was je dieper weggezonken! Ga met je (gebrek aan) gevoelens naar de Heere toe. Vraag Hem ook om een echte broeder of zuster in de omgeving waar je nu bent.

[*J*]

Ik heb eigenlijk een probleem.

Omdat ik nu voor 4 maanden in engeland zit heb ik het moeilijk in mijn geloofsleven. Het staat op een laag pitje. Ik ga naar de kerk. maar mis iets, wat er in Nederland wel is. Ik vind het moeilijk om in mijn 'eentje' te geloven. Zo voelt het eigenlijk. Ik heb op dit moment geen mensen naar wie ik toe kan gaan en mijn hart kan luchten. zoals bijvoorbeeld op een jongerenavond.

Mijn vraag is wat doe jij er aan als je geloof op een laag pitje staat??

Groeten
TeunJan

Ik zit hier nu middenin. Sinds ik op mezelf woon heeft mijn geloof op een lager pitje gestaan dan ik van mezelf gewend was. Niet dat mijn geloof helemaal weg was, maar ik was er minder mee bezig. Het was meer op de achtergrond aanwezig, het was ook een beetje als vanzelfsprekend. De laatste tijd ben ik er juist weer heel erg mee bezig, het voelt alsof God me bij mijn nekvel grijpt en me naar zich terug trekt.
Bij mij is mijn geloof op een lager pitje komen te staan door verschillende dingen. Druk met mijn opleiding, het huis uit, veel nieuwe dingen, nieuwe mensen leren kennen, maar ook veel mensen die zelf niet gelovig zijn. In de omgeving waar ik nu woon ken ik maar weinig gelovige mensen met wie ik kan praten. Het komt ook deels omdat ik dat nooit heb opgezocht hoor: ik ben altijd lid gebleven in de gemeente bij mijn ouders, daar ging ik tenslotte nog ieder weekend naar de kerk, dus waarom lid worden van een andere kerk? Door de weeks miste ik echter alle activiteiten voor jongeren, omdat ik er dan niet was.
Ik merkte steeds meer dat ik de behoefte kreeg om met anderen over mijn geloof te kunnen praten, gedachten wisselen, etc. Zodoende ben ik op zoek gegaan naar een christelijk forum, zo kwam ik hier terecht. Ik ben gaan zoeken naar jongerenwerk in de omgeving, dat bleek er bar weinig te zijn. De site van de kerk hier is slecht bijgehouden, en er worden weinig dingen ondernomen qua jongerenwerk.
Inmiddels heb ik de stap genomen om hier lid te worden van de kerk, aangezien ik hier toch ga blijven. Ik heb nu contact met enkele jongeren uit mijn nieuwe gemeente, om mee te gaan doen met jongeren gespreksgroepen. Ik heb een contactbrief gehad, krijg een kennismakingsgesprek met het pastorale team, en ik ben van plan om actief te gaan worden in het jongerenwerk.
Ik geloof niet dat ik zelf de kracht had om uit mijn 'dip' te komen, ik geloof echt dat God mij eruit getrokken heeft