euthenasie bij uitzichtloos en ondraagelijk lijden? (Betoog)

[Aragorn]

Hm, je gaat er nu dus vanuit dat anderen over de euthanasie beslissen en deze toepassen? Die verantwoordelijkheid zou ik niet snel op me willen nemen..
Het is toch in eerste instantie de keuze van de patient zelf lijkt me en ik kan me idd voorstellen dat die niet zo snel voor euthanasie zal kiezen als hij denkt daarna naar de hel te gaan.

Ik vind het vrij naïef te veronderstellen dat de omgeving hier geen invloed op heeft. Helaas is het niet na te gaan in hoeverre een keuze voor euthenasie ook daadwerkelijk de keuze van de patient is en in hoeverre de keuze van de omgeving.

Dat veronderstel ik ook niet, ik zei alleen maar dat je dan wellicht niet meer van 'zuivere' euthanasie kunt spreken. Overigens kun je je wel afvragen in hoeverre de patient in dat situaties uberhaupt nog een eigen wil heeft en of diegene nog wel zou willen leven als dat bewustzijn er zou zijn. Maar daar kun je van buitenaf natuurlijk heel moeilijk over oordelen.

Juist, en dat is nu net een groot probleem in zowel de abortus-discussie als in de euthanasie-discussie. Voorstanders van zowel abortus als euthanasie blijven proberen (o.a.) wetgeving ruimer te krijgen, door cases die aanvankelijk niet maatschappelijk geaccepteerd zijn (zwarte gebied), via het grijze gebied naat het "witte" gebied te slepen.

Ik begrijp niet zo goed waarom abortus en euthanasie zo vaak in één zin genoemd worden. Voor mij zijn dat principieel heel andere dingen: het eerste gaat over het beeindigen van leven zonder dat dat daar zelf over kan beslissen, terwijl het laatste juist over zelfbeschikking gaat (nu gooien ze het bij abortus ook vaak op het zelfbeschikkingsrecht vd moeder, maar daar kan ik niet zo in meekomen). Ik ben dan ook geen voorstander van abortus, maar met euthanasie heb ik op dezelfde gronden weinig moeite.

[dalethvav]

Ik vraag me beslist niet af of God mensen straft voor euthanasie.
Wat ik me afvraag of er sprake kan zijn van werkelijke liefde als we niet zeker weten hoe iemand z'n situatie is na euthanasie. Of is er dan meer sprake van eigen liefde, omdat wij het lijden niet meer aan hoeven te zien, terwijl iemand na euthanasie misschien wel slechter af is. Alleen nemen wij dit dan niet meer waar, en is voor ons het (zichtbare) lijden beëindigd.
M.a.w., kijken wij, met het nemen van een beslissing over euthanasie daarbij over de grenzen van de dood heen?

Je maakt hier toch een redenatiefout mijnsinziens want als je het ermee eens bent dat God niet straft voor euthenasie dan zal alles wat erachter ligt niet veranderen door euthenasie.

Het is me niet helemaal duidelijk hoe je dit bedoelt

[Carl]

We hebben 'de wereld'.....
en we hebben 'de kinderen van God'......

De kinderen van God worden geacht te reageren in overeenstemming met de Bron van Liefde, waaruit zij geborenzijn. Toch presteren sommigen van hen om hun standpunt mbt euthanasie niet af te laten hangen van de beste oplossing voor degene die lijdt en geen uitzicht op verbetering heeft,
maar van een heilig boek.
Zijn we vergeten dat Christus ons vrijmaakt van de letter, en ons laat leven in de Kracht van de Geest van Liefde?

Ik weet het: euthanasie is geen vorm van zelfmoord, wat eigenlijk zelfdoding zou moeten heten. Toch zou ik in herinnering willen roepen dat zelfmoord in de romeinse tijd een geaccepteerde manier was om een einde aan iemands leven te maken.
Het valt mij op dat er over zelfmoord eigenlijk helemaal niets in de bijbel wordt gezegd, zij het dat er van koning Saul in neutrale termen geschreven is dat hij zich in zijn zwaard stortte.

'De wereld' heeft geen ballast op dit punt. Zij 'zit' wel met ballast van ethische aard. Maar die is van andere aard dan ballast uit een boek met bepalende religieuze betekenis zoals de bijbel is.

je broer
Carl

[gescheidenvischje]

Ik vraag me beslist niet af of God mensen straft voor euthanasie.
Wat ik me afvraag of er sprake kan zijn van werkelijke liefde als we niet zeker weten hoe iemand z'n situatie is na euthanasie. Of is er dan meer sprake van eigen liefde, omdat wij het lijden niet meer aan hoeven te zien, terwijl iemand na euthanasie misschien wel slechter af is. Alleen nemen wij dit dan niet meer waar, en is voor ons het (zichtbare) lijden beëindigd.

M.a.w., kijken wij, met het nemen van een beslissing over euthanasie daarbij over de grenzen van de dood heen?

Je maakt hier toch een redenatiefout mijnsinziens want als je het ermee eens bent dat God niet straft voor euthenasie dan zal alles wat erachter ligt niet veranderen door euthenasie.

