inzendingen dichtwedstrijd

[meschianza]

Vervlogen

De oude klimboom
perenboom afgehakt de
bramenstruik verschrompeld
Het stille huis vijandig met lege
lege kamers, zijn hoge ramen als dode
duistere ogen zien uit over sompig gras

Bitterzoet de herinnering aan hoe het was
Haar hortensia was nergens mooier zo
liefdevol dieproze-paars en altijd
tref ik haar tussen violen, blij
mij te zien, vraagt of ik
toch ook blijf eten

Draagt een versleten
trui met mouwen opgestroopt
de armen bloot en bruin doorleeft
‘als opa mij hier zo had gezien’, lacht
streelt voor ik het verleden weer verlaat
mijn wang met vingers bloedrood van bramensap

[Optimatus]

Het Jasna- of Kamer 109 Lied:

Slowakije, dat was toch wel heel ver rijen
achttien uren moesten wij de Snor verduren,
gaten, stenen, wegen, haast verdwenen,
steenslag zelfs, waar moest dat henen.
En die blauwe, niet die van die ouwe
moeilijk hè, ons bij te houden?!

Janssen zou wel even vlot naar Jasna rijden,
Maar Corné kon ons daarvan alsnog bevrijden,
en zijn knieën weigerden te skiën,
luister toch naar skigenieën.
’t Viel zo tegen, in de sneeuw gelegen,
snel naar kamer honderd negen.

Maas kraasj otsjie, wat wil dat nou toch weer zeggen?
Vraag het Henkie, die het ons vast uit kan leggen,
foto’s maken, ook van die Slowaken,
moest zijn knie de grond aanraken.
Boarden, draaien, woest met handen zwaaien,
haast de filmpjes naar de haaien.

Arme Menno, opgescheept met deze dwazen,
dat je ’t uithoudt, blijft ons elke dag verbazen.
Toch bedankt, Henk en ook snor Omega,
‘k denk dat ‘k volgend jaar weer mee ga,
weer naar Jasna, weer naar Slowakije,
snoeihard van die pistes glijen.

Dit lied werd geschreven door Gerdien B., Niels82, Optimatus en XJAN ter "ere" van de reisleiding van de Refoweb Wintersportreis 2006. De melodie is die van het Slowaakse volkslied.