Dat heb ik der deels ook wel duidelijk gemaakt en heeft zo ook tegen die jongen gezecht dat ze het niet meer wil. Ze heeft me ook belooft dat ze er mee zou stoppen. maarja het ligt denk ik wel gevoelig bij haar net zoals met die eetbuien die ze soms heeft. daar weet ze ook van dat het niet goed is. Het is een soort van verslaving waarvan je weet dat je er uiteindelijk er alleen ongelukkiger er van wordt en toch doe je het toch tegen beter weten en je wil in en ga je puur op je gevoel af die je op die momenten hebt. Het zal voor haar dan denk ik ook erg moeilijk worden.
Zoals lalage net zij er zijn inderdaad grenzen. Ik weet niet of ik bij de volgende keer het haar wel of niet zal vergeven. Maar daar zal ik zeker niet eeuwig mee door blijven gaan. Zo wil ik later ook geen huwelijk hebben.
Verder nog sugesties, tips (om het anders aan te pakken of er mee om te gaan) of vragen?