Het is me niet helemaal duidelijk hoe je dit bedoelt

Jij spreekt over het kijken over de dood heen als ik het goed begrijp. DUs jij zegt wat als die persoon in Hades (graf of dodenrijk) terecht komt na zijn dood omdat dat de uiteindelijke veroordeling was bij een oordeel dam zal die uitkomst niet beinvloed worden door al dan niet euthenasie want we waren het erover eens dat God de mens niet straft voor euthenasie. Dus resumerend heeft het geen zin om over de dood heen te kijken bij euthenasie omdat deze geen verandering zal brengen in de veroordeling (bij uitzichtloos en ondraaglijk lijden). Ten hoogste zal het het tijdstip veranderen maar niet de aard en uitvoering van de veroordeling.

Is het zo duidelijker?

[dalethvav]

Ik vraag me beslist niet af of God mensen straft voor euthanasie.
Wat ik me afvraag of er sprake kan zijn van werkelijke liefde als we niet zeker weten hoe iemand z'n situatie is na euthanasie. Of is er dan meer sprake van eigen liefde, omdat wij het lijden niet meer aan hoeven te zien, terwijl iemand na euthanasie misschien wel slechter af is. Alleen nemen wij dit dan niet meer waar, en is voor ons het (zichtbare) lijden beëindigd.

M.a.w., kijken wij, met het nemen van een beslissing over euthanasie daarbij over de grenzen van de dood heen?

Je maakt hier toch een redenatiefout mijnsinziens want als je het ermee eens bent dat God niet straft voor euthenasie dan zal alles wat erachter ligt niet veranderen door euthenasie.

Het is me niet helemaal duidelijk hoe je dit bedoelt

Jij spreekt over het kijken over de dood heen als ik het goed begrijp. DUs jij zegt wat als die persoon in Hades (graf of dodenrijk) terecht komt na zijn dood omdat dat de uiteindelijke veroordeling was bij een oordeel dam zal die uitkomst niet beinvloed worden door al dan niet euthenasie want we waren het erover eens dat God de mens niet straft voor euthenasie. Dus resumerend heeft het geen zin om over de dood heen te kijken bij euthenasie omdat deze geen verandering zal brengen in de veroordeling (bij uitzichtloos en ondraaglijk lijden). Ten hoogste zal het het tijdstip veranderen maar niet de aard en uitvoering van de veroordeling.

Is het zo duidelijker?

Ik denk van wel.
Als het lijden gelijk zou blijven (als je in die termen kunt spreken) heb je helemaal gelijk. Alhoewel je dan iemand wel de kans ontneemt, of iemands tijd inkort om tot inkeer te komen. Zelf zou ik die verantwoordelijkheid niet willen/kunnen nemen.
Het lijden zou ook erger kunnen worden. Ook die verantwoordelijkheid zou ik niet willen/kunnen nemen.
Maar, omdat ik het gewoon niet weet zou ik vooral ook de gok niet willen/kunnen nemen. Daarvoor staat er te veel op het spel lijkt me.

[gescheidenvischje]

Ik denk van wel. Als het lijden gelijk zou blijven (als je in die termen kunt spreken) heb je helemaal gelijk. Alhoewel je dan iemand wel de kans ontneemt, of iemands tijd inkort om tot inkeer te komen. Zelf zou ik die verantwoordelijkheid niet willen/kunnen nemen.
Het lijden zou ook erger kunnen worden. Ook die verantwoordelijkheid zou ik niet willen/kunnen nemen.
Maar, omdat ik het gewoon niet weet zou ik vooral ook de gok niet willen/kunnen nemen. Daarvoor staat er te veel op het spel lijkt me.

Dat is ook een reden dat er etische/medische commissies moeten zijn die kunnen bepalen of er sprake is van uitzichtloos en/of ondraagelijk lijden. Een juiste diagnose lijkt me in deze het breekpunt om te voorkomen dat genezing had kunnen optreden of dat de pijn wel meeviel.

Als ik een medicus was en ik zou goed zijn in mijn vak dan zou ik in staat moeten zijn om met richtlijnen en eigen kennis moeten kunnen beoordelen of euthanasie gerechtvaardigd is. Dan en alleen dan zou ik die beslissing durven nemen en destemeer als hij christen is. Toen laatst mijn oma aan het doodgaan was omdat ze daar zelf voor had gekozen en niet meer at of dronk (weliswaar niet euthenasie maar het gaat erom dat ze sterfende was) was ik niet treurig. Ik zag haar hulpeloos in bed liggen te verpieteren nadat haar man was overlijden. Ik was bij tot roerens toe blij dat bij God zou zijn. Dat wist ik gewoon. Zij gaat naar god toe en god is liefde.

[Aragorn]

Ik denk dat je in die situaties waarin de persoon zelf niet meer in staat is keuzes te maken en amper meer bij bewustzijn is er niet vanuit hoeft te gaan dat diegene nog veel bezig is met het hiernamaals of met tot inkeer komen..

[gescheidenvischje]

Ik denk dat je in die situaties waarin de persoon zelf niet meer in staat is keuzes te maken en amper meer bij bewustzijn is er niet vanuit hoeft te gaan dat diegene nog veel bezig is met het hiernamaals of met tot inkeer komen..

Een zinvol argument.

[Wullimpie]

Naar mijn mening is het niet aan de mens om over leven en dood te beslissen.
Natuurlijk is het zo dat sommigen een pijnlijke dood sterven en dat gun ik ook niemand, echter dit is volgens mij ook gewoon een van de gevolgen van de zondeval.

In dat licht is euthanasie dus een soort middel om de gevolgen van de zondeval en dus God, te slim af te zijn.

[Aragorn]

In dat licht is euthanasie dus een soort middel om de gevolgen van de zondeval en dus God, te slim af te zijn.

Net als allerlei medicijnen zegmaar?

[Cisca]

Naar mijn mening is het niet aan de mens om over leven en dood te beslissen.

Dat vind ik discutabel, omdat ik, als 100% zeker is bewezen dat men echt de juiste daders heeft van bepaalde vreselijke misdrijven, voor de doodstraf ben.

Natuurlijk is het zo dat sommigen een pijnlijke dood sterven en dat gun ik ook niemand, echter dit is volgens mij ook gewoon een van de gevolgen van de zondeval.

Fijn dat je iemand toch niet gunt, het woordje gewoon doet daar echter weer veel van af.

In dat licht is euthanasie dus een soort middel om de gevolgen van de zondeval en dus God, te slim af te zijn.

Dat geldt niet voor iedereen, vroeger was ik sowieso tegen euthanasie, als je zelf met een ziekte wordt opgescheept waarvan je weet, dat wanneer het op een bepaald moment terminaal wordt (wat hopelijk nog ver weg is, maar wetenschappelijk gezien allang achter de rug zou moeten zijn) en het alleen lijden wordt, en wachten tot je hart eindelijk eens stil gaat staan, ga je er toch wel anders over denken.
Een besluit heb ik nog niet genomen, maar wel zeker is, dat ik de laatste paar weken zeker niet bewust wil meemaken.
Dat heeft verder niets met een leven na dit leven te maken, want daar geloof ik niet in.
Op een bepaald moment is het lijden echter genoeg geweest, en niet menselijk meer.

[mw]

Ik heb een euthenasie van dichtbij meegemaakt en dat maakt echt wel indruk kan ik jullie vertellen. Dat je het als christen niet zelf zou willen, daar kan ik me nog wel wat bij indenken, en moet iedereen natuurlijk helemaal zelf weten. Maar als christen tegen een niet-christen vertellen dat hij/zij dan nog maar een maandje of 4 ondragelijke pijnen moet lijden voor de dood komt, dat vind ik onverteerbaar. Ik wens het uiteraard niemand toe en hoop zelf ook nooit die keuze te hoeven maken.

dat moeten we zeker ook niet zeggen. We kunnen gewoon zeggen dat we er niet achter staan. En ik als zorgverlener zou uitleggen waarom niet en wel wijzen op de mogelijkheid een ander te conculteren.




Euthanasie wel of niet alleen een zaak die af te handelen is met de rede: gij zult niet doden.Denkend aan ps 104 en 139 is het voor mij duidelijk dat God over leven en dood beslist.
De medici is tegenwoordig zo goed dat pijn lijden vaak niet nodig is.
En wanneer is iets ondraaglijk?

(overigens in mijn scriptie waar ik nu mee bezig heb ik hier een heel stuk over geschreven, of verzoek wil ik het wel plaatsen)

[Wullimpie]

In dat licht is euthanasie dus een soort middel om de gevolgen van de zondeval en dus God, te slim af te zijn.

Net als allerlei medicijnen zegmaar?

Een interessante opmerking.

Een medicijn richt zich op het behoud van leven.
Euthanasie richt zich op het beeindigen van leven.

(Al is het zeker zo dat men ook in het behouden van het leven te ver kan doorschieten.)

[Optimatus]

Ik vind euthenasie kunnen op het moment dat lijden zinloos verlengd wordt.
De doodstraf vind ik verwerpelijk, omdat de maatschappij zich niet moet verlagen tot het ontnemen van het leven.

[dalethvav]

Dat is ook een reden dat er etische/medische commissies moeten zijn die kunnen bepalen of er sprake is van uitzichtloos en/of ondraagelijk lijden. Een juiste diagnose lijkt me in deze het breekpunt om te voorkomen dat genezing had kunnen optreden of dat de pijn wel meeviel

Wie bepaalt wat uitzichtloos/ondragelijk lijden. Dit is zo gigantisch subjectief (zoals wederom door de praktijk aangetoond).
Immers: De één vindt bepaald psychisch lijden al ondragelijk. De ander hevige pijn. Een derde het altijd bedlegerig zijn of het altijd in een rolstoel moeten zitten.
Dat is ook één van m'n bezwaren om dit als argument te nemen: Zulke subjectieve criteria aanleggen voor zulke onomkeerbare beslissingen